Όταν βρισκόμαστε σ’ έναν χώρο, όπου ο καθένας από μας μπορεί να φανταστεί ότι είναι πρώτος, κανένας δεν μπορεί να προοδεύσει. Αλλά αν κάποιος είναι ο τελευταίος, βρίσκεται σε μια κατάσταση, όπου η συνάντηση με κάποιον άλλον του επιτρέπει να λάβει πνευματικό όφελος, να μάθει κάτι καινούργιο και, από το γεγονός αυτό και μόνο να προοδεύσει.
Έτσι, «η καλή στάση» είναι να είσαι ο τελευταίος. Τι νομίζετε; Το να
είσαι πρώτος για μένα είναι καταχθόνια ανία· αλλά να είσαι τελευταίος
είναι συνεχής χαρά, διότι μαθαίνεις κάτι το νέο, το χρήσιμο.
“Κάθε φορά που σκέπτεσθε με έναν τρόπο υποτιμητικό για τους αδελφούς ή τις αδελφές σας, καταστρέφετε τη ζωή, και οι αδελφές και οι αδελφοί που κατηγορείτε το αισθάνονται και πληγώνονται.
Πως συμβαίνει αυτό; Ακόμη και μεταξύ αυτών που δεν
προσεύχονται, υπάρχει μια ψυχολογική ευαισθησία και αισθάνονται τα
ψυχικά κύματα, την ψυχική ενέργεια που εκπέμπουν οι άλλοι. Κανείς δεν
αντιλαμβάνεται τίποτε, δεν ακούει λόγια, δεν βλέπει χειρονομίες. ο,τι
γίνεται, γίνεται μυστικά, η ζωή όμως καταστρέφεται.”
(από το βιβλίο «Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας», Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Τόμος Α, Απόσπασμα από την ομιλία 12, Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, 2014 )
ΑπάντησηΔιαγραφή> Προκλήσεις της εποχής μας καί ευκαιρίες ομολογίας/καλής μαρτυρίας, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου, 26-6-2022
> https://www.youtube.com/watch?v=6BxXe1bcOec