Μετά το
2008, ήταν πάντα μέσα στην σκέψη μου, αναζητούσα τρόπους να μάθω νέα
του, να μιλήσω μαζί του. Με ανάπαυε η συνομιλία μαζί του, η πολύμορφη
θρησκευτική ανεξαρτησία του, το ατίθασο πνεύμα του, ο αυθεντικός
χριστιανικός ανθρωπισμός του, ο βαθύς του ορθόδοξος στοχασμός.
Έμοιαζε
πραγματικά, σαν αρχαίος έλληνας σοφιστής που έρχονταν από τα απώτατα
βάθη της ελληνικής φιλοσοφικής παράδοσης. Που διατηρώντας την
ανεξαρτησία της σκέψης του ασπάσθηκε οικειοθελώς τον ορθόδοξο
μοναχισμό-όταν τον γνώρισε και τον βίωσε από κοντά-για να ολοκληρώσει
πνευματικά την προσωπικότητά του και ψυχικά τον χαρακτήρα του. Ένα
ορθολογικό πνεύμα μέσα σε μια ορθόδοξη πίστη και μοναστική εγρήγορση.