Οἱ δυὸ Προφῆτες καὶ τὸ τέλος τῆς βασιλείας τοῦ ἀντιχρίστου καὶ τοῦ διαβόλου
Πρέπει, ἐπίσης, νὰ ἀναφερθεῖ καὶ ἡ παρουσία τῶν δυὸ Ἁγίων Προφητῶν (πιθανῶς τοῦ Προφήτη Ἠλία καὶ τοῦ Ἐνώχ), ποὺ θὰ ὑποδείξουν τὴν πλάνη τοῦ ἀντιχρίστου καὶ θὰ κηρύξουν μετάνοια στὸν κόσμο γιὰ χίλιες διακόσιες ἑξῆντα ἡμέρες, ὅσο διάστημα δηλαδὴ θὰ διαρκέσει καὶ ἡ παραμονὴ τῶν πιστῶν στὴν «ἔρημο»:
«καὶ δώσω τοῖς δυσὶ μάρτυσί μου, καὶ προφητεύσουσιν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα, περιβεβλημένοι σάκκους» Ἀποκάλυψις 11, 3
Ἡ φράση «περιβεβλημένοι σάκκους» εἶναι ἔκφραση ποὺ δηλώνει αὐτὴ τὴν προτροπὴ τῶν δυὸ Προφητῶν γιὰ μαζικὴ μετάνοια.
Σὲ πολλὲς περιπτώσεις στὴν ἀρχαιότητα ἡ μετάνοια ἐκφραζόταν μὲ τὸ νὰ φοροῦν οἱ μετανοοῦντες εὐτελεῖς σάκους ἀντὶ γιὰ ροῦχα καὶ νὰ κάθονται πάνω σὲ σποδό, δηλαδὴ σὲ στάχτη, ὅπως ἔκαναν ὁ βασιλιᾶς καὶ οἱ κάτοικοι τῆς πόλης τῆς Νινευὴ μετὰ τὸ κήρυγμα τοῦ Προφήτη Ἰωνᾶ ὡς ἔνδειξη μετανοίας.
Ἄν καὶ τὸ χρονικὸ διάστημα τοῦ κηρύγματός τους ἰσοῦται μὲ τὸ χρονικὸ διάστημα παραμονῆς τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας στὴν «ἔρημο», δὲ γνωρίζουμε μὲ βεβαιότητα τὸ ἐὰν αὐτὰ ἱστορικὰ ταυτίζονται.
Οἱ δυὸ Προφῆτες θὰ προστατεύονται ἀπὸ τὸ Θεὸ σὲ ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα καὶ θὰ λάβουν τὴ δύναμη νὰ ἐπιτελοῦν θαύματα, τὰ ὁποῖα θὰ θυμίζουν ἐκεῖνα ποὺ ἐπετέλεσε ὁ Προφήτης Ἠλίας, ποὺ ἔκλεισε τὸν οὐρανὸ γιὰ νὰ μὴ βρέχει γιὰ τριάμισι χρόνια καὶ κατέβασε φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ γιὰ νὰ κάψει αὐτοὺς ποὺ ζητοῦσαν νὰ τὸν συλλάβουν καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσουν μπροστὰ στὸν Ἀχαάβ:
«οὗτοι εἰσιν αἱ δύο ἐλαῖαι καὶ αἱ δύο λυχνίαι αἱ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου τῆς γῆς ἑστῶσαι καὶ εἴ τις αὐτοὺς θέλει ἀδικῆσαι, πῦρ ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν καὶ κατεσθίει τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν· καὶ εἴ τις θέλει αὐτοὺς ἀδικῆσαι, οὕτω δεῖ αὐτὸν ἀποκτανθῆναι. οὗτοι ἔχουσιν ἐξουσίαν τὸν οὐρανὸν κλεῖσαι, ἵνα μὴ ὑετὸς βρέχῃ τὰς ἡμέρας τῆς προφητείας αὐτῶν, καὶ ἐξουσίαν ἔχουσιν ἐπὶ τῶν ὑδάτων στρέφειν αὐτὰ εἰς αἷμα καὶ πατάξαι τὴν γῆν ἐν πάσῃ πληγῇ, ὁσάκις ἐὰν θελήσωσι» Ἀποκάλυψις 11, 4-6
Μετὰ τὸ τέλος, ὅμως, τῆς ἀποστολῆς τους θὰ παραχωρηθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ θανατωθοῦν ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο.
Τὰ νεκρὰ σώματά τους θὰ μείνουν ἄταφα καὶ ἐκτεθειμένα σὲ κοινὴ θέα γιὰ τρεισήμισι ἡμέρες στὴν πόλη τῶν Ἱεροσολύμων:
«καὶ ὅταν τελέσωσι τὴν μαρτυρίαν αὐτῶν, τὸ θηρίον τὸ ἀναβαῖνον ἐκ τῆς ἀβύσσου ποιήσει μετ᾿ αὐτῶν πόλεμον καὶ νικήσει αὐτοὺς καὶ ἀποκτενεῖ αὐτούς. καὶ τὸ πτῶμα αὐτῶν ἐπὶ τῆς πλατείας τῆς πόλεως τῆς μεγάλης, ἥτις καλεῖται πνευματικῶς Σόδομα καὶ Αἴγυπτος, ὅπου καὶ ὁ Κύριος αὐτῶν ἐσταυρώθη. καὶ βλέπουσιν ἐκ τῶν λαῶν καὶ φυλῶν καὶ γλωσσῶν καὶ ἐθνῶν τὸ πτῶμα αὐτῶν ἡμέρας τρεῖς καὶ ἥμισυ, καὶ τὰ πτώματα αὐτῶν οὐκ ἀφήσουσι τεθῆναι εἰς μνῆμα» Ἀποκάλυψις 11, 7-9
Οἱ ὀπαδοὶ τοῦ ἀντιχρίστου θὰ χαροῦν πολὺ μὲ αὐτὸ τὸ γεγονὸς ποὺ θὰ προβληθεῖ παγκόσμια (βλέπουσιν ἐκ τῶν λαῶν καὶ φυλῶν καὶ γλωσσῶν καὶ ἐθνῶν) καὶ θὰ ἀνταλλάξουν μὲ ἀνακούφιση καὶ χαρὰ μεταξύ τους δῶρα, γιατί θὰ θεωρήσουν ὅτι ἡ παρουσία, τὸ κήρυγμα μετανοίας καὶ τὰ θαύματα τῶν δυὸ μαρτύρων ἐνόχλησαν καὶ βασάνισαν τὸν κόσμο:
«καὶ οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς χαίρουσιν ἐπ᾿ αὐτοῖς, καὶ εὐφρανθήσονται καὶ δῶρα πέμψουσιν ἀλλήλοις, ὅτι οὗτοι οἱ δύο προφῆται ἐβασάνισαν τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς» Ἀποκάλυψις 11, 10
Τὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως μᾶς πληροφορεῖ ὅτι μετὰ ἀπὸ αὐτὲς τίς τρεισήμισι ἡμέρες οἱ δυὸ Προφῆτες θὰ ἀναστηθοῦν καὶ θὰ ἀναληφθοῦν στὸν Οὐρανό:
«καὶ μετὰ τὰς τρεῖς ἡμέρας καὶ ἥμισυ, πνεῦμα ζωῆς ἐκ τοῦ Θεοῦ εἰσῆλθεν εἰς αὐτούς, καὶ ἔστησαν ἐπὶ τοὺς πόδας αὐτῶν, καὶ φόβος μέγας ἐπέπεσεν ἐπὶ τοὺς θεωροῦντας αὐτούς. καὶ ἤκουσα φωνὴν μεγάλην ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαν αὐτοῖς· ἀνάβητε ὧδε. καὶ ἀνέβησαν εἰς τὸν οὐρανὸν ἐν τῇ νεφέλῃ, καὶ ἐθεώρησαν αὐτοὺς οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν» Ἀποκάλυψις 11, 11-12
Δὲ γνωρίζουμε, βέβαια, ἂν αὐτὸ κρύβει κάποιο συμβολισμό.
Κάπου ἐκεῖ κοντά, θὰ εἶναι καὶ τὸ τέλος τῆς ἱστορίας καὶ ὁ ἐρχομὸς τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ γίνει ἡ τελικὴ Κρίση.
Πρὶν ἀπὸ αὐτή, ὅμως, θὰ προηγηθεῖ ἡ περίφημη μάχη τοῦ Ἀρμαγεδώνα:
«καὶ συνήγαγεν αὐτοὺς εἰς τὸν τόπον τὸν καλούμενον ἑβραϊστὶ ἁρμαγεδῶν» Ἀποκάλυψις 16, 16
Ἄν καὶ ὑπάρχουν διάφορες προσπάθειες ἑρμηνείας αὐτῆς τῆς μάχης, ἐμεῖς θὰ σταθοῦμε πιὸ πολὺ στὴν ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση τοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου ποὺ ἀναφέρει ὅτι πρόκειται γιὰ «ἐμφύλια» σύρραξη μεταξὺ τῶν δυνάμεων τοῦ ἀντιχρίστου:
Ἡ φράση «περιβεβλημένοι σάκκους» εἶναι ἔκφραση ποὺ δηλώνει αὐτὴ τὴν προτροπὴ τῶν δυὸ Προφητῶν γιὰ μαζικὴ μετάνοια.
Σὲ πολλὲς περιπτώσεις στὴν ἀρχαιότητα ἡ μετάνοια ἐκφραζόταν μὲ τὸ νὰ φοροῦν οἱ μετανοοῦντες εὐτελεῖς σάκους ἀντὶ γιὰ ροῦχα καὶ νὰ κάθονται πάνω σὲ σποδό, δηλαδὴ σὲ στάχτη, ὅπως ἔκαναν ὁ βασιλιᾶς καὶ οἱ κάτοικοι τῆς πόλης τῆς Νινευὴ μετὰ τὸ κήρυγμα τοῦ Προφήτη Ἰωνᾶ ὡς ἔνδειξη μετανοίας.
Ἄν καὶ τὸ χρονικὸ διάστημα τοῦ κηρύγματός τους ἰσοῦται μὲ τὸ χρονικὸ διάστημα παραμονῆς τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας στὴν «ἔρημο», δὲ γνωρίζουμε μὲ βεβαιότητα τὸ ἐὰν αὐτὰ ἱστορικὰ ταυτίζονται.
Οἱ δυὸ Προφῆτες θὰ προστατεύονται ἀπὸ τὸ Θεὸ σὲ ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα καὶ θὰ λάβουν τὴ δύναμη νὰ ἐπιτελοῦν θαύματα, τὰ ὁποῖα θὰ θυμίζουν ἐκεῖνα ποὺ ἐπετέλεσε ὁ Προφήτης Ἠλίας, ποὺ ἔκλεισε τὸν οὐρανὸ γιὰ νὰ μὴ βρέχει γιὰ τριάμισι χρόνια καὶ κατέβασε φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ γιὰ νὰ κάψει αὐτοὺς ποὺ ζητοῦσαν νὰ τὸν συλλάβουν καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσουν μπροστὰ στὸν Ἀχαάβ:
«οὗτοι εἰσιν αἱ δύο ἐλαῖαι καὶ αἱ δύο λυχνίαι αἱ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου τῆς γῆς ἑστῶσαι καὶ εἴ τις αὐτοὺς θέλει ἀδικῆσαι, πῦρ ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν καὶ κατεσθίει τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν· καὶ εἴ τις θέλει αὐτοὺς ἀδικῆσαι, οὕτω δεῖ αὐτὸν ἀποκτανθῆναι. οὗτοι ἔχουσιν ἐξουσίαν τὸν οὐρανὸν κλεῖσαι, ἵνα μὴ ὑετὸς βρέχῃ τὰς ἡμέρας τῆς προφητείας αὐτῶν, καὶ ἐξουσίαν ἔχουσιν ἐπὶ τῶν ὑδάτων στρέφειν αὐτὰ εἰς αἷμα καὶ πατάξαι τὴν γῆν ἐν πάσῃ πληγῇ, ὁσάκις ἐὰν θελήσωσι» Ἀποκάλυψις 11, 4-6
Μετὰ τὸ τέλος, ὅμως, τῆς ἀποστολῆς τους θὰ παραχωρηθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ θανατωθοῦν ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο.
Τὰ νεκρὰ σώματά τους θὰ μείνουν ἄταφα καὶ ἐκτεθειμένα σὲ κοινὴ θέα γιὰ τρεισήμισι ἡμέρες στὴν πόλη τῶν Ἱεροσολύμων:
«καὶ ὅταν τελέσωσι τὴν μαρτυρίαν αὐτῶν, τὸ θηρίον τὸ ἀναβαῖνον ἐκ τῆς ἀβύσσου ποιήσει μετ᾿ αὐτῶν πόλεμον καὶ νικήσει αὐτοὺς καὶ ἀποκτενεῖ αὐτούς. καὶ τὸ πτῶμα αὐτῶν ἐπὶ τῆς πλατείας τῆς πόλεως τῆς μεγάλης, ἥτις καλεῖται πνευματικῶς Σόδομα καὶ Αἴγυπτος, ὅπου καὶ ὁ Κύριος αὐτῶν ἐσταυρώθη. καὶ βλέπουσιν ἐκ τῶν λαῶν καὶ φυλῶν καὶ γλωσσῶν καὶ ἐθνῶν τὸ πτῶμα αὐτῶν ἡμέρας τρεῖς καὶ ἥμισυ, καὶ τὰ πτώματα αὐτῶν οὐκ ἀφήσουσι τεθῆναι εἰς μνῆμα» Ἀποκάλυψις 11, 7-9
Οἱ ὀπαδοὶ τοῦ ἀντιχρίστου θὰ χαροῦν πολὺ μὲ αὐτὸ τὸ γεγονὸς ποὺ θὰ προβληθεῖ παγκόσμια (βλέπουσιν ἐκ τῶν λαῶν καὶ φυλῶν καὶ γλωσσῶν καὶ ἐθνῶν) καὶ θὰ ἀνταλλάξουν μὲ ἀνακούφιση καὶ χαρὰ μεταξύ τους δῶρα, γιατί θὰ θεωρήσουν ὅτι ἡ παρουσία, τὸ κήρυγμα μετανοίας καὶ τὰ θαύματα τῶν δυὸ μαρτύρων ἐνόχλησαν καὶ βασάνισαν τὸν κόσμο:
«καὶ οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς χαίρουσιν ἐπ᾿ αὐτοῖς, καὶ εὐφρανθήσονται καὶ δῶρα πέμψουσιν ἀλλήλοις, ὅτι οὗτοι οἱ δύο προφῆται ἐβασάνισαν τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς» Ἀποκάλυψις 11, 10
Τὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως μᾶς πληροφορεῖ ὅτι μετὰ ἀπὸ αὐτὲς τίς τρεισήμισι ἡμέρες οἱ δυὸ Προφῆτες θὰ ἀναστηθοῦν καὶ θὰ ἀναληφθοῦν στὸν Οὐρανό:
«καὶ μετὰ τὰς τρεῖς ἡμέρας καὶ ἥμισυ, πνεῦμα ζωῆς ἐκ τοῦ Θεοῦ εἰσῆλθεν εἰς αὐτούς, καὶ ἔστησαν ἐπὶ τοὺς πόδας αὐτῶν, καὶ φόβος μέγας ἐπέπεσεν ἐπὶ τοὺς θεωροῦντας αὐτούς. καὶ ἤκουσα φωνὴν μεγάλην ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαν αὐτοῖς· ἀνάβητε ὧδε. καὶ ἀνέβησαν εἰς τὸν οὐρανὸν ἐν τῇ νεφέλῃ, καὶ ἐθεώρησαν αὐτοὺς οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν» Ἀποκάλυψις 11, 11-12
Δὲ γνωρίζουμε, βέβαια, ἂν αὐτὸ κρύβει κάποιο συμβολισμό.
Κάπου ἐκεῖ κοντά, θὰ εἶναι καὶ τὸ τέλος τῆς ἱστορίας καὶ ὁ ἐρχομὸς τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ γίνει ἡ τελικὴ Κρίση.
Πρὶν ἀπὸ αὐτή, ὅμως, θὰ προηγηθεῖ ἡ περίφημη μάχη τοῦ Ἀρμαγεδώνα:
«καὶ συνήγαγεν αὐτοὺς εἰς τὸν τόπον τὸν καλούμενον ἑβραϊστὶ ἁρμαγεδῶν» Ἀποκάλυψις 16, 16
Ἄν καὶ ὑπάρχουν διάφορες προσπάθειες ἑρμηνείας αὐτῆς τῆς μάχης, ἐμεῖς θὰ σταθοῦμε πιὸ πολὺ στὴν ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση τοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου ποὺ ἀναφέρει ὅτι πρόκειται γιὰ «ἐμφύλια» σύρραξη μεταξὺ τῶν δυνάμεων τοῦ ἀντιχρίστου:
Ὁ πόλεμος τοῦ Ἀρμαγεδῶνος. Ἡ ἑβδόμη φιάλη. Ὁ μέγας σεισμός. Ἀποκάλυψις. 66/103
Δευτέρα ἀναφορὰ τῆς μάχης τοῦ Ἀρμαγεδῶνος. Τὸ μέγα δεῖπνον τῶν ὀρνέων. Ἀποκάλυψις. 77/103
Ὁ Θεὸς θὰ ἀφαιρέσει τὴν ὅποια λογικὴ ἀπὸ τίς δυνάμεις τοῦ ἀντιχρίστου καὶ τοὺς συμμάχους τους καὶ θὰ τοὺς προκαλέσει τέτοια ταραχὴ καὶ σύγχυση, ὥστε ὁ ἕνας νὰ στραφεῖ μὲ μανία ἐναντίον τοῦ ἄλλου καὶ ἔτσι νὰ ἀρχίσει ἡ μεταξύ τους σφαγὴ μέσα σὲ πανικὸ καὶ ἀπόλυτη παράνοια.
Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι αὐτὸς ὁ διχασμὸς καὶ ὁ ἀλληλοσπαραγμὸς τῶν δυνάμεων τοῦ ἀντιχρίστου προμηνύει, ὄχι μόνο τὸ τέλος τῆς βασιλείας του, ἀλλὰ καὶ τὸ τέλος τῆς παρουσίας καὶ κυριαρχίας τοῦ ἴδιου τοῦ διαβόλου μέσα στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία, ἐκπληρώνοντας τὴν προφητεία τοῦ Χριστοῦ ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸ μιὰ φράση Του:
«καὶ εἰ ὁ σατανᾶς ἀνέστη ἐφ᾿ ἑαυτὸν καὶ μεμέρισται, οὐ δύναται σταθῆναι, ἀλλὰ τέλος ἔχει» Κατὰ Μᾶρκον 3, 26
Πρέπει νὰ προσέξουμε, λοιπόν, ὅτι μέ τὸ ποὺ ἔλθει ὁ Χριστὸς φανερά, ἀναλώνοντας μὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ στόματός Του καὶ καταργῶντας μὲ τὴν ἐπιφάνεια (=φανέρωση) τῆς (Δευτέρας) Παρουσίας Του τὸν ἀντίχριστο, ἀκολουθεῖ ἀπευθείας ἡ τελικὴ Κρίση, ἡ ἀλλαγὴ τοῦ σχήματος, δηλαδὴ τῆς μορφῆς, τοῦ παρόντος κόσμου καὶ ἡ ὁριστικὴ κατάργηση τῆς δύναμης τοῦ διαβόλου.
«Εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται. καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς» Κατὰ Ματθαῖον 24, 29
«καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὃν ὁ Κύριος ἀναλώσει τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ» Πρὸς Θεσσαλονικεῖς Β΄ 2, 8
«ἀρχομένων δὲ τούτων γίνεσθαι ἀνακύψατε καὶ ἐπάρατε τὰς κεφαλὰς ὑμῶν, διότι ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις ὑμῶν» Κατὰ Λουκᾶν 21, 28
Καὶ αὐτὸ τὸ τονίζουμε ἰδιαίτερα, διότι ὁ ἀντίχριστος εἶναι πολὺ πιθανό, χρησιμοποιῶντας τὰ μέσα καὶ τὴν Τεχνολογία τῆς ἐποχῆς του, νὰ δημιουργήσει τὴν ψευδαίσθηση ὅτι κατεβαίνει ἀπὸ τὸν Οὐρανό, μὲ σκοπὸ νὰ μπορέσει νὰ πείσει τοὺς Χριστιανοὺς πὼς αὐτὴ ἡ κάθοδός του δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπὸ τὴ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ.
Ἴσως καταφέρει νὰ κάνει κάτι τέτοιο, πατῶντας πάνω σὲ λόγια Ἁγίων, ὅπως, γιὰ παράδειγμα, μπορεῖ νὰ συμβεῖ μὲ τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων ποὺ δὲν μποροῦσε στὴν ἐποχή του νὰ φανταστεῖ ὅτι ὁ ἀντίχριστος κάποτε θὰ ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ κατέβει ἀπὸ ψηλὰ ἢ τοὐλάχιστον νὰ δείξει εἰκονικὰ ὅτι τὸ κάνει:
«Οὗτος ὁ Ἰησοῦς ὁ ἀναβὰς Χριστὸς ἔρχεται πάλιν ἐξ οὐρανῶν, οὐκ ἀπὸ γῆς. Καὶ εἶπον, οὐκ ἀπὸ γῆς· ἐπειδὴ πολλοὶ μέλλουσιν ἀντίχριστοι νῦν ἀπὸ γῆς ἔρχεσθαι. Ἤδη γὰρ, καθὼς ἐθεώρησας, ἤρξαντο πολλοὶ λέγειν, ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός· καὶ μέλλει λοιπὸν ἔρχεσθαι τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως, ψευδῆ Χριστοῦ προσηγορίαν ἑαυτῷ προστιθέναι» Ἁγίου Κυρίλλου Κατηχήσεις 4.15, Περὶ Μελλούσης Κρίσεως
Ἡ παραπάνω φράση τοῦ Χριστοῦ: «ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις ὑμῶν» θυμίζει πολὺ τὴ μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα, ἐφόσον πάρουμε τὴ λέξη «ἀφέσεως» μὲ τὴ θετική της σημασία:
«ἡ συντέλεια χειρῶν ἀφέσεως λαοῦ ἁγίου (=ἡ πραγμάτωση τῆς ἀπελευθέρωσης τῶν χεριῶν/δύναμης τοῦ Ἁγίου λαοῦ)» Δανιὴλ 12, 7 Μετάφραση Ἑβδομήκοντα
Γιατί πράγματι, τὴ στιγμὴ ποὺ θὰ ἀρχίσουν νὰ γίνονται τὰ σημεῖα τῆς συντέλειας τοῦ κόσμου, οἱ πιστοὶ θὰ πρέπει νὰ σηκώσουν τὰ κεφάλια ψηλὰ στὸν Οὐρανὸ γιὰ νὰ δοῦν τὸ σημεῖο τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδὴ τὸν Τίμιο Σταυρὸ καὶ τὴν ἔνδοξη Παρουσία τοῦ Χριστοῦ ποὺ θὰ σημάνει καὶ τὸν ἐρχομὸ τῆς αἰώνιας Βασιλείας Του.
Τότε ἀκριβῶς θὰ συμβεῖ ἡ ριζικὴ ἀλλαγὴ τοῦ σύμπαντος κόσμου ἀπὸ τὴ φθορὰ καὶ τὸ θάνατο στὴν ἀφθαρσία καὶ τὴν ἀθανασία καὶ ὄχι ἡ ἐγκατάσταση κάποιου πολιτεύματος πάνω στὴ γῆ μὲ ἀρχηγὸ κάποιο «Χριστό»:
«Ἥξει δὲ ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί, ἐν ᾖ οὐρανοὶ ῥοιζηδὸν παρελεύσονται, στοιχεῖα δὲ καυσούμενα λυθήσονται, καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται. Τούτων οὖν πάντων λυομένων ποταποὺς δεῖ ὑπάρχειν ὑμᾶς ἐν ἁγίαις ἀναστροφαῖς καὶ εὐσεβείαις, προσδοκῶντας καὶ σπεύδοντας τὴν παρουσίαν τῆς τοῦ Θεοῦ ἡμέρας, δι᾿ ἣν οὐρανοὶ πυρούμενοι λυθήσονται καὶ στοιχεῖα καυσούμενα τήκεται! καινοὺς δὲ οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν κατὰ τὸ ἐπάγγελμα αὐτοῦ προσδοκῶμεν, ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ» Β΄ Πέτρου 3, 10-13
Στὰ μάτια τοῦ Προφήτη Δανιὴλ ὅλα αὐτὰ παρέμειναν σφραγισμένα, δηλαδὴ κρυμμένα, διότι ἔπρεπε νὰ δοκιμαστοῦν καὶ νὰ ἁγιασθοῦν ἀκόμα πολλοὶ Ἅγιοι καὶ νὰ ἁμαρτήσουν πολλοὶ ἀκόμα ἁμαρτωλοί:
«καὶ ἐγὼ ἤκουσα καὶ οὐ διενοήθῃν παρ᾽ αὐτὸν τὸν καιρόν, καὶ εἶπα Κύριε, τίς ἡ λύσις τοῦ λόγου τούτου, καὶ τίνος αἱ παραβολαὶ αὗται; καὶ εἶπὲν μοι Ἀπότρεχε, Δανιήλ, ὅτι κατακεκαλυμμένα καὶ ἐσφραγισμένα τὰ προστάγματα, ἕως ἂν πειρασθῶσι καὶ ἁγιασθῶσι πολλοί, καὶ ἁμάρτωσιν οἱ ἁμαρτωλοὶ καὶ οὐ μὴ διανοηθῶσι πάντες οἱ ἁμαρτωλοί, καὶ οἱ διανοούμενοι προσέξουσιν» Δανιὴλ 12, 8-10 Μετάφραση Ἑβδομήκοντα
«καὶ ἐγὼ ἤκουσα καὶ οὐ συνῆκα καὶ εἶπα· Κύριε, τί τὰ ἔσχατα τούτων; καὶ εἶπε· δεῦρο Δανιήλ, ὅτι ἐμπεφραγμένοι καὶ ἐσφραγισμένοι οἱ λόγοι, ἕως καιροῦ πέρας· ἐκλεγῶσι καὶ ἐκλευκανθῶσι καὶ πυρωθῶσι καὶ ἁγιασθῶσι πολλοί, καὶ ἀνομήσωσιν ἄνομοι· καὶ οὐ συνήσουσι πάντες ἄνομοι, καὶ οἱ νοήμονες συνήσουσι» Δανιὴλ 12, 8-10 Μετάφραση Θεοδοτίωνα
Daniel 12 Interlinear Bible (μασοριτικὸ κείμενο)
Ἀντίθετα, ὁ Χριστὸς στὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ζητᾷ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Εὐαγγελιστὴ νὰ μὴ σφραγίσει τοὺς λόγους τῆς Προφητείας του, γιατί ὁ καιρὸς εἶναι κοντινός:
«Καὶ λέγει μοι· μὴ σφραγίσῃς τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου· ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγὺς ἐστιν. ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ῥυπαρὸς ῥυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι. Ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθὸς μου μετ᾿ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ» Ἀποκάλυψις 22, 10-12
Καὶ ἀφήνει τὴν ἐλευθερία στὸν ἄδικο νὰ γίνει ἀκόμα πιὸ ἄδικος, στὸν ρυπαρὸ νὰ γίνει ἀκόμα πιὸ ρυπαρός, στὸ δίκαιο, νὰ γίνει ἀκόμα πιὸ δίκαιος καὶ στὸν Ἅγιο νὰ γίνει ἀκόμα πιὸ Ἅγιος.
Καὶ αὐτὸ γιὰ νὰ φανερώσει ὁ καθένας τὸ περιεχόμενο τῆς καρδιᾶς του καὶ νὰ λάβει τό «μισθὸ» ποὺ τοῦ ἀντιστοιχεῖ ἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸ Χριστό.
Ὁ ἄσαρκος Θεὸς Λόγος ζητᾷ, πάλι, ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Προφήτη Δανιὴλ νὰ μείνει ἥσυχος καὶ νὰ ἀναπαυτεῖ, γιατί ἡ ἐποχή του εἶναι ἀκόμα πολὺ μακριὰ ἀπὸ τὰ ἔσχατα:
«καὶ σὺ δεῦρο καὶ ἀναπαύου· ἔτι γὰρ ἡμέραι καὶ ὧραι εἰς ἀναπλήρωσιν συντελείας, καὶ ἀναστήσῃ εἰς τὸν κλῆρόν σου, εἰς συντέλειαν ἡμερῶν» Δανιὴλ 12, 13 Μετάφραση Θεοδοτίωνα
Μποροῦμε, ὅμως, καὶ ἐμεῖς στὴν ἐποχή μας νὰ μένουμε ἥσυχοι γιὰ ὅλα αὐτά, ἀκόμα καὶ ἂν φαίνεται ὅτι δὲν εἴμαστε κοντὰ στὴ φανέρωση τοῦ τελικοῦ ἀντιχρίστου;
«Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν· ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστὶν» Α' Ἰωάννου 2, 18
Εὔχομαι ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεὸς νὰ συμπεριλάβει ὅλους μας στὸν πραγματικὸ λαό Του, νὰ μᾶς δώσει τὴ Χάρη Του, νὰ μᾶς φωτίζει, νὰ μᾶς δυναμώνει καὶ νὰ μᾶς καθοδηγεῖ σὲ ὁτιδήποτε Ἐκεῖνος ἐπιτρέψει νὰ συμβεῖ.
Δευτέρα ἀναφορὰ τῆς μάχης τοῦ Ἀρμαγεδῶνος. Τὸ μέγα δεῖπνον τῶν ὀρνέων. Ἀποκάλυψις. 77/103
Ὁ Θεὸς θὰ ἀφαιρέσει τὴν ὅποια λογικὴ ἀπὸ τίς δυνάμεις τοῦ ἀντιχρίστου καὶ τοὺς συμμάχους τους καὶ θὰ τοὺς προκαλέσει τέτοια ταραχὴ καὶ σύγχυση, ὥστε ὁ ἕνας νὰ στραφεῖ μὲ μανία ἐναντίον τοῦ ἄλλου καὶ ἔτσι νὰ ἀρχίσει ἡ μεταξύ τους σφαγὴ μέσα σὲ πανικὸ καὶ ἀπόλυτη παράνοια.
Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι αὐτὸς ὁ διχασμὸς καὶ ὁ ἀλληλοσπαραγμὸς τῶν δυνάμεων τοῦ ἀντιχρίστου προμηνύει, ὄχι μόνο τὸ τέλος τῆς βασιλείας του, ἀλλὰ καὶ τὸ τέλος τῆς παρουσίας καὶ κυριαρχίας τοῦ ἴδιου τοῦ διαβόλου μέσα στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία, ἐκπληρώνοντας τὴν προφητεία τοῦ Χριστοῦ ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸ μιὰ φράση Του:
«καὶ εἰ ὁ σατανᾶς ἀνέστη ἐφ᾿ ἑαυτὸν καὶ μεμέρισται, οὐ δύναται σταθῆναι, ἀλλὰ τέλος ἔχει» Κατὰ Μᾶρκον 3, 26
Πρέπει νὰ προσέξουμε, λοιπόν, ὅτι μέ τὸ ποὺ ἔλθει ὁ Χριστὸς φανερά, ἀναλώνοντας μὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ στόματός Του καὶ καταργῶντας μὲ τὴν ἐπιφάνεια (=φανέρωση) τῆς (Δευτέρας) Παρουσίας Του τὸν ἀντίχριστο, ἀκολουθεῖ ἀπευθείας ἡ τελικὴ Κρίση, ἡ ἀλλαγὴ τοῦ σχήματος, δηλαδὴ τῆς μορφῆς, τοῦ παρόντος κόσμου καὶ ἡ ὁριστικὴ κατάργηση τῆς δύναμης τοῦ διαβόλου.
«Εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται. καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς» Κατὰ Ματθαῖον 24, 29
«καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὃν ὁ Κύριος ἀναλώσει τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ» Πρὸς Θεσσαλονικεῖς Β΄ 2, 8
«ἀρχομένων δὲ τούτων γίνεσθαι ἀνακύψατε καὶ ἐπάρατε τὰς κεφαλὰς ὑμῶν, διότι ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις ὑμῶν» Κατὰ Λουκᾶν 21, 28
Καὶ αὐτὸ τὸ τονίζουμε ἰδιαίτερα, διότι ὁ ἀντίχριστος εἶναι πολὺ πιθανό, χρησιμοποιῶντας τὰ μέσα καὶ τὴν Τεχνολογία τῆς ἐποχῆς του, νὰ δημιουργήσει τὴν ψευδαίσθηση ὅτι κατεβαίνει ἀπὸ τὸν Οὐρανό, μὲ σκοπὸ νὰ μπορέσει νὰ πείσει τοὺς Χριστιανοὺς πὼς αὐτὴ ἡ κάθοδός του δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπὸ τὴ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ.
Ἴσως καταφέρει νὰ κάνει κάτι τέτοιο, πατῶντας πάνω σὲ λόγια Ἁγίων, ὅπως, γιὰ παράδειγμα, μπορεῖ νὰ συμβεῖ μὲ τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων ποὺ δὲν μποροῦσε στὴν ἐποχή του νὰ φανταστεῖ ὅτι ὁ ἀντίχριστος κάποτε θὰ ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ κατέβει ἀπὸ ψηλὰ ἢ τοὐλάχιστον νὰ δείξει εἰκονικὰ ὅτι τὸ κάνει:
«Οὗτος ὁ Ἰησοῦς ὁ ἀναβὰς Χριστὸς ἔρχεται πάλιν ἐξ οὐρανῶν, οὐκ ἀπὸ γῆς. Καὶ εἶπον, οὐκ ἀπὸ γῆς· ἐπειδὴ πολλοὶ μέλλουσιν ἀντίχριστοι νῦν ἀπὸ γῆς ἔρχεσθαι. Ἤδη γὰρ, καθὼς ἐθεώρησας, ἤρξαντο πολλοὶ λέγειν, ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός· καὶ μέλλει λοιπὸν ἔρχεσθαι τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως, ψευδῆ Χριστοῦ προσηγορίαν ἑαυτῷ προστιθέναι» Ἁγίου Κυρίλλου Κατηχήσεις 4.15, Περὶ Μελλούσης Κρίσεως
Ἡ παραπάνω φράση τοῦ Χριστοῦ: «ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις ὑμῶν» θυμίζει πολὺ τὴ μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα, ἐφόσον πάρουμε τὴ λέξη «ἀφέσεως» μὲ τὴ θετική της σημασία:
«ἡ συντέλεια χειρῶν ἀφέσεως λαοῦ ἁγίου (=ἡ πραγμάτωση τῆς ἀπελευθέρωσης τῶν χεριῶν/δύναμης τοῦ Ἁγίου λαοῦ)» Δανιὴλ 12, 7 Μετάφραση Ἑβδομήκοντα
Γιατί πράγματι, τὴ στιγμὴ ποὺ θὰ ἀρχίσουν νὰ γίνονται τὰ σημεῖα τῆς συντέλειας τοῦ κόσμου, οἱ πιστοὶ θὰ πρέπει νὰ σηκώσουν τὰ κεφάλια ψηλὰ στὸν Οὐρανὸ γιὰ νὰ δοῦν τὸ σημεῖο τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδὴ τὸν Τίμιο Σταυρὸ καὶ τὴν ἔνδοξη Παρουσία τοῦ Χριστοῦ ποὺ θὰ σημάνει καὶ τὸν ἐρχομὸ τῆς αἰώνιας Βασιλείας Του.
Τότε ἀκριβῶς θὰ συμβεῖ ἡ ριζικὴ ἀλλαγὴ τοῦ σύμπαντος κόσμου ἀπὸ τὴ φθορὰ καὶ τὸ θάνατο στὴν ἀφθαρσία καὶ τὴν ἀθανασία καὶ ὄχι ἡ ἐγκατάσταση κάποιου πολιτεύματος πάνω στὴ γῆ μὲ ἀρχηγὸ κάποιο «Χριστό»:
«Ἥξει δὲ ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί, ἐν ᾖ οὐρανοὶ ῥοιζηδὸν παρελεύσονται, στοιχεῖα δὲ καυσούμενα λυθήσονται, καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται. Τούτων οὖν πάντων λυομένων ποταποὺς δεῖ ὑπάρχειν ὑμᾶς ἐν ἁγίαις ἀναστροφαῖς καὶ εὐσεβείαις, προσδοκῶντας καὶ σπεύδοντας τὴν παρουσίαν τῆς τοῦ Θεοῦ ἡμέρας, δι᾿ ἣν οὐρανοὶ πυρούμενοι λυθήσονται καὶ στοιχεῖα καυσούμενα τήκεται! καινοὺς δὲ οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν κατὰ τὸ ἐπάγγελμα αὐτοῦ προσδοκῶμεν, ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ» Β΄ Πέτρου 3, 10-13
Στὰ μάτια τοῦ Προφήτη Δανιὴλ ὅλα αὐτὰ παρέμειναν σφραγισμένα, δηλαδὴ κρυμμένα, διότι ἔπρεπε νὰ δοκιμαστοῦν καὶ νὰ ἁγιασθοῦν ἀκόμα πολλοὶ Ἅγιοι καὶ νὰ ἁμαρτήσουν πολλοὶ ἀκόμα ἁμαρτωλοί:
«καὶ ἐγὼ ἤκουσα καὶ οὐ διενοήθῃν παρ᾽ αὐτὸν τὸν καιρόν, καὶ εἶπα Κύριε, τίς ἡ λύσις τοῦ λόγου τούτου, καὶ τίνος αἱ παραβολαὶ αὗται; καὶ εἶπὲν μοι Ἀπότρεχε, Δανιήλ, ὅτι κατακεκαλυμμένα καὶ ἐσφραγισμένα τὰ προστάγματα, ἕως ἂν πειρασθῶσι καὶ ἁγιασθῶσι πολλοί, καὶ ἁμάρτωσιν οἱ ἁμαρτωλοὶ καὶ οὐ μὴ διανοηθῶσι πάντες οἱ ἁμαρτωλοί, καὶ οἱ διανοούμενοι προσέξουσιν» Δανιὴλ 12, 8-10 Μετάφραση Ἑβδομήκοντα
«καὶ ἐγὼ ἤκουσα καὶ οὐ συνῆκα καὶ εἶπα· Κύριε, τί τὰ ἔσχατα τούτων; καὶ εἶπε· δεῦρο Δανιήλ, ὅτι ἐμπεφραγμένοι καὶ ἐσφραγισμένοι οἱ λόγοι, ἕως καιροῦ πέρας· ἐκλεγῶσι καὶ ἐκλευκανθῶσι καὶ πυρωθῶσι καὶ ἁγιασθῶσι πολλοί, καὶ ἀνομήσωσιν ἄνομοι· καὶ οὐ συνήσουσι πάντες ἄνομοι, καὶ οἱ νοήμονες συνήσουσι» Δανιὴλ 12, 8-10 Μετάφραση Θεοδοτίωνα
Daniel 12 Interlinear Bible (μασοριτικὸ κείμενο)
Ἀντίθετα, ὁ Χριστὸς στὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ζητᾷ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Εὐαγγελιστὴ νὰ μὴ σφραγίσει τοὺς λόγους τῆς Προφητείας του, γιατί ὁ καιρὸς εἶναι κοντινός:
«Καὶ λέγει μοι· μὴ σφραγίσῃς τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου· ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγὺς ἐστιν. ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ῥυπαρὸς ῥυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι. Ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθὸς μου μετ᾿ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ» Ἀποκάλυψις 22, 10-12
Καὶ ἀφήνει τὴν ἐλευθερία στὸν ἄδικο νὰ γίνει ἀκόμα πιὸ ἄδικος, στὸν ρυπαρὸ νὰ γίνει ἀκόμα πιὸ ρυπαρός, στὸ δίκαιο, νὰ γίνει ἀκόμα πιὸ δίκαιος καὶ στὸν Ἅγιο νὰ γίνει ἀκόμα πιὸ Ἅγιος.
Καὶ αὐτὸ γιὰ νὰ φανερώσει ὁ καθένας τὸ περιεχόμενο τῆς καρδιᾶς του καὶ νὰ λάβει τό «μισθὸ» ποὺ τοῦ ἀντιστοιχεῖ ἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸ Χριστό.
Ὁ ἄσαρκος Θεὸς Λόγος ζητᾷ, πάλι, ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Προφήτη Δανιὴλ νὰ μείνει ἥσυχος καὶ νὰ ἀναπαυτεῖ, γιατί ἡ ἐποχή του εἶναι ἀκόμα πολὺ μακριὰ ἀπὸ τὰ ἔσχατα:
«καὶ σὺ δεῦρο καὶ ἀναπαύου· ἔτι γὰρ ἡμέραι καὶ ὧραι εἰς ἀναπλήρωσιν συντελείας, καὶ ἀναστήσῃ εἰς τὸν κλῆρόν σου, εἰς συντέλειαν ἡμερῶν» Δανιὴλ 12, 13 Μετάφραση Θεοδοτίωνα
Μποροῦμε, ὅμως, καὶ ἐμεῖς στὴν ἐποχή μας νὰ μένουμε ἥσυχοι γιὰ ὅλα αὐτά, ἀκόμα καὶ ἂν φαίνεται ὅτι δὲν εἴμαστε κοντὰ στὴ φανέρωση τοῦ τελικοῦ ἀντιχρίστου;
«Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν· ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστὶν» Α' Ἰωάννου 2, 18
Εὔχομαι ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεὸς νὰ συμπεριλάβει ὅλους μας στὸν πραγματικὸ λαό Του, νὰ μᾶς δώσει τὴ Χάρη Του, νὰ μᾶς φωτίζει, νὰ μᾶς δυναμώνει καὶ νὰ μᾶς καθοδηγεῖ σὲ ὁτιδήποτε Ἐκεῖνος ἐπιτρέψει νὰ συμβεῖ.
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Εὔχομαι ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεὸς νὰ συμπεριλάβει ὅλους μας στὸν πραγματικὸ λαό Του, νὰ μᾶς δώσει τὴ Χάρη Του, νὰ μᾶς φωτίζει, νὰ μᾶς δυναμώνει καὶ νὰ μᾶς καθοδηγεῖ σὲ ὁτιδήποτε Ἐκεῖνος ἐπιτρέψει νὰ συμβεῖ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμήν, Αδερφέ μου Χρήστο.