Τα τρία σημεία που πάσχει ο σύγχρονος μοναχισμός ~ γερ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης †

 

Πρώτον κατάφερε (ο διάβολος) να αλλοίωση το πνεύμα της ασκητικότητος και να το κάνει μία ακτιβιστική ενέργεια, εάν «πρέπει», ενώ ο σκοπός του μοναχού είναι η Θέωσις του.

Και έτσι, το περιεχόμενο του μοναχισμού, από θεολογικό και οντολογικό, από κοινωνία θείας χάριτος και ενεργείας, έγινε μία πράξις, μία ενέργεια, ένας κανόνας.

Αυτός ο κανόνας όμως αλλοιώνει την πνευματικότητα του ανθρώπου, και το χειρότερο, του δημιουργεί την συνείδηση ότι εκπληρώνει το έργο του.

Κάνω τον κανόνα μου ως μοναχός; 

Εντάξει, λέγει, είμαι μοναχός. Ή, εκτελώ αυτό που μου επιβάλει η Εκκλησία, το μικρό ή μεγάλο μου Σχήμα ή η ρασοφορία μου; Τότε, όχι μόνον δεν μου λείπει τίποτε, αλλά και μου ''χρωστάει'' ο μεν Θεός αμοιβή για την δικαιοσύνη μου...

H δε Παναγία –κατά την αγιορείτικη παράδοση- την σωτηρία μου, διότι μου υποσχέθηκε πως θα με σώση...

οπότε αν υποθέσωμε ότι κάνω και καμία αμαρτία, δεν χάλασε ο κόσμος, θα σωθώ. Αυτή η αντίληψις, το σύγχρονο αυτό πνεύμα είναι μία εξαχρείωσις της μοναχικής ζωής, ένα κατόρθωμα του σατανά.

Ένα δεύτερο επίτευγμα του σατανά είναι η εξαφάνισις της θείας μεταλήψεως, της δια του μυστηρίου της θείας ευχαριστίας προσλήψεως του Θεού. 

Αυτό που είναι, θα λέγαμε, το «ψωμοτύρι» του ανθρώπου, το καθημερινό εφόδιό του, το φάρμακο για την αμαρτία, για την αρρώστια, για την ραθυμία, για το πάθος, για το έγκλημα..

το κάναμε στις ημέρες μας πολυτελέστατο είδος, μπορούμε δηλαδή να το παίρνωμε κάθε δεκαπέντε ή κάθε είκοσι ημέρες ή κάθε μήνα, αφού ετοιμασθούμε πάρα πολύ, αφού κάνωμε τριήμερες και σαρανατήμερες νηστείες, και αφού…

οπότε τελικώς το μυστήριο αυτό αδρανεί, γίνεται μία τελεσιουργική πράξις, στην οποία πηγαίνομε απλώς για να συμμετάσχωμε....

Αυτή η θεία κοινωνία δεν φέρνει κανέναν απολύτως καρπό, μόνον θυμίζει κάτι που έκαναν οι παλαιοί. Παράλληλα, διασώζει και κάτι από το ασκητικό πνεύμα της Εκκλησίας, με το να επιβάλλη άσκησι πριν την θεία κοινωνία.

Αλλά αυτή η άσκησις είναι κατάργησις μίας άλλης αλήθειας, της ανάγκης της συνεχούς θείας μεταλήψεως.

Και το τρίτο επίτευγμα του σατανά είναι να καταργήση την πρόσληψι του Χριστού ως Λόγου δια της μυστική εργασίας.

Πέτυχε ο διάβολος να καταργήση την αδιάλειπτη λήψι του Αγίου Πνεύματος, που γίνεται προφανώς δια της διδασκαλίας και της μελέτης. 

Δυστυχώς, σήμερα στο Άγιον Όρος, άλλα και ευρύτερα στα μοναστήρια μας, δεν υπάρχει διδασκαλία, ούτε μελέτη...  Ποιός διαβάζει Αγία Γραφή; 

Ποιος διαβάζει Πατέρες; 

Η μεν ανάγνωσις της Αγίας Γραφής περιορίζεται μόνον στις Προφητείες, στον Πραξαπόστολο ή στα Ευαγγέλια που διαβάζονται κατα τις ακολουθίες στον ναό, η δε ανάγνωσις των Πατερικών κειμένων περιορίζεται στις αντίστοιχες αναγνώσεις της τραπέζης ή της εκκλησίας... 

Στην πραγματικότητα όμως, ακόμη και η ανάγνωσις στην τράπεζα είναι μία παραφθορά του μοναχικού πνεύματος, διότι γινόταν για λόγους ασκητικούς ή σιωπής, όταν έτρωγαν οι μοναχοί και όχι για πρόσληψι εννοιών.

Εμείς τα περωρίσαμε όλα στην εκκλησία και στην τράπεζα, και εξαφανίσθηκε η μελέτη.

Έτσι, ο μοναχός δεν χρειάζεται ούτε λάμπα στο κελί του, γιατί την ημέρα δουλεύει και το βράδυ, μετά την κούρασι όλης της ημέρας, πάει και κοιμάται...

Το πολύ πολύ μπορεί να κάνη μόνον τις μετάνοιές του, που δεν χρειάζονται φως, μετά το Απόδειπνο μέχρι να κοιμηθή ή το πρωί πριν ή μετά την ακολουθία...

Αυτές οι τρεις μεγάλες νίκες του πονηρού καθιστούν ανίκανο και αδύναμο τον μοναχισμό σήμερα, αποτελούν δε αμυδρές εικόνες της παλαιάς δόξας του.

Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, ''Χαρισματική Οδός''

Ερμηνεία στον Βίο του Οσίου Νείλου του Καλαβρού,  Εκδ. Ίνδικτος
__________________________________________

Σχόλιο π. κοινωνίας: O λόγος του Μακαριστού εν την ημέρα ταύτη † 9 Μαΐου 2019, γερ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, είναι ένας θρίαμβος της χάριτος. Δείχνει την ξεκάθαρη αγιοπνευματική αντίληψη του γέροντος, σε τρία καίρια και μεγίστου νοήματος και αξίας σημεία, οχι μόνο για τούς μοναχούς, αλλά και για τούς λαικούς...

Το πρώτο αφορά την τυπική και ξέρη εκτέλεση του κανόνος και των εντολών, απο μοναχούς και ιερείς, (και τον λαο βεβαίως)  ωσάν εργολαβία, ενα είδος κρυφής αυτοδικαίωσης και προσμονή ανταποδόσεως για τούς ''αγώνες'' μας, βεβαίως - βεβαίως... 

Ο γέροντας είχε επίγνωση του: «Γίνωσκε, τέκνον, ὅτι οὔτε νηστείᾳ, οὔτε ἀγρυπνίᾳ, οὔτε κόπῳ σωματικῷ, οὔτε τινί ἑτέρῳ τῶν δεξιῶν πράξεων χαίρει ὁ Θεός καί ἐμφανίζεται, εἰ μή ταπεινῇ τε καί μόνῃ ἀπεριέργῳ καί ἀγαθῇ ψυχῇ καί καρδίᾳ...». ~ Οσίου Συμεὼν του Νέου Θεολόγου, Λόγος ΙΣΤ΄

Το δεύτερο αφορά μια φοβερή διαφοροποίηση και απόκλιση απο την παράδοση των Πατέρων και Αποστόλων, μια ''χαμένη τάξη'' στήν ιστορία της Ανατολικής Εκκλησίας, την συχνότητα της συμμετοχής μας στήν θεία κοινωνία. Πάλι εδω ο γέροντας, διαπιστώνει και ομολογεί μια μεγάλη αλήθεια περί της θείας μεταλήψεως, που και πολύ ιερείς ακόμη αγνοούν...

Είναι σύμφωνος με τούς Μεγάλους θεούμενους Πατέρες και την αρχαία τάξη της Εκκλησίας. 

Ὁ Μέγας Βασίλειος μαρτυρεῖ ὅτι οἱ χριστιανοί τῆς ἐποχῆς του κοινωνοῦσαν τακτικῶς τέσσερες φορές τήν ἑβδομάδα, δηλαδή τήν Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο καί Κυριακή (ἐπιστολή 93).

To τρίτο αφορά μια μεγάλη και νοσηρή ασθένεια. Οι μοναχοί καθοδηγούνται κυρίως σε οτι αφορά την ανάγνωση περί ψαλτικής, και Λειτουργικών τυπικών, ώστε να έχει τελικώς η Μονή ''ωραίους'' ψαλτάδες σε CD, και σχετικές εκδόσεις, φωτογραφίων και άλμπουμ, κλπ.

Απουσία του Πνεύματος των Θεούμενων Πατέρων, οι σύγχρονοι μοναχοί καθίστανται άβουλα όντα, όπως έγραψε πρό καιρού Αγιορείτης καθηγητής της Αθωνιάδος. Δεν έχουν ιδέα περί δογματικών θεμάτων,  περί διακρίσεως, και Ορθόδοξης πράξης απέναντι σε προβλήματα της εποχής των εσχάτων.

Στο σύνολο, έχει διδαχθεί μια τυφλή υπακοή σε οτι πει η ''ανωτέρα εκκλησιαστική αρχή''.

Ο χαριτωμένος γέροντας γνώριζε πώς: ''Oι δαίμονες τρέμουν όταν οι πιστοί μελετούν Πατερικά βιβλία..'' Είχε διαπιστώσει εκ ιδίας πείρας αυτά που μας κατέθεσε. Απαιτείται να σκύψουμε βαθιά εντός μας, τα φώτα να στραφούν μέσα μας, να επαναπροσδιορίσουμε και να εξετάσουμε εαυτούς, υπο το φως της κοινής των Θεούμενων Πατέρων Δόξας. 

Η σύγχρονη υποταγή Επισκόπων στίς επιταγές της απατηλής εξουσίας, η σύμπραξη του κλήρου με την δαιμονική και αντίχριστη Νεα Τάξη Πραγμάτων, έχει τις ρίζες της στα τρία αυτά σημεία που πάσχει ο σύγχρονος μοναχισμός, και που χρήζουν αναδείξεως, κατανοήσεως, και τέλους αντιμετωπίσεως πρίν είναι δραματικά αργά...  ως προσκυνητές του Αντιχρίστου, με ράσο ή χωρίς. Κύριος να μας χαρίζει φώτιση και σοφία, Εύχεστε...

† 9 Μαΐου κοίμηση του Μακαριστού Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου. 

Aς έχουμε την ευχή του!

Πηγή:https://pneumatoskoinwnia.blogspot.com/

«Πᾶνος»