Ἀριστείδης Δασκαλάκης: ...τοῦ Ἀρείου τό ἀπύλωτον στόμα 2 (περί λιβελοπράγμωνος καί ἐμμονικοῦ δικαιοφύλακος & ψάλτου, σέ ἦχο Πλάγιο τοῦ Δευτέρου)

Γράφει ὁ Ἀριστείδης Δασκαλάκης 

 

Αὐτὴ τὴ φορὰ (καθότι στὸ ἄρθρο «...τοῦ Ἀρείου τὸ ἀπύλωτον στόμα..(περὶ Κυθήρων)»  δὲν ξεκινῶ μὲ ἔκπληξη)  μένω ἔκπληκτος, ἐνεὸς  μπροστὰ στὸ νέο κείμενο τοῦ κυρίου Ἀνδριόπουλου (ΠΑ).
Ἡ ἔκπληξη ἀφορᾷ δύο σημεῖα τοῦ κειμένου.
 

Α) Ἡ θεολογικὰ ἀλλὰ καὶ ὀρθολογικὰ ἀνέρειστη  ἀπαίτηση τοῦ γράφοντος  ἀπ᾿ τὸν ἐπίσκοπο, νὰ ἀποκηρύξει  τὰ γραφόμενα ὑπὲρ αὐτοῦ, ἀλλὰ καί τὰ κατὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη,  ἑνὸς ἀνώνυμου ἀρθρογράφου.
 

Β)  Ἡ θεολογικὰ ἀλλὰ καὶ νομικὰ  ἀνεδαφικὴ ἔμμεση ἀπειλὴ κατὰ τοῦ ἀνωνύμου ἀρθρογράφου.
Ἐπίσης στὴ δευτερολογία του  σχετικὰ μὲ τὴν  ἀπάντησή μου στὸ «Φαρισαῖε τυφλέ...» τοῦ ΠΑ , δὲν ἀσχολεῖται μὲ καμία ἀναφορά μου στὰ ἐπιχειρήματά ποὺ παρέθεσα στὶς λοιδωρίες του   (δὲν βόλευε), ἀλλὰ μὲ αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ ἐξυπηρετεῖ τὴν ρητορικὴ αὐτὴ  τῆς διαιρέσεως καὶ τῆς συκοφαντίας  καὶ εἶναι ἡ διαπίστωση ὅτι
 

Γ) «Μᾶλλον ἔχει ἐλάχιστο ἔρεισμα στὸ ποίμνιό του... Ὅ,τι γράφει, στὴν πραγματικότητα ἀποκαλύπτει μὲ ποιούς ἔχει σχέση ὁ Κυθήρων Σεραφείμ. Πάντως ὄχι μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, στὴν ὁποία ἀνήκει. Τὸ μόνο ἄξιο σχολιασμοῦ εἶναι αὐτὸ ποὺ γράφει ὁ κ. Δασκαλάκης γιά σᾶς, γιὰ τοὺς ντόπιους, ποὺ ἀποτελεῖτε τὸ ποίμνιο τοῦ Κυθήρων Σεραφείμ: «Λυπηρὸ δέ, ποὺ δὲν διαπίστωσα κυθηραϊκὲς φωνὲς προστασίας τοῦ ἐπισκόπου, πλὴν ἐλαχίστων. Ἀντὶ νὰ ἀντιδράσουν σὰν μιὰ γροθιὰ οἱ πιστοὶ τῆς ἐπισκοπῆς καθότι ὁ ἐπίσκοπός τους ἔχει στοχοποιηθεῖ ἀπὸ σκοτεινὰ κέντρα, τηροῦν σιγὴ ἰχθύος»... Τέλος, δὲν εἶδα κανένα ἐνθουσιασμὸ ἀπὸ τοὺς ντόπιους γιὰ τὸ ...εὐφάνταστο «θαῦμα» ποὺ «ἀποκάλυψε» ὁ κληρικὸς τῆς Μητροπόλεως Παῦλος Καλλίκας (16.4.2022). Εὐτυχῶς ποὺ οἱ Ἅγιοι εἶναι ζωντανοὶ καὶ δὲν ἔχουν ἀνάγκη  ἀπὸ γλαφυροὺς κληρικούς, γεμάτους φτηνὸ διδακτισμό, γιὰ νὰ ὑπάρξουν ἀνάμεσά μας.»

Α) Ἄς φανταστοῦμε ἕναν ἐπίσκοπο ὅλη μέρα νὰ διαβάζει ἄρθρα, νὰ παρακολουθεῖ τηλεόραση καὶ ραδιόφωνο καὶ νὰ ἀπαντᾷ στὰ ἐρωτήματα τοῦ καθενός, νὰ ἀναγκάζεται νὰ ἀποκρούει τίς ὕβρεις καὶ τίς συκοφαντίες κάθε αὐτόκλητου «ἐκδικητῆ» καὶ νὰ σύρεται σὲ διάλογο καὶ ἀντιγνωμίες μέ τον κάθε λαϊκό, ἔστω κι ἂν  εἶναι «ἀρχοντικῆς» καταγωγῆς, νὰ ἄγεται καὶ νὰ φέρεται παρασυρόμενος καὶ κατευθυνόμενος ἀπὸ τρίτους .
Πότε θὰ ποιμάνει ποίμνιο. Πότε θὰ προσευχηθεῖ . Πότε θὰ ἱερουργήσει.
 

Ἐὰν ἦταν στὸ χέρι μου θὰ ρωτοῦσα τὸν κάθε λαϊκό, τὸν κάθε προκαθήμενο, τὸν ἐπίσκοπο Κυθήρων νὰ μοῦ πεῖ ἂν ἀποκηρύττει  τοὺς Πατέρες τῆς ἐκκλησίας, τὸν Ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη, τὸν Μέγα Βασίλειο, τὸν Ἱερὸ Χρυσόστομο, τὸν Ἅγιο Παϊσιο, τὸν ἅγιο Ἐφραὶμ τὸν Κατουνακιώτη καὶ πλείστους ἄλλους  ἁγίους ποὺ μίλησαν κατὰ τῶν αἱρέσεων, τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς πανθρησκείας κ.ὅ.κ. Ἄν θεωροῦν πὼς δροῦν κι ἐργάζονται τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, ἂν τιμοῦν ἀξίως καὶ ὄχι ἀναξίως τὸν ἐπισκοπικὸ θρόνο, ἂν ἀποτελοῦν τὴν ἐξαίρεση στὸν κανόνα ποὺ δὲν ἐνεργεῖ τίποτα ἄλλο παρὰ τὴν ἀλλοτρίωση τῆς πίστης.  Τὴν πτώση τοῦ ὀχυροῦ γιὰ μποῦν μέσα οἱ ἐργάτες τοῦ σκότους καὶ νὰ ὁδηγήσουν  ψυχὲς στὴν ἀπώλεια.  Καὶ ὁ ἐπίσκοπος Κυθήρων, φαντάζομαι χωρὶς φανφάρες καὶ πυροτεχνήματα,  θὰ ἀπαντοῦσε «ὁ Θεὸς γιγνώσκει».

 

Β) Διαβάζοντας τὸ ἄρθρο τοῦ «Πορφυρίτη» δὲν διαπιστώνω ὅτι ἔχει κάτι τὸ ἐπιλήψιμο  ὥστε νὰ κινηθεῖ καὶ νὰ ἐνεργήσει ἡ ὑπηρεσία ἠλεκτρονικοῦ ἐγκλήματος, πρὸς ἀποκάλυψη τοῦ ὀνοματεπωνύμου τοῦ ἀρθρογράφου (μυρίζω μπλόφα).
Ἀπεναντίας διαπιστώνω ὅτι ὁ αὐτόκλητος προστάτης τῶν «ἀδικούμενων», ἐμμέσως συκοφαντεῖ τὸν ἀρθρογράφο  ὅτι διαπράττει ποινικὸ ἀδίκημα, πρᾶγμα ποὺ σπιλώνει τὴν ὑπόληψη τοῦ ἀνωνύμου, ποὺ σίγουρα γιὰ κάποιους εἶναι ἐπώνυμος.
 

Στηρίζεται σὲ ἐδάφια ὅπως
«ὁ «Βαρθολομαῖος ὁ Διάλογος», βλασφημᾶ λόγῳ καὶ ἔργῳ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, σχίζει τὴν Ἐκκλησία Του, διαλέγεται συμπροσευχόμενος μὲ ὅλους τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἀλλοθρήσκους καὶ πατάσσει ὅσους ὀρθοδόξους ἀντιστέκονται».  Καὶ ὁ ΠΑ συνεχίζει νὰ καλεῖ καὶ νὰ ἐγκαλεῖ:  «Σᾶς καλῶ - καὶ σᾶς παρακαλῶ - νὰ ἀποκηρύξετε τώρα τὸ ἀναίσχυντο αὐτὸ ἀνώνυμο κείμενο στὸ σύνολό του. Ἄν δὲν τὸ κάνετε, μᾶς ἀφήνετε χῶρο νὰ πιστέψουμε ὅτι τὸ ἐπιδοκιμάζετε, ἂν δὲν τὸ ἔχετε ὑποκινήσει, πρᾶγμα ποὺ δὲν θέλω νὰ πιστέψω...τὸ ἐπ᾿ ἐμοὶ ἔχω κινήσει τὴν διαδικασία ἀποκάλυψης τοῦ ἀνώνυμου «Πορφυρίτη», μέσῳ τῆς δίωξης ἠλεκτρονικοῦ ἐγκλήματος.»
 

Νομίζω πὼς ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ὁ ὁποῖος  «βλασφημᾶ λόγῳ καὶ ἔργῳ τὸν Ἰησοῦ Χριστό...» ὅπως λέει ὁ ἀνώνυμος ἀρθρογράφος, ποιεῖ μέγα ἐκκλησιαστικὸ καὶ θεολογικὸ παράπτωμα. Ὅμως βάσει τῆς Ἑλληνικῆς νομοθεσίας -ἂν δὲν κάνω λάθος- ἡ  βλασφημία ἔχει  ἀποποινικοποιηθεῖ. Ὁπότε ὁ ἀνώνυμος ἀρθρογράφος δὲν ψέγει κάπου τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη γιὰ παράβαση νομοθεσίας.  Ἄρα πού το ποινικὰ ἐπιλήψιμο;
Ἄν μπορεῖς νὰ κατηγορεῖς τὸν Χριστὸ ἐλεύθερα κι ἀσύστολα, δὲν δύναται κάποιος τρίτος νὰ τὸ ἐπιβεβαιώσει;
 

Ἐπίσης ὁ ἀνώνυμος  ἀρθρογράφος ἀναφέρει ὅτι τὸν τίτλο «Φαρισαῖε τυφλέ...»,  ὁ  ΠΑ  τὸν ἐμπνεύστηκε κοιτάζοντας τὸν ἑαυτό του στὸν καθρέφτη. Ἄν ἕνας λαϊκός, κι ἂς εἶναι «ἄρχων», μπορεῖ νὰ χαρακτηρίζει ἐπίσκοπο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ αὐτὸ τὸν ποταπὸ χαρακτηρισμό,  προσβάλλοντας καὶ σύσσωμο τὸ ἐκκλησίασμα  -κι ἂς καταλήγει τὰ γραφόμενά του μὲ τὸ τυπικὸ «Μὲ Σεβασμό»- καὶ μάλιστα γιὰ θέματα ποὺ δὲν ἅπτονται πίστεως καὶ δόγματος ἀλλὰ ἀνυπακοῆς (πάντα γιὰ τὸν ΠΑ) σὲ ἀρχὴ ἐκκλησιαστική, πόσο μᾶλλον δὲν μπορεῖ νὰ ψέγει ἕνας δεύτερος  λαϊκὸς τὸν «δικαιοφύλακα» γιὰ τὸ ἴδιο θέμα; Ποιά ἀσυλία χαρακτηρισμῶν καὶ κρίσεως διαθέτει ἕνας ὀφφικιάλιος  ποὺ δὲν τὴν διαθέτει ἕνας ἐπίσκοπος;
 

Ἐν κατακλεῖδι δὲν βλέπω κάτι ἐπιλήψιμο ποὺ θὰ ἑλκύσει τὴν περιέργεια τῆς Δίωξης Ἠλεκτρονικοῦ Ἐγκλήματος.
 

Ὁ σεβασμιότατος Κυθήρων σὲ κάθε ἐπιστολὴ ἢ γραφόμενό του χρησιμοποιεῖ μὲ ἀγάπη καὶ ταπείνωση λόγο ἤπιο καὶ ἑνωτικό. Πολὺ ἠπιότερο τῶν ἁγίων Πατέρων ὅταν οἱ περιστάσεις τὸ ἀπαιτοῦσαν. Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς «ἀλητήριους» καὶ «καθάρματα» ἀποκάλεσε αἱρετικοὺς καί τα παρακολουθήματα αὐτῶν, σὲ ἐπιστολὴ του πρὸς τὸν ἐπίσκοπο Εὐρίπου Θεοφάνη. Ὁ ἐπίσκοπος Σεραφεὶμ ὅμως  χρησιμοποιεῖ κατὰ κόρον, ἠπιότερο φρασεολόγιο, χωρὶς νὰ προσδίδει τόνο ἐλεγκτικὸ στὶς ἐπιστολές του.

 

Ἀπεναντίας ἁλίευσα στὸ  διαδίκτυο ἕνα βδελυρὸ κείμενο τοῦ ΠΑ. Νομίζω πὼς ζέχνει  καὶ περιέχει ἐκφράσεις καὶ χαρακτηρισμοὺς ποὺ κηλιδώνουν  ὑπολήψεις   ἐπισκόπων, κεφαλῶν μητροπόλεων, μὲ αὐτὴ τὴ λάσπη νὰ ἐκτοξεύεται καὶ στὸ ποίμνιο  τῶν μητροπόλεων αὐτῶν. Ὑπονοούμενα χυδαῖα, ποὺ ὄχι μόνο δὲν παραπέμπουν σὲ Ὀρθοδοξία ἀλλὰ καὶ σὲ καμιὰ χριστιανικὴ αἱρετικὴ ὁμολογία.
 

Ἐπίσης βάλλεται καὶ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης καὶ τὸ Πηδάλιο.
Παραθέτω το σύνδεσμο καθότι  ντρέπομαι νὰ ἀναπαράξω τόσο χυδαῖες ἐκφράσεις καὶ σκέψεις (σύνδεσμος).
 

«Φρῖξον ἥλιε, στέναξον γῆ»
Αὐτὸς ὁ κύριος , ὁ ΠΑ διδάσκει παιδιά. Πέρα ἀπ᾿ τὴ θεολογία ποὺ διδάσκει (τρέμω νὰ σκεφτῶ), καλεῖται νὰ διδάξει ἀξίες, νὰ διαπλάσει προσωπικότητες.
Ἐὰν πραγματικὰ δὲν εἰπώθηκαν αὐτὰ ζητῶ ταπεινὰ συγγνώμη. Εἶναι χρέος γιὰ  τὸν συντάκτη αὐτῶν τῶν  βδελυρῶν  ἐκφράσεων νὰ τίς ἀποκηρύξει μετανοῶν ἢ ἐν πάσῃ  περιπτώσει  ἐὰν δὲν ἀληθεύουν νὰ τίς ἀρνηθεῖ.
Ἄλλως,  τίθεται ἴσως (μᾶλλον θὰ συμβουλευτῶ τοὺς νομικούς μου συμβούλους γιὰ νὰ μὴν ἀδικῶ κανέναν)  σημαντικὸ νομικὸ θέμα καὶ παρεκτροπή.
Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ποὺ μοιράζει ὀφφίκια, γνωρίζει ἄραγε αὐτὲς τίς παρεκτροπές; Tὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας; Οἱ γονεῖς;

Γ) Ἡ μὴ μετοχὴ τοῦ λαοῦ στὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα εἶναι χαρακτηριστικὸ τοῦ νεοέλληνα .
Ὄχι μόνο τοῦ λαοῦ τῶν Κυθήρων-ἀντικυθήρων. Εἶναι ἀδιάφορος ὁ νεοέλληνας σὲ θέματα ποὺ ἀφοροῦν τὴν ψυχή του. Καταγίνεται μόνο σὲ ὅτι ἀφορᾷ τσέπη, βόλεμα, εὐζωία ἄντε ἐπιβίωση ὑλική.
Κι ἔτσι γίνεται εὔκολος στόχος στοὺς λυμεῶνες τῆς πίστεως. Στοὺς σπορεῖς πλανῶν καὶ κακοδοξιῶν.
 

Ἐπίσης ὁ ΠΑ, προσπαθεῖ νὰ στρέψει τοὺς πιστοὺς καὶ ἀναγνῶστες ἐφημερίδων τῆς ἐπισκοπῆς Κυθήρων, ἐναντίον τοῦ ἐπισκόπου μὲ τὴ διαπίστωση  ὅτι «Μᾶλλον ἔχει ἐλάχιστο ἔρεισμα στὸ ποίμνιό του» καθὼς καὶ τὸν ἐπίσκοπο ἀλλὰ καὶ τὸ ποίμνιο ἐναντίον τοῦ γράφοντος,  ποὺ διαπιστώνει τελικά,  ὅτι ὁ νεοέλλην εἶναι ἀδιάφορος σὲ θέματα πίστεως καὶ ὄχι εἰδικὰ οἱ  Κυθηραῖοι.  Σπόροι διχασμοῦ καὶ  ἀναστάτωσης μὲ σκοπὸ τὴν καλλιέργεια καρπῶν  μίσους ἔναντι τοῦ ἐπισκόπου.
 

Ἐπίσης ποιοὶ «Ἅγιοι εἶναι ζωντανοὶ καὶ δὲν ἔχουν ἀνάγκη  ἀπὸ γλαφυροὺς κληρικοὺς» ἂν ὄχι ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης καὶ ὅλοι οἱ νεοαγιοκαταταχθέντες ἅγιοι ποὺ μίλησαν ἐνάντια στὴν αἵρεση, τίς κακοδοξίες καὶ τίς πλάνες; Δὲν βλέπω κάποια μίμηση καὶ τιμὴ σὲ αὐτοὺς τοὺς ἁγίους ἀπὸ πολλοὺς προκαθήμενους τῆς ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ ψευδολόγους λαϊκοὺς ἔστω καὶ «ἄρχοντες».
Ἀπεναντίας ὕβρεις , βωμολοχίες, πομφόλυγες καὶ προσβολὲς (βλέπε προηγούμενο σύνδεσμο).
 

Ὁ  Ἀπ. Παῦλος συνιστᾷ: «Πᾶς λόγος σαπρὸς ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν μὴ ἐκπορευέσθω» (Ἐφεσ. 4, 29) καὶ   παρακάτω τονίζει: «Πᾶσα πικρία καὶ θυμὸς καὶ ὀργὴ καὶ κραυγὴ καὶ βλασφημία ἀρθήτω ἀφ᾿ ὑμῶν σὺν πάσῃ κακίᾳ» (Ἐφ, 4, 31).
Ἀντὶ ἀπὸ τὸ στόμα μας νὰ ἐκφέρονται «κηρία μέλιτος λόγοι καλοὶ» εἶναι δυνατὸν νὰ ἐκστομίζεται ἡ «παμμίαρη», ὡς τὴν ἀποκαλεῖ ὁ Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, βλασφημία;

Ὁ κύριος ΠΑ εἶναι πασιφανὲς πὼς ἔχει στοχοποιήσει τὸν ἐπίσκοπο Κυθήρων. Ἔχει κάνει ἐπάγγελμα, χόμπι καὶ καθημερινὴ ἀσχολία, τίς προκλήσεις, τίς λοιδωρίες , τίς προσπάθειες παγίδευσής του.  Δὲν εἶμαι σὲ θέση νὰ  γνωρίζω τὰ ἀκριβῆ κίνητρα. Εἶναι βαλτὸς ἀπὸ διοικοῦντες τὴν Ἐκκλησία; Δὲν ξέρω. Ξεπληρώνει πατριαρχικὰ τροφεῖα; Δὲν μπορῶ μετὰ βεβαιότητος νὰ ἀποφανθῶ. Ἡ δράση του καὶ ὁ «εὐγενὴς» λόγος του, ἀποτελοῦν ἀποκύημα φαντασίας; Εἶναι ψυχικὸς καταναγκασμὸς πρὸς ἐκτόνωση κάποιων ἰδεοληψιῶν; Δὲν εἶμαι εἰδικός.
 

Σίγουρα πολλοὶ στὴν διοικοῦσα ἐκκλησία θὰ ἤθελαν νὰ «τσεκουρώσουν» τὸ ξύλο ποὺ λέγεται ἐπίσκοπος Κυθήρων. Καὶ τὸ προσπαθοῦν. Εἶναι δύσκολο, γιατί τὸ ξύλο ἀντέχει.
 

Γι᾿αυτὸ στέλνουν τὸ σαράκι νὰ ροκανίσει σιγά-σιγὰ τὸ ξύλο, νὰ δημιουργήσει ἔριδες, νὰ ἀφήσει ἐντυπώσεις, νὰ κηλιδώσει ὀνόματα, νὰ μπερδέψει τὸ ποίμνιο καὶ ὅταν ἡ ὥρα θὰ ἔρθει, τότε τὸ «τσεκούρι» θὰ χτυπήσει.
Ποιά ψυχολογικὴ ἢ διαλεκτικὴ ἀνάλυση μπορεῖ νὰ πετύχει τὴ βυθομέτρηση τοῦ μυστηρίου, τῶν κινήτρων τοῦ διώκτη τοῦ ἐπισκόπου;  Ἄβυσσος ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου.
 

Τί ὠθεῖ τὸν «ἄρχοντα τοῦ Θρόνου»  νὰ  δρᾷ ὡς ἀστυνομία σκέψης κι ἔκφρασης λόγου; Ὡς βιγλάτορας συμμόρφωσης, ὄχι μὲ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ μὲ τίς ἐπιταγὲς τῶν κακοδόξων;
Ποιό ἐφαλτήριο  προκαλεῖ αὐτὲς τίς διανοητικὲς ἐκτινάξεις καὶ βυθίσεις;
Δὲν μπορῶ νὰ ἀποφανθῶ. Δὲν εἶμαι σίγουρος γιὰ τὸν κύριο ΠΑ. Μέχρι πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν δὲν τὸν γνώριζα κἄν.
 

Αὐτὸ  ὅμως γιὰ τὸ ὁποῖο εἶμαι πιὰ σίγουρος (γιὰ τὸν διώκτη),  εἶναι πὼς θὰ βαδίσουμε πλέον μαζὶ τὸ δύσβατο μονοπάτι.  «Χέρι-χέρι». Κι ὅπου βγεῖ.

«Εἰ ὁ Θεὸς μεθ᾿ ἡμῶν οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν»

________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

«Πᾶνος»