Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 6 Δεκεμβρίου 2020

 

Ἡ θεραπεία τῆς συγκύπτουσας γυναίκας

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς  Ι΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιγ΄ 10-17)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν διδάσκων ὁ Ἰησοῦς ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παν­τελές. ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀ­­­σθενείας σου· καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖ­ρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββά­­τ­­ῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζε­­­σθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύ­εσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου. ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· ὑποκρι­τά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀ­πὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτί­ζει; ταύτην δέ, θυγατέρα Ἀβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆ­ναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέ­ρᾳ τοῦ σαββάτου; καὶ ταῦτα λέγον­τος αὐτοῦ κατῃσχύνον­το πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδό­ξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ.

1. Ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ

Ἄλλο ἕνα θαῦμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, θαῦμα θεραπείας καὶ συγχρόνως ἀπελευθερώσεως ἀπὸ δαιμόνιο, ἀκούσαμε στὴν Εὐαγγελικὴ περικοπὴ αὐτῆς τῆς Κυριακῆς: τὴ θεραπεία τῆς συγκύπτουσας γυναίκας, δηλαδὴ μιᾶς γυναίκας ποὺ εἶχε τὸ σῶμα της διαρκῶς κυρτωμένο καὶ δὲν μποροῦσε καθόλου νὰ σηκώσει τὸ κεφάλι της.

Ὁ Κύριος κάποιο Σάββατο δίδασκε σὲ Συν­αγωγή. Ὅταν διέκρινε στὸ ἀκροατήριο τὴ συγ­κύπτουσα, διέκοψε τὴν ὁμιλία Του καὶ τῆς εἶπε:

–«Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου». Γυναίκα, εἶσαι ἀπελευθερωμένη ἀπὸ τὴν ἀρρώστια σου· καὶ ἔβαλε ἐπάνω της τὰ χέρια Του. Ἐκείνη ἀμέσως θεραπεύθηκε, ἐπανέκτησε τὴν ὄρθια στάση τοῦ σώματός της καὶ δόξαζε τὸν Θεό.

Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας θαυμάζει: «Θεοπρεπεστάτη λίαν ἡ φωνή, ἐξουσίας γέμουσα τῆς ἀνωτάτω! Νεύματι γὰρ βασιλικῷ τὴν νόσον ἀπελαύνει»(*). Ὤ, τί λόγια, ποὺ ταιριάζουν μόνο στὸν Θεό, γεμάτα ἀπὸ τὴν πιὸ ὑψηλὴ ἐξουσία! Διότι μὲ νεῦμα βασιλικὸ διώχνει τὴν ἀρρώστια.

Ὁ Κύριος δὲν εὔχεται γιὰ τὴ θεραπεία της, οὔτε προσεύχεται· προστάζει, καὶ τὸ πρόστα­γμά Του γίνεται πραγματικότητα: «Ἀπολέλυσαι»!

Αὐτὴ εἶναι ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ! Δὲν εἶναι ἕνας Προφήτης. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός! Ἀρκεῖ ἕνας λόγος Του γιὰ νὰ ἀλλάξει τὰ πάντα. Αὐτὴ τὴν ἀλήθεια πρέπει νὰ τὴν κρατᾶμε πάντοτε ζωντανὴ μέσα μας. Μάλιστα σ᾿ αὐτοὺς τοὺς καιροὺς ποὺ τὸ κακὸ ἔχει ἀφηνιάσει καὶ σαρώνει ὅλο τὸν κόσμο. Νὰ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ὁ Κύριος μπορεῖ μὲ ἕνα μόνο λόγο Του νὰ μεταβάλει τὴν πορεία τῶν πραγμάτων. Νὰ τὸ πιστεύουμε ἀκράδαντα αὐτό! Νὰ Τὸν πιστεύουμε καὶ νὰ Τὸν ἐμπιστευόμαστε.

2. Ἀντίδραση ἀπὸ φθόνο

Ὅλοι χάρηκαν γιὰ τὸ ἐκπληκτικὸ αὐτὸ θαῦμα ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἀρχισυνάγωγο, ὁ ὁποῖος εἶπε μὲ ἀγανάκτηση:

–Ἕξι ἡμέρες τῆς ἑβδομάδας μπορεῖ νὰ ἐργάζεται κανείς. Σ᾿ αὐτὲς νὰ ἔρχεσθε γιὰ νὰ θεραπεύεσθε καὶ ὄχι τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου, ποὺ εἶναι ἀργία.

Θεώρησε δηλαδὴ ὅτι ἡ θεραπεία τῆς συγ­κύπτουσας ἦταν κατάλυση τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου.

Ὁ Κύριος ὅμως τοῦ ἀπάντησε:

–«Ὑποκριτά»! Ἐσὺ ὁ ὁποῖος μὲ τὸ πρόσχημα τοῦ σεβασμοῦ τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου κρύβεις φθόνο καὶ κακία, ἄκουσε: Ὁ καθένας σας τὸ Σάββατο δὲν λύνει τὸ ζῶο του καὶ τὸ πηγαίνει γιὰ πότισμα, χωρὶς νὰ θεωρεῖται αὐτὸ κατάλυση τῆς ἀργίας; Καὶ λοιπὸν αὐτὴ ἐδῶ, ποὺ εἶναι κόρη καὶ ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ, δὲν ἔπρεπε τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου νὰ λυθεῖ ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ σατανᾶ μὲ τὰ ὁποῖα ἦταν δεμένη ἐπὶ 18 ὁλόκληρα χρόνια;

Ὁ καρδιογνώστης Κύριος ἀποκάλυψε τὰ πραγματικὰ ἐλατήρια τοῦ ἀρχισυναγώγου: τὸν φθόνο του. Ὁ ἀρχισυνάγωγος ζήλεψε γιὰ τὴ δόξα ποὺ προσέδιδε στὸν Κύριο τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας· καὶ θέλησε μὲ δόλιο τρόπο νὰ τὸ διαβάλει, νὰ τὸ ἀμαυρώσει. Τὸ παρουσίασε τάχα ὡς κατάλυση τῆς ἀργίας, ὡς ἁμαρτία, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα ἦταν πράξη ἀγάπης πρὸς τὴ γυναίκα καὶ φανερώσεως τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ καὶ ἑπομένως ἀφορμὴ δοξολογίας τοῦ ἁγίου Ὀνόματός Του.

Τί φοβερὸ πάθος εἶναι ὁ φθόνος! Πόσο διεστραμμένα βλέπει τὰ πράγματα ὁ φθονερός! Πόσο ἀδικεῖ τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ κυρίως πόσο ταλαιπωρεῖται ὁ ἴδιος! Ἂς διερωτηθοῦμε λοιπὸν μήπως κι ἐμεῖς κάποτε ζηλεύουμε τὸν συνάνθρωπό μας γιὰ κάποια ἐπιτυχία του, γιὰ κάποιο χάρισμα ἢ ἀρετή του. Μήπως τυχόν, προκειμένου νὰ μὴν παραδεχθοῦμε ὅτι εἶναι καλύτερος ἀπὸ ἐμᾶς, ἀναζητοῦμε κάποια παράλειψη στὸ ἔργο του ἢ ἐπισημαίνουμε ἄλλα ἀδύνατα στοιχεῖα στὸν χαρακτήρα του. Ἂν ὄντως συμβαίνει κάτι τέτοιο, τὸ συντομότερο νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ μιμηθοῦμε τὸν λαὸ ποὺ χαιρόταν μὲ ἁπλότητα γιὰ τὰ θαυμαστὰ ἔργα ποὺ ἐπιτελοῦσε ὁ Κύριος.

3. Ὅλοι οἱ ἐχθροί Του θὰ ντροπιασθοῦν

«Ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ». Ὁ Ἀρχηγὸς τῆς Πίστεώς μας ἀπάντησε μὲ λογικὸ ἐπιχείρημα, στὸ ὁποῖο δὲν μπόρεσαν νὰ ἀπαν­τήσουν ὅσοι Τὸν ἐχθρεύονταν καὶ συν­εχῶς Τὸν πολεμοῦσαν, ἐν προκειμένῳ ὁ ἀρχισυνάγωγος καὶ οἱ ὁμόφρονές του.

Ἡ ἐπισήμανση ὅμως αὐτὴ τοῦ ἁγίου Εὐ­αγγελιστοῦ ἔχει γενικὴ καὶ διαχρονικὴ ἰσχύ. Αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ κατάληξη καὶ τὸ κατάν­τημα ὅλων τῶν ἐχθρῶν τῆς Πίστεώς μας: ἡ καταισχύνη. Ἂς μὴν ἀθυμοῦμε λοιπὸν ἀπὸ τὶς ἐπιθέσεις καὶ κατηγορίες τους κατὰ τῆς Ἐκ­κλησίας μας, καὶ ἂς μὴ φοβόμαστε. Ὁ Κύριος στὴν κατάλληλη περίσταση θὰ παρέμβει καὶ θὰ καταντροπιάσει τοὺς ἐχθρούς της, εἴτε ἀναδεικνύοντας τοὺς ἐκλεκτούς Του οἱ ὁποῖοι θὰ τοὺς ἀποστομώσουν, εἴτε μὲ ἄλλον τρόπο. Ἐμεῖς ἂς μένουμε στερεοὶ στὴν πίστη καὶ ἂς φροντίζουμε νὰ γινόμαστε ὅλο καὶ πιὸ πιστοί. Ἔτσι, θὰ μετάσχουμε στὸν τελικὸ θρίαμβό Του.

(*) Βλ. Παν. Τρεμπέλα, Ὑπόμνημα εἰς τὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιον, ἐκδ. «Ὁ Σωτήρ», Ἀθῆναι 20115, σελ. 409β.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΙΓ´ 17 – 21

¹⁷ Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο. ¹⁸ Προσεύχεσθε περὶ ἡμῶν· πεποίθαμεν γὰρ ὅτι καλὴν συνείδησιν ἔχομεν, ἐν πᾶσι καλῶς θέλοντες ἀναστρέφεσθαι. ¹⁹ περισσοτέρως δὲ παρακαλῶ τοῦτο ποιῆσαι, ἵνα τάχιον ἀποκατασταθῶ ὑμῖν. ²⁰ Ὁ δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης, ὁ ἀναγαγὼν ἐκ νεκρῶν τὸν ποιμένα τῶν προβάτων τὸν μέγαν ἐν αἵματι διαθήκης αἰωνίου, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν, ²¹ καταρτίσαι ὑμᾶς ἐν παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ εἰς τὸ ποιῆσαι τὸ θέλημα αὐτοῦ, ποιῶν ἐν ὑμῖν τὸ εὐάρεστον ἐνώπιον αὐτοῦ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

Αρχαίο κείμενο  |  Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα

¹⁷ Να πείθεσθε και να υποτάσσεσθε με προθυμίαν, χωρίς δισταγμούς και δυσφορίας, στους πνευματικούς προϊσταμένους σας. Διότι αυτοί αγρυπνούν δια την σωτηρίαν των ψυχών σας, επειδή θα δώσουν λόγον δια σας στον Χριστόν. Υπακούετε, λοιπόν, εις αυτούς με προθυμίαν, ώστε να εκτελούν το έργον αυτό της πνευματικής καθοδηγήσεώς σας με χαράν και όχι με στεναγμούς· διότι το να στενάζουν από την ιδικήν σας απείθειαν, είναι επιζήμιον εις σας τους ιδίους. Θα φέρη επάνω σας την οργήν του Θεού. ¹⁸ Προσεύχεσθε δι’ ημάς· διότι έχομεν την πεποίθησιν, ότι η συνείδησίς μας μας παρέχει την καλήν και δικαίαν πληροφορίαν ότι, όπως στο παρελθόν έτσι και τώρα, θέλομεν πάντοτε και εις όλα να συμπεριφερώμεθα προς όλους καλώς. ¹⁹ Σας παρακαλώ δε να κάμετε τούτο περισσότερον δι’ εμέ, να προσεύχεσθε ειδικώτερον περί εμού, δια να επανέλθω κοντά σας το συντομώτερον. ²⁰ Ο δε Θεός της ειρήνης, ο οποίος ανέστησεν εκ νεκρών και ανέλαβεν στους ουρανούς εκ δεξιών του τον μεγάλον ποιμένα των λογικών προβάτων, τον Κυριον ημών Ιησούν Χριστόν, ο οποίος προσέφερεν επί του σταυρού ως λυτρωτικήν θυσίαν το αίμα του, δια να συνάψη και επικυρώση την αιωνίαν διαθήκην, ²¹ είθε να σας καταρτίση εις κάθε καλόν έργον, ώστε να πράττετε πάντοτε το θέλημα αυτού· να ενεργήση και πραγματοποιήση εις τας καρδίας σας κάθε τι, που είναι ευάρεστον ενώπιόν του, δια της μεσιτείας του Ιησού Χριστού, προς τον οποίον ανήκει η δόξα στους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πηγές:

ο Σωτήρ

Ορθόδοξος Συναξαριστής

Πηγή:https://antexoume.wordpress.com/

«Πᾶνος»