ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΣΤΟ ΦΩΣ
Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς μετά τά Φῶτα (Ματθ. δ΄ 12-17)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀκούσας ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ᾿Ιωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ ῾Ησαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα, καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς. Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
1. Τὸ σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρίας
Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα σήμερα, καὶ τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς μεταφέρει στὴν ἀρχὴ τῆς δημοσίας δράσεως τοῦ Κυρίου. Μετὰ τὸ Βάπτισμά Του ἀπὸ τὸν Τίμιο Πρόδρομο στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ καὶ τοὺς τρεῖς πειρασμοὺς ποὺ δέχθηκε ὕστερα ἀπὸ σαράντα ἡμερῶν νηστεία, ὁ Κύριος Ἰησοῦς πληροφορήθηκε ὅτι ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστὴς συνελήφθη ἀπὸ τὸν βασιλέα Ἡρώδη Ἀντίπα. Ἦταν πλέον ἡ ὥρα νὰ ξεκινήσει τὸ κήρυγμά Του.
Ὡστόσο, γιὰ νὰ μὴν προκαλέσει τὸν βασιλιά, ἔφυγε ἀπὸ τὴν Ἰουδαία καὶ κατευθύνθηκε πρὸς τὴ Γαλιλαία, περιοχὴ στὰ δυτικὰ τῆς λίμνης Γενησαρέτ, ὅπου ὁ πληθυσμὸς ἦταν πυκνὸς καὶ μικτός. «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν» τὴν χαρακτήριζαν περιφρονητικά, διότι κατοικοῦσαν ἀναμεμιγμένοι Ἰουδαῖοι καὶ εἰδωλολάτρες, καὶ γι’ αὐτὸ ὁ λαὸς ἐκεῖ εἶχε περιπέσει σὲ μεγάλο σκοτάδι ἄγνοιας καὶ πλάνης.
Ὁ Κύριος πέρασε ἀπὸ τὴν ἰδιαίτερη πατρίδα Του, τὴ Ναζαρέτ, ἀλλὰ σύντομα ἔφυγε καὶ πῆγε νὰ κατοικήσει στὴν Καπερναούμ, πόλη κτισμένη κοντὰ στὴ λίμνη, στὰ σύνορα τῶν φυλῶν Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ.
Ἔτσι ἐκπληρώθηκε ἐκεῖνο ποὺ εἶχε ἀναγγείλει ὁ Θεὸς μέσῳ τοῦ προφήτη Ἡσαΐα: «Ἡ χώρα τῆς φυλῆς Ζαβουλὼν καὶ ἡ χώρα τῆς φυλῆς Νεφθαλείμ, ποὺ ἐκτείνονται κοντὰ στὴ θάλασσα καὶ πέρα ἀπὸ τὸν Ἰορδάνη ποταμό, στὰ ἀνατολικά του, ἡ “Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν”, στὴν ὁποία δηλαδὴ κατοικοῦν πολλοὶ ἐθνικοί, ὁ λαὸς ποὺ κάθεται καθηλωμένος κι ἀκίνητος στὸ πνευματικὸ σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρικῆς πλάνης καὶ τῆς ἀσέβειας, εἶδε μεγάλο πνευματικὸ φῶς, τὸν Χριστό».
Ἕνας ὁλόκληρος κόσμος βυθισμένος στὸ σκοτάδι τῆς ἀσέβειας καὶ τῆς ἀνηθικότητας, τῆς ἄγνοιας καὶ τῆς πλάνης. Αὐτὴ ἦταν ἡ κατάσταση ὄχι μόνο στὴ «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν» ἀλλὰ σὲ ὅλο τὸν προχριστιανικὸ κόσμο. Οἱ ἄνθρωποι εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν ἕνα ἀληθινὸ Θεὸ καὶ λάτρευαν τὰ ψεύτικα εἴδωλα. Προσκυνοῦσαν τὰ κτίσματα ἀντὶ γιὰ τὸν Κτίστη καὶ Δημιουργό τους. Κι ὅσο πλήθαινε ἡ εἰδωλολατρία τόσο αὐξανόταν καὶ ἡ κακία καὶ ἡ διαφθορά. Ἀκατονόμαστα εἶναι τὰ ἄθλια πάθη στὰ ὁποῖα παρασύρονταν, ἐνῶ παράλληλα ἡ ἀσέβεια καὶ ἡ παραφροσύνη τους σὲ ὁρισμένες χῶρες ἔφθανε σὲ σημεῖο ἐγκληματικό: νὰ κατακρεουργοῦν ἀνθρώπους καὶ νὰ τοὺς προσφέρουν θυσίες στοὺς ψευδοθεούς τους! Φοβερὴ κατάπτωση!
Τὸ πλέον τραγικὸ ὅμως καὶ ἰδιαίτερα ἀνησυχητικὸ γεγονὸς εἶναι τὸ ὅτι ἐμφανίζονται σήμερα, 2.000 χρόνια μετά, κάποιοι ἀρχαιολάτρες ποὺ νοσταλγοῦν αὐτὴ τὴ σκοτεινὴ ἐποχὴ καὶ ἐπιχειροῦν νὰ ἐπαναφέρουν τὴν εἰδωλολατρία ἀλλάζοντας τὰ χριστιανικά τους ὀνόματα, ὀργανώνοντας γιορτὲς μὲ τὸ ἀρχαῖο τελετουργικό, στήνοντας βωμοὺς καὶ ἀπευθύνοντας προσευχὲς σὲ ψεύτικους θεοὺς πίσω ἀπὸ τοὺς ὁποίους, βέβαια, κρύβονται οἱ παμπόνηροι δαίμονες. Οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι, προκειμένου νὰ στηρίξουν τὸ «δωδεκάθεο», ἐξαπολύουν μέσα ἀπὸ τὸν Τύπο καὶ τὸ Διαδίκτυο πλῆθος συκοφαντιῶν γιὰ τὸν χριστιανισμό.
Ἂς εἴμαστε πολὺ προσεκτικοί! Οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας, οἱ ὁποῖοι εἶχαν κατορθώσει μοναδικὰ ἐπιτεύγματα στὴ φιλοσοφία, τὴν τέχνη καὶ τὴν ἐπιστήμη, εἶχαν παράλληλα συναίσθηση ὅτι βρίσκονταν στὸ σκοτάδι κι ἀναζητοῦσαν τὸ φῶς. Ἀλίμονο ἂν ἐμεῖς οἱ ἀπόγονοί τους, ποὺ γνωρίσαμε τὸ Φῶς, γυρίσουμε πίσω στὸ σκοτάδι!
2. Ἡ ἀνατολὴ τοῦ Φωτὸς
Πάντως, ὅπως ἀκριβῶς τὸ εἶχε προφητεύσει ὁ προφήτης Ἡσαΐας, ἔτσι κι ἔγινε: «τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς»· ἔλαμψε φῶς ἀπὸ τὸν οὐρανὸ σ’ ἐκείνους ποὺ κάθονταν στὴ χώρα ποὺ σκιάζεται ἀπὸ τὸ πυκνότατο σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου. Στὴ Γαλιλαία πρωτοέλαμψε τὸ ἀνέσπερο καὶ ζωογόνο Φῶς. Ἀνέτειλε ὁ νοητὸς Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ὁ Ὁποῖος ἄρχισε ἀπὸ τότε νὰ κηρύττει συστηματικὰ καὶ νὰ λέει: «Μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν»· ἔφθασε ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν, δηλαδὴ πλησίασαν οἱ ἡμέρες ποὺ ὁ Μεσσίας θὰ ἐγκαθιδρύσει καὶ στὴ γῆ τὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ τὴ νέα, πνευματική, ἅγια καὶ οὐράνια ζωή, ἡ ὁποία θὰ μεταδίδεται μέσα στὴν Ἐκκλησία Του.
Πράγματι, ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ ἀληθινὸ Φῶς! Μὲ τὴν ἀξεπέραστη διδασκαλία Του, τὴν ἀπύθμενη ἀγάπη Του καὶ τὴν πανσθενουργὸ Χάρη Του μᾶς φωτίζει, μᾶς ἐμπνέει, μᾶς ζωογονεῖ. Μέσα στὴν Ἐκκλησία Του λάμπει αὐτὸ τὸ γλυκὸ καὶ ὑπερκόσμιο φῶς καὶ μεταδίδει εἰρήνη καὶ χαρὰ σ’ ὅσους τὸ δέχονται. Ἂς ἀγωνιζόμαστε κι ἐμεῖς νὰ διατηροῦμε τὴν καρδιὰ μας καθαρή, ὥστε νὰ δέχεται μέσα της τὶς ἀκτίνες τοῦ θείου φωτός.
Στὴν ἀνατολὴ τοῦ νέου ἔτους ἂς πάρουμε σταθερὴ τὴν ἀπόφαση: νὰ ἐγκαταλείψουμε ὁριστικὰ ὅλα τὰ σκοτεινὰ ἔργα τοῦ παρελθόντος καὶ νὰ ζήσουμε ἑνωμένοι μὲ τὸν Χριστό. Αὐτὸν ποὺ εἶναι τὸ ἀληθινὸ Φῶς καὶ ἡ μοναδικὴ ἐλπίδα τοῦ κόσμου!
ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΜΑΣ
Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς μετά τά Φῶτα (Ἐφεσ. δ΄ 7-13)
Ἀδελφοί, ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ. διὸ λέγει· ἀναβὰς εἰς ὕψος ᾐχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καὶ ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις. τὸ δὲ ἀνέβη τί ἐστιν εἰ μὴ ὅτι καὶ κατέβη πρῶτον εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς; ὁ καταβὰς αὐτός ἐστι καὶ ὁ ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα. καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ.
«Ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ»
Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ἀπὸ τὴν πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολή, ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς διδάσκει σπουδαῖες ἀλήθειες σχετικὰ μὲ τὰ χαρίσματά μας μέσα στὴν Ἐκκλησία. Στὸ στίχο ποὺ προτάξαμε, μᾶς διαβεβαιώνει: «Ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις». Σὲ καθέναν ἀπὸ μᾶς δόθηκε «ἡ χάρις»· «ἡ χάρις» ἐδῶ ἔχει εἰδικὴ ἔννοια: σημαίνει «τὰ χαρίσματα». Παρακάτω ἀναφέρει μερικὰ μεγάλα: τοῦ Ἀποστόλου, τοῦ Προφήτη… Ὑπάρχουν ὅμως καὶ πολλὰ ἄλλα… Ὅλοι ἔχουμε χαρίσματα, γράφει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος. Μᾶς τὰ ἔδωσε ὁ Χριστὸς «κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς» Αὐτοῦ, ὅπως Ἐκεῖνος ἔκρινε. Ἂς μελετήσουμε λοιπὸν σήμερα βαθύτερα τὸ νόημα αὐτοῦ τοῦ χωρίου καὶ ἂς δοῦμε τί σημασία ἔχει αὐτὸ γιὰ τὴ ζωή μας.
1. Δῶρα τῆς πάνσοφης ἀγάπης Του
Κατ᾿ ἀρχάς, οἱ λέξεις «χάρις» καὶ «δωρεὰ» μᾶς βοηθοῦν νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ ἑξῆς: ὅτι ὅλα τὰ χαρίσματα εἶναι… χαρίσματα, εἶναι δηλαδὴ δῶρα τοῦ Χριστοῦ! Δὲν τὰ κέρδισε κανεὶς μὲ ἀγώνα, μὲ τὸ σπαθί του, ὅπως λέμε. Εὐδόκησε ὁ Θεὸς νὰ μᾶς τὰ χαρίσει. Μᾶς χαρίστηκαν «κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ». Ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας δὲν ἀξίζαμε δῶρα ἀλλὰ τιμωρίες. Ἤμασταν αἰχμάλωτοι τοῦ διαβόλου καὶ καταδικασμένοι σὲ αἰώνια ἀπώλεια. Ὁ Χριστὸς ὅμως μὲ τὸ ἀπολυτρωτικό Του ἔργο μᾶς ἀπελευθέρωσε καὶ χάρισε σὲ ὅλους μας τὸ ἀνεκτίμητο δῶρο τῆς σωτηρίας καὶ στὸν καθένα μας ἰδιαίτερα χαρίσματα, τὰ ὁποῖα λαμβάνουμε κατὰ τὸ ἅγιο Χρίσμα, πέρα ἀπὸ τὰ φυσικὰ χαρίσματα, ποὺ ἔχουμε ἐκ γενετῆς. Εἶναι λοιπὸν δῶρα τοῦ Χριστοῦ τὰ χαρίσματά μας.
Βέβαια τὰ χαρίσματά μας μᾶς ἔχουν δοθεῖ μὲ μέτρο: Ἄλλος ἔχει πολλὰ χαρίσματα, ἄλλος ἔχει λίγα. Ἄλλοι ἔχουν τὸ ἴδιο χάρισμα ἀλλὰ διαφορετικὴ ἐπίδοση. Μᾶς ἔχουν δοθεῖ «κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ», τὸ ὁποῖο σημαίνει ὅτι ὁ Χριστὸς μοίρασε τὰ χαρίσματα ὄχι τυχαῖα ἀλλὰ μὲ πάνσοφη ἀγάπη, μὲ πολλὴ διάκριση. Διότι τὰ χαρίσματα εἶναι μὲν δῶρα καὶ εὐλογίες, ἀλλὰ συνεπάγονται εὐθύνη. Μᾶς τὰ ἔχει δώσει ὁ Κύριος γιὰ νὰ τὰ καλλιεργήσουμε, καὶ θὰ μᾶς ζητήσει λόγο γι᾿ αὐτά. Μέτρησε τί ἀντέχει ὁ καθένας καὶ σὲ τί μπορεῖ νὰ ἀντεπεξέλθει.
2. Εὐγνωμοσύνη καὶ καρποφορία
Τὸ θεόπνευστο αὐτὸ χωρίο ἀνοίγει νέα προοπτικὴ στὴ ζωή μας καὶ εἰδικὰ στὸ πῶς νὰ ἀντιμετωπίζουμε τὰ χαρίσματα τὰ δικά μας καὶ τῶν ἀδελφῶν μας. Ὅποια χαρίσματα κι ἂν ἔχουμε, εἶναι δῶρα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, εἴπαμε. Τὰ ἔδωσαν στὴν ἁμαρτωλότητά μας ἐκεῖνα τὰ Χέρια ποὺ μᾶς δημιούργησαν, ἐκεῖνα τὰ Χέρια ποὺ τρυπήθηκαν ἀπὸ τὰ καρφιὰ τοῦ Σταυροῦ γιὰ χάρη μας.
Ἑπομένως ποιὸς Χριστιανὸς μπορεῖ νὰ ὑπερηφανευθεῖ γιὰ τὰ χαρίσματά του; Ποιὸς μπορεῖ νὰ ζηλέψει γιὰ τὰ χαρίσματα τῶν ἄλλων; Ἀφοῦ τὰ ἔδωσε Ἐκεῖνος ποὺ μᾶς ἀγαπᾶ περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι ἐμεῖς τὸν ἑαυτό μας· τὰ μέτρησε Ἐκεῖνος ποὺ δὲν κάνει λάθη.
Εὐχαριστίες, μόνο εὐχαριστίες Τοῦ ὀφείλουμε γιὰ ὅ,τι καὶ ὅσο μᾶς ἔδωσε. Εὐχαριστίες καὶ γιὰ ὅ,τι δὲν ἔδωσε, διότι δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ τὸ σηκώσουμε, ἐφόσον θὰ μᾶς ἔβλαπτε. Καὶ τὸ ὅτι δὲν μᾶς ἔδωσε ἄλλα, καὶ αὐτὸ δωρεὰ εἶναι καὶ αἰτία εὐχαριστίας πρὸς Ἐκεῖνον.
Καλούμαστε ὅμως τὴν εὐγνωμοσύνη μας νὰ τὴν δείχνουμε καὶ ἐμπράκτως: μὲ τὴν καλλιέργεια τῶν χαρισμάτων μας κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ σημαίνει νὰ ἀσκοῦμε τὰ χαρίσματά μας ὄχι μὲ ἐγωιστικὰ ἐλατήρια, ἀλλὰ γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ πρὸς ὠφέλεια τοῦ πλησίον, «πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων», ὅπως σημειώνει παρακάτω στὴν περικοπή μας ὁ ἅγιος Ἀπόστολος.
Τὰ χαρίσματά μας οὐσιαστικὰ εἶναι διαφορετικοὶ δρόμοι τῆς ἀγάπης Του. Εἶναι εὐλογίες ποὺ γιὰ νὰ τὶς χαροῦμε, καλούμαστε νὰ κοπιάζουμε ὥστε μὲ αὐτὲς νὰ βοηθοῦμε τοὺς ἀδελφούς μας νὰ ἑνώνονται μὲ τὸν Χριστό.
***
Πόσο ὄμορφη εἶναι ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ! Ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία οἰκογένεια, ἕνα Σῶμα. Ὁ καθένας μας μέσα σ᾿ αὐτὴν διαφορετικός, μὲ τὸ δικό του χάρισμα. Τὰ χαρίσματά μας εἶναι δῶρα τοῦ Χριστοῦ γιὰ χάρη τῶν ἀδελφῶν μας. Καὶ τὰ χαρίσματα τῶν ἀδελφῶν μας εἶναι δῶρα τῆς ἴδιας ἀγάπης γιὰ τὴ δική μας ὠφέλεια. Αὐτὸ ποὺ ἀπομένει, εἶναι νὰ ὑποτάσσουμε τὸ ἐγώ μας στὴν ὑπακοὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴ διακονία τῶν ἀδελφῶν, γιὰ νὰ ξαναβροῦμε τὸν ἑαυτό μας ἀναγεννημένο καὶ ἐξαγιασμένο στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ μαζὶ μὲ τοὺς ἀδελφούς μας, στὴν ἀτελεύτητη μακαριότητα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν!
Πηγή:https://antexoume.wordpress.com/
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου