Το πολύτιμο δώρο που λέγεται παππούς και γιαγιά. (και λίγες σκέψεις για την "κεκαλυμμένη" απέχθεια της Νέας Τάξης γι' αυτούς)

Γιαγιά και παππούς. Δύο λέξεις-ορόσημο της ελληνικής οικογένειας. Λέξεις μικρές κι όμως γεμάτες αγάπη, στοργή, φροντίδα.

Δύο άτομα τα οποία σε αγάπησαν πριν έρθεις καν στον κόσμο. Και μόλις επιτέλους έκανες το μεγάλο σου ντεμπούτο, σε υποδέχθηκαν με τη μέγιστη δυνατή τρυφερότητα. 

Η ζωή τους πλέον ήσουν εσύ, μια μικρή ανθρώπινη μπάλα, ανήμπορη ακόμα να διαχειριστεί τον εαυτό της, η οποία ήρθε να γεμίσει τα κενά τους και να τους προσδώσει τον ρόλο που επιθυμούσαν πάντοτε απ’ τη στιγμή που έγιναν κι εκείνοι γονείς: το ρόλο της γιαγιάς και του παππού. 

Ήσουν ένα κομμάτι από το δικό τους κομμάτι, ένα ακόμα παιδί τους.

Το σπίτι τους γίνεται το δεύτερό σου σπίτι, καθώς αναλαμβάνουν να σε φροντίσουν τις ώρες που οι γονείς σου λόγω δουλειάς δεν μπορούν να βρίσκονται κοντά σου. Σε παίρνουν από το σχολείο και περνάς το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας στο σπίτι τους, ένα σπίτι στο οποίο προτιμούσες να βρίσκεσαι περισσότερο και απ΄το πατρικό σου, καθώς ανέβλυζε αγάπη, τρυφερότητα και φροντίδα.

Ας το παραδεχτούμε, καμία δεν είναι καλύτερη μαγείρισσα από τη γιαγιά μας. Τα φαγητά της είναι παρόμοια με της μαμάς, μόνο που είναι πιο νόστιμα μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης στην κουζίνα (ε, ίσως φταίει και το λίγο λαδάκι παραπάνω). 

Κάθε φορά που κάτι σκαρώνει στην κουζίνα ολόκληρο το σπίτι γεμίζει ευωδιές που σε κάνουν να αδημονείς για την πολυπόθητη ώρα του φαγητού, και ποτέ δεν σε απογοητεύει.

Η γιαγιά είναι το άτομο που θα βρεθεί δίπλα σου σε κάθε δυσκολία, σε κάθε αρρώστια, και θα κάνει ό,τι περνά απο το χέρι της για να αισθανθείς καλύτερα. Ξέρεις, πονάει κι εκείνη όταν σε βλέπει να πονάς, και προσφέρει την αγκαλιά της και τα χάδια της σε μια προσπάθεια να σε ανακουφίσει, τακτική η οποία αποδεικνύεται πάντα άκρως αποτελεσματική.

Πόση δύναμη και πόση αγάπη κρύβει άραγε αυτή η αγκαλιά…

Πάντα ένιωθες πιο κοντά της, ίσως επειδή σε έκανε να καταλάβεις καλύτερα τη δικιά σου μαμά.

Μαζί της νιώθεις περισσότερη εμπιστοσύνη, και έχει πάντα αυτή τη μαγική ικανότητα να σε ενθαρρύνει να ανοιχτείς για θέματα τα οποία σε προβληματίζουν, αλλά ντρέπεσαι να πεις στη μαμά σου. Δε σταματά ποτέ να σε προσέχει, να σε καμαρώνει και να είναι δίπλα σου να σε στηρίξει σε κάθε πρόβλημα, αλλά και σε κάθε στιγμή-ορόσημο της ζωής σου.

Είναι το αντιπροσωπευτικότερο παράδειγμα της αφοπλιστικής κι ανιδιοτελούς αγάπης.

Ομόρροπος με το ρόλο της γιαγιάς, αυτός του παππού έρχεται να ολοκληρώσει κάθε άνθρωπο. Δυνατός, αστείος, τρυφερός, δραστήριος είναι λίγα από τα επίθετα που τον χαρακτηρίζουν.

Είναι ο καλύτερος φίλος και ο πιο αποτελεσματικός σύμμαχος σε κάθε ιδέα που φυτρώνει στο μυαλό σου. Ολόκληρη η παιδική σου ηλικία έχει προσδιοριστεί από τα παραμύθια και τις ιστορίες για τα καμώματα των γονιών σου, τα παιχνίδια που παίζατε, στα οποία συνέχιζε να συμμετέχει ακόμα κι όταν ήταν πολύ κουρασμένος, πράγμα το οποίο δεν έδειχνε ποτέ.

Παππούς και γιαγιά αποδεικνύουν περίτρανα τη φράση «του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου», και την εφαρμόζουν σε καθημερινή βάση. Δίνουν καθημερινά αξία στον όρο οικογένεια. Είναι η πιο υποστηρικτική, πιο χαλαρή, πιο τρυφερή έκδοση των γονιών του κάθε ανθρώπου.

Είναι οι δεύτεροι γονείς σου και θα το αποδείξουν σε κάθε σου βήμα.

Σε αυτούς τους ανθρώπους αξίζει ένα μεγάλο, εγκάρδιο ευχαριστώ. Ευχαριστώ για τις στιγμές ευτυχίας που μας χάρισαν. Για το ήθος που μας διέπλασαν με τα λόγια και τις πολύτιμες συμβουλές τους. Για τις αξίες και την αξιοπρέπεια που μας δίδαξαν. Ευχαριστώ για τις στιγμές που στέκονταν βράχοι δίπλα μας.

Που μας έμαθαν τι πραγματικά σημαίνει ανιδιοτελής αγάπη. Που μας υποστηρίζουν καθημερινά, που μας αγαπούν και θα συνεχίσουν να μας αγαπούν με όλο τους το είναι.

Η γιαγιά και ο παππούς μας αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας μας. Είναι εμείς, είναι ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώσαμε. Να τους έχετε πάντα λοιπόν στο μυαλό και την καρδιά σας, και να μην επιτρέψετε να φύγουν ποτέ. Εκείνοι διαμόρφωσαν τις πιο γλυκές παιδικές μας αναμνήσεις, και έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης σε αυτό που γίναμε τελικά. Αξίζουν το σεβασμό, την αγάπη και τη φροντίδα μας.

Να τους αγαπάτε λοιπόν τους παππούδες σας και να μην τους ξεχνάτε, κι αν ακόμα βρίσκονται στη ζωή, μην παραλείπετε να τους το δείχνετε, γιατί μπορεί να έρθει η στιγμή που να είναι πια πολύ αργά. Ακόμη όμως κι αν δε βρίσκονται πλέον κοντά μας και έχουν χάσει τη μάχη με το χρόνο, εμείς δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ. Γιατί, όπως πολύ σωστά λένε, κάποιος πεθαίνει, μόνο όταν παύεις να τον θυμάσαι. Κι εμείς θα φυλάμε πάντα κλειδωμένες στην καρδιά μας τις αναμνήσεις και τις στιγμές που μας χάρισαν. Πολλοί από αυτούς δεν είναι πια εδώ, κοντά μας, αλλά ταυτόχρονα δε σταμάτησαν ποτέ να είναι.

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

https://www.newside.gr/

Άρτεμις Μόσχου

dinfo.gr

ΣΧΟΛΙΟ

Μην ξεχνάμε ότι η Νέα Τάξη στον σύγχρονο τρόπο ζωής που θέλει να επιβάλλει, θέλει τον εξοβελισμό από την ζωή των παιδιών (και αυριανών πολιτών) του παππού και της γιαγιάς....

Θέλει τον παππού και την γιαγιά έξω από το σπίτι σε κάποιο ίδρυμα ή τελοσπάντων σε κάποιο άλλο μακρινό διαμέρισμα....

Τα παιδιά που υφίστανται καθημερινώς την πλύση εγκεφάλου της ΝΤ στα σχολεία και την οποία πλύση εγκεφάλου την ξεκινούν από όλο και μικρότερες ηλικίες και με τα ολοήμερα σχολεία την τραβάνε για το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας.... πρέπει να απομακρυνθούν από τους παπούδες τους που είναι φορείς μια άλλης ιδεολογίας, μιας άλλης νοοτροπίας και μιας άλλης εθνικής και θρησκευτικής παιδείας....

Ο παπούς και η γιαγιά μπορούν να έχουν καταλυτικό ρόλο στην ψυχοσύνθεση του παιδιού και η πλύση εγκεφάλου να αποτύχει....

Το παιδί "κινδυνεύει" να παραμείνει ξύπνιο και αντιδραστικό στο συνεχές σφυροκόπημα της Νέας Τάξης που γίνεται στο σχολείο για διεστραμμένες διαφορετικότητες, πολυπολιτισμικότητες, υποκριτικούς αντιφασισμούς και αντιρατσισμούς και ακόμα χειρότερα, ο παπούς και η γιαγιά υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να ενσπείρουν στην τρυφερή ψυχούλα του εγγονιού την αγάπη σε πατρίδα και Χριστό....

Μιλάμε λοιπόν για δυό άτομα που σίγουρα πρέπει να απομακρυνθούν από την ζωή των παιδιών αν θέλουν οι Νεοταξίτες να τα κάνουν σαν τα μούτρα τους....

Αθεα, απάτριδα, παγκοσμιοποιημένα, με ηλίθιες ευαισθησίες σε σεξουαλικές διαφορετικότητες, πολυπολιτισμικότητες, υποκριτικές ευαισθησίες για κλιματικές αλλαγές και περιβαλλοντικά θέματα από αυτούς που πρώτοι καταστρέφουν το περιβάλλον....

Ο παππούς και η γιαγιά μπορεί να γνωρίζουν ακόμα και μια άλλη... την αληθινή ιστορία της πατρίδας μας, κι όχι αυτήν που επιβάλλουν τα ξόανα του Σόρος για συνωστισμούς....

Ο παππούς και η γιαγιά μπορεί να είναι απόγονοι μικρασιατών που σφάχτηκαν από τους Τούρκους και να μιλούν στα παιδιά για την τραγική ιστορία των προγόνων τους που διαγράφηκε από τα σχολικά βιβλία για να μην ενοχλούνται οι "αγαπημένοι" μας γείτονες!!!! Ο παππούς και η γιαγιά μπορεί να κάνουν τα εγγόνια να αηδιάζουν όταν βλέπουν τουρκικά σήριαλ στην ξεπουλημένη "ελληνική" τηλεόραση....

Ο παππούς και η γιαγιά μπορεί να θέλουν να πάνε το εγγόνι στην Εκκλησία να το κοινωνήσουν Χριστό.... Να του μάθουν για τον Χριστό....

Πράγματα απαράδεκτα και ενοχλητικά....

Οι παππούδες μας είναι φορείς ακόμα και μιας άλλης ελληνικής γλώσσας... με άλλη ορθογραφία και με λέξεις διαφορετικές, ελληνικές....

Οι παππούδες αλλά ειδικά οι γιαγιάδες είναι φορείς μιας άλλης διατροφικής συνήθειας...

Ελληνικές πίττες, μεσογειακή διατροφή.... κόντρα στην νεοταξική με τα χάμπουργκερ και τα τζάνκ φουντ....

Οι διαφορές είναι τεράστιες φίλοι μου....

Δυστυχώς για τους νεοταξίτες στις ελληνικές μας οικογένειες, οι παππούδες είναι πολύ κοντά στα εγγόνια και ίσως γι αυτό αντιστέκεται ακόμα η κοινωνία μας στην προπαγάνδα τους...

Θα δούμε τελικά που θα οδηγήσει αυτή η σύγκρουση....

Οπως και να έχει εμείς όλοι θα μείνουμε πιστοί στην ελληνική μας οικογένεια και δεν θα επιτρέψουμε να την αλλοιώσουν με τα αίσχη τους....

Μπορεί αναπόφευκτα η τεχνολογία να επηρρεάσει τα παιδιά μας σε πολλούς τομείς.... στην επικοινωνία, στο παιχνίδι, στον τρόπο διδασκαλίας αλλά όμως τα ελληνικά στοιχεία και ο ελληνικός τρόπος ζωής πρέπει να παραμείνει στην ψυχή τους και να διαμορφώσει τον χαρακτήρα τους...

Η αγάπη για τον συνάνθρωπο, η συμπόνοια, το φιλότιμο και οι άλλες ελληνικές και χριστιανικές μας αρετές και τα πιστεύω, πρέπει να διαποτίσουν τον χαρακτήρα των παιδιών μας....

Να μείνουν ελληνόπουλα στην ψυχή....

Αλλοιώς καταστραφήκαμε και θα εξαφανισθούμε...

koukfamily

Πηγή: https://thesecretrealtruth.blogspot.com/

«Πᾶνος»