Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ κοσμοϊστορικὸ γεγονὸς ποὺ διαίρεσε τὸν συνεχῆ χρόνο σὲ π.Χ. καὶ μ.Χ. Ἡ παγκόσμιος ἀνθρώπινη Ἱστορία κόπηκε στὰ δυό. Μιὰ νέα περίοδος ἀνατέλλει γιὰ τὸν ἄνθρωπο, γιὰ τὸ πεπτωκὸς ἀνθρώπινο γένος. Ἐκπληροῦται ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς πρωτόπλαστους ὅταν ἔφευγαν ἀπὸ τὸν παράδεισο μετὰ τὴν παρακοὴ καὶ τὴν ὑποταγὴ εἰς τὸν ἀρχέκακο μὲ τὴν μορφὴ τοῦ φιδιοῦ. Εἶπε, τότε, ὁ Θεὸς ἀπευθυνόμενος εἰς τὴν Εὔα «καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν», ἐννοῶντας ὅτι θὰ στείλει εἰς τὴν γῆ τὸν πρὸ αἰώνων Χριστὸ γιὰ τὴν σωτηρία μας.
Ἔτσι, λοιπόν, τὴν 25η Μαρτίου ἑορτάζομε τὸ καλὸ μήνυμα, τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου καὶ μετὰ ἀπὸ ἐννέα μῆνες τὴ γέννηση τοῦ Σωτῆρα. Ἀρχίζει τὸ ἔργο τῆς οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Ἀπὸ τὴν ἀειπάρθενο Θεοτόκο λαμβάνει σάρκα καὶ ὀστᾶ, μὲ τὴ συνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, «ὁ πρὸ αἰώνων ὑπάρχων Θεὸς» καὶ χωράει ὁ ἀχώρητος εἰς τὴν κοιλία τῆς Παναγίας μας. Γεγονὸς ποὺ ὑπερβαίνει τὴν ἀνθρώπινη λογική, νὰ γεννηθεῖ ἄνθρωπος ἀπὸ παρθένο κόρη. Νὰ γεννηθεῖ ἄνθρωπος χωρὶς πατέρα.