ΤΟ ''Α'' ΚΑΙ ΤΟ ''Ω'' !

Ηταν ἡμέρα Κυριακή. Ἔτος 96 μ.Χ. Ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης στὴν Πάτμο, βρίσκεται ἐξόριστος «διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ». 

Γέρων πλέον περίπου 90 ἐτῶν εἶχε κάνει σπίτι του μία σπηλιά. Τὴν ἡμέρα ἐκείνη ξαφνικὰ ἡ σπηλιὰ ἄνοιξε, ἔγινε οὐρανὸς κι ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ξέσπασε καταιγίδα ὁραμάτων θεϊκῶν ποὺ φώτισαν τὸ μέλλον τοῦ κόσμου καὶ ἔδειξαν τῆς ἱστορίας τὴν τραγικὴ καὶ τοῦ Εὐαγγελίου τὴ θριαμβικὴ πορεία. 

Ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής, ἀγαπημένος μα- θητὴς τοῦ Χριστοῦ, εἶχε δεχθεῖ τὸ συνταρακτικὸ περιεχόμενο τῆς «Ἀποκαλύψεως». Τὸ πρῶτο ὅραμα ποὺ ἀντίκρισε, τὸν ἄφησε σχεδὸν νεκρό.
 

Εἶδε τὸν Κύριο. Ἀλλὰ ὄχι ὅπως Τὸν εἶχε γνωρίσει 3 χρόνια στὴ γῆ. Τὸν εἶδε στὴ θεϊκή του δόξα. Τό πρόσωπό του ἔλαμπε σὰν τὸν ἥλιο, τὰ μάτια του ἦταν φλόγες κι ἀπὸ τὸ στόμα του ὁ λόγος του ἔβγαινε σὰν ξίφος κοφτερό. Μὴ φοβᾶσαι, εἶπε στὸν πεσμένο στὸ ἔδαφος Εὐαγγελιστή. Ἐγὼ εἶμαι ὁ Πρῶτος καὶ ὁ Ἔσχατος, ἔγινα νεκρὸς καὶ ὅμως ζῶ στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων καὶ ἔχω στὰ χέρια μου τὰ κλειδιὰ τοῦ θανάτου καὶ τοῦ Ἅδου. Ἔπειτα ἀκολούθησε πλῆθος ὁραμάτων, μάλιστα ἐκεῖνα ποὺ παρουσιάζουν τὴ θηριώδη μορφὴ τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ γεμίζουν μὲ φόβο τὶς ψυχές. 

 Τέλος, στὸ τέλος τῆς «Ἀποκαλύψεως» ὁ Κύριος ἀπευθύνεται καὶ πάλι μὲ τὸν ἴδιο τρόπο στὸν Εὐαγγελιστὴ καὶ τὸν βεβαιώνει: «Ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος» (Ἀποκ. κβ΄ 13)· Ἐγὼ εἶμαι τὸ Ἄλφα καὶ τὸ Ὠμέγα, ὁ πρῶτος, ποὺ ὑπάρχω πρὶν ἀπὸ ὅλη τὴν κτίση, καὶ ὁ ἔσχατος, ποὺ θὰ παραμένω πάντοτε· εἶμαι ἡ δημιουργικὴ ἀρχὴ τῶν κτισμάτων, καὶ ταυτόχρονα εἶμαι τὸ τέλος καὶ ὁ ὕψιστος σκοπός τους.

 Ἡ ἀλήθεια αὐτὴ ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ μοναδικὴ ἀλήθεια τοῦ κόσμου ἀποτελεῖ τὴν καρδιὰ τοῦ Εὐαγγελίου, τὸν ἀτίμητο θησαυρὸ τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Χριστὸς μόνος! Αὐτὸς εἶναι τὸ πᾶν, τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος τῶν πάντων. Ἡ ἀρχὴ· δηλαδὴ ὁ Δημιουργὸς τῶν πάντων. Καὶ τὸ τέλος· δηλαδὴ ὁ τελικὸς καὶ ὕψιστος σκοπὸς τῶν κτισμάτων. 

Ἀπ’ Αὐτὸν προέρχονται καὶ σ’ Αὐτὸν ἀποβλέπουν καὶ κατευθύνονται τὰ πάντα. Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ κόσμου. «Χωρὶς τὸν Χριστὸ ὁ κόσμος αὐτὸς εἶναι τέρας καὶ φρίκη» (ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς). Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ μόνη ἐλπίδα, ὁ μοναδικὸς Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου. Εἶναι τὸ Α καὶ τὸ Ω· τὰ πάντα! Ὁ ἴδιος τὸ εἶχε βεβαιώσει καὶ στοὺς Μαθητές του, ὅταν ἀκόμη ἦταν μαζί τους στὴ γῆ: «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ἰω. ιδ΄ 6)· Ἐγώ, τοὺς εἶπε, εἶμαι ὁ μοναδικὸς δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὸν οὐρανό. Ἐγὼ εἶμαι ἡ ἀπόλυτη ἀλήθεια. Ἐγὼ εἶμαι ἡ πραγματικὴ ζωή. Ὁ Χριστὸς τὸ Α καὶ τὸ Ω. Καὶ τότε καὶ σ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῶν αἰώνων. 

Καὶ σήμερα. Πάντοτε! Κι εἶναι σημαντικὸ νὰ κρατοῦμε αὐτὴ τὴν ἀλήθεια ζωντανὴ καὶ ἀπόλυτα κυρίαρχη μέσα μας. Ἰδιαιτέρως μάλιστα στὴν ἐποχή μας. Διότι ἡ ἐποχὴ μας εἶναι ἐποχὴ πρωτοφανοῦς συγχύσεως καὶ σαρωτικοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ. Συγκρητισμὸς ὀνομάζεται ἡ ἀνάμειξη διαφόρων θρησκευτικῶν ἰδεῶν καὶ παραδόσεων, ὥστε νὰ δημιουργηθεῖ μιὰ θρησκευτικὴ ἀντίληψη στὴν ὁποία θὰ ὑπάρχουν καὶ θὰ χωροῦν ὅλες οἱ θρη- σκεῖες. 

Σ’ αὐτὴ τὴ νοοτροπία ἡ ἰδέα ποὺ ἐπικρατεῖ εἶναι ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες λατρεύουν τὸν ἴδιο Θεό, ὅλες ἔχουν ἕνα τμῆμα τῆς ἀλήθειας μέσα τους καὶ ὅλες ὁδηγοῦν στὴ λύτρωση καὶ τὴ σωτηρία. Πρόκειται ἀναμφιβόλως γιὰ ἀντίληψη δαιμονική. Καὶ εἶναι τραγικὸ καὶ ἀποτελεῖ ἀληθινὴ συμφορὰ τὸ γεγονὸς ὅτι τέτοιες ἰδέες κυκλοφοροῦν εὐρύτατα σήμερα, ἀκόμη καὶ ἀπὸ κάποιους ποὺ θέλουν νὰ λέγονται Ὀρθόδοξοι καὶ θεωροῦν ὅτι ἀνήκουν στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. 

 Οἱ Ἀπόστολοι διακήρυξαν στοὺς ἄρχοντες τῶν Ἑβραίων μὲ τὸν πιὸ κατηγορηματικὸ τρόπο ὅτι «οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς»· ποὺ σημαίνει: δὲν εἶναι δυνατὸν μὲ κανέναν ἄλλον νὰ πετύχουμε τὴ σωτηρία ποὺ μᾶς ὑποσχέθηκε ὁ Θεός. Διότι δὲν ὑπάρχει κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ πάνω σ’ ὅλη τὴ γῆ ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ κανένα ἄλλο ὄνομα τὸ ὁποῖο νὰ ἔχει δοθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους καὶ μὲ τὸ ὁποῖο νὰ ἔχει ὁρισθεῖ μὲ θεία βουλὴ καὶ ἀπόφαση νὰ σωθοῦμε ὅλοι ἐμεῖς (Πράξ. δ΄ 12). 

 Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπόλυτη καὶ μόνη ἀλήθεια. Κανένας ἄλλος, οὔτε φιλόσοφος, οὔτε γκουρού, οὔτε ἱδρυτὴς θρησκείας οὔτε ὁτιδήποτε ἄλλο δὲν μπορεῖ νὰ προσφέρει σωτηρία. Ὁ μόνος σωτήρας τοῦ κόσμου εἶναι ὁ Χριστός! Ἡ μοναδικὴ ἀλήθεια εἶναι τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, ἡ πίστη τῆς Ὀρθοδοξίας! 

Ὅ,τι ἄλλο ἀκούγεται, ἀκόμη κι ἂν λέγεται ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ κατέχουν ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώματα, εἶναι ψεῦδος καὶ ἀπάτη. Αὐτοὶ ποὺ ὁμιλοῦν γιὰ ἁγίους ἢ γιὰ ἱερὰ βιβλία ἄλλων θρησκειῶν ἢ γιὰ ἱερὸ Κοράνιο ἢ γιὰ λύτρωση ποὺ τάχα προσφέρουν καὶ οἱ ἄλλες θρησκεῖες καὶ παρόμοια, πλανῶνται καὶ πλανοῦν· λένε ψέματα! Γιὰ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους πιστοὺς ἡ ἀλήθεια εἶναι καὶ παραμένει καὶ θὰ μένει στὸν αἰώνα: Ὁ μόνος Θεὸς καὶ Σωτήρας τοῦ κόσμου εἶναι ὁ Χριστός! 

Αὐτὸς ποὺ εἶναι τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ Πρῶτος καὶ ὁ Ἔσχατος, Ἀρχὴ καὶ Τέλος τῶν πάντων, καὶ τελικὸς Κριτὴς τῆς οἰκουμένης!

Ο ΣΩΤΗΡ2052

Πηγή:  https://antonisparas.blogspot.com/

«Πᾶνος»