Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
Σὲ ἕνα δωμάτιο Νοσοκομείου μόνος μόνῳ Θεῷ!
Δὲν φανταζόταν ποτέ του ὅτι θὰ μποροῦσε ἡ μοναξιὰ νὰ εἶναι πολύβουη!
Ἀπὸ τὴν προηγούμενη Ἑβδομάδα ποὺ ἔκανε εἰσαγωγὴ τὸ νιώθει! Ἀσταμάτητα πᾶνε καὶ ἔρχονται γιατροὶ καὶ νοσηλευτές.
Ἀγωνία στὰ πρόσωπα καὶ στὶς κινήσεις τους!
Πρώτη φορὰ σὲ Νοσοκομεῖο καὶ πρώτη φορὰ τόσο μόνος!
Ἀπαγορεύονται οἱ συνοδοί! Τούτη ἡ νύχτα ποὺ κύλησε, ἔμοιαζε ἀτέλειωτη! Ἄυπνος καὶ τόσο ταλαιπωρημένος!
Τοῦτος ὁ ἰός, ὕπουλος σὰν τὸν μισόψυχο διάβολο, ὅλο κάπου ἀφύλαχτα νὰ εἰσχωρήσει γυρεύει, νὰ σοῦ κόψει τὸ ὀξυγόνο, νά σὲ νεκρώσει ...
Ἔβαλε στὸ κινητὸ ὅλην τὴν νύχτα νὰ ἀκούγεται τὸ ψαλτήρι, ἡ πνοὴ τῶν θλιμμένων ἐλπιζόντων!
Σταυρωνόταν συνέχεια καὶ ἐπαναλάμβανε τὸ Ἀναστήτω ὁ Θεὸς καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ Αὐτοῦ! Μέγα τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος!
Ὁ πανταχοῦ ...συνοδὸς Θεός! Καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοί Του! Πόσους δὲν ἐπικαλέστηκε ἀπόψε! Τὸν Ἅγιο Νικηφόρο τὸν λεπρό, τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο τῆς Νερατζιώτισσας, τὸν Ἅγιο Χαράλαμπο, τὸν δικό τους Ἅγιο Πορφύριο! Ξημερώματα τοῦ τὸν θύμισε ἡ μάνα του ποὺ τοῦ τηλεφώνησε.
-Ὅλην τὴν νύχτα πάλι τοὺς φώναζα νὰ ἔρθουν! Μὴ φοβᾶσαι γιέ μου! Εἶναι ὅλοι οἱ Ἅγιοι μαζί σου! Δοκιμασία εἶναι, θὰ περάσει κι ὅπως τόσα ἄλλα παιδάκι μου!
Δὲν ἦταν κοινὰ λόγια παρηγοριᾶς αὐτὰ τῆς μάνας του! Ἦταν λόγια ἑνὸς ἀνθρώπου, ποὺ ὅσο λίγοι εἶχαν βιώσει τὴν ζωντανὴ παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπὸ τὰ ἔμψυχα δῶρα Του! Πρὶν λίγα μόλις χρόνια, ἦταν ἡ μάνα του σχεδὸν ἑτοιμοθάνατη σὲ ἕνα δωμάτιο Νοσοκομείου! Μιὰ νύχτα, ἀπὸ τίς τελευταῖες της, σύμφωνα μὲ τοὺς γιατρούς, ἐκείνη μὲ ὅση δύναμη τῆς εἶχε ἀπομείνει ἐπαναλάμβανε συνέχεια:
-Ποὺ εἶσαι Ἅγιε μου Πορφύριε; Γιατί δὲν ἔρχεσαι νὰ μὲ γιάνεις;
Καὶ ἦρθε ὁ Ἅγιος! Ὄχι ἐν ὁράματι, μηδὲ σὲ ἐνύπνιο! Ἐν ὑποστάσει! Μπῆκε στὸ δωμάτιο, πλησίασε στὸ κρεβάτι της καὶ τῆς εἶπε:
- Ὅλο φωνάζεις εὐλογημένη! Τί θές; Ὁρίστε ἦρθα!
-Ἅγιέ μου! Σὲ εὐχαριστῶ! Ἀλλὰ μὴν μὲ παρεξηγεῖς! Ἐσὺ δὲν μᾶς εἶχες πεῖ πὼς μόλις θὰ φύγεις νὰ σὲ φωνάζουμε καὶ ἐσὺ θὰ ἔρχεσαι ἀμέσως; Γι᾿ αὐτὸ σὲ φώναζα! Καὶ ἦρθες παππούλη μου!
Αὐτὲς οἱ μνῆμες -ἀνάσες , τόσο λυτρωτικὲς τοῦτες τίς ὧρες! Ὁ Θεὸς συνοδός!
Ἔγιναν οἱ ἀκτινογραφίες! Ἡ ἀναπνοὴ του πιὸ δυσκολεμένη σήμερα! Προσπάθησε νὰ κλείσει γιὰ λίγο τὰ μάτια μόλις τὸν ἐπέστρεψαν στὸ δωμάτιο! Γύρεψε πάλι τοὺς στίχους τοῦ Ἱεροῦ ψαλμωδοῦ!
Ὁ Θεὸς εἰς τὴν βοήθειάν μου πρόσχες! Ἵνα τί ἐγκατελιπές με; Ὕστερα ἀπὸ λίγο μπῆκαν στὸ δωμάτιο δυὸ γιατροί! Κρατοῦσαν στὰ χέρια τους τίς ἀκτῖνες του. Τοῦ μέτρησαν τὸ ὀξυγόνο. Λίγο κάτω ἀπὸ τὸ ἀπὸ τὸ 80!
- Πρέπει νὰ βιαστοῦμε γιὰ διασωλήνωση, τοῦ εἶπαν! Ἐκεῖνος ἔδειξε νὰ ἀπελπίζεται!
- Παλέψτε τὸ λίγο βρὲ παιδιά! Δοκιμάστε κάτι! Μήπως νὰ μοῦ δίνατε ἐκεῖνα τὰ φάρμακα ποὺ ἔχω ἀκούσει ὅτι...
Σήκωσε ὁ ἕνας τὴν ἀκτινογραφία καί τοῦ τὴν ἔδειξε!
- Κοιτᾶξτε λίγο ἐδῶ! Δὲν ἔχετε γνώσεις γιὰ νὰ διαβάσετε ἀκτῖνες ἀλλὰ τί βλέπετε; Μπορεῖτε νὰ μοῦ πεῖτε; Μιὰ πυκνὴ λευκὴ μᾶζα! Αὐτὸ δὲν βλέπετε;
Ναί, ἀκριβῶς αὐτὸ ἀντίκρυζε! Μιὰ μεγάλη ἄσπρη κηλῖδα! Πουθενὰ δὲν μποροῦσε νὰ ξεχωρίσει πνευμόνια!
- Σᾶς παρακαλῶ, δὲν πρέπει ἄλλο νὰ καθυστερήσουμε! Τὸ ὀξυγόνο εἶναι πολὺ χαμηλά! Οἱ πνεύμονες ἔχουν ἀρχίσει νὰ καταστρέφονται! Πρέπει ἄμεσα νὰ σᾶς διασωληνώσουμε! Ἑτοιμαστεῖτε!
Δὲν γύρεψε ἐκείνη τὴν ὥρα τίποτα ἄλλο ἀπὸ Τὸν συνοδό του. Μὲ παράπονο μικροῦ παιδιοῦ τὸν ἔφερε μπροστά του καὶ Ἐκεῖνος τοῦ θύμισε ὅτι ὑπάρχει ἕνα φάρμακο ποὺ ὅλα τὰ ἀσθενῆ θεραπεύει...καὶ ὅτι αὐτὸ τὸ φάρμακο τὸ παρέχουν ἐκεῖνοι ποὺ μὲ τὴν δύναμη τοῦ Παρακλήτου σεργιανοῦν ἀδιάκοπα σὲ ὅλες τίς γειτονιὲς τῆς γῆς, οἱ Θεοφόροι μεσῖτες μας...χωρὶς καθυστέρηση λοιπὸν καὶ χωρὶς νὰ νοιαστεῖ μήπως τὸν περάσουν γιὰ τρελὸ οἱ ὑπόλοιποι συνασθενεῖς του ἄρχισε νὰ παρακαλεῖ καὶ νὰ φωνάζει δυὸ Ἁγίους ποὺ ὁ συνοδός του, τοῦ ὑπενθύμισε!
Δὲν φανταζόταν ποτέ του ὅτι θὰ μποροῦσε ἡ μοναξιὰ νὰ εἶναι πολύβουη!
Ἀπὸ τὴν προηγούμενη Ἑβδομάδα ποὺ ἔκανε εἰσαγωγὴ τὸ νιώθει! Ἀσταμάτητα πᾶνε καὶ ἔρχονται γιατροὶ καὶ νοσηλευτές.
Ἀγωνία στὰ πρόσωπα καὶ στὶς κινήσεις τους!
Πρώτη φορὰ σὲ Νοσοκομεῖο καὶ πρώτη φορὰ τόσο μόνος!
Ἀπαγορεύονται οἱ συνοδοί! Τούτη ἡ νύχτα ποὺ κύλησε, ἔμοιαζε ἀτέλειωτη! Ἄυπνος καὶ τόσο ταλαιπωρημένος!
Τοῦτος ὁ ἰός, ὕπουλος σὰν τὸν μισόψυχο διάβολο, ὅλο κάπου ἀφύλαχτα νὰ εἰσχωρήσει γυρεύει, νὰ σοῦ κόψει τὸ ὀξυγόνο, νά σὲ νεκρώσει ...
Ἔβαλε στὸ κινητὸ ὅλην τὴν νύχτα νὰ ἀκούγεται τὸ ψαλτήρι, ἡ πνοὴ τῶν θλιμμένων ἐλπιζόντων!
Σταυρωνόταν συνέχεια καὶ ἐπαναλάμβανε τὸ Ἀναστήτω ὁ Θεὸς καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ Αὐτοῦ! Μέγα τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος!
Ὁ πανταχοῦ ...συνοδὸς Θεός! Καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοί Του! Πόσους δὲν ἐπικαλέστηκε ἀπόψε! Τὸν Ἅγιο Νικηφόρο τὸν λεπρό, τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο τῆς Νερατζιώτισσας, τὸν Ἅγιο Χαράλαμπο, τὸν δικό τους Ἅγιο Πορφύριο! Ξημερώματα τοῦ τὸν θύμισε ἡ μάνα του ποὺ τοῦ τηλεφώνησε.
-Ὅλην τὴν νύχτα πάλι τοὺς φώναζα νὰ ἔρθουν! Μὴ φοβᾶσαι γιέ μου! Εἶναι ὅλοι οἱ Ἅγιοι μαζί σου! Δοκιμασία εἶναι, θὰ περάσει κι ὅπως τόσα ἄλλα παιδάκι μου!
Δὲν ἦταν κοινὰ λόγια παρηγοριᾶς αὐτὰ τῆς μάνας του! Ἦταν λόγια ἑνὸς ἀνθρώπου, ποὺ ὅσο λίγοι εἶχαν βιώσει τὴν ζωντανὴ παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπὸ τὰ ἔμψυχα δῶρα Του! Πρὶν λίγα μόλις χρόνια, ἦταν ἡ μάνα του σχεδὸν ἑτοιμοθάνατη σὲ ἕνα δωμάτιο Νοσοκομείου! Μιὰ νύχτα, ἀπὸ τίς τελευταῖες της, σύμφωνα μὲ τοὺς γιατρούς, ἐκείνη μὲ ὅση δύναμη τῆς εἶχε ἀπομείνει ἐπαναλάμβανε συνέχεια:
-Ποὺ εἶσαι Ἅγιε μου Πορφύριε; Γιατί δὲν ἔρχεσαι νὰ μὲ γιάνεις;
Καὶ ἦρθε ὁ Ἅγιος! Ὄχι ἐν ὁράματι, μηδὲ σὲ ἐνύπνιο! Ἐν ὑποστάσει! Μπῆκε στὸ δωμάτιο, πλησίασε στὸ κρεβάτι της καὶ τῆς εἶπε:
- Ὅλο φωνάζεις εὐλογημένη! Τί θές; Ὁρίστε ἦρθα!
-Ἅγιέ μου! Σὲ εὐχαριστῶ! Ἀλλὰ μὴν μὲ παρεξηγεῖς! Ἐσὺ δὲν μᾶς εἶχες πεῖ πὼς μόλις θὰ φύγεις νὰ σὲ φωνάζουμε καὶ ἐσὺ θὰ ἔρχεσαι ἀμέσως; Γι᾿ αὐτὸ σὲ φώναζα! Καὶ ἦρθες παππούλη μου!
Αὐτὲς οἱ μνῆμες -ἀνάσες , τόσο λυτρωτικὲς τοῦτες τίς ὧρες! Ὁ Θεὸς συνοδός!
Ἔγιναν οἱ ἀκτινογραφίες! Ἡ ἀναπνοὴ του πιὸ δυσκολεμένη σήμερα! Προσπάθησε νὰ κλείσει γιὰ λίγο τὰ μάτια μόλις τὸν ἐπέστρεψαν στὸ δωμάτιο! Γύρεψε πάλι τοὺς στίχους τοῦ Ἱεροῦ ψαλμωδοῦ!
Ὁ Θεὸς εἰς τὴν βοήθειάν μου πρόσχες! Ἵνα τί ἐγκατελιπές με; Ὕστερα ἀπὸ λίγο μπῆκαν στὸ δωμάτιο δυὸ γιατροί! Κρατοῦσαν στὰ χέρια τους τίς ἀκτῖνες του. Τοῦ μέτρησαν τὸ ὀξυγόνο. Λίγο κάτω ἀπὸ τὸ ἀπὸ τὸ 80!
- Πρέπει νὰ βιαστοῦμε γιὰ διασωλήνωση, τοῦ εἶπαν! Ἐκεῖνος ἔδειξε νὰ ἀπελπίζεται!
- Παλέψτε τὸ λίγο βρὲ παιδιά! Δοκιμάστε κάτι! Μήπως νὰ μοῦ δίνατε ἐκεῖνα τὰ φάρμακα ποὺ ἔχω ἀκούσει ὅτι...
Σήκωσε ὁ ἕνας τὴν ἀκτινογραφία καί τοῦ τὴν ἔδειξε!
- Κοιτᾶξτε λίγο ἐδῶ! Δὲν ἔχετε γνώσεις γιὰ νὰ διαβάσετε ἀκτῖνες ἀλλὰ τί βλέπετε; Μπορεῖτε νὰ μοῦ πεῖτε; Μιὰ πυκνὴ λευκὴ μᾶζα! Αὐτὸ δὲν βλέπετε;
Ναί, ἀκριβῶς αὐτὸ ἀντίκρυζε! Μιὰ μεγάλη ἄσπρη κηλῖδα! Πουθενὰ δὲν μποροῦσε νὰ ξεχωρίσει πνευμόνια!
- Σᾶς παρακαλῶ, δὲν πρέπει ἄλλο νὰ καθυστερήσουμε! Τὸ ὀξυγόνο εἶναι πολὺ χαμηλά! Οἱ πνεύμονες ἔχουν ἀρχίσει νὰ καταστρέφονται! Πρέπει ἄμεσα νὰ σᾶς διασωληνώσουμε! Ἑτοιμαστεῖτε!
Δὲν γύρεψε ἐκείνη τὴν ὥρα τίποτα ἄλλο ἀπὸ Τὸν συνοδό του. Μὲ παράπονο μικροῦ παιδιοῦ τὸν ἔφερε μπροστά του καὶ Ἐκεῖνος τοῦ θύμισε ὅτι ὑπάρχει ἕνα φάρμακο ποὺ ὅλα τὰ ἀσθενῆ θεραπεύει...καὶ ὅτι αὐτὸ τὸ φάρμακο τὸ παρέχουν ἐκεῖνοι ποὺ μὲ τὴν δύναμη τοῦ Παρακλήτου σεργιανοῦν ἀδιάκοπα σὲ ὅλες τίς γειτονιὲς τῆς γῆς, οἱ Θεοφόροι μεσῖτες μας...χωρὶς καθυστέρηση λοιπὸν καὶ χωρὶς νὰ νοιαστεῖ μήπως τὸν περάσουν γιὰ τρελὸ οἱ ὑπόλοιποι συνασθενεῖς του ἄρχισε νὰ παρακαλεῖ καὶ νὰ φωνάζει δυὸ Ἁγίους ποὺ ὁ συνοδός του, τοῦ ὑπενθύμισε!
-Ἅγιε μου Ἰάκωβε, παπποῦ μου ἀγαπημένε καὶ σὺ Ἅγιε μου Ἰωάννη Ρῶσε σᾶς ἱκετεύω, μὴν μὲ ἀφήνετε νὰ φύγω ποὺ ἔχω οἰκογένεια καὶ δὲν ἔχω προλάβει νὰ βάλω ἀκόμα ἀρχὴ μετανοίας! Ξέρω ὅτι τρέχετε συνεχῶς νὰ βοηθήσετε τὸν κόσμο σὲ ὅλην τὴ γῆ! Ἀπ᾿ ὅπου καὶ νὰ βρίσκεστε αὐτὴν τὴν δύσκολη γιὰ μένα ὥρα, φυσῆξτε Ἅγιοί μου, φυσῆξτε στὰ πνευμόνια μου νὰ πάρω λίγη δύναμη, νὰ θεραπευθῶ! Μήν τοὺς ἀφήσετε νὰ μὲ διασωληνώσουν!
Αὐτὰ εἶπε ὁ ἄνθρωπός μας ὁ μαραζωμένος καὶ βυθίστηκε σὲ ἕναν...γλυκὸ καὶ ἄκοπο ὕπνο! Ἔνιωσε τότε ἕνα ἤπιο δροσερὸ φύσημα στὸ σῶμα του! Μέχρι καὶ τὰ σκεπάσματά του, ναί, τὸ αἰσθάνθηκε ὅτι σὰν κάποιο ἀγέρι ἁπαλὸ νὰ τὰ ἀνασήκωσε. Τὸν ξύπνησε ἡ ὁμάδα τῶν γιατρῶν καὶ νοσηλευτῶν ποὺ ἦρθε γιὰ τὴν διασωλήνωση! Μαζί τους κι ἕνας ἀκόμα γιατρὸς ποὺ πρώτη φορὰ τὸν ἐπισκέπτονταν. Ξεκίνησαν τὸ πρωτόκολλο ὅταν ἐκεῖνος τοὺς εἶπε:
-Ἐγὼ τὸν ἄνθρωπο τὸν βλέπω καλά! Τοῦ μετρήσατε κορεσμό;
-Ναὶ πρὶν μισὴ ὥρα! Εἶχε 78!
-Γιὰ ξαναμετρῆστε τον! Δὲν μοῦ δείχνει τόσο νὰ ἔχει!
-97!
Ἀπίστευτο! Ἀδύνατο!...
Παρὰ ἀνθρώποις...
Τρεῖς μέρες μετὰ μὲ δάκρυα στὰ μάτια, ἀγκαλιάζοντας τοὺς δικούς του, στό...σπίτι τους, ὑγιέστατος καὶ ἀνασαίνοντας βαθιά, ἐξιστοροῦσε τοῦτα τὰ θαυμάσια!
Τὸ πρωτόκολλο τοῦ Οὐρανοῦ πάντοτε θὰ ἐπιτρέπει Συνοδὸ καὶ ἀπροειδοποίητες ἐπισκέψεις...
Νώντας Σκοπετέας
Διήγημα βασισμένο σὲ μιὰ ἀληθινὴ ἱστορία-ὀξυγόνο Παραδείσου.
Καὶ αὐτὸς πού μας τὴν διηγήθηκε, ἔνιωσε τὸν παπποῦ Ἰάκωβο τὸν ἐν Εὐβοίᾳ, σὲ ἕνα δωμάτιο Νοσοκομείου νὰ τοῦ σταυρώνει τὸ στῆθος...καὶ νὰ ἀνασαίνει βαθιά...
___________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ «Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου