—Πατρίδα μου, τί θες να σου χαρίσω
για τον καλό το χρόνο που θα ’ρθεί;
για τον καλό το χρόνο που θα ’ρθεί;
—Παιδί μου, το κορμί το λιονταρίσο
και το παλικαρίσο το σπαθί,
και τη νεραϊδογέννητη τη χώρα
μαζί με το δικέφαλον αϊτό.
Δε θέλω γω καινούρια ή ξένα δώρα,
παλιά δικά μου πλούτη σού ζητώ.
και το παλικαρίσο το σπαθί,
και τη νεραϊδογέννητη τη χώρα
μαζί με το δικέφαλον αϊτό.
Δε θέλω γω καινούρια ή ξένα δώρα,
παλιά δικά μου πλούτη σού ζητώ.
—Μητέρα, τα δικά σου τα στολίδια
τα χαίροντ’ άλλοι μες στην οικουμένη,
και Λάμιες τα φυλάν, τα ζώνουν φίδια
και χάνοντ’ εκεί μέσ’ αντρειωμένοι…
τα χαίροντ’ άλλοι μες στην οικουμένη,
και Λάμιες τα φυλάν, τα ζώνουν φίδια
και χάνοντ’ εκεί μέσ’ αντρειωμένοι…
—Παιδί μου, όταν τη δόλια σου μητέρα,
με του παιδιού τον πόνον αγαπάς,
με την αγάπη μόνο μιαν ημέρα
την παλαιά της δόξα θα της πας!
με του παιδιού τον πόνον αγαπάς,
με την αγάπη μόνο μιαν ημέρα
την παλαιά της δόξα θα της πας!
31 Δεκεμβρίου 1883
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου