Ἀρχιμ. Ἀθαν. Μυτιληναίου, ἐπίκαιρο ἀπόσπασμα ἀπό ὁμιλία στήν Ἀποκάλυψη σχετικά μέ τόν πόλεμο τοῦ Ἀρμαγεδῶνος

Μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 77η ΟΜΙΛΙΑ
ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΟΣ[Ἀποκ.19,19-21]

[Ἡ ὁμιλία ἔγινε τὴν Κυριακὴ 22-5-1983]

 

[...]Καὶ προχωροῦμε παρακάτω. Προσέξτε. 19, 17-19 οἱ στίχοι ποὺ θὰ σᾶς διαβάσω. «Καὶ εἶδον ἕνα ἄγγελον ἑστῶτα ἐν τῷ ἡλίῳ, καὶ ἔκραξεν ἐν φωνῇ μεγάλῃ λέγων πᾶσι τοῖς ὀρνέοις τοῖς πετομένοις ἐν μεσουρανήματι· δεῦτε, συνάχθητε εἰς τὸ δεῖπνον τὸ μέγα τοῦ Θεοῦ, ἵνα φάγητε σάρκας βασιλέων καὶ σάρκας χιλιάρχων καὶ σάρκας ἰσχυρῶν καὶ σάρκας ἵππων καὶ τῶν καθημένων ἐπ᾿ αὐτῶν, καὶ σάρκας πάντων ἐλευθέρων τε καὶ δούλων, καὶ μικρῶν τε καὶ μεγάλων. Καὶ εἶδον τὸ θηρίον καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ τὰ στρατεύματα αὐτῶν συνηγμένα ποιῆσαι τὸν πόλεμον μετὰ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου καὶ μετὰ τοῦ στρατεύματος αὐτοῦ». Νὰ σᾶς ἀποδώσω, ἀγαπητοί μου, αὐτὸ τὸ κείμενο ποὺ σᾶς διάβασα μὲ λίγα λόγια, μὲ ἁπλᾶ λόγια: «Καὶ εἶδα ἕναν ἄγγελο νὰ στέκεται στὸν ἥλιο. Καὶ ἔκραξε μὲ φωνὴ μεγάλη λέγοντας σὲ ὅλα τὰ ὄρνια ποὺ πετοῦσαν στὸν οὐρανό, στὸν ἀέρα: ''Ἐλᾶτε, ἐλᾶτε, μαζευτεῖτε στὸν δεῖπνο τὸν μεγάλο τοῦ Θεοῦ, νὰ φᾶτε σάρκες βασιλέων, σάρκες χιλιάρχων καὶ σάρκες ἰσχυρῶν καὶ σάρκες ἀλόγων καὶ τῶν ἱππέων καὶ σάρκες ὅλων, ἐλευθέρων καὶ δούλων, μικρῶν καὶ μεγάλων''. Καὶ εἶδα τὸ θηρίον καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ τὰ στρατεύματά τους, μαζεμένα νὰ κάνουν πόλεμο ἐναντίον Ἐκείνου ποὺ ἐκάθηντο ἐπάνω στὸ λευκὸ ἄλογο καὶ ἐναντίον τοῦ στρατεύματός Του».
 

Εἰς ὅλην αὐτὴν τὴν περικοπή, θὰ σᾶς παρακαλέσω, πολὺ ἐδῶ νὰ προσέξετε, νὰ προσέξετε αὐτὰ ποὺ θὰ ποῦμε καὶ πέρα, ὅπως καὶ ἐκεῖνα ποὺ θὰ ποῦμε τὴν ἐρχόμενη φορά, προσέξτε με. Εἰς αὐτὴν τὴν περικοπὴ ποὺ σᾶς διάβασα, εἶναι μία δευτέρα ἀναφορὰ στὸν τελευταῖο τῆς Ἱστορίας τρομερὸν πόλεμο τοῦ Ἀρμαγεδῶνος. Ὁ περίφημος, διαβόητος αὐτὸς πόλεμος τοῦ Ἀρμαγεδῶνος, τὸν ὁποῖον Ἀρμαγεδώνα οἱ αἱρετικοὶ ἐκμεταλλεύονται καὶ τόσο συχνὰ μιλοῦνε γι᾿ αὐτόν. Ἔχομε μία δευτέρα ἀναφορά. Ἡ πρώτη ἀναφορὰ ἔγινε στὸ 16ον κεφάλαιον. Θὰ ἔχομε καὶ μία τρίτη ἀναφορά, ποὺ θὰ εἶναι εὐθὺς στὸ ἑπόμενο κεφάλαιο, στὸ 20όν. Τοὐλάχιστον τρεῖς -ἔχομε περισσότερες- τοὐλάχιστον τρεῖς κύριες ἀναφορὲς στὸ ἴδιο θέμα. Γι᾿ αὐτὸ σᾶς εἶχα πεῖ τὴν περασμένη φορὰ ὅτι δὲν πρέπει, δὲν πρέπει νὰ ἔχομε, νὰ περιμένομε ἱστορικὴ ἀλληλουχία τῶν περιγραφομένων γεγονότων. Δὲν μποροῦμε νὰ τὰ πάρομε καὶ νὰ λέμε: Διαβάζομε τὴν Ἀποκάλυψη καὶ λέμε: «Τώρα μιλάει γι᾿ αὐτό, ἄρα λοιπὸν θὰ γίνει αὐτό. Μετὰ μιλάει γιὰ κάτι παρακάτω. Ἔ, μετὰ ἀπὸ τὸ πρῶτο θὰ γίνει τὸ δεύτερο». Ὄχι. Καὶ σᾶς εἶχα πεῖ ἕνα παράδειγμα. Στὴν ἴδια εἰκόνα ὅπως καὶ στὴ βυζαντινὴ εἰκόνα, ἔχομε τὸν ἴδιο χῶρο στὸ ἴδιο ἐπίπεδο συμπίεση καὶ τοῦ χώρου καὶ τοῦ χρόνου. Ἔτσι καὶ ἐδῶ. Μέσα σὲ μία φιλολογικὴ εἰκόνα, δηλαδὴ μὲ λόγια εἰκόνα, ἔχομε συμπίεση τοῦ χώρου καὶ τοῦ χρόνου, ποὺ δὲν μπορεῖτε νὰ βγάζετε καμία ἄκρια καὶ νὰ πεῖτε ὅτι «Αὐτὸ εἶναι πρῶτο, αὐτὸ εἶναι δεύτερο». Ὅσοι εἶπαν «Αὐτὸ πρῶτο, αὐτὸ δεύτερο», ἔπεσαν ἔξω. Καὶ λίγο παρακάτω, τὴν ἐρχομένη φορά, θὰ δοῦμε τὸ διαβόητο ἐκεῖνο χωρίο, τὸ ὁποῖο δημιούργησε αἱρέσεις ἐπὶ αἱρέσεων στὴν Ἱστορία, περὶ τῆς χιλιετοῦς Βασιλείας τοῦ Χριστοῦ. Δὲν ὑπάρχει ἱστορικὴ ἀλληλουχία. Ἀλλὰ ὁ Εὐαγγελιστής, θὰ τὸ καταλάβατε πλέον, ἀναφέρεται γιὰ τὸ ἴδιο γεγονός, ποὺ δὲν τὸν ἐνδιαφέρει ἡ χρονολογικὴ σειρά, καὶ πρώτη καὶ δεύτερη καὶ τρίτη φορά- ἔχετε προσέξει στὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο ἔχομε τὴν ἐπανάληψη τῶν αὐτῶν προτάσεων; Καὶ προχωρεῖ καὶ πάλι ἐπανέρχεται στὶς πρῶτες προτάσεις καὶ πάλι παρακάτω καὶ πάλι ἐπανέρχεται, εἶναι συνήθεια τοῦ Εὐαγγελιστοῦ. Εἶναι ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον γράφει. Ἔτσι δὲν πρέπει νὰ τὰ πάρομε μὲ τὴ σειρά. Ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ ἐξακριβώσουμε περὶ τίνος πρόκειται, γιὰ νὰ δοῦμε αὐτὰ στὸ σύνολό τους μαζί. Καὶ ὄχι χωρισμένα, ποὺ θὰ ἀνήκουν σὲ κάποια χρονικὴ ἱστορικὴ στιγμή.
 

Σᾶς θυμίζω λοιπὸν ἐκεῖνο ποὺ ἤδη εἴχαμε ἀναλύσει στὸ 16ο κεφάλαιο. Σᾶς τὸ διαβάζω καὶ θὰ τὸ συνδέσουμε μὲ αὐτὰ τὰ ὁποῖα σᾶς διάβασα τώρα. Εἶναι 16, 13-16 χωρία: «Καὶ εἶδον ἐκ τοῦ στόματος τοῦ δράκοντος καὶ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ θηρίου καὶ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ ψευδοπροφήτου πνεύματα τρία ἀκάθαρτα, ὡς βάτραχοι· εἰσὶ γὰρ πνεύματα δαιμονίων ποιοῦντα σημεῖα, ἃ -τὰ ὁποῖα- ἐκπορεύεται ἐπὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς οἰκουμένης ὅλης, συναγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὸν πόλεμον τῆς ἡμέρας ἐκείνης τῆς μεγάλης τοῦ Θεοῦ τοῦ παντοκράτορος. Καὶ συνήγαγεν αὐτοὺς εἰς τὸν τόπον τὸν καλούμενον ῾Εβραϊστὶ Ἁρμαγεδών».

Ἔ, λοιπόν, ὅ,τι λέει στὸ 16 κεφάλαιο καὶ ὅ,τι λέει στὸ 19, τώρα, κεφάλαιο εἶναι τὸ ἴδιο ἀκριβῶς πρᾶγμα. Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς πρᾶγμα, ἀγαπητοί μου. Ἐξηγούμεθα. Οὔτε ἐκεῖ, στὸ 16 κεφάλαιο, οὔτε ἐδῶ στὸ 19 κεφάλαιο, δὲν γίνεται λεπτομερὴς μνεία αὐτῆς τῆς τελευταίας τρομερῆς μάχης, πολέμου, συρράξεως τῆς Ἱστορίας. Καὶ τοῦτο, ὅπως σημειώνει ὁ Μπρατσιώτης, ποὺ ὑπομνημάτισε τὸ βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως, μέσα στὴν Κατοχή, στὴ γερμανικὴ Κατοχή, γράφει στὸν πρόλογό του ὅτι τότε ἔκαναν, τίς σκοτεινὲς καὶ φοβερὲς ἡμέρες, ἔκαναν ἕνα κύκλο καὶ μελετοῦσαν τὸ παρηγορητικότατο βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως, μάζεψε ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα τότε σὰν σημειώσεις εἶχε, καὶ ἐξέδωκε τὸ βιβλίο τὸ ὁποῖον ἔχομε. Εἶναι τὸ Ὑπόμνημα στὴν Ἀποκάλυψη. Γράφει τὰ ἑξῆς ὁ Μπρατσιώτης ἐπὶ λέξει: «Δὲν ἀναφέρονται», λέγει, «λεπτομέρειες στὴ μάχη τοῦ Ἀρμαγεδῶνος, οὔτε στὸ 16 κεφάλαιο, οὔτε στὸ 19, εἴτε χάριν τῆς εὐαισθησίας τῶν ἀναγνωστῶν, εἴτε πρὸς ὑποδήλωσιν τῆς ἀστραπιαίας ταχύτητος αὐτῆς, ὁπότε δὲν μένουν περιθώρια περιγραφῆς». Δηλαδή, ἀκοῦστε, ἀκοῦστε. Λέγει: «Ἄν πεῖ, κάνει περιγραφὴ τῆς μάχης, οἱ ἀναγνῶσται θὰ λιποψυχοῦσαν. Ἀλλά, εἴτε λέγει αὐτό, εἴτε ὁ πόλεμος αὐτὸς θὰ γίνει τόσο ἀστραπιαῖα, ποὺ δὲν θὰ ὑπάρχουν περιθώρια περιγραφῆς». Ὅσο γιὰ τὸ θέμα τῆς εὐαισθησίας, δὲν πρέπει νά' ναί. Διότι ὁ ἴδιος ὁ Μπρατσιώτης, κι ὅπως ἐδῶ τὸ βλέπομε καὶ τὸ σχολιάζει τὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως, μᾶς ὁμιλεῖ διὰ τὴν ἔκβασιν τοῦ πολέμου καὶ μιλάει ρεαλιστικὰ καὶ ὠμά. «Ὅτι καλεῖ ὁ ἄγγελος», λέει, «τὰ ὄρνια τ᾿ οὐρανοῦ καὶ τοὺς λέγει: ''Ἐλᾶτε νὰ φᾶτε σάρκες!''». Δὲν νομίζω νὰ εἶναι καὶ πολὺ τρυφερὴ ἡ εἰκόνα. Καὶ δὲν νομίζω νὰ εἶναι μία εἰκόνα ἡ ὁποία δὲν θὰ προσέκρουε στὴν εὐαισθησία τῶν ἀναγνωστῶν.

 

Δὲν εἶναι λοιπὸν αὐτό. Εἶναι τὸ ἄλλο: ὅτι ἡ ταχύτητα ποὺ θὰ γίνει αὐτὸς ὁ πόλεμος δὲν ἔχει περιστατικά, ἀγαπητοί μου, δὲν ἔχει περιστατικὰ νὰ περιγραφοῦν. Νὰ σᾶς πῶ ἕνα παράδειγμα. Ἔχομε τὸν πόλεμο τοῦ '40- '41.  Λέμε «Μᾶς χτύπησαν οἱ Ἰταλοί, γίνεται ἐπιστράτευση, πηγαίνομε στὴν Ἀλβανία, τοὺς βγάλαμε ἔξω ἀπὸ τὴν Ἄρτα. Καὶ τώρα παίρνομε μία μία πόλη. Οἱ πιὸ ἡλικιωμένοι»- Ἐγὼ τὸ θυμᾶμαι, ἤμουνα μικρὸ παιδί, τὸ θυμοῦμαι, κάθε φορὰ ποὺ παίρναμε μία πόλη, τὴν Κορυτσά, τὸ Τεπελένι, τοὺς Ἁγίους Τεσσαράκοντα, χτυποῦσαν οἱ καμπάνες τῶν Ἐκκλησιῶν πανηγυρικῶς. Καὶ βγαίναμε ἔξω καὶ λέγαμε- γιατί μὲ καμπάνες ἐγίνετο καὶ ὁ συναγερμός, καὶ λέγαμε: «Τί συμβαίνει, τί συμβαίνει;»- «Ὄχι συναγερμός, πήραμε τὸ Τεπελένι!». «Πήραμε τὴν Κορυτσά!». «Πήραμε τοὺς Ἁγίους Τεσσαράκοντα!-τὸ λιμάνι» κ.ὅ.κ. Καὶ ὁ πόλεμος κράτησε ἀπό την 28η Ὀκτωβρίου μέχρι τὸν Ἀπρίλιο ποὺ μπῆκαν οἱ Γερμανοί, δηλαδὴ μῆνες, γεγονότα, προσέξτε, ποὺ μποροῦμε νὰ τὰ περιγράψουμε.

 

Ἄς ποῦμε ὅτι κηρύσσει τὸν πόλεμο ἡ Ἰταλία ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος. Τὸ ἴδιο περιστατικό. Τὸν ἴδιο πόλεμο. 28  Ὀκτωβρίου 1940. Ἀλλά, ἀντὶ νὰ στείλει τελεσίγραφο, ἀντὶ νά... κ.τ.λ., νὰ ἀποβιβάσει στρατεύματα στὴν Ἀλβανία κ.λπ. παίρνει μία βόμβα πολλῶν μεγατόνων, ἀτομική, καὶ ἔρχεται καὶ τὴ ρίχνει στὴν Λάρισα, ποὺ εἶναι τὸ κέντρον τῆς Ἑλλάδος, νὰ πιάσει ἂν ἦταν δυνατόν,  μέχρι τὰ σύνορα καὶ μέχρι τὴν Κρήτη. Καὶ μέσα σὲ λίγα δευτερόλεπτα δὲν ὑπάρχει τίποτα ἐπάνω στὸν χῶρο τῆς Ἑλλάδος. Ἔχομε γεγονότα; Δὲν ἔχομε. Γιατί; Ἡ βόμβα δὲν ἄφησε περιθώρια νὰ δημιουργηθοῦν γεγονότα. Ἀκούσατε; Ἡ ταχύτητα καταστροφῆς δὲν ἄφησε περιθώρια γιὰ γεγονότα. Ἔ, λοιπόν, αὐτὰ τὰ ἔγραψε ὁ Μπρατσιώτης, ἀγαπητοί μου, τότε μὲν βεβαίως δὲν μποροῦσε νὰ διακρίνει τὴ δυνατότητα- παρότι πέθανε πέρυσι πρόπερσι ὁ Μπρατσιώτης- δὲν μποροῦσε νὰ διακρίνει τὴ δυνατότητα ἑνὸς τέτοιου γρήγορου πολέμου. Ἔ, λοιπόν, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε σήμερα ὅτι, ὅτι ἕνας πόλεμος ποὺ θὰ ξεκινοῦσε, παγκόσμιος, θὰ μποροῦσε νὰ κρατήσει ἀπὸ 24 ὧρες, τὸ πολὺ μία ἑβδομάδα. Τὸ πολύ. Πόσους νεκροὺς μπορεῖ νὰ ἀφήσει στὰ πεδία τῆς μάχης, χωρὶς νὰ εἶναι πιὰ ἡ μάχη μὲ τὰ παλιὰ ἀγχέμαχα ὅπλα κ.τ.λ., τὸ 1/3 τῆς γῆς. Μπορεῖ ἕνα δισεκατομμύριο ἄνθρωποι νὰ ξαπλώσουνε νεκροὶ πάνω στὴν ἐπιφάνεια τῆς γῆς. Μέσα, ἀγαπητοί μου, σὲ 24 ὧρες. Δὲν ἔχουνε παρὰ οἱ δυνάμεις νὰ πατήσουν κάποια κουμπιὰ καὶ ἡ γῆ νὰ γίνει ἀπέραντο νεκροταφεῖο. Δὲν ὑπάρχουν περιγραφές. Τί περιγραφές; Ἀλλὰ τί μποροῦμε νὰ περιγράψουμε; Τὸ ἀποτέλεσμα. Πέστε μου, τί γεγονότα στὴ Χιροσίμα θὰ εἴχαμε νὰ περιγράψουμε; Ὅτι οἱ ἄνθρωποι δέχθηκαν μὲ φόβο τὰ ἀεροπλάνα καὶ εἴπανε: «Τώρα, νὰ κάτι πέφτει» καὶ μετά, αὐτὸ ἄρχισε νὰ πέφτει σιγὰ σιγὰ καὶ μετὰ ἄρχισε νὰ δημιουργεῖ, ξέρω ᾿γώ, παράλυση ἐκεῖ ποὺ ἔπεσε στοὺς ἀνθρώπους, τίποτα, μιὰ κι ἔξω. Μιὰ κι ἔξω! Τὰ ἀποτελέσματα; Ἐκ τῶν ὑστέρων.

 

Ἔ, λοιπόν, τώρα ὁ Ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς ὄχι ἀπὸ εὐαισθησία, ἀλλὰ ὑποδηλώνει τὴν ταχύτητα τοῦ πολέμου αὐτοῦ, ἀλλὰ μᾶς λέγει τὰ ἀποτελέσματα. Τί εἶναι τὰ ἀποτελέσματα; Ἡ γῆ ὅλη θὰ εἶναι ἁπλωμένη μὲ πτώματα. Αὐτὴ εἶναι ἡ μάχη τοῦ Ἀρμαγεδῶνος. Φοβερή! Στὸ παρακάτω κεφάλαιο, τὸ 20ο, γιατί θὰ ἐπανέλθουμε, ἀκόμα δὲν τὸ ἐξήντλησα αὐτό, θὰ δεῖτε, λέγει, καινούριες λεπτομέρειες.

 

Ὡστόσο, γιὰ νὰ ἰδοῦμε ἐδῶ. Ὅταν λέγει ὅτι -αὐτὸ τὸ σημεῖο προσέξτε- «Καὶ ἐλᾶτε νὰ φᾶτε ''σάρκας πάντων ἐλευθέρων τε καὶ δούλων, καὶ μικρῶν τε καὶ μεγάλων''», τί θὰ πεῖ ὅτι στὸ πεδίο τῆς μάχης εἶναι πεθαμένοι, σκοτωμένοι, καὶ μικροὶ καὶ μεγάλοι; Ἁπλούστατα. Δὲν εἶναι μόνο ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι μάχονται, ἀλλὰ εἶναι καὶ ὁ ἄμαχος πληθυσμός· διότι ὅταν πέσουν τέτοιες βόμβες, ἀγαπητοί μου, δὲν θὰ σκοτωθοῦν ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι σὲ μέτωπα, ἀλλὰ θὰ σκοτωθοῦν οἱ πάντες. Βέβαια, ἐπιτρέψατέ μου ἐδῶ, τώρα τὸ σκέφτηκα, ὅταν ἀκοῦτε γιὰ εἰρήνη, καὶ πορεῖες εἰρήνης ποὺ κάνουνε, ἀκριβῶς γιὰ νὰ ἀποφευχθοῦν αὐτὰ τὰ ἀποτελέσματα, θὰ σᾶς ἀπαντοῦσα- καὶ ἂν θέλετε, πιστέψτε το-: δὲν πρόκειται παρὰ περὶ φοβερῆς ὑποκρισίας. Κανεὶς δὲν πιστεύει στὴν εἰρήνη. Οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι πιστεύουν, ἀλλὰ ἐκεῖνοι ποὺ κινοῦν τὰ νήματα τῆς Ἱστορίας καὶ τῶν πολέμων, δὲν πιστεύουν στὴν εἰρήνη. Φωνάζουν γιὰ εἰρήνη γιὰ νὰ παρατείνουν τὸν καιρὸ τῶν ἐξοπλισμῶν. Καὶ τίποτε ἄλλο. Καὶ κάποια ὥρα θὰ ἀρχίσουν νὰ χορεύουν αὐτὲς οἱ βόμβες ἀπὸ πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας καὶ τότε θὰ γίνει τὸ μεγάλο μακελειὸ τῆς ἀνθρωπότητος. Κανεὶς δὲν πιστεύει στὴν εἰρήνη. Οἱ μεγάλες δυνάμεις, οἱ ὁποῖες εἶναι ἀντίθεες δυνάμεις, δὲν πιστεύουν στὴν εἰρήνη. Ξαναλέγω ἄλλη μία φορά, εἶναι ὑποκρισία. Εἶναι ὑποκρισία καὶ παρέλκουν τὸν καιρὸν γιὰ νὰ ἐξοπλίζονται περισσότερο. Καὶ ὁ Χίτλερ αὐτὰ ἔλεγε, ἀγαπητοί μου. Τί ἔλεγε ὁ Χίτλερ; «Ἐγὼ πόλεμο;». Καὶ ὁ Τσάμπερλεν ὁ πρωθυπουργός, δὲν πολιτικολογῶ, ἀλλὰ σᾶς λέγω, ἔ, νὰ μὴν ξεχνᾶμε τὴν Ἱστορία, τί ἔλεγε ὁ πρωθυπουργὸς τῆς Ἀγγλίας; «Ἄ... θὰ ἔχομε εἰρήνη». Καὶ παντοῦ γιὰ εἰρήνη μιλοῦσε κι ἐκεῖνος, καὶ παραλίγο θὰ ἔχαναν τὸν πόλεμο οἱ Ἄγγλοι. Παραλίγο θὰ τὸν ἔχαναν τὸν πόλεμο. Γιατί; Οἱ μὲν ἐξοπλίζονται, οἱ Γερμανοί, καὶ δὲν μιλοῦσαν, οἱ ἄλλοι δέ, ἔ,  ἔχαβαν τὸ χάπι τῆς δῆθεν εἰρήνης. Δὲν πιστεύουνε στὴν εἰρήνη οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς. Δὲν πιστεύουνε. Καὶ δὲν πιστεύουν γιατί δὲν ἔχουν τὸν ἀρχηγὸ τῆς εἰρήνης, ποὺ εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Μόνον ἐκεῖνος ποὺ πιστεύει στὸν Ἰησοῦν Χριστόν, μπορεῖ νὰ ὁμιλεῖ γιὰ πραγματικὴ εἰρήνη. Κι ἐκεῖνος ποὺ ἔχει πρῶτα εἰρήνη μὲ τὸν Θεό. Καὶ γιὰ νά ᾿χεις εἰρήνη μὲ τὸν Θεὸ δὲν πρέπει νὰ ἁμαρτάνεις. Καὶ τότε μπορεῖς νὰ μιλᾷς γιὰ εἰρήνη καὶ ὄχι ὅλα τὰ ἄλλα.

 

Πάντως, ὁ πόλεμος αὐτὸς τοῦ Ἀρμαγεδῶνος θὰ εἶναι ὁ καρπὸς τῆς ἀποστασίας, βεβαίως, τῶν ἀνθρώπων. Καὶ τὸν ὁποῖον βεβαίως θὰ ἐπιτρέψει ὁ Θεός. Γι᾿ αὐτὸ σημειώνει ὁ Ἀνδρέας Καισαρείας: «Τὸ μὲν προηγούμενον τοῦ Θεοῦ θέλημα, ὃ καὶ εὐδοκία λέγεται καὶ δεῖπνον αὐτῷ περιπόθητον, τὸ πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι ἐστὶ καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν, καὶ ἐπιστρέψαι καὶ ζῆν αὐτούς. Τὸ δὲ δεύτερον, τὸ κολασθῆναι τοὺς ἑαυτοῖς ἐπισπωμένους τὴν κόλασιν».

 

«Ὑπάρχουν στὸν Θεό», λέγει ὁ Ἀνδρέας Καισαρείας, «δύο θελήματα. Εἶναι τὸ προηγούμενον θέλημα», ἔτσι λέγεται: ''τὸ προηγούμενον'', «τὸ καὶ κατ᾿ εὐδοκίαν»· ποὺ σημαίνει, εἶναι τὸ περιπόθητο ἐκεῖνο δεῖπνο ποὺ εἴχαμε ἀναλύσει μία προπερασμένη φορά, εἶναι τὸ δεῖπνο τοῦ Ἀρνίου. Τὸ δεῖπνο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ· ποὺ λέγει: «Μακάριος ἐκεῖνος ποὺ θὰ καθίσει στὸ δεῖπνο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Μακάριος... Εὐτυχισμένος!». Καὶ τὸ ἄλλο, τὸ δεύτερο θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ λεγόμενον ἑπόμενον θέλημα ἢ τὸ κατὰ παραχώρησιν θέλημα· ἑπόμενον, δεύτερον ἢ κατὰ παραχώρησιν θέλημα· τί εἶναι; «Τὸ κολασθῆναι τοὺς ἑαυτοῖς ἐπισπωμένους τὴν κόλασιν». Δηλαδὴ «τὸ νὰ τιμωρηθοῦν ἐκεῖνοι ποὺ ἐπισύρουν τὴν κόλαση γιὰ τὸν ἑαυτόν τους». Δηλαδή, τὸ ἐπιτρέπει ὁ Θεός.
 

Ὁ πόλεμος λοιπὸν αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ καρπὸς τῆς ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων. Ἐκεῖνο ποὺ κάνει ἐντύπωση εἶναι ὅτι ἔχομε αὐτὰ τὰ δύο δεῖπνα· τὰ ὁποῖα ἀντιπαραβάλλονται. Τὸ δεῖπνο τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ δεῖπνο τῶν ὀρνέων. Τί θέλεις, ἀδερφέ μου; Νὰ καθίσεις στὸ δεῖπνο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ; Χμ... ἢ νὰ σὲ φᾶνε τὰ κοράκια; Καὶ θὰ εἶναι, τί θά ᾿ναι αὐτό; Τὰ κοράκια μπορεῖ νὰ φᾶνε καὶ τοὺς ἁγίους, ἀλλὰ εἶναι εἰκόνα ποὺ δείχνει πῶς θὰ σὲ τρῶνε τὰ κοράκια στὴν κόλαση. Δὲν ἔχει κοράκια ἡ κόλασις. Ἀλλὰ τί ἐννοοῦμε; Ἐκεῖ ποὺ θὰ κατατρώγεσαι χωρὶς νὰ καταναλώνεσαι. Καὶ λέγεται «δεῖπνον μέγα τοῦ Θεοῦ», γιατί εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τῆς κρίσεως τοῦ Χριστοῦ Κριτοῦ ἐπὶ τῶν ἀντιθέων δυνάμεων. Πρέπει νὰ σημειώσουμε ὅτι θὰ γίνει κι αὐτὴ ἡ τρίτη ἀναφορὰ στὰ τῆς μάχης τοῦ Ἀρμαγεδῶνος, ἀλλά... γιὰ νὰ ἰδοῦμε ἐδῶ, πῶς ἀκριβῶς μας τὸ λέει παρακάτω.

 

Ιθ΄, 19-21: «Καὶ εἶδον τὸ θηρίον καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ τὰ στρατεύματα αὐτῶν συνηγμένα ποιῆσαι τὸν πόλεμον μετὰ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου καὶ μετὰ τοῦ στρατεύματος αὐτοῦ. Καὶ ἐπιάσθη τὸ θηρίον καὶ ὁ μέτ᾿ αὐτοῦ ψευδοπροφήτης ὁ ποιήσας τὰ σημεῖα ἐνώπιον αὐτοῦ, ἐν οἷς ἐπλάνησε τοὺς λαβόντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ· ζῶντες ἐβλήθησαν οἱ δύο εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην ἐν θείῳ. Καὶ οἱ λοιποὶ ἀπεκτάνθησαν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου, τῇ ἐξελθούσῃ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ· καὶ πάντα τὰ ὄρνεα ἐχορτάσθησαν ἐκ τῶν σαρκῶν αὐτῶν».

 

«Εἶδα», λέγει, «τὸ θηρίον -ὁ Ἀντίχριστος- καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ τὰ στρατεύματά τους μαζεμένα νὰ κάνουν πόλεμο ἐναντίον τοῦ ἱππέως Χριστοῦ Κριτοῦ, καὶ ἐναντίον τοῦ στρατεύματός Του, τῶν ἀγγέλων, καὶ πιάστηκε τὸ θηρίο, συνελήφθῃ τὸ θηρίο, μαζὶ καὶ ὁ ψευδοπροφήτης, αὐτὸς ποὺ ἔκανε τὰ σημεῖα καὶ τὰ τέρατα γιὰ νὰ πλανᾷ τοὺς ἀνθρώπους, αὐτὸς ποὺ ἔβαλε τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου ἐπάνω εἰς τοὺς προσκυνοῦντας τὴν εἰκόνα τοῦ θηρίου. Καὶ ζωντανοὶ πετάχτηκαν στὴ λίμνη τοῦ πυρὸς ποὺ καίγεται μὲ θειάφι. Οἱ ὑπόλοιποι; Ἐφονεύθησαν μὲ τὴ ρομφαία ποὺ ἐξήρχετο ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ λευκοῦ ἵππου, τοῦ Χριστοῦ».

 

Ἀγαπητοί μου, πῶς πρέπει νὰ ἐννοήσουμε αὐτὴ τὴ μάχη; Αὐτὸ εἶναι μία εἰκόνα. Εἶναι μία εἰκόνα αὐτὸ ποὺ σᾶς εἶπα. Πῶς πρέπει νὰ τὴν ἐννοήσουμε; Διότι, ἂν ἔπρεπε νὰ κάνομε μία ζωγραφική, ἕναν ζωγραφικὸ πίνακα, σὰν κι αὐτοὺς ποὺ ὑπάρχουν στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἄφθονες εἰκόνες τῆς Ἀποκαλύψεως σὲ τοιχογραφίες, πῶς θὰ τὸ παριστάναμε αὐτό; Κάπως ἔτσι ψηλὰ στὰ σύννεφα, τὸν Χριστὸ ἱππέα καὶ τὰ στρατεύματά Του, οἱ ἄγγελοι, ἱππεῖς. Καὶ κάτω στὴ γῆ νὰ εἶναι οἱ ἄνθρωποι. Κάπως ἔτσι θὰ εἶναι; Ὄχι, βεβαίως. Ὄχι, βεβαίως. Αὐτὸ εἶναι μία εἰκόνα. Γι᾿ αὐτὸ σᾶς λέγω, πῶς πρέπει νὰ ἐννοήσουμε αὐτὴ τὴν μάχη; Μεταξὺ τῶν ἐθνῶν, ποὺ θὰ ἡγεῖται ὁ Ἀντίχριστος καὶ ὁ ψευδοπροφήτης ἐναντίον τοῦ ἱππέως Χριστοῦ. Πιθανῶς τὸ πρᾶγμα εἶναι ὅπως τὸ περιγράφει προφητικὰ ὁ προφήτης Ἰεζεκιὴλ στὰ περίφημα κεφάλαια 38 καὶ 39. Ἐδῶ προσέξτε, παρακαλῶ.

 

Σημειώσατε δὲ ὅτι αὐτὰ ποὺ γράφει ὁ Ἰεζεκιήλ, κατὰ λέξη σχεδὸν καὶ τὰ ἴδια ὀνόματα ἀναφέρει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, στὸ ἑπόμενο κεφάλαιο ποὺ εἶναι ἡ τρίτη ἀναφορὰ τῆς μάχης τοῦ Ἀρμαγεδῶνος. Καὶ ἀναφέρεται εἰς τὸν βασιλέα τὸν Γωγ. Καὶ εἰς τὸν Μαγώγ. Μά-γὼγ θὰ πεῖ «ἡ χώρα τοῦ Γώγ». Γὼγ εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ βασιλέως καὶ Μαγὼγ εἶναι «ἡ χώρα τοῦ βασιλέως Γώγ». Λοιπὸν πρόκειται συνεπῶς, αὐτῆς τῆς μάχης τοῦ Ἀρμαγεδῶνος καὶ τὰ ὅσα μᾶς γράφει ὁ προφήτης Ἰεζεκιὴλ πρόκειται περὶ ταυτότητος. Εἶναι τὸ ἴδιο πρᾶγμα. Καὶ ναὶ μέν, ἐκεῖ γράφει, ὅπως θά σᾶς τὸ διαβάσω ἐδῶ τώρα ὅτι στρέφεται ἐναντίον τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ ἔγινε αὐτὸ ἱστορικά. Ἀλλὰ ὁ ἱστορικὸς τύπος δὲν ἐξαντλεῖται. Εἰς τὸ βάθος τοῦ ἱστορικοῦ αὐτοῦ τύπου, σὲ σχέση μὲ τὰ προφητευόμενα, ὑπάρχει ὁ ἔσχατος πόλεμος τῆς Ἱστορίας. Ἡ μάχη τοῦ Ἀρμαγεδῶνος. Ἀκοῦστε πῶς τὸ λέγει ὁ προφήτης Ἰεζεκιήλ: «Τάδε λέγει Κύριος Κύριος τῷ Γώγ(:Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος ὁ ἔνδοξος εἰς τὸν Γώγ)· καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ἐν ἡμέρᾳ, ᾗ ἂν ἔλθῃ Γὼγ ἐπὶ τὴν γῆν τοῦ ᾿ισραήλ(:«Καὶ θὰ εἶναι τὴν ἡμέρα ἐκείνη ὅταν θὰ κατέβει ἀπὸ βορρᾶν ὁ Γὼγ εἰς τὴν περιοχὴν τοῦ Ἰσραήλ». Ὁ Ἰσραὴλ ὅμως τώρα...-τότε ἦταν πραγματικά. Εἴχαμε τὴν κάθοδο τῶν Σκυθῶν. Θὰ μᾶς μιλήσει λίγο πιὸ κάτω. Ἀλλὰ ὁ Ἰσραὴλ τώρα εἶναι ὁ νέος Ἰσραήλ. Εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Καὶ εἶναι ἡ κάθοδος τοῦ Γώγ, ποὺ εἶναι ἐκπρόσωπος ὅλων τῶν ἀντιθέων δυνάμεων τοῦ κόσμου ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας), λέγει Κύριος Κύριος, ἀναβήσεται ὁ θυμός μου. Καὶ καλέσω ἐπ᾿ αὐτὸν πᾶν φόβόν, λέγει Κύριος(:Θὰ τὸν κάνω νὰ τρομάξει)· μάχαιρα ἀνθρώπου ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἔσται(:Θὰ ὑπάρξει μαχαίρι ἐναντίον, τί; -Ξαναδιαβάζω: «Μάχαιρα ἀνθρώπου ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἔσται»... Ἐμφύλιος πόλεμος. Δηλαδὴ ὁ Γώγ, τὰ στρατεύματά του, θὰ πολεμήσουν μεταξύ τους. Ἐμφυλίως.

 

Αὐτὸ συνέβῃ, ἀγαπητοί μου, ὅταν οἱ Σκύθαι- δὲν ὑπῆρξε Γώγ, εἶναι συμβολικὸ ὄνομα, δὲν ὑπῆρξε Γὼγ βασιλεύς- οἱ Σκύθαι ποὺ κατοικοῦσαν, προσέξτε, λέγει ὁ προφήτης Ἰεζεκιὴλ τρία ὀνόματα. Τὸ πρῶτο ὄνομα εἶναι τὸ ὄνομα Ρώς, καὶ ὅλοι οἱ ἑρμηνευταί, παλαιοὶ καὶ νεότεροι, λέγουν εἶναι οἱ κάτοικοι περὶ τὸν Βόλγα ποταμόν. Αὐτὸ ποὺ καὶ σήμερα λέμε: Οἱ Ρῶσοι. Δὲν τὸ λέγω ἐγώ. 38 καὶ 39 κεφάλαια. Διαβάστε δὲ στὴν ἑρμηνεία τοῦ πατρὸς Ἰωὴλ Γιαννακοπούλου, στὰ σχόλια ἀπὸ κάτω, νὰ τὸ δεῖτε αὐτό. Καὶ ἔχει καὶ ἄλλα δύο ὀνόματα, ποὺ εἶναι λαοὶ ποὺ κατοικοῦν περὶ τὴ Μαύρη Θάλασσα. Μὲ τὴ γενικὴ ὀνομασία Σκύθαι. Οἱ Σκύθαι, φοβεροὶ τοξόται, ἦσαν ὀρδὴ πραγματική. Κατέβηκαν, ἀπολίτιστοι ἄνθρωποι, κατέβηκαν τότε ἐναντίον τοῦ Ἰσραήλ. Ἐναντίον τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τῆς Αἰγύπτου. Τὸν Ἰσραὴλ τὸν κοσκίνισαν. Ἔφθασαν ἔξω ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο- ἱστορία τώρα σᾶς λέγω, ἔ, ἱστορία, ὄχι προφητεία, ἱστορία- ἐκεῖ, ἐδόθησαν ἀπὸ τοὺς Αἰγυπτίους πολλὰ δῶρα καὶ πολύτιμα εἰς τοὺς Σκύθας νὰ μὴν μποῦν στὴν Αἴγυπτο. Ἐπιστρέφουν αὐτοί, καὶ ἐπιστρέφοντας ἔγινε μάχη ἐναντίον των, μὲ ἀποτέλεσμα αὐτοὶ νὰ καταληφθοῦν ἀπὸ φόβον καὶ στὸ τέλος νὰ πάθουν τέτοιο πανικό, ποὺ νὰ χάσουν τὰ νερά τους καὶ νὰ πολεμάει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον χωρὶς νὰ ξέρουν ἂν εἶναι ὁ ἐχθρὸς ἢ ἂν εἶναι φίλοι τους. Πολεμοῦσαν μεταξύ τους. Καὶ ἀλληλοεξοντώθησαν. Διὰ τὴν διατήρησιν τὴν ἱστορικὴ ποὺ πέρασε ἡ ὀρδὴ τῶν Σκυθῶν ἀπὸ τὴ χώρα τοῦ Ἰσραήλ, ὀνομάστηκε μιὰ πόλις, Σκυθόπολις. Καὶ εἶναι στὴν Παλαιστίνη. Ἦταν τότε. Στὴν Παλαιστίνη. Ἡ Σκυθόπολις. Γι᾿ αὐτὸ ὀνομάστηκε. Γιὰ νὰ θυμίζει τὸν τρόμο τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀπὸ τὴν κάθοδο τῶν Σκυθῶν.

 

Ἐκεῖ δὲν ἐξαντλεῖται ἡ προφητεία. Ἡ προφητεία ἔχει ἐσχατολογικὸν βάθος. Καὶ εἶναι ἡ μάχη τοῦ Ἀρμαγεδῶνος ὑπὸ τὸ ὄνομα «Ρώς». Ἤ: «τὰ στρατεύματα τοῦ Γώγ». Δὲν εἶναι οἱ Ρῶσοι. Ἀκριβῶς οἱ Ρῶσοι. Προσέξατε. Δὲν εἶναι ἀκριβῶς οἱ Ρῶσοι. Εἶναι ὁ ἱστορικὸς τύπος οἱ Ρῶσοι. Ἀλλὰ δὲν εἶναι οἱ Ρῶσοι. Ἀλλὰ τί εἶναι; Νὰ σᾶς πῶ τί εἶναι. Ὅλες οἱ ἀντίθεες δυνάμεις Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως. Πῶς μποροῦν νὰ πολεμήσουν μεταξύ τους στὴ μάχη τοῦ Ἀρμαγεδῶνος καὶ νὰ ἀλληλοεξοντωθούν; Νὰ σᾶς πῶ. Εἶναι ὁ ἄθεος κομμουνισμός, ὅπου ἐπικρατεῖ, τῆς Ἀνατολῆς. Εἶναι ὁ ἄθεος ὑλισμὸς τῆς Δύσεως. Καὶ ὁ ἄθεος Σιωνισμὸς τῶν Ἑβραίων. Συμπίπτουν τὰ συμφέροντά τους; Σ᾿ ἕνα σημεῖο συμπίπτουν τὰ συμφέροντά τους. Μόνο σὲ ἕνα σημεῖο: Νὰ πολεμήσουν τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία. Μόνο σ᾿ αὐτὸ τὸ σημεῖο. Γι᾿ αὐτὸ βλέπετε καὶ στὴν Ἑλλάδα συμβαίνει αὐτό. Προκειμένου νὰ χτυπηθεῖ ἡ Ἑλλάδα, συμμαχοῦν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις! Σὲ ἄλλα θέματα δὲν συμφωνοῦν. Γιατί ὁ κάθε τομέας ἔχει τὰ συμφέροντά του. Ἄλλο εἶναι ὁ ἄθεος κομμουνισμός, ἄλλο εἶναι ὁ ἄθεος ὑλισμὸς τῆς Δύσεως. Καὶ ἔτσι, ὅπως ἀκριβῶς θὰ λέγαμε, ἡ Ἀνατολὴ μὲ τὴ Δύση θὰ πατήσουνε τὰ κουμπιὰ νὰ ἔρθουν οἱ βόμβες καὶ οἱ πύραυλοι. Ἄ, ὥστε λοιπὸν ἡ Ἀνατολὴ μὲ τὴ Δύση. Ἀκριβῶς αὐτό. Αὐτὸς σημαίνει ἐμφύλιος πόλεμος. Ἐμφύλιος ὡς πρὸς τίς ἀντίθεες δυνάμεις ποὺ θὰ εἶναι ἑνωμένες αὐτές. Ἀλλὰ δὲν θὰ εἶναι ἑνωμένες. Εἶναι ἑνωμένες ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλὰ τὰ συμφέροντά τους δὲν εἶναι ἑνωμένα.
 

Ἀλλά, ἀγαπητοί μου, ἡ ὥρα πέρασε καὶ θὰ συνεχίσομε πάνω σ᾿ αὐτὸ τὸ σημεῖο, πρῶτα ὁ Θεός, τὴν ἐρχομένη Κυριακή.

 

ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,
Ψηφιοποίηση καὶ ἐπιμέλεια κειμένου: Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

ΠΗΓΕΣ:
•    Ἁπομαγνητοφώνηση ὁμιλίας διὰ χειρὸς τοῦ ἀξιοτίμου κ. Ἀθανασίου Κ.
•    http://www.arnion.gr/mp3/omilies/p athanasios/apokalych/apokalych 077.mp3

     [ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ 26.51' ἕως τὸ τέλος τῆς 77ης ὁμιλίας στὸ 55.57'].
 __________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

«Πᾶνος»