«Ἀνέχεια» τότε, «Φτώχεια» τώρα!...

Γράφει ὁ Καθηγητὴς Γιῶργος Πιπερόπουλος

Τὰ τελευταῖα 3 χρόνια ἀρχίσαμε νὰ χαμογελᾶμε, αὐξήθηκε ὁ τουρισμὸς καὶ οἱ ἐλπίδες γιὰ ἀνάκαμψη, φάνηκε λίγο φῶς στὸ τέλος τοῦ τοῦνελ καὶ ΞΑΦΝΙΚΑ μᾶς προέκυψε ἡ πανδημία covid-19 καὶ τὸ lockdown καὶ ἀρχίζω νὰ φοβᾶμαι ὅτι ἀπὸ τὸν ἐρχόμενο χειμῶνα θὰ αὐξηθοῦν καὶ πάλι τὰ συσσίτια σὲ Ἐνορίες καὶ Δήμους τῆς Πατρίδας καὶ οἱ οὐρὲς αὐτῶν ποὺ θὰ προσέρχονται γιὰ νὰ φᾶνε ἕνα πιάτο φαγητὸ θὰ μακραίνουν ὁλοένα καὶ περισσότερο ἀπὸ ἑβδομάδα σὲ ἑβδομάδα, ἀπὸ μῆνα σὲ μῆνα...

Εὔχομαι ὁλόκαρδα καὶ εἰλικρινὰ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση αὐτὴ τὴ φορὰ νὰ ἀποδείξει ἔμπρακτα καὶ χωρὶς κερδοσκοπικοῦ χαρακτῆρα πολιτικὲς καὶ οἰκονομικὲς στρατηγικὲς ὅτι ΕΙΝΑΙ πράγματι Ἕνωση Λαῶν καὶ ὄχι ἁπλᾶ μιὰ Οἰκονομική-χωρὶς σύνορα Κοινότητα!

Ἡ δική μου γενιὰ ἔζησε καὶ εἶδε πολλὰ ἀλλὰ ἡ ἀπροσδόκητη πανδημία μὲ τὴν αὐστηρὴ ἐφαρμογὴ lockdown εἶναι μιὰ ψυχό-κοινωνικό-πολιτικό-οἰκονομικὴ πραγματικότητα ποὺ ξεπερνᾶ τὰ ὅρια ἐφιαλτικῶν ὀνείρων.

Γυρνᾶμε ξανὰ στήν... φτώχεια;

Λέει, κατηγορηματικά, τὸ σχετικὸ Ἰνδικὸ δίστιχο Tiruvalluvar's Tirukural,

«Ρωτῆστε τί εἶναι πιὸ ἄθλιο ἀπὸ τὸ νὰ εἶσαι φτωχός, καὶ ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι μόνο ἡ φτώχεια πονάει ὅπως ἡ φτώχεια...»

Δὲν τὸ εἶπε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἑλλάδος, οὔτε κανένας ἄλλος Ἕλληνας Μητροπολίτης, ἀλλὰ τὸ κατέθεσε ἐπιγραμματικὰ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Βραζιλίας Dom Helder Camara, συνθέτοντας ἕνα σύγχρονο «σλόγκαν»:

«Ὅταν δίνω τροφὴ στοὺς φτωχούς, μὲ λένε ἅγιο. Ὅταν ρωτάω γιατί οἱ φτωχοὶ δὲν ἔχουν τροφή, μὲ λένε κομμουνιστή...».

 
Ἀναφέρθηκε πρόσφατα τὸ περιστατικό τοῦ 9-χρονου κοριτσιοῦ ποὺ λιποθύμησε ἀπὸ πεῖνα στὴ Ρόδο.

Τὴν τελευταία δεκαετία «τρόϊκας καὶ θεσμῶν» εἴδαμε νὰ λιποθυμοῦν ἀπὸ τὴν πεῖνα πολλὰ Ἑλληνόπουλα μέσα στὶς αἴθουσες διδασκαλίας, ἐνῶ πολλὰ ἐγκατέλειψαν τὰ σχολεῖα.

Ἐμεῖς ποὺ γεννηθήκαμε στὴ δεκαετία του 1940 ζήσαμε τὴν ἐποχὴ τῆς γενικευμένης «ἀνέχειας» καὶ ὡς παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ κρατούσαμε τὸ κύπελλο γιὰ νὰ τὸ γεμίσουν οἱ μαγείρισσες στὴ δεκαετία τοῦ 1950 μὲ τὸ βρασμένο γάλα (ἀπὸ σκόνη) ποὺ μᾶς ἔδινε ἡ UNRA μαζὶ μὲ ἕνα κομμάτι σταφιδόψωμο πρὶν μποῦμε γιὰ μάθημα στὸ σχολεῖο...

Ἤμασταν τότε «φτωχοὶ» μὲ τὴν εὐρύτερη ἔννοια τῆς «ἀνέχειας», ὄχι ΟΛΟΙ βέβαια, ἀλλὰ σίγουρα οἱ περισσότεροι.

Τότε τὰ ἑκατομμύρια Ἑλλήνων ποὺ ζούσαμε στὴν «ἀνέχεια» διαθέταμε μπόλικη ἀξιοπρέπεια (καί, μεταξὺ μας, οἱ βολεμένοι πάντα ὑπῆρχαν, ὅπως ὑπάρχουν καὶ τώρα).

Τὴ δική μου γενιά τὴν περιγράφει ἐπιτυχημένα ἐκεῖνο ποὺ εἶχε πεῖ ὁ Πρόεδρος τῆς Ἀμερικῆς Lyndon Johnson, ἐγκαινιάζοντας τὴν ἐφαρμογὴ τῶν Ὁμοσπονδιακῶν Δράσεων «Προγράμματα Κατὰ τῆς Φτώχειας»:

«Ὅταν ἤμουν νέος, ἡ φτώχεια ἦταν κάτι τόσο κοινὸ ποὺ δὲν ξέραμε ὅτι εἶχε καὶ ὄνομα».

«Ἡ φτώχεια», ἔγραψε 25 αἰῶνες πρὶν ὁ Σταγειρίτης Ἀριστοτέλης, «εἶναι ὁ γονιὸς τῆς ἐπανάστασης καὶ τοῦ ἐγκλήματος» καί, ὅπως εἴδαμε στὴ δραματικὰ δοκιμαζόμενη Πατρίδα μας, τὸ κοινὸ ἔγκλημα ποὺ ἀποφέρει μερικὰ εὐρὼ «φούντωσε» ΑΛΛΑ παραμένουν στὸ ἀπυρόβλητο πολλοὶ ποὺ «ἐγκλημάτησαν καὶ δυστυχῶς κάποιοι συνεχίζουν νὰ ἐγκληματοῦν» ἐναντίον τῆς Ἑλληνικῆς Οἰκονομίας καὶ τῶν Ἑλλήνων μὲ ἀποφάσεις καὶ πράξεις ποὺ μᾶς ὁδήγησαν ἐδῶ ποὺ εἴμαστε. 

Ἀναρωτιόνται πολλοὶ συμπολῖτες μας ποῦ θὰ εἴμαστε τὸν ἐρχόμενο χειμῶνα μετὰ τὴν καταστροφικὴ πανδημία covid-19...

Σὲ ἕναν λαό, στὸν Ἑλληνικὸ λαό, ποὺ ἔχυσε αἷμα μπόλικο σὲ ἀγῶνες γιὰ λευτεριὰ καὶ ἀξιοπρέπεια, εἰλικρινὰ ἀναρωτιέμαι μήπως τὰ Ἡγετικά μας στελέχη στὶς πολιτικὲς καὶ οἰκονομικὲς δομὲς ἐξουσίας ποτέ τους δὲν ὑποχρεώθηκαν νὰ βιώσουν αὐτὸ ποὺ βιώνουν ἑκατομμύρια συμπολιτῶν μας καὶ ὡς «σλόγκαν» ἀποδίδεται στὸν Βίκτωρα Οὐγκώ:

«Γιὰ νὰ εἶσαι λεύτερος, πρέπει νὰ μάθεις νὰ εἶσαι φτωχός!».

Ἡ δική μου γενιά, σὲ μικρότερο σίγουρα βαθμὸ καὶ λιγότερη ἔνταση ἀπὸ τὴ γενιὰ τῶν προσφύγων καὶ ντόπιων γονιῶν μας, βίωσε γιὰ ἀρκετὸ χρονικὸ διάστημα τὴ «φτώχεια» διατηρῶντας ἀκέραιο τὸ αἴσθημα τῆς ἀξιοπρέπειας, ποὺ δὲν τὸ μείωσε αὐτὸ ποὺ ὡς «ἀνέχεια» χαρακτήριζε τὴν ἀγαπημένη μας... Ψωροκώσταινα!

Πέρασαν ὀδυνηρά, μέρες, ἑβδομάδες, μῆνες καὶ συμπληρώθηκε μιὰ ΔΕΚΑΕΤΙΑ τῆς ὑποταγῆς μας ὡς Οἰκονομίας, ὡς Ἔθνους καὶ ὡς Λαοῦ στὴν περιβόητη τρόϊκα ἡ ὁποία γιὰ λόγους ποὺ ὑπαγορεύουν οἱ στρατηγικὲς καὶ τεχνικὲς «πλύσης ἐγκεφάλων» ἀπέκτησε τὸ νέο ὄνομα «Θεσμοὶ»...

Στὴν περασμένη δεκαετία Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αὐξήθηκαν σὲ δραματικὰ καὶ πρωτόγνωρα ἐπίπεδα οἱ ἄνεργοι ὅλων τῶν ἡλικιῶν, ἑκατοντάδες χιλιάδες ἐπιστήμονες ξενιτεύτηκαν, αὐξήθηκαν αὐτοκτονίες καὶ διαζύγια, βουλιάξαμε στὴν Ἐθνικὴ κατάθλιψη...

Μετὰ ζήσαμε τὸ θαῦμα αὔξησης τοῦ τουρισμοῦ καὶ ἀρχίσαμε νὰ χαμογελᾶμε...

Ξαφνικὰ ἡ πανδημία «σακάτεψε» τουρισμὸ καὶ οἰκονομία καὶ ἔσβησε τὰ χαμόγελα...

ΕΛΠΙΔΑ ὑπάρχει παρὰ τὰ ἑκατομμύρια Ἑλλήνων ποὺ κατέληξαν κάτω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς «φτώχειας» σύμφωνα μέ ἐπίσημα στοιχεῖα τῆς ΕΕ ἐνῶ ταυτόχρονα κάποιοι συσσώρευσαν ἀμύθητο πλοῦτο.

Περιμένω ΔΥΣΚΟΛΟ χειμῶνα...

«Πᾶνος»