Η χώρα μας, εκτός από την πέμπτη φάλαγγα στο εσωτερικό της και τον ίδιο της τον εαυτό, έχει ακόμη δύο μεγάλους εχθρούς:
τη Γερμανία σε οικονομικό επίπεδο, καθώς επίσης την Τουρκία σε στρατιωτικό.
Δύο βάρβαρους λοιπόν λαούς που δεν διστάζουν να υιοθετήσουν αθέμιτα μέσα, όταν πρόκειται για εξυπηρετήσουν τα σχέδια τους – κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ.
Άρθρο
Με την σκανδαλολογία ή με τις εκλογές να απασχολούν τα κόμματα και την πλειονότητα των ΜΜΕ, κανένας δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται πραγματικά για το μέλλον της χώρας – η οποία είναι η μοναδική στην παγκόσμια ιστορία που δεν κατάφερε να εξυγιανθεί μετά από τρεις θηριώδεις δανειακές συμβάσεις και πολυάριθμα μνημόνια!
Πολύ χειρότερα, έχει καταφέρει να είναι η πιο χρεοκοπημένη χώρα που υπήρξε ποτέ στον πλανήτη, σε όλους τους τομείς – όσον αφορά δηλαδή το δημόσιο, τις τράπεζες, τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Ακόμη δε και στα χάλια που βρίσκεται, έχασε επί πλέον 9 δις € το χρηματιστήριο της το 2018, συνεχίζοντας τον κατήφορο – με τον κατώτερο πραγματικό μισθό (=σε αγοραστική δύναμη) των εργαζομένων της σε ελεύθερη πτώση (γράφημα).
Στα πλαίσια αυτά, με το θεωρητικό επιτόκιο των δεκαετών ομολόγων της στα ύψη (4,34%), αφού πρακτικά θα φανεί όταν η χώρα δοκιμάσει να δανειστεί, η ελληνική κυβέρνηση σχεδιάζει ένα ακόμη «μπάλωμα»: την έκδοση πενταετών ομολόγων κατανοώντας πως κανένας δεν εμπιστεύεται τα δεκαετή, καθώς επίσης την πώληση τους στις τράπεζες του εσωτερικού, προσπαθώντας να τους επιτραπεί από την ΕΚΤ.
Παράλληλα επιδιώκει τη διάσωση των τραπεζών, μεταξύ άλλων με τους μαζικούς πλειστηριασμούς, για να τη διασώσουν – θυμίζοντας τους δύο μεθυσμένους που συγκρατεί ο ένας τον άλλο, για να μην πέσουν κάτω και οι δύο μαζί.
Δεν χρειάζονται λοιπόν ειδικές γνώσεις για να προβλέψει κανείς πως η Ελλάδα θα αναγκαστεί να δανειστεί ξανά από τον ESM, εάν δεν αλλάξει αμέσως πορεία – κάτι που θα ήταν συνώνυμο με την αυτοκτονία της, αφού η Γερμανία θα την υποχρέωνε να υπογράψει ένα ακόμη οδυνηρό μνημόνιο, με κατά πολύ μεγαλύτερες παραχωρήσεις, ενδεχομένως ακόμη και εδαφικές.
Περαιτέρω η Ελλάδα, εκτός από την πέμπτη φάλαγγα στο εσωτερικό της και τον ίδιο της τον εαυτό, έχει ακόμη δύο μεγάλους εχθρούς: τη Γερμανία σε οικονομικό επίπεδο, καθώς επίσης την Τουρκία σε στρατιωτικό. Δύο βάρβαρους λοιπόν λαούς που δεν διστάζουν να υιοθετήσουν αθέμιτα μέσα, όταν πρόκειται για εξυπηρετήσουν τα σχέδια τους – κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ.
Όσον αφορά τη Γερμανία, ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να την αντιμετωπίσει είναι η συνεργασία της με την Ιταλία και τη Γαλλία, σε συνδυασμό με την κατάθεση αγωγής εναντίον της Κομισιόν και της ΕΚΤ, σύμφωνα με το άρθρο 340 του Μάαστριχτ (ανάλυση). Για να τα καταφέρει όμως χρειάζεται μία πολύ ικανή κυβέρνηση, η οποία να υιοθετήσει τα κατάλληλα μέτρα εξυγίανσης της (ανάλυση) – κάτι που φυσικά δεν διαθέτει, αφού ολόκληρο το πολιτικό της σύστημα έχει μολυνθεί από το κομματικό-πελατειακό κράτος, ενδιαφερόμενο μόνο για τα δικά του προνόμια και χωρίς καν να διστάζει απέναντι σε εθνικές προδοσίες.
Ειδικά σε σχέση με τη Μακεδονία, την οποία έχει τοποθετήσει στο στόχαστρο η Γερμανία, με στόχο την πρόσβαση της στα ενεργειακά αποθέματα και στους αγωγούς, η λύση της Ελλάδας δεν είναι άλλη από την ενδυνάμωση της περιοχής και ειδικά της Θεσσαλονίκης – οπότε, εάν παρ’ ελπίδα ψηφιστεί από τη Βουλή η ενδοτική συμφωνία των Σκοπίων, να αντιστραφούν οι όροι σε σχέση με το «μακεδονικό αλυτρωτισμό».
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί με τη μεταφορά υπουργείων στη Θεσσαλονίκη, με ειδικό φορολογικό καθεστώς για την ίδρυση επιχειρήσεων στη Μακεδονία, με την εγκατάσταση ισχυρών στρατιωτικών μονάδων, με την ενίσχυση των ελληνικών επιχειρήσεων στα Σκόπια κοκ. – έτσι ώστε να είναι αδύνατος ο διαμελισμός της Ελλάδας που σχεδιάζουν οι Γερμανοί.
Όσον αφορά τώρα την Τουρκία, η οποία ευτυχώς έπεσε στην παγίδα της Συρίας (άρθρο) με πολύ δυσμενή επακόλουθα, ενώ την ίδια στιγμή μαίνεται η νομισματική κρίση στην οικονομία της, η νούμερο ένα προτεραιότητα της Ελλάδας είναι η εκπόνηση ενός εθνικού σχεδίου – αφού ο απώτερος στόχος ενός Έθνους που έχει συρρικνωθεί γεωγραφικά, πρέπει να είναι η ισχυροποίηση του, για την ανάκτηση των χαμένων του εδαφών (ανάλυση).
Εν προκειμένω οφείλουμε να σημειώσουμε ότι, οι απειλές που συνεχώς δεχόμαστε από την Τουρκία μοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με αυτές στην Αρχαία Ελλάδα, εκ μέρους τότε της Περσίας – η οποία μπορεί μεν να ηττόταν κάθε φορά, όταν επιχειρούσε να εισβάλλει στη χώρα μας για να τη σκλαβώσει, αλλά το επαναλάμβανε διαρκώς.
Μόνο όταν ο Μ. Αλέξανδρος αντέστρεψε τους όρους, εισβάλλοντας και νικώντας την Περσία, η Ελλάδα ησύχασε – κάτι που όμως έγινε εφικτό αφού προηγουμένως ισχυροποιήθηκε η Μακεδονία οικονομικά και στρατιωτικά, χωρίς να κινδυνεύει πια η Ελλάδα από εμφύλιες συγκρούσεις.
Πρέπει επίσης να υπενθυμίσουμε πως η βασική αιτία της μανιασμένης εχθρότητας των Τούρκων είναι το ότι κατοικούν σε ελληνικά εδάφη – μεταξύ των οποίων στην Κωνσταντινούπολη και στα παράλια της Μικράς Ασίας, οπότε πρόκειται ουσιαστικά για δυνάμεις κατοχής.
Άλλωστε το αποδεικνύουν συνεχώς, γιορτάζοντας κάθε φορά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης – γεγονός που σημαίνει πως γνωρίζουν καλύτερα ίσως από εμάς ότι, δεν κατοικούν σε μία περιοχή που τους ανήκει.
Εάν δε αναφερθεί κανείς στους διωγμούς των Ελλήνων που κατοικούσαν μέχρι πρόσφατα εκεί, θα κατανοήσει καλύτερα το μίσος τους εναντίον μας – με εξαιρέσεις βέβαια, οι οποίες επικεντρώνονται στη διανόηση της χώρας.
Σε κάθε περίπτωση οι δύο εχθρικές απέναντι μας χώρες, ήταν ανέκαθεν εθνικιστικές και ως εκ τούτου επεκτατικές, εκτός του ότι πάντα συνεργάζονταν στενά μεταξύ τους – ενώ η Τουρκία δεν διστάζει να αναφέρεται σε «γαλάζιες πατρίδες», ξεχνώντας πως στην πραγματική της πατρίδα, στη Μογγολία, μόνο θάλασσα δεν υπάρχει.
Για να τις αντιμετωπίσουμε λοιπόν χρειαζόμαστε συμμάχους, όπου όμως προηγείται η οικονομική και στρατιωτική μας ισχυροποίηση – αφού κανένας δεν θέλει ως σύμμαχο μία αδύναμη, κατεστραμμένη οικονομικά χώρα.
Στα πλαίσια αυτά οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα για να τα καταφέρουμε – παύοντας να συγκρουόμαστε μεταξύ μας, ακόμη και στην άκρη του γκρεμού, όταν είμαστε αντιμέτωποι με τόσο μεγάλους κινδύνους.
Ολοκληρώνοντας, η συνειδητοποίηση των κινδύνων δεν έχει καμία σχέση με απαισιοδοξία – αλλά με μία ρεαλιστική αντιμετώπιση των πραγμάτων, έτσι ώστε να είναι κανείς σωστά προετοιμασμένος για τα χειρότερα, ελπίζοντας βέβαια τα καλύτερα.
Η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει, εάν ασχοληθεί με τα πραγματικά της προβλήματα, καθώς επίσης με την εδραίωση των σχέσεων της με χώρες που μπορούν να τη στηρίξουν, στηριζόμενες φυσικά και από την ίδια – κάτι που της επιτρέπει η γεωπολιτική της θέση, η οποία σήμερα είναι από τις σημαντικότερες στον πλανήτη.
Πηγή: https://analyst.gr/
«Πᾶνος»
Καλά τα γράφετε για τους Γερμανούς και για την χρεοκοπία μας. Τη δήθεν χρεοκοπία θα έλεγα εγώ. Τη δήθεν χρεοκοπία με τα δήθεν χρέη και αυτό μπορώ να το αποδείξω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι ξέρουν ότι με τα μνημόνια μας έδωσαν οι «σύμμαχοι» σε λίγα μόνο χρόνια, περίπου 240 δις. Πού πήγαν λοιπόν αυτά τα …240 δις ενώ ο κρατικός προϋπολογισμός μας ...έβγαινε δεν έβγαινε;;
Ας κάνουμε λοιπόν μια απλή …προσθαφαίρεση, αφού δεν κάνουμε έναν επίσημο λογιστικό έλεγχο του δημοσίου χρέους:
Όλοι ξέρουν ότι αρχές του 2009 χρωστούσαμε 290 δις.
Πριν εννέα χρόνια το χρέος μας ήταν λοιπόν 290 δις και επειδή ο Καραμανλής είχε δώσει το Δεκέμβιο 2008 (με δανεικά-εγγυήσεις της ΕΕ) στις ιδιωτικές μας τράπεζες που διαχειρίζονται Ευρώ, ως κρατικές εγγυήσεις, 23 δισεκατομμύρια Ευρώ (ΦΕΚ 250, 9 Δεκεμβρίου 2008). Επειδή όμως αυτός παραιτήθηκε, οι τράπεζες το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων αργότερα το επέστρεψαν.
Δεν τα “χρειάστηκαν” επειδή δεν ήξεραν τι, πως και γιατί αυτός παραιτήθηκε. Και οι ίδιες αυτές τράπεζες δεν επέστρεψαν ποτέ τίποτε άλλο, παρά τα πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια Ευρώ που “χρειάστηκαν” στη συνέχεια.
Το 2010 με τον Παπανδρέου δίναμε για τρία και κάτι χρόνια περίπου 20 δις το χρόνο με μηδενικό επιτόκιο, για τη μείωση του τεράστιου χρέους μας (μια ευγενική …χορηγία της ΕΕ).
Το 2012 κάναμε με τον Παπαδήμο το εγκληματικό PSI όπου όλα μας τα δημόσια ταμεία έδωσαν 58 δις για αυτό το χρέος (χώρια από αυτά που “έδωσαν” οι ιδιώτες).
Σύνολο 290 δις – 23 δις – περίπου 70 δις – 58 δις = λιγότερο από 140 δις
.
Άρα το Δημόσιο χρέος της χώρας θα έπρεπε το 2013 να ήταν …ούτε 140 δις. Και τα χρήματα που συνεχίζουμε να δίνουμε και μετά τη λήξη των μηδενικών επιτοκίων, για την εξόφληση των τόκων του χρέους των 340 δις, θα έπρεπε να μειώνουν κανονικά το πραγματικό χρέος των ούτε 140 δις. Και όχι να είναι μόνο οι τόκοι για το δήθεν Δημόσιο χρέος μας των 340 δις. Και άρα αυτό το πραγματικό χρέος μας των ούτε 140 δις θα έπρεπε με τα 20 δις που δίνουμε το χρόνο, να μειώνεται…
Αυτά τα χρήματα, περίπου το 65% του δημοσίου χρέους μας, τα έδωσαν οι προδότες πρώην πρωθυπουργοί μας Παπανδρέου, Παπαδήμος και Σαμαράς, δήθεν για τις “ανακεφαλαιοποιήσεις” των τραπεζών μας, στην ουσία όμως προς Γαλλία και Γερμανία….
Ο Ιταλός Ντ Αλέμα είπε πριν κάτι χρόνια, ότι η Ελλάδα έδωσε προς γαλλικές και γερμανικές τράπεζες περισσότερα από 200 δις για να διασώσει εκείνες τις τράπεζες. https://www.youtube.com/watch?v=YUhb1Xoo7Zg
Επίσης, θα αναρωτηθώ πώς έγινε το χρέος της Ελλάδας …340 δις. Και πριν, με τον Καραμανλή το 2009 ήταν 290 δις. Και το 2008 πριν τις κρατικές εγγυήσεις στις τράπεζες ήταν 270 δις. Πως έγινε λοιπόν τόσο;
(Στην ουσία όμως μετά το εγκληματικό PSI, απέδειξα ότι το χρέος μας δεν είναι ούτε 140 δις και όχι …340 δις)
Πόσο ήταν το χρέος μας το 2001 πριν την είσοδο στην ΕΕ και στο Ευρώ; Ούτε 150 δις.
Σε 7 χρόνια από 150 δις έγινε 270. Μήπως αυξήθηκε τόσο επειδή πληρώναμε …μισθούς και συντάξεις; Ή μήπως αυξήθηκε επειδή είχαμε πολλούς …δημοσίους υπαλλήλους;
Δεν πρέπει να διενεργήσουμε έναν επίσημο λογιστικό έλεγχο του Δημοσίου χρέους για να δούμε πόσα πραγματικά χρωστάμε;
Πολλοί πιστεύουν ότι πράγματι δώσαμε τα λεφτά στις τράπεζες και ότι αυτές έπρεπε να ανακεφαλαιοποιηθούν.
Αυτό που πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε είναι ότι την οποιαδήποτε χρηματοδότηση των τραπεζών (ανακεφαλαιοποιήσεις και κρατικές εγγυήσεις) την αναλαμβάνει η χώρα από μόνη της, μόνο εφόσον έχει εθνικό νόμισμα που το εκδίδει η ίδια. Και μόνο τότε. Και μόνο επειδή εκδίδει μόνη της το χρήμα.
Και ακριβώς επειδή η χώρα εκδίδει μόνη της το χρήμα.
Αυτό γίνεται ανέκαθεν, από τη δημιουργία του χρήματος και του τραπεζικού συστήματος.
Στην Ελλάδα, επειδή ακριβώς έχουμε Ευρώ, τη χρηματοδότηση των τραπεζών θα έπρεπε να την αναλάβει η ΕΚΤ που εκδίδει το Ευρώ, αφού αυτή εκδίδει το χρήμα.
Θα έπρεπε…
Δεν μπορεί η ΕΚΤ να συμμετέχει μόνο στα κέρδη και τη χασούρα να την αναλαμβάνει μόνο του το κάθε κράτος.
Και προσέξτε, γράφω ότι η ΕΚΤ θα έπρεπε να αναλάβει τη χρηματοδότηση όλων των τραπεζών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα το εξηγήσω και αυτό λοιπόν:
Καταρχάς είμαι σίγουρος ότι οι ελληνικές τράπεζες δε χρειάζονταν περισσότερο χρήμα ακόμα και από το ετήσιο ΑΕΠ της χώρας, ακόμα και από τις συνολικές καταθέσεις μας, τόσο σύντομα για …χρηματοδότηση. Άρα όλο αυτό με το «χρέος» μας είναι κόλπο των διεθνών τοκογλύφων, με συνεργάτες το διεφθαρμένο πολιτικό μας σύστημα, για να μας αρπάξουν ολόκληρη τη δημόσια περιουσία μας.
Στη συνέχεια θα αναφέρω πως όταν παλαιότερα επί δραχμής χρειάζονταν χρηματοδότηση η …Τράπεζα Κρήτης, έκανε τον έλεγχο η Τράπεζα της Ελλάδος και στη συνέχεια η Ελλάδα χρηματοδοτούσε. Ολόκληρη η Ελλάδα και όχι η …Κρήτη. Που σημαίνει ότι η ΕΚΤ θα έπρεπε να ελέγξει εάν πραγματικά κάποια τράπεζα χρειάζονταν τόσο χρήμα για …ανακεφαλαιοποίηση και μετά ολόκληρη η ΕΕ να χρηματοδοτούσε. Και αναφέρομαι σε όλες τις τράπεζες της ΕΕ που διαχειρίζονται Ευρώ. Η ΕΕ θα έπρεπε να χρηματοδοτήσει όλες τις τράπεζες της Ευρώπης και άρα όλες οι χώρες να συμμετείχαν, ανάλογα όμως με την οικονομική δυνατότητα της κάθε χώρας.
Και αφού αναφέρω ότι θέλουν να μας αρπάξουν ολόκληρη τη δημόσια περιουσία μας, θα γράψω και τα εξής:
Στα χρόνια των μνημονίων ιδιωτικοποιήθηκαν τα πάντα. Ότι απέφερε πλούτο για τη χώρα, ιδιωτικοποιήθηκε. Πουλήθηκε όμως με τιμές της πλάκας και άρα ξεπουλήθηκε.
Ξεπουλήθηκε χωρίς κανένα λόγο και χωρίς καμιά αιτία αφού τα λιγοστά χρήματα δεν τα πήραμε, αλλά πήγαν προς αποπληρωμή τόκων δανείων.
Ο ΟΠΑΠ πχ δόθηκε με χρήματα όσο κέρδος είχε σε ένα χρόνο (900 εκ.), για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ πήραμε 45 εκατομμυριάκια (και μάλιστα μιλάμε για εκατοντάδες συρμούς, εκατοντάδες χιλιόμετρα ράγες, δεκάδες σταθμούς κλπ κλπ, καινούριος προαστιακός σιδηρόδρομος, χιλιάδες επιβάτες καθημερινά). Λιμάνια, αεροδρόμια, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΟΠΑΠ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, νοσοκομεία, τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, ΕΛΒΟ, ΟΛΘ κλπ κλπ.
Θα μπορούσαμε, θα έπρεπε βέβαια η Ελλάδα να βγάζει πολύ περισσότερο κέρδος από τη δημόσια περιουσία της, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι τα κέρδη (που τώρα θα είναι περισσότερα) τα έπαιρνε η Ελλάδα.
Ξεπουλήσαμε λοιπόν ότι απέφερε κέρδος για τη χώρα, από όπου η Ελλάδα είχε έσοδα, έτσι ώστε στο τέλος η Ελλάδα να μη βγάζει άλλα χρήματα για να μπορεί να ξεχρεώνει αυτά που δήθεν χρωστάει.
Δε θα βγάζουμε άλλο κέρδος από την εθνική μας περιουσία και θα αναγκαστούμε πλέον να δώσουμε και τον ορυκτό μας πλούτο. Για να μειώσουμε το χρέος μας.
Τον ορυκτό πλούτο (πετρέλαια και φυσικό αέριο) που μέχρι πρότινος δήθεν ούτε που γνωρίζαμε ότι υπήρχε. Και την Ελληνική ΑΟΖ δεν έχουμε ακόμα και σήμερα ανακηρύξει, αφού τάχα φοβόμαστε τους Τούρκους.
Και όμως η Κύπρος επί Τάσου Παπαδόπουλου ανακήρυξε τη δική της ΑΟΖ και μας παρακαλούσε να ανακηρύξουμε ταυτόχρονα και εμείς τη δική μας. Και σημειώστε ότι η Ελλάδα έχει ορυκτό πλούτο αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων Ευρώ, το οποίο το γνωρίζουν οι πάντες (αυτοί που πρέπει) εδώ και δεκαετίες.
Αυτός είναι και ο λόγος που μπήκαμε στα μνημόνια, αυτός είναι ο λόγος που γίνεται η φτωχοποίηση της Ελλάδος.
Ο ορυκτός μας πλούτος είναι …υπεύθυνος για αυτά που τραβάμε.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η χώρα με τις μεγαλύτερες εξαγωγές πετρελαίου της Αφρικής, είναι η …Νιγηρία.
Ενώ ο λαός της Νιγηρίας πεθαίνει της πείνας.
Και αφού αναφέρομαι σε διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, απομένει αυτό να το αποδείξω:
Ο Jörg Michael Kutschenreuter (αυτός που κρατούσε αυτά τα μαύρα ταμεία της Siemens) κατέθεσε το 2005 στην εισαγγελία του Μονάχου, ότι η Siemens Ελλάς έδινε μίζες στα τρία μεγαλύτερα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα.
Το 25% του ετήσιου τζίρου της, με την αναλογία 3/2/1. Τα 3/6 το μισό δηλαδή του 25%, το παίρνει η κυβέρνηση, τα 2/6 το ένα τρίτο του 25%, το παίρνει η αξιωματική αντιπολίτευση και το 1/6 του 25%,το τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα.
Η Siemens Ελλάς δεν έχει εισαγωγέα (…αποκλειστικό αντιπρόσωπο) στην Ελλάδα, αλλά μόνο ελληνικό υποκατάστημα και δίνει αυτό το 25% μόνο στα πολιτικά κόμματα, σε αντίθεση με όλες τις άλλες γερμανικές εταιρίες, που δίνουν και στα πολιτικά κόμματα και στους εισαγωγείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μη νομίζει κανείς ότι η Siemens χαρίζει το 25% του τζίρου της, απλώς πωλεί στην Ελλάδα πολύ πιο ακριβά…
Όπως κάνουν όλες οι γερμανικές εταιρίες, πουλάνε στην Ελλάδα κατά 25% πιο ακριβά από ότι πουλάνε σε άλλες …πολιτισμένες χώρες. Και αυτό το 25% υπάρχει η φήμη ότι το καταθέτουν σε διεθνείς τραπεζικούς λογαριασμούς των ελληνικών πολιτικών κομμάτων αλλά και των εισαγωγέων (για να μη …μιλήσουν).
Άρα αυτές τις μίζες (αν υπάρχουν) τις πληρώνουμε εμείς. Αφού ο εισαγωγέας το αγοράζει πιο ακριβά, το δίνει στα σούπερ μάρκετ πιο ακριβά και το αγοράζουμε εμείς πιο ακριβά…
Τις κατηγορίες μου μπορεί να τις ελέγξει εύκολα όποιος δεν έχει στη διάθεσή του τα τιμολόγια αγοράς, εάν συγκρίνει τις τιμές πώλησης στα σούπερ μάρκετ της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Ολλανδίας, της Ισπανίας, της Γερμανίας με τις τιμές πώλησης στην Ελλάδα.
Όταν ένα Gel ξυρίσματος NIVEA πωλείται στη Γερμανία 1,80Ευρώ, στο Βέλγιο και στην Ολλανδία 2,00Ευρώ, στη Γαλλία 2,20Ευρώ, στην Ισπανία και στην Ιταλία 2,50 Ευρώ, δεν μπορεί στην Ελλάδα να πωλείται 3,50Ευρώ. Δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν.
Ας ελέγξουν αυτοί που μπορούν, τουλάχιστον τις τιμές στις οποίες αγοράζει ο Έλληνας εισαγωγέας το προϊόν αυτό. Γιατί αυτές που αναγράφουν στα τιμολόγια είναι τόσο διαφορετικές από τις τιμές που αγοράζουν όλοι οι άλλοι λαοί;
Αυτό που περιγράφω (η πολύ πιο ακριβή …αγορά) είχε μια …λογική κάποτε. Όταν υπήρχε ο νόμος πως ο Έλληνας εισαγωγέας πρέπει να βγάζει μόνο μέχρι 12% κέρδος από τις εισαγωγές που κάνει.
Είχε μια λογική για τους Έλληνες εισαγωγείς, για να δείχνουν μεγαλύτερο ζήλο στην προώθηση γερμανικών προϊόντων και για τους Γερμανούς κατασκευαστές, για να πουλάνε περισσότερο.
Όχι όμως τώρα. Τώρα παρέμεινε ως μια πρακτική της Γερμανίας για να έχει στο χέρι το πολιτικό μας σύστημα.
Και γίνεται με όλα τα γερμανικά εμπορεύματα. Κάθε χρόνο, εδώ και χρόνια, εισάγουμε από Γερμανία προϊόντα μερικών δις το χρόνο.
Μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε σε τι ποσό αναφέρομαι, όταν μιλάω για το 25%.
Άρα, ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα είναι διεφθαρμένο. Με αυτό τον τρόπο οι Γερμανοί ίσως κρατάνε όλους τους πολιτικούς μας. Και αυτοί ακολουθούν τις εντολές της Μέρκελ και δήθεν φοβούνται ότι οι Γερμανοί θα …μας βγάλουν από το Ευρώ…
Το Γερμανικό φορολογικό σύστημα κάποτε έδινε το δικαίωμα στο Γερμανό κατασκευαστή κάνοντας τη φορολογική του δήλωση να βάζει όλες τις μίζες που έδινε στο εξωτερικό, στα έξοδα της επιχείρησης.
Μετά από ντόρο που έγινε, αναγκάστηκε η Γερμανία να καταργήσει αυτό το δικαίωμα του Γερμανού κατασκευαστή (πριν μερικά χρόνια).
Υποτίθεται για να καταργήσει τις μίζες, έγινε όμως μόνο για τα μάτια του κόσμου.
Η Γερμανική εφορία για …εξισορρόπηση, έδωσε το δικαίωμα στον Γερμανό κατασκευαστή να δηλώνει κάποιο ποσό στη φορολογική του δήλωση ως «έξοδα χωρίς αποδείξεις στην τάδε χώρα». Και αυτό έχει ίσως κάποια λογική, εάν το εφαρμόζουν στη … Ζιμπάμπουε ή γενικώς σε τριτοκοσμικές χώρες, δεν μπορεί όμως να το κάνουν στην Ελλάδα, σε χώρα της ΕΕ. Και επίσης, θα μπορούσε ο Γερμανός κατασκευαστής να έχει απλές αποδείξεις ακόμα και χειρόγραφες, οτιδήποτε. Δε γίνεται, δεν επιτρέπεται να δηλώνει ο Γερμανός κατασκευαστής στη φορολογική του δήλωση ότι έδωσε κάποιο χρήμα χωρίς τιμολόγια, χωρίς αποδείξεις, στην Ελλάδα και αυτά να προστίθενται στα έξοδα της επιχείρησης. Μόνο με μια δήλωσή του.
Και μόνο από αυτό το γεγονός δεν είναι προφανές ότι κάτι δεν πάει καλά;
Δε θα έπρεπε οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι να αντιδράσουν;
Βέβαια δεν τους νοιάζει, μπορεί να μην το ξέρουν κιόλας, νοιάζει όμως εμένα, ενδιαφέρει τους Έλληνες.
Θα αναφέρω και κάτι που δεν μπορώ να το αποδείξω, αλλά από μόνο του αποτελεί απόδειξη:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕργαζόμουν για σχεδόν 17 χρόνια σε εισαγωγική εταιρία (προϊόντα εκ Γερμανίας).
Το 2012 ο διευθυντής πωλήσεων μιας γερμανικής εταιρίας, μας έστειλε τιμοκατάλογο με όλα τα εμπορεύματα κατά 25% πιο φτηνά. Σε ερώτηση τι ακριβώς γίνεται, πρόκειται περί λάθους ή μήπως φτήνηναν όλα τα προϊόντα, αντί να μας πει ότι πραγματικά έγινε λάθος, ότι είναι κατάλογος Netto και δεν συμπεριέλαβε το κέρδος τους ή οτιδήποτε άλλο, μας είπε ότι έστειλε τον τιμοκατάλογο που προορίζεται για τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες και όχι για την Ελλάδα…
Στην επόμενη ερώτηση γιατί σε εμάς πουλάνε τόσο ακριβά, είπε ότι αυτές τις εντολές έχουν από την …κυβέρνηση!
Επίσης, το αφεντικό της εταιρείας, ο Έλληνας επιχειρηματίας, πηγαίνει για πολλά χρόνια κάθε Ιανουάριο ταξιδάκι στη Ζυρίχη της Ελβετίας. Για να κάνει τα …ψώνια του.
Και βέβαια, θα ήταν …κακία μου να αναφέρω ότι ίσως πηγαίνει στις ελβετικές τράπεζες για να ελέγξει τους τραπεζικούς του λογαριασμούς, για το μέρος από αυτό το …25%.
Τέλος, ξέρω πως όταν κάποιος θέλει να εισαγάγει ένα εμπόρευμα από Γερμανία, ο Γερμανός δεν το δίνει αν δεν ξέρει για ποια χώρα προορίζεται, σε ποιον θα κόψει το τιμολόγιο.
Στη συνέχεια, όταν μαθαίνει για Ελλάδα, αρνείται την πώληση λέγοντας ότι στην Ελλάδα υπάρχει …αποκλειστικός αντιπρόσωπος για το συγκεκριμένο.
Και βέβαια, όλοι πλέον γνωρίζουν πως ο θεσμός του «αποκλειστικού αντιπροσώπου» έχει πλέον εκλείψει από όλες τις υπόλοιπες χώρες…