Ἡ βλακεία εἶναι ἡ πιὸ ἐπικίνδυνη δύναμη τοῦ κόσμου. Δὲν μποροῦμε νὰ τὴν ἐξαλείψουμε, ἀλλὰ μποροῦμε νὰ τὴν ἀναγνωρίσουμε. Ἡ βαθύτερη αἰτία τῆς βλακείας εἶναι ἡ δυσανεξία της ἀπέναντι εἰς τὸ δικό της ἀπύθμενο ἐσωτερικὸ κενό. Δύο πράγματα εἶναι ἀτελείωτα: τὸ σύμπαν καὶ ἡ βλακεία τοῦ ἀνθρώπου, ὅμως γιὰ τὸ σύμπαν δὲν εἶμαι ἀκόμη σίγουρος, εἶπε ὁ Albert Einstein, περιγράφοντας θαυμάσια τὸν ἑαυτό του.
Ἡ ἀρνητικὴ αὐτὴ ἰδιότητα ἐνδημεῖ σὲ ὅλες τὶς ἐποχὲς καὶ σὲ ὅλους τοὺς λαούς. Ἀλλὰ ἕνα πρᾶγμα εἶναι ξεκάθαρο: ἡ βλακεία ἔχει μία εὐκρινῆ κλίση νὰ μετασχηματίζεται σὲ πράξεις, καὶ αὐτό τὴν καθιστὰ ἰδιαίτερα ἐπικίνδυνη, ἡ δὲ μοναδικὴ ἱκανότητα τῶν βλακῶν νὰ συσπειρώνονται καὶ νὰ ἐπιβιώνουν τὴν καθιστὰ ἀνίκητη. Ἡ βλακεία εἶναι ἀσυναίσθητη καὶ ὑποτροπιάζει. Αὐτὸ δίνει μεγαλύτερη δύναμη καὶ ἀποτελεσματικότητα εἰς τὴν καταστρεπτικὴ δράση της. Παραμένει προσκολλημένη εἰς τὶς πεποιθήσεις, δὲν ἀλλάζει, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐπαναλαμβάνει ἐπ᾿ ἄπειρον τὰ ἴδια λάθη.
Ἡ βλακεία εἶναι μοναδική. Τὸ πλῆθος συμπεριφέρεται μὲ περισσότερο βλακώδη τρόπο ἀπὸ τὰ μεμονωμένα ἄτομα ποὺ τὸ συνθέτουν. Ὁ Γερμανὸς φιλόσοφος Friedrich Nietzsche ἔγραψε: «ἡ ἐξουσία ἀποβλακώνει» καὶ ὁ ἀρθρογράφος συμπληρώνει: «καὶ διχάζει». Τὰ ἄτομα ποὺ ἔχουν ἐξουσία τείνουν νὰ πιστεύουν ὅτι, ἀκριβῶς ἐπειδὴ ἔχουν ἐξουσία, εἶναι οἱ καλύτεροι, οἱ πιὸ ἱκανοί, οἱ πιὸ ἔξυπνοι, οἱ πιὸ σοφοὶ ἀπὸ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα. Ἐξάλλου, περιστοιχίζονται ἀπὸ αὐλικούς, ὀπαδοὺς καὶ κερδοσκόπους, ποὺ ἐνισχύουν διαρκῶς αὐτὴ τὴν ψευδαίσθηση. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ὅποιος εὑρίσκεται εἰς τὴν ἐξουσία καταλήγει νὰ διαπράττει κατὰ γενικὴ ὁμολογία τὰ μεγαλύτερα λάθη. Ἡ βλακεία ἐπίσης δὲν ἔχει κοινωνικὴ τάξη. Συναντᾷται παντοῦ. Ὅμως ὅσο πιὸ ἰσχυρὸ εἶναι ἕνα ἄτομο, ὅσο μεγαλύτερη ἐξουσία ἔχει κοινωνικά, τόσο πιὸ ἐπικίνδυνο μπορεῖ νὰ ἀποδειχθεῖ. Οἱ ἐκλογὲς εἶναι ἕνας πολὺ ἀποτελεσματικὸς Θεσμός, ὁ ὁποῖος ἐξασφαλίζει τὴ διατήρηση σταθεροῦ ποσοστοῦ ἠλιθίων ἀνάμεσα εἰς τοὺς ἰσχυρούς. Ὁ Ναπολέων Βοναπάρτης (1769-1821) εἶπε: «Εἰς τὴν πολιτικὴ ἡ βλακεία δὲν εἶναι μειονέκτημα».
Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα τῆς ὑπερίσχυσης τῆς βλακείας ἔναντι τῆς λογικῆς, δηλαδὴ τῶν συμφερόντων καὶ τῆς εὐθύνης ἀπέναντι τοῦ Ἔθνους, ἦταν καὶ ἡ ἀποπομπὴ τοῦ τότε Προέδρου τοῦ ΤΑΙΠΕΔ, δηλαδὴ τοῦ Διαχειριστῆ ἀξιοποίησης τῆς ἐθνικῆς περιουσίας καὶ τῶν συμφερόντων τοῦ Ἔθνους. Ἡ συμπεριφορὰ τοῦ ὁποίου, ἂν μὴ τί ἄλλο, ἄφησε τότε μεγάλες σκιὲς καὶ ὑποψίες σὲ θέματα διαφάνειας διαχείρισης τοῦ ἐθνικοῦ μας πλούτου, ὅπως ἀνέκαθεν συμβαίνει καὶ σὲ ἑκατοντάδες ἄλλες περιπτώσεις.
Ἡ ἀρνητικὴ αὐτὴ ἰδιότητα ἐνδημεῖ σὲ ὅλες τὶς ἐποχὲς καὶ σὲ ὅλους τοὺς λαούς. Ἀλλὰ ἕνα πρᾶγμα εἶναι ξεκάθαρο: ἡ βλακεία ἔχει μία εὐκρινῆ κλίση νὰ μετασχηματίζεται σὲ πράξεις, καὶ αὐτό τὴν καθιστὰ ἰδιαίτερα ἐπικίνδυνη, ἡ δὲ μοναδικὴ ἱκανότητα τῶν βλακῶν νὰ συσπειρώνονται καὶ νὰ ἐπιβιώνουν τὴν καθιστὰ ἀνίκητη. Ἡ βλακεία εἶναι ἀσυναίσθητη καὶ ὑποτροπιάζει. Αὐτὸ δίνει μεγαλύτερη δύναμη καὶ ἀποτελεσματικότητα εἰς τὴν καταστρεπτικὴ δράση της. Παραμένει προσκολλημένη εἰς τὶς πεποιθήσεις, δὲν ἀλλάζει, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐπαναλαμβάνει ἐπ᾿ ἄπειρον τὰ ἴδια λάθη.
Ἡ βλακεία εἶναι μοναδική. Τὸ πλῆθος συμπεριφέρεται μὲ περισσότερο βλακώδη τρόπο ἀπὸ τὰ μεμονωμένα ἄτομα ποὺ τὸ συνθέτουν. Ὁ Γερμανὸς φιλόσοφος Friedrich Nietzsche ἔγραψε: «ἡ ἐξουσία ἀποβλακώνει» καὶ ὁ ἀρθρογράφος συμπληρώνει: «καὶ διχάζει». Τὰ ἄτομα ποὺ ἔχουν ἐξουσία τείνουν νὰ πιστεύουν ὅτι, ἀκριβῶς ἐπειδὴ ἔχουν ἐξουσία, εἶναι οἱ καλύτεροι, οἱ πιὸ ἱκανοί, οἱ πιὸ ἔξυπνοι, οἱ πιὸ σοφοὶ ἀπὸ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα. Ἐξάλλου, περιστοιχίζονται ἀπὸ αὐλικούς, ὀπαδοὺς καὶ κερδοσκόπους, ποὺ ἐνισχύουν διαρκῶς αὐτὴ τὴν ψευδαίσθηση. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ὅποιος εὑρίσκεται εἰς τὴν ἐξουσία καταλήγει νὰ διαπράττει κατὰ γενικὴ ὁμολογία τὰ μεγαλύτερα λάθη. Ἡ βλακεία ἐπίσης δὲν ἔχει κοινωνικὴ τάξη. Συναντᾷται παντοῦ. Ὅμως ὅσο πιὸ ἰσχυρὸ εἶναι ἕνα ἄτομο, ὅσο μεγαλύτερη ἐξουσία ἔχει κοινωνικά, τόσο πιὸ ἐπικίνδυνο μπορεῖ νὰ ἀποδειχθεῖ. Οἱ ἐκλογὲς εἶναι ἕνας πολὺ ἀποτελεσματικὸς Θεσμός, ὁ ὁποῖος ἐξασφαλίζει τὴ διατήρηση σταθεροῦ ποσοστοῦ ἠλιθίων ἀνάμεσα εἰς τοὺς ἰσχυρούς. Ὁ Ναπολέων Βοναπάρτης (1769-1821) εἶπε: «Εἰς τὴν πολιτικὴ ἡ βλακεία δὲν εἶναι μειονέκτημα».
Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα τῆς ὑπερίσχυσης τῆς βλακείας ἔναντι τῆς λογικῆς, δηλαδὴ τῶν συμφερόντων καὶ τῆς εὐθύνης ἀπέναντι τοῦ Ἔθνους, ἦταν καὶ ἡ ἀποπομπὴ τοῦ τότε Προέδρου τοῦ ΤΑΙΠΕΔ, δηλαδὴ τοῦ Διαχειριστῆ ἀξιοποίησης τῆς ἐθνικῆς περιουσίας καὶ τῶν συμφερόντων τοῦ Ἔθνους. Ἡ συμπεριφορὰ τοῦ ὁποίου, ἂν μὴ τί ἄλλο, ἄφησε τότε μεγάλες σκιὲς καὶ ὑποψίες σὲ θέματα διαφάνειας διαχείρισης τοῦ ἐθνικοῦ μας πλούτου, ὅπως ἀνέκαθεν συμβαίνει καὶ σὲ ἑκατοντάδες ἄλλες περιπτώσεις.
Ὡς εἶναι ἤδη γνωστόν, ἀκόμη καὶ σὲ παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου, ὁ Ἰδιωτικὸς Τομέας εἶναι ὁ μοναδικὸς πυλῶνας τῆς παγκόσμιας οἰκονομίας, καὶ ὅτι ὁ Δημόσιος Τομέας εἶναι μόνο ὁ Διαχειριστὴς τοῦ παραγόμενου πλούτου. Οὐδεὶς ἄνθρωπος ἀμφιβάλλει, ὅτι ἡ κρίση χρέους εἰς τὴν Ἑλλάδα ὀφείλεται ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον εἰς τὴν περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα πολιτικῆς διαστροφῆς, διαφθορᾶς, διαπλοκῆς, δυσωδίας, δυσλειτουργίας, ἠθικῆς, κοινωνικῆς καὶ οἰκονομικῆς σήψης καὶ τὰ ἀναρίθμητα σκάνδαλα, τὴν κακοδιαχείριση καὶ κατασπατάληση τῶν ἐθνικῶν πόρων, καὶ τὴν ἀτιμωρησία τοῦ Δημόσιου Τομέα, ὁ ὁποῖος ἐπεκτάθηκε καὶ σὲ μερικὰ «παραμάγαζα» τοῦ Ἰδιωτικοῦ Τομέα. Ὅμως ἡ ἀνισορροπία ἔκνομων πράξεων τιμωρίας εἶναι ἕνα τερατῶδες δημιούργημα τῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς πολιτικῆς. Διότι ἰσοπεδώνει κυριολεκτικὰ κάθε ἔννοια τῆς ἠθικῆς, εὐτελίζει τὴν ἀξιοπρέπεια τῶν ἀνθρώπων, ταπεινώνει καὶ ὑποτάσσει εἰς τοὺς ἔκνομους τὴν κοινωνία, τὸν Λαὸ καὶ τὴν Πατρίδα.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν ἡ Ἑλλάδα ἀποτελεῖ μοναδικὴ ἐξαίρεση καὶ διαφέρει ἀπὸ τὴν κρίση χρέους ἄλλων χωρῶν τῆς Εὐρώπης. Αὐτὸ ἦταν καὶ εἶναι ἀνέκαθεν γνωστὸ σὲ ὅλους τους Ἰθύνοντες τῆς χώρας μας, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλους τοὺς Ἀξιωματούχους τῆς Εὐρώπης, τῆς ΕΚΤ, τοῦ ΔΝΤ καὶ ὅλων τῶν Διεθνῶν οἰκονομικῶν ἀναλυτῶν καὶ Ὀργανισμῶν.
Τὸ ἐρώτημα ὅμως ποῦ τίθεται εἶναι: Μὲ τὸ ξέσπασμα τῆς κρίσης εἰς τὴν χώρα μας, γιὰ τοὺς γνωστοὺς ἤδη λόγους, γιατί οἱ δικοί μας Ἰθύνοντες δὲν ἔλαβαν ἄμεσα τὰ κατάλληλα μέτρα, ὥστε νὰ ἀντιμετωπιστεῖ ἡ κρίση εἰς τὶς ρίζες της μὲ τὴν ἐπιβολὴ ἑνὸς «Ἑλληνικοῦ Προγράμματος Σωτηρίας»; Ἀλλὰ ἀντὶ αὐτοῦ προσέτρεξαν εἰς τοὺς Διεθνεῖς Ὀργανισμοὺς καὶ σὲ συνάψεις δανείων ἑκατοντάδων δισεκατομμυρίων εὐρώ, μέσῳ τῶν 3 Μνημονίων, μὲ ἐπαχθεῖς, ταπεινωτικούς, ὑποτελεῖς ὅρους, τὰ ὁποῖα διπλασίασαν τὸ χρέος τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ ταυτόχρονα διέλυσαν κυριολεκτικὰ τὴν Ἐθνικὴ Οἰκονομία, δηλαδὴ τὸν Ἰδιωτικὸ Τομέα, καὶ προκάλεσαν, ἐν καιρῷ εἰρήνης, τὴν μοναδικὴ εἰς τὰ παγκόσμια χρονικὰ πτώχευση ἑνὸς ὁλόκληρου λαοῦ.
Ἀκόμη πιὸ εὔλογο εἶναι τὸ ἐρώτημα: Ποιοὶ εὐθύνονται, ὥστε οἱ διεθνεῖς παράγοντες π.χ. ἡ ΕΚΤ, οἱ Βρυξέλλες καὶ τὸ ΔΝΤ καὶ ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι ἀνέκαθεν γνώριζαν τὴν μεγάλη εὐθύνη τοῦ Δημόσιου Τομέα καὶ τοῦ Πολιτικοῦ Συστήματος Ἐξουσίας γιὰ τὴν κατάντια τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ τὴν σημασία τοῦ Ἰδιωτικοῦ Τομέα, νὰ «πεισθοῦν» ὅπως στραφοῦν βάρβαρα καὶ ἐκδικητικὰ κυρίως κατὰ τοῦ Ἰδιωτικοῦ Τομέα, δηλαδὴ κατὰ αὐτῆς τῆς Ἐθνικῆς μας Οἰκονομίας, μὲ ὅλες τὶς καταστροφικὲς συνέπειες, καὶ ἐπὶ 12 σχεδὸν τώρα χρόνια, νὰ ἀφήσουν ἀνέγγιχτο τὸν μόνο κύριο ὑπεύθυνο ποὺ εἶναι ὁ Δημόσιος Τομέας καὶ τὸ Πολιτικὸ Σύστημα; Ποιὸ ἦταν τὸ περιεχόμενο τῶν μυστικῶν συζητήσεων εἰς τὸ θέμα αὐτὸ μεταξὺ τῶν Ἑλλήνων Ἰθυνόντων καὶ τῶν Ἀξιωματούχων τῆς Εὐρώπης καὶ τοῦ ΔΝΤ ὥστε νὰ μείνει ἀνέγγιχτο καὶ νὰ προστατευθεῖ τὸ Ἑλληνικὸ Δημόσιο; Καὶ γιατί μέχρις σήμερα δὲν ἔχουμε τὴν δημοσιοποίηση καὶ διερεύνηση τῶν συζητήσεων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀναρίθμητων ἐπὶ πολλὰ χρόνια ἀνεξιχνίαστων μεγάλων οἰκονομικῶν σκανδάλων, μὲ τὴν ἐπέμβαση τῶν Εἰσαγγελικῶν Ἀρχῶν καὶ τὴν προσαγωγὴ ὅλων τῶν ὑπευθύνων γιὰ τὴν χρεοκοπία καὶ κατάρρευση τῆς Πατρίδος μας μόνον ἐνώπιον τῆς Δικαιοσύνης;
Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν ἡ Ἑλλάδα ἀποτελεῖ μοναδικὴ ἐξαίρεση καὶ διαφέρει ἀπὸ τὴν κρίση χρέους ἄλλων χωρῶν τῆς Εὐρώπης. Αὐτὸ ἦταν καὶ εἶναι ἀνέκαθεν γνωστὸ σὲ ὅλους τους Ἰθύνοντες τῆς χώρας μας, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλους τοὺς Ἀξιωματούχους τῆς Εὐρώπης, τῆς ΕΚΤ, τοῦ ΔΝΤ καὶ ὅλων τῶν Διεθνῶν οἰκονομικῶν ἀναλυτῶν καὶ Ὀργανισμῶν.
Τὸ ἐρώτημα ὅμως ποῦ τίθεται εἶναι: Μὲ τὸ ξέσπασμα τῆς κρίσης εἰς τὴν χώρα μας, γιὰ τοὺς γνωστοὺς ἤδη λόγους, γιατί οἱ δικοί μας Ἰθύνοντες δὲν ἔλαβαν ἄμεσα τὰ κατάλληλα μέτρα, ὥστε νὰ ἀντιμετωπιστεῖ ἡ κρίση εἰς τὶς ρίζες της μὲ τὴν ἐπιβολὴ ἑνὸς «Ἑλληνικοῦ Προγράμματος Σωτηρίας»; Ἀλλὰ ἀντὶ αὐτοῦ προσέτρεξαν εἰς τοὺς Διεθνεῖς Ὀργανισμοὺς καὶ σὲ συνάψεις δανείων ἑκατοντάδων δισεκατομμυρίων εὐρώ, μέσῳ τῶν 3 Μνημονίων, μὲ ἐπαχθεῖς, ταπεινωτικούς, ὑποτελεῖς ὅρους, τὰ ὁποῖα διπλασίασαν τὸ χρέος τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ ταυτόχρονα διέλυσαν κυριολεκτικὰ τὴν Ἐθνικὴ Οἰκονομία, δηλαδὴ τὸν Ἰδιωτικὸ Τομέα, καὶ προκάλεσαν, ἐν καιρῷ εἰρήνης, τὴν μοναδικὴ εἰς τὰ παγκόσμια χρονικὰ πτώχευση ἑνὸς ὁλόκληρου λαοῦ.
Ἀκόμη πιὸ εὔλογο εἶναι τὸ ἐρώτημα: Ποιοὶ εὐθύνονται, ὥστε οἱ διεθνεῖς παράγοντες π.χ. ἡ ΕΚΤ, οἱ Βρυξέλλες καὶ τὸ ΔΝΤ καὶ ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι ἀνέκαθεν γνώριζαν τὴν μεγάλη εὐθύνη τοῦ Δημόσιου Τομέα καὶ τοῦ Πολιτικοῦ Συστήματος Ἐξουσίας γιὰ τὴν κατάντια τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ τὴν σημασία τοῦ Ἰδιωτικοῦ Τομέα, νὰ «πεισθοῦν» ὅπως στραφοῦν βάρβαρα καὶ ἐκδικητικὰ κυρίως κατὰ τοῦ Ἰδιωτικοῦ Τομέα, δηλαδὴ κατὰ αὐτῆς τῆς Ἐθνικῆς μας Οἰκονομίας, μὲ ὅλες τὶς καταστροφικὲς συνέπειες, καὶ ἐπὶ 12 σχεδὸν τώρα χρόνια, νὰ ἀφήσουν ἀνέγγιχτο τὸν μόνο κύριο ὑπεύθυνο ποὺ εἶναι ὁ Δημόσιος Τομέας καὶ τὸ Πολιτικὸ Σύστημα; Ποιὸ ἦταν τὸ περιεχόμενο τῶν μυστικῶν συζητήσεων εἰς τὸ θέμα αὐτὸ μεταξὺ τῶν Ἑλλήνων Ἰθυνόντων καὶ τῶν Ἀξιωματούχων τῆς Εὐρώπης καὶ τοῦ ΔΝΤ ὥστε νὰ μείνει ἀνέγγιχτο καὶ νὰ προστατευθεῖ τὸ Ἑλληνικὸ Δημόσιο; Καὶ γιατί μέχρις σήμερα δὲν ἔχουμε τὴν δημοσιοποίηση καὶ διερεύνηση τῶν συζητήσεων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀναρίθμητων ἐπὶ πολλὰ χρόνια ἀνεξιχνίαστων μεγάλων οἰκονομικῶν σκανδάλων, μὲ τὴν ἐπέμβαση τῶν Εἰσαγγελικῶν Ἀρχῶν καὶ τὴν προσαγωγὴ ὅλων τῶν ὑπευθύνων γιὰ τὴν χρεοκοπία καὶ κατάρρευση τῆς Πατρίδος μας μόνον ἐνώπιον τῆς Δικαιοσύνης;
Ἄλλο ἐρώτημα τὸ ὁποῖο τίθεται εἶναι: Τί κρύβεται πίσω ἀπὸ τὴν Λίστα Λαγκάρντ, καὶ ποία ἡ σκοπιμότητα τῆς προβολῆς καὶ μόνον τοῦ γεγονότος αὐτοῦ εἰς τὰ ΜΜΕ; Γιατί παράλληλα δὲν χρησιμοποιήθηκε ἐδῶ καὶ 12 πλέον χρόνια, γιὰ νὰ ἀποτραπεῖ ὁ δυσβάστακτος δανεισμὸς τῆς χώρας μας, ἀλλὰ καὶ τὰ 3 Μνημόνια; Ἐφόσον ἡ τότε ΤΡΟΙΚΑ, νῦν ΘΕΣΜΟΙ, εἶχαν ὅλη τὴν δυνατότητα νὰ ἐπιβάλλουν εἰς τὶς Ἑλληνικὲς Ἀρχές, ὡς γνωστὸν τὰ πάντα, γιατί ἢ ἴδια δὲν ἐπέβαλλε τὴν χρησιμοποίηση τῆς Λίστας Λαγκάρντ; Δὲν διερωτήθηκε κανεὶς μέχρις σήμερα, γιατί δὲν ἔγινε οὔτε καὶ αὐτό; Ἀλλὰ οὔτε καὶ δὲν ἀσχολήθηκε κανείς, νὰ μάθει, ὅτι ἡ Λίστα Λαγκὰρντ ἀποτελεῖ πρόδηλο ἐκβιασμὸ διεθνῶν παραγόντων, μέσῳ τῶν ΘΕΣΜΩΝ, ἀπέναντι σὲ πρόσωπα τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτικῆς, τὰ ὁποῖα ὄντως ἀναφέρονται ἐντὸς αὐτῆς καὶ τὰ ὁποῖα εἶναι γνωστὰ σὲ αὐτούς; Πολιτικὰ πρόσωπα τὰ ὁποῖα ὅμως λόγῳ αὐτοπροστασίας, ἀδυναμίας, ὑποτέλειας καὶ ἐνδοτικότητας, ἐνδίδουν ἐδῶ καὶ δεκαετίες ὄχι μόνον ἀπέναντι ἰσχυρῶν διεθνῶν κερδοσκόπων καὶ πολιτικῶν ἐκβιαστῶν, ἀλλὰ παράλληλα τώρα καὶ ἀπέναντι ἐχθρικῶν ἀπειλῶν, προκλήσεων καὶ ἐδαφικῶν διεκδικήσεων τῶν γειτόνων μας, καὶ ποὺ ἅπτονται ἀκόμη καὶ αὐτῆς τῆς Ἐθνικῆς Κυριαρχίας τῆς Ἑλλάδος. Γιὰ νὰ γίνουν κυρίαρχοι καὶ τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου τῆς χώρας μας, ἀλλὰ καὶ τῶν μεγάλων, ὡς ἤδη γνωστόν, κοιτασμάτων πετρελαίου, ὀρυκτοῦ πλούτου καὶ φυσικοῦ ἀερίου. Γιατί καὶ εἰς τὸ θέμα αὐτὸ δὲν ἔχουμε οὔτε τὴν ἐπέμβαση τῶν Εἰσαγγελικῶν Ἀρχῶν, ἐνῶ σὲ λίγο καὶ μόνον χρόνο, λόγῳ ἔσχατης ἔνδειας ἐπίκειται ἡ ὁλικὴ κατάρρευση τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ;
Δὲν ἀντιλαμβάνεται ἀκόμη κανείς, ὅπως ἀναφέρθηκα εἰς τὸ πρῶτο σκέλος τοῦ ἄρθρου μου, ὅτι ἡ βλακεία κρατεῖ σὲ ὁμηρία τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ ὁδηγεῖ αὐτὴ καὶ εἰς τὴν ἐθνικὴ καταστροφή; Μετὰ ἀπὸ μία 12-ετὴ καὶ πλέον καταιγίδα σφοδρότατων ληστρικῶν μέτρων, τὶς ἐπαναλαμβανόμενες τελευταῖα ὁμολογίες περὶ ἀποτυχίας τοῦ Προγράμματος ἀπὸ τὸ ΔΝΤ, ἀπὸ διεθνεῖς οἰκονομικοὺς ἀναλυτὲς καὶ Ὀργανισμούς, ὅλων τῶν διεθνῶν ΜΜΕ, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ Ἀξιωματούχους τῆς ἴδιας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει νὰ περιμένει πιὰ κάτι τὸ καλύτερο, ὀφείλει νὰ ἐνστερνισθεῖ τώρα καὶ τὰ λόγια τοῦ μεγάλου Νίκου Καζαντζάκη: «Δὲν ἐλπίζω τίποτε, δὲν φοβᾶμαι τίποτε, εἶμαι λεύτερος». Ὁ δὲ Ἀριστοτέλης εἶπε: «ἐλεύθερος εἶναι πραγματικὰ αὐτὸς ποὺ ξεπερνᾷ τοὺς φόβους του». Ὅμως Ἕλληνας δὲν γεννιέσαι. Ἕλληνας γίνεσαι μόνο ἀπὸ τὶς πράξεις, τὶς θυσίες καὶ τὴν πίστη σου εἰς τὴν Πατρίδα!
Τί νὰ τοὺς κάνει ὅμως τοὺς Ἕλληνες. Φιλοπάτριδες μὲ μεγάλα ὁράματα, χρειάζεται ἡ Πατρίδα μας!
Δὲν ἀντιλαμβάνεται ἀκόμη κανείς, ὅπως ἀναφέρθηκα εἰς τὸ πρῶτο σκέλος τοῦ ἄρθρου μου, ὅτι ἡ βλακεία κρατεῖ σὲ ὁμηρία τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ ὁδηγεῖ αὐτὴ καὶ εἰς τὴν ἐθνικὴ καταστροφή; Μετὰ ἀπὸ μία 12-ετὴ καὶ πλέον καταιγίδα σφοδρότατων ληστρικῶν μέτρων, τὶς ἐπαναλαμβανόμενες τελευταῖα ὁμολογίες περὶ ἀποτυχίας τοῦ Προγράμματος ἀπὸ τὸ ΔΝΤ, ἀπὸ διεθνεῖς οἰκονομικοὺς ἀναλυτὲς καὶ Ὀργανισμούς, ὅλων τῶν διεθνῶν ΜΜΕ, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ Ἀξιωματούχους τῆς ἴδιας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει νὰ περιμένει πιὰ κάτι τὸ καλύτερο, ὀφείλει νὰ ἐνστερνισθεῖ τώρα καὶ τὰ λόγια τοῦ μεγάλου Νίκου Καζαντζάκη: «Δὲν ἐλπίζω τίποτε, δὲν φοβᾶμαι τίποτε, εἶμαι λεύτερος». Ὁ δὲ Ἀριστοτέλης εἶπε: «ἐλεύθερος εἶναι πραγματικὰ αὐτὸς ποὺ ξεπερνᾷ τοὺς φόβους του». Ὅμως Ἕλληνας δὲν γεννιέσαι. Ἕλληνας γίνεσαι μόνο ἀπὸ τὶς πράξεις, τὶς θυσίες καὶ τὴν πίστη σου εἰς τὴν Πατρίδα!
Τί νὰ τοὺς κάνει ὅμως τοὺς Ἕλληνες. Φιλοπάτριδες μὲ μεγάλα ὁράματα, χρειάζεται ἡ Πατρίδα μας!
Γεώργιος Ἐμ. Δημητράκης
Ὑποσημείωση: Ὁ ἀρθρογράφος κρητικῆς (Μαριοὺ Ν. Ρεθύμνης) καὶ θρακικὴς καταγωγῆς γεννήθηκε καὶ διαμένει εἰς τὴν Ξάνθη/Θράκη, τὸν Προμαχῶνα τῆς Ἑλλάδος. Σπούδασε Πολιτικές-Οἰκονομικὲς Ἐπιστῆμες καὶ Κοινωνιολογία εἰς τὸ Πανεπιστήμιο τῆς Βόννης καὶ Ἱστορία καὶ Πολιτιστικὴ Κληρονομιὰ εἰς τὴν Ἀθήνα. Διετέλεσε ἐπὶ 30-ετίας Διπλωματοῦχος Ξεναγὸς γιὰ ὅλη τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπικράτεια
Ὑποσημείωση: Ὁ ἀρθρογράφος κρητικῆς (Μαριοὺ Ν. Ρεθύμνης) καὶ θρακικὴς καταγωγῆς γεννήθηκε καὶ διαμένει εἰς τὴν Ξάνθη/Θράκη, τὸν Προμαχῶνα τῆς Ἑλλάδος. Σπούδασε Πολιτικές-Οἰκονομικὲς Ἐπιστῆμες καὶ Κοινωνιολογία εἰς τὸ Πανεπιστήμιο τῆς Βόννης καὶ Ἱστορία καὶ Πολιτιστικὴ Κληρονομιὰ εἰς τὴν Ἀθήνα. Διετέλεσε ἐπὶ 30-ετίας Διπλωματοῦχος Ξεναγὸς γιὰ ὅλη τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπικράτεια
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου