Τὸ ἀξιοθαύμαστο τῆς Ἱστορίας εἶναι, τὸ ὅ,τι αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη ποὺ συνδέει ἐνέργειες, γεγονότα καὶ δραστηριότητες τῶν ἀνθρώπων. «Μὴ παίρνετε εἰς τὰ σοβαρὰ αὐτοὺς τοὺς ἀνιστόρητους, ποὺ προκαλοῦν μὲ τὴν ἀγνωσία τους». Εἰς τὴν ζωὴ ὁ ἄνθρωπος γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει διάφορα προβλήματα ὀφείλει σὲ ὅλα αὐτὰ μία ἔντιμη ἀπάντηση, ἡ ὁποία εἶναι καλύτερη ἀπὸ μιὰ ἀποτυχία. Ἀναφέρομαι τώρα εἰς τοὺς Ρωμαίους, μία φυλετικὴ βάρβαρη πολεμικὴ ὀντότητα τῆς Κεντρικῆς Ἰταλίας, χωρὶς οὐδεμία Πνευματικὴ καὶ Πολιτιστικὴ Παρακαταθήκη. Γιὰ αὐτὸ μισοῦσαν τοὺς ‘Ἕλληνες καὶ τοὺς ἄλλους Λαοὺς καὶ Πολιτισμούς. Καὶ οἱ ὁποῖοι ἤδη ἀπὸ τὸν 5ο π. Χ. αἰῶνα ἄρχισαν νὰ καπηλεύονται καὶ νὰ καταχροῦνται τοὺς Μύθους, ἰδέες, ἔννοιες, τὴν Ἱστορία καὶ Πολιτισμὸ τῶν Ἑλλήνων. Καὶ ἐν συνεχείᾳ «μεταλαμπάδευσαν» αὐτὸν εἰς τὴν Εὐρώπη ὡς καραμέλα, σὲ «Ελληνο-ρωμαϊκὸ Πολιτισμό»!.
Ἀπὸ ποῦ ἕως ποῦ «αὐτὸς ὁ πρωτόγνωρος ἀρραβῶνας μεταξὺ Πολιτισμοῦ καὶ Βαρβαρότητας», κάτι τὸ ἀνάλογο καὶ ἀντίστοιχο τὸ ὁποῖο δὲν ὑπάρχει εἰς τὴν Παγκόσμια Ἱστορία (ἴδε Σελίδα 2/δ καὶ Σελίδα 3.). Ποῖοι οἱ Ρωμαῖοι, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν πρώτη τους ἐμφάνιση εἰς τὴν Ἱστορία, δὲν εἶχαν οὐδεμία πνευματικὴ καὶ πολιτιστικὴ παρακαταθήκη, ὅπως τότε πρὶν οἱ ἐπὶ 3 χιλιετίες Ἕλληνες, καὶ οἱ ὁποῖοι Ρωμαῖοι ἦσαν/εἶναι Ἐχθροὶ καὶ Πολέμιοι τῶν Ἑλλήνων, τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ καὶ ἄλλων Λαῶν.
Ἔτσι οἱ βάρβαροι Ρωμαῖοι χρησιμοποιοῦντες ὡς Μανδύα τὸν «Ἑλληνορωμαϊκὸ πολιτισμὸ» μεταλαμπάδευσαν τὴν βαρβαρότητά τους καὶ εἰς τοὺς Εὐρωπαίους, καὶ ἀργότερα ὅλοι μαζὶ ξεχύθηκαν καὶ στράφηκαν κατὰ τῆς Ἀνθρωπότητας, καταληστεύοντας καὶ καταστρέφοντας σὲ ὅλες τὶς Ἠπείρους Λαοὺς καὶ Πολιτισμοὺς (ἴδε: Σελίδες 3-4). Διότι ἄλλο εἶναι Πολιτισμὸς καὶ ἄλλο Πολιτική! Ἐξ οὺ καὶ ἡ ἐχθρικὴ καὶ βάρβαρη συμπεριφορὰ αὐτῶν ἀπέναντι τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ ὑπὲρ τῆς βάρβαρης Τουρκίας ἀνέκαθεν πολὺ φιλικὴ στάση αὐτῶν, καθότι ἰσχύει ἡ ρήση:«ὁ ὅμοιος πάντα τὸν ὅμοιό του ἀναζητεῖ»!
Ὁ Πολιτισμὸς εἶναι ὅμως τὸ γνώρισμα, ἡ δημιουργία, τὰ ἔργα, ἡ διαχρονικὴ καὶ ἀναλλοίωτη ταυτότητα κάθε Λαοῦ. Τὰ τραγικὸ καὶ ὅλως λυπηρό, σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ θὰ διαβάσετε, εἶναι ὅτι σήμερα ἀπουσιάζει αὐτὴ ἡ ἀντίδραση τῆς Πνευματικῆς καὶ Πολιτικῆς Ἡγεσίας τῆς Πατρίδος μας!
Σᾶς γράφω ὅλως σχηματικά τα κάτωθι:
Ὁ Πολιτισμὸς εἶναι ὅμως τὸ γνώρισμα, ἡ δημιουργία, τὰ ἔργα, ἡ διαχρονικὴ καὶ ἀναλλοίωτη ταυτότητα κάθε Λαοῦ. Τὰ τραγικὸ καὶ ὅλως λυπηρό, σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ θὰ διαβάσετε, εἶναι ὅτι σήμερα ἀπουσιάζει αὐτὴ ἡ ἀντίδραση τῆς Πνευματικῆς καὶ Πολιτικῆς Ἡγεσίας τῆς Πατρίδος μας!
Σᾶς γράφω ὅλως σχηματικά τα κάτωθι:
1 Ἀληθινοὶ ἱδρυτὲς τῆς Ρώμης, ποὺ σημαίνει ἀνδρεῖα, ψυχικὴ δύναμη, ἦσαν μετὰ τὴν πτώση τῆς Τροίας ὁ Αἰνείας καὶ οἱ ἥρωες αὐτῆς, καὶ ὄχι οἱ Ρωμαῖοι, οἱ μεγαλύτεροι λαφειρολόγοι καὶ καταστραφεὶς τῆς Ἀρχαιότητας, οἱ ὁποῖοι 700 χρόνια ἀργότερα κατασκεύασαν καὶ εὐφαντάστηκαν τὸν Ψευδο-Μῦθο τοῦ Ρέμους καὶ Ρωμύλου(Remus-Romulus).
2. Οἱ Ρωμαῖο-Λατῖνοι κατέστρεψαν τὴν Βιβλιοθήκη τῆς Ἀλεξάνδρειας, τὸ πρῶτο καὶ μεγαλύτερο εἰς τὴν Παγκόσμια Ἱστορία Κέντρο Γνώσης, καὶ ὄχι οἱ Ἄραβες. Ἡ καταστροφὴ ἔγινε μεταξὺ τοῦ 1ου καὶ 3ου μ.Χ. αἰῶνα, ὅταν ἡ ἐμφάνιση, ἡ παρουσία καὶ ἡ δραστηριότητα τῶν Ρωμαίων ἄρχισε νὰ γίνεται ἔντονη, ἀλλὰ καὶ πολὺ ἐπιζήμια.
2. Οἱ Ρωμαῖο-Λατῖνοι κατέστρεψαν τὴν Βιβλιοθήκη τῆς Ἀλεξάνδρειας, τὸ πρῶτο καὶ μεγαλύτερο εἰς τὴν Παγκόσμια Ἱστορία Κέντρο Γνώσης, καὶ ὄχι οἱ Ἄραβες. Ἡ καταστροφὴ ἔγινε μεταξὺ τοῦ 1ου καὶ 3ου μ.Χ. αἰῶνα, ὅταν ἡ ἐμφάνιση, ἡ παρουσία καὶ ἡ δραστηριότητα τῶν Ρωμαίων ἄρχισε νὰ γίνεται ἔντονη, ἀλλὰ καὶ πολὺ ἐπιζήμια.
3. Οἱ Ρωμαῖοι μισοῦσαν τοὺς ‘Ἕλληνες
α Μετὰ τὴν νίκη τῶν Ρωμαίων εἰς τὴν Πύδνα (26.Ιουνίου 168 π Χ.), εἰς τοὺς Φιλίππους (2/3.Οκτ.42 π Χ.) καὶ τὴν Ναυμαχία τοῦ Ἀκτίου(2.Σεπτ.31 π Χ.), μετέφεραν οἱ Ρωμαῖοι, οἱ πρῶτοι καὶ μεγαλύτεροι Κλεπταποδόχοι Ἀρχαιοκάπηλοι τῆς Ἀνθρωπότητας, χιλιάδες ἔργα τέχνης καὶ γνώσης εἰς τὴν Ρώμη (λίγο μετὰ καὶ εἰς τὰ Ὑπόγεια τοῦ Βατικανοῦ!), ὅπου εἶναι κρυμμένα καὶ ἀδημοσίευτα χιλιάδες ἀνεκτίμητοι θησαυροί. Ὑποτίθεται καὶ ἕνα παρόμοιο ἀκριβὲς ἀντίγραφο τοῦ Μηχανισμοῦ τῶν Ἀντικυθήρων, τὸ ὁποῖο βρέθηκε ἀρχὰς τοῦ 19ου αἰῶνος, καὶ τὸ ὁποῖο τότε «πήγαινε» καὶ αὐτὸ γιὰ τὴν Ρώμη»!. Ἱστορικῶς ὅμως εἶναι ἐπίσης ἀδιαμφισβήτητο, ὅτι ἡ ἀνάδειξη τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ὀφείλεται μόνο εἰς τὶς διχόνοιες καὶ ἀναπόφευκτες ἧττες τῶν Ἑλλήνων.
β Μετὰ τὶς προαναφερθεῖσες ἧττες τῶν Ἑλλήνων, δεκάδες χιλιάδες Ἕλληνες «ὑπηρέτησαν ὡς Σκλάβοι/δάσκαλοι» εἰς τὴν Ρώμη καὶ μετέφεραν ἐκεῖ τὴν γνώση καὶ τὴν σοφία τῶν Ἑλλήνων. Πρότερο οἱ Ρωμαῖοι ἦσαν μόνο μιὰ στρατιωτικὴ πόλις τῆς Κεντρικῆς Ἰταλίας, ἡ ὁποία στράφηκε ἐναντίον ὅλων τῶν Ἑλλήνων τῆς Νοτίου Ἰταλίας καὶ Σικελίας, ἀλλὰ ἀργότερα καὶ κατὰ τῆς Ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδος καὶ ἐναντίον ὅλων των πνευματικῶς πολὺ ἀνεπτυγμένων Ἀποικιῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Κόσμου. Δὲν εἶχαν οὐδὲν πνευματικὸ ἐπίπεδο καὶ παρακαταθήκη, δηλαδὴ κανένα Πολιτισμὸ ὅπως π.χ. ἤδη τότε ἐπὶ πολλὲς χιλιετίες οἱ Ἕλληνες. Ἀπὸ ποῦ ἕως ποῦ οἱ «Ρωμαῖοι Φιλόσοφοι Σενέκα, Βιργίλιος καὶ Πλίνιος κ.α.», οἱ ὁποῖοι χωρὶς οὐδεμία παρακαταθήκη ἦρθαν αἴφνης ἀπὸ τὸ πουθενά, εὐθὺς μετὰ τὶς μάχες τῆς Πύδνας, τῶν Φιλίππων καὶ τοῦ Ἀκτίου. Ὅταν ἤδη τότε οἱ Ρωμαῖοι ἰσχυρίζονταν, ὅτι «αὐτοὶ νίκησαν τοὺς ‘Ἕλληνες μὲ τὰ ὅπλα τους, καὶ οἱ Ἕλληνες νίκησαν αὐτοὺς μὲ τὸ πνεῦμα καὶ τὴν σοφία τους»!
β Μετὰ τὶς προαναφερθεῖσες ἧττες τῶν Ἑλλήνων, δεκάδες χιλιάδες Ἕλληνες «ὑπηρέτησαν ὡς Σκλάβοι/δάσκαλοι» εἰς τὴν Ρώμη καὶ μετέφεραν ἐκεῖ τὴν γνώση καὶ τὴν σοφία τῶν Ἑλλήνων. Πρότερο οἱ Ρωμαῖοι ἦσαν μόνο μιὰ στρατιωτικὴ πόλις τῆς Κεντρικῆς Ἰταλίας, ἡ ὁποία στράφηκε ἐναντίον ὅλων τῶν Ἑλλήνων τῆς Νοτίου Ἰταλίας καὶ Σικελίας, ἀλλὰ ἀργότερα καὶ κατὰ τῆς Ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδος καὶ ἐναντίον ὅλων των πνευματικῶς πολὺ ἀνεπτυγμένων Ἀποικιῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Κόσμου. Δὲν εἶχαν οὐδὲν πνευματικὸ ἐπίπεδο καὶ παρακαταθήκη, δηλαδὴ κανένα Πολιτισμὸ ὅπως π.χ. ἤδη τότε ἐπὶ πολλὲς χιλιετίες οἱ Ἕλληνες. Ἀπὸ ποῦ ἕως ποῦ οἱ «Ρωμαῖοι Φιλόσοφοι Σενέκα, Βιργίλιος καὶ Πλίνιος κ.α.», οἱ ὁποῖοι χωρὶς οὐδεμία παρακαταθήκη ἦρθαν αἴφνης ἀπὸ τὸ πουθενά, εὐθὺς μετὰ τὶς μάχες τῆς Πύδνας, τῶν Φιλίππων καὶ τοῦ Ἀκτίου. Ὅταν ἤδη τότε οἱ Ρωμαῖοι ἰσχυρίζονταν, ὅτι «αὐτοὶ νίκησαν τοὺς ‘Ἕλληνες μὲ τὰ ὅπλα τους, καὶ οἱ Ἕλληνες νίκησαν αὐτοὺς μὲ τὸ πνεῦμα καὶ τὴν σοφία τους»!
Θὰ ἔχετε ἐπίσης ἀκούσει, ὅτι καὶ εἰς τὴν σύγχρονη ἐποχή, γόνοι πολλῶν εὔπορων, ποὺ σπουδάζουν εἰς τὰ διάφορα μὲ διεθνὲς κῦρος Πανεπιστήμια τοῦ Κόσμου, ἀποκτοῦνε Ἀκαδημαϊκοὺς Τίτλους μὲ ἐργασίες ποὺ γράφουν Καθηγητὲς ἔναντι ἀμοιβῆς ἢ ἐπειδὴ οἱ γονεῖς εἶναι χορηγοὶ τῶν Πανεπιστημίων! Γνωρίζω π.χ. πρώην Γερμανὸ Ὑπουργὸ Ἐξωτερικῶν, ὁ ὁποῖος πῆρε τὸ Τίτλο τοῦ Διδάκτορα (Dr.) χάρις εἰς τὴν βοήθεια ἑνὸς Ἕλληνα καὶ πολὺ γνωστοῦ εἰς τὴν Ἑλλάδα Συνταγματολόγου καθηγητοῦ, ποὺ δίδασκε τότε εἰς τὸ Πανεπιστήμιο τῆς Βόννης. Ἕνα δημοσίευμα ποὺ προκάλεσε τότε εἰς τὴν Γερμανία μεγάλη αἴσθηση εἰς τοὺς ἀναγνῶστες!
γ Μετὰ τὴν πρώτη ρήξη καὶ τὴν μεταφορὰ απο τὸν Μεγάλο Κωνσταντῖνο (ἐγκαίνια τῆς Κωνσταντινούπολης 11.Μαϊου 330 μ Χ.) τῆς νέας πρωτεύουσας εἰς τὸ Βυζάντιο, ἡ Ρώμη π.χ. ὁ Πάπας Αὐτῆς μετὰ βδελυγμίας ἀναφέρονταν εἰς τὴν Ἀνατολικὴ Ρώμη (Ost-Rom), ὄχι εἰς τὴν Αὐτοκρατορία τοῦ Βυζαντίου, ποὺ σημαίνει Ἑλληνικὴ Αὐτοκρατορία τοῦ Βυζαντίου. Ἐκ τοῦ λόγου αὐτοῦ ἀποκαλοῦσαν αὐτὴ Ἀνατολικὴ Ρώμη καὶ Ρωμιούς, καὶ ὄχι Βυζάντιο καὶ ‘Ἕλληνες.
δ Εἰς ὅλες τὶς ἐκφάνσεις τῶν τότε «Διανοούμενων καὶ Ἱστορικῶν» τῆς Εὐρώπης ἀποφεύγονταν συστηματικὰ ἡ ἄμεση ἀναφορὰ εἰς τοὺς Ἕλληνες καὶ τὸν Ἑλληνικὸ Πολιτισμό.
Πολὺ χαρακτηριστικὸ εἶναι ὅτι καὶ εἰς τὴν δεκαετία του '60 ὑπῆρχαν ἀκόμη ἑκατοντάδες Γυμνάσια εἰς τὶς Χῶρες της Κεντρικὲς Εὐρώπης, ποὺ ὀνομάζονταν «ΕΛΛΗΝΟ-ΡΩΜΑΪΚΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑ», τὰ ὁποῖα ἦσαν ὑπὸ τὸν Ἔλεγχο τοῦ Κυριάρχου τῆς Εὐρώπης Πάπα τῆς Ρώμης. Ἱστορικῶς μιὰ πρωτοφανὴς νοθεία τῆς Ἱστορίας καὶ τοῦ Πολιτισμοῦ. Πρὸς τί λοιπὸν ἡ πρόσθεση «ΡΩΜΑΪΚΑ», ἀφοῦ πηγὴ τῆς Γνώσης ἦσαν μόνο οἱ Ἕλληνες καὶ ὁ Ἑλληνικὸς Πολιτισμός! Διότι δὲν ὑπάρχει εἰς τὴν Παγκόσμια Ἱστορία ἕνας «Ἑλληνο-ρωμαϊκὸς Πολιτισμὸς» ἢ π.χ. «Ἑλληνο-αἰγυπτιακὸς Πολιτισμὸς» ἢ «Ἑλληνο-κινεζικὸς Πολιτισμὸς» ἢ «Ἑλληνο-βαβυλώνιος Πολιτισμὸς» καὶ τανάπαλιν κ.λπ., ἀλλὰ οὔτε καὶ ἕνας π.χ. «Κινεζικό-αἰγυπτιακὸς Πολιτισμὸς» ἢ «Ἰνδικό-κινεζικὸς Πολιτισμὸς» ἢ «Ἰαπωνικό-κινεζικὸς Πολιτισμὸς» ἢ «Σουμερικό-αἰγυπτιακὸς Πολιτισμὸς» καὶ οὕτω καθεξής. Δηλαδὴ μία σύμπτυξη/ἀρραβῶνας Πολιτισμῶν, καθότι κάθε Λαὸς εἶναι δημιουργὸς ἑνὸς Πολιτισμοῦ ποὺ ἔχει δικό του γνώρισμα καὶ δική του ταυτότητα, ἐξέλιξη, ἀνάδειξη, πορεία καὶ ἀδιαμφισβήτητη θέση εἰς τὴν Παγκόσμια Ἱστορία καὶ Πολιτισμό. Μάλιστα τότε μοῦ εἶχε προταθεῖ νὰ διδάξω σὲ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ «Ἑλληνο-ρωμαϊκὰ Γυμνάσια» εἰς τὴν Κολωνία (κοντὰ εἰς τὴν Βόννη!), ἀλλὰ δὲν ἀποδέχθηκα τὴν πρόταση, διότι εἶχα ἤδη ἑτοιμάσει τὶς βαλίτσες μου γιὰ τὴν τελικὴ ἐπιστροφὴ εἰς τὴν Πατρίδα μας.
δ Εἰς ὅλες τὶς ἐκφάνσεις τῶν τότε «Διανοούμενων καὶ Ἱστορικῶν» τῆς Εὐρώπης ἀποφεύγονταν συστηματικὰ ἡ ἄμεση ἀναφορὰ εἰς τοὺς Ἕλληνες καὶ τὸν Ἑλληνικὸ Πολιτισμό.
Πολὺ χαρακτηριστικὸ εἶναι ὅτι καὶ εἰς τὴν δεκαετία του '60 ὑπῆρχαν ἀκόμη ἑκατοντάδες Γυμνάσια εἰς τὶς Χῶρες της Κεντρικὲς Εὐρώπης, ποὺ ὀνομάζονταν «ΕΛΛΗΝΟ-ΡΩΜΑΪΚΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑ», τὰ ὁποῖα ἦσαν ὑπὸ τὸν Ἔλεγχο τοῦ Κυριάρχου τῆς Εὐρώπης Πάπα τῆς Ρώμης. Ἱστορικῶς μιὰ πρωτοφανὴς νοθεία τῆς Ἱστορίας καὶ τοῦ Πολιτισμοῦ. Πρὸς τί λοιπὸν ἡ πρόσθεση «ΡΩΜΑΪΚΑ», ἀφοῦ πηγὴ τῆς Γνώσης ἦσαν μόνο οἱ Ἕλληνες καὶ ὁ Ἑλληνικὸς Πολιτισμός! Διότι δὲν ὑπάρχει εἰς τὴν Παγκόσμια Ἱστορία ἕνας «Ἑλληνο-ρωμαϊκὸς Πολιτισμὸς» ἢ π.χ. «Ἑλληνο-αἰγυπτιακὸς Πολιτισμὸς» ἢ «Ἑλληνο-κινεζικὸς Πολιτισμὸς» ἢ «Ἑλληνο-βαβυλώνιος Πολιτισμὸς» καὶ τανάπαλιν κ.λπ., ἀλλὰ οὔτε καὶ ἕνας π.χ. «Κινεζικό-αἰγυπτιακὸς Πολιτισμὸς» ἢ «Ἰνδικό-κινεζικὸς Πολιτισμὸς» ἢ «Ἰαπωνικό-κινεζικὸς Πολιτισμὸς» ἢ «Σουμερικό-αἰγυπτιακὸς Πολιτισμὸς» καὶ οὕτω καθεξής. Δηλαδὴ μία σύμπτυξη/ἀρραβῶνας Πολιτισμῶν, καθότι κάθε Λαὸς εἶναι δημιουργὸς ἑνὸς Πολιτισμοῦ ποὺ ἔχει δικό του γνώρισμα καὶ δική του ταυτότητα, ἐξέλιξη, ἀνάδειξη, πορεία καὶ ἀδιαμφισβήτητη θέση εἰς τὴν Παγκόσμια Ἱστορία καὶ Πολιτισμό. Μάλιστα τότε μοῦ εἶχε προταθεῖ νὰ διδάξω σὲ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ «Ἑλληνο-ρωμαϊκὰ Γυμνάσια» εἰς τὴν Κολωνία (κοντὰ εἰς τὴν Βόννη!), ἀλλὰ δὲν ἀποδέχθηκα τὴν πρόταση, διότι εἶχα ἤδη ἑτοιμάσει τὶς βαλίτσες μου γιὰ τὴν τελικὴ ἐπιστροφὴ εἰς τὴν Πατρίδα μας.
ε Ἡ ὅποια ἀλλαγὴ εἰς τὴν Εὐρώπη ὀφείλεται πρῶτα εἰς τοὺς ὑποταγμένους ‘Ἕλληνές τῆς Νοτίου Ἰταλίας καὶ Σικελίας, καὶ ἐν συνεχείᾳ εἰς τοὺς Ἄραβες, οἱ ὁποῖοι μετὰ τὴν κατάκτηση τῆς Ἰβηρικῆς Χερσονήσου (709 μ. Χ.) ἀπὸ τὸν Ταρὶκ καὶ ἐν συνεχείᾳ τὴν Ἵδρυση τῶν ἐκεῖ Χαλιφάτων, μετέφεραν τὸν Ἑλληνικὸ Πολιτισμὸ εἰς τὴν Εὐρώπη, καὶ οἱ ὁποῖοι ἦσαν γνῶστες τῆς Ἀρχαίας Γνώσης καὶ Σοφίας τῶν Ἑλλήνων. Δηλαδὴ αὐτὸ τὸ Ἰσλαμο-ἀραβικὸ Σχῆμα προκάλεσε τὴν Ἀναγέννηση εἰς τὴν Εὐρώπη καὶ ὄχι οἱ Ρωμαῖοι. Βέβαια μετὰ τὴν πρώτη πτώση τοῦ Βυζαντίου (1204) εἰς τοὺς Ρωμαιο-Λατίνους/Φράγκους καὶ τὴν καταλήστευση ὅλων τῶν θησαυρῶν αὐτοῦ (Βιβλιογραφία, Ἔργων Τέχνης κ.α.) καὶ ἐν συνεχείᾳ λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν τελικὴ πτώση εἰς τοὺς Ὀθωμανοὺς (1453), μὲ τὴν φυγὴ χιλιάδων Ἑλλήνων διανοούμενων τοῦ Βυζαντίου πρὸς τὴν Ἰταλία καὶ τὴν Εὐρώπη, ἐπιταχύνθηκε τότε ἡ Ἀναγεννησιακὴ Τάση εἰς τὴν Εὐρώπη! Τότε ἔχουμε τὴν ἀνακάλυψη καὶ ἀνάδειξη τῆς σημασίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ, τότε ἔχουμε τὴν γέννηση καὶ ἀνάδειξη γνωστῶν Εὐρωπαίων Διανοούμενων καὶ Ἐπιστημόνων.
ζ Καὶ συμπληρώνω εἰς τὴν παράγραφο ε. :
Ὁ Γάλλος Συγγραφέας Sylvain Gouguenheim (γεν. τὸ 1960) Καθηγητὴς τῆς Μεσαιωνικῆς Ἱστορίας, μὲ τὸ Βιβλίο του «Ὁ Ἀριστοτέλης εἰς τὸ Μον-Σαιν Μισὲλ» μὲ τὸν εὔγλωττο ὑπότιτλο: «Οἱ Ἑλληνικὲς ρίζες τῆς Χριστιανικῆς Εὐρώπης», περιγράφει τὴν Χρονικὴ Περίοδο 7ο ἕως 12ο αἰῶνα. Ἕνα ἔργο τὸ ὁποῖο προκάλεσε ὅμως πολλὲς ἀντιδράσεις εἰς τὴν Εὐρώπη! Κατανοητὸ σὲ μία Εὐρώπη τὴν ὁποία, ἐπὶ ἑκατονταετηρίδες, ἐξαπατοῦσε ἡ Ρώμη, ὁ Πάπας καὶ ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία. Καὶ ἡ ὁποία Ρώμη καὶ ὁ Πάπας ἀποκαλοῦσαν τὴν Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία Ἀνατολικὴ Ρώμη, Ἀνατολικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία, καὶ ἀπαγόρευε εἰς τοὺς Ἕλληνες νὰ ἀποκαλοῦνται Ἕλληνες, ἀλλὰ Ρωμιοί!
4. Ἡ ἀφύπνιση τῶν Λαῶν. Σὲ ποιοὺς λοιπὸν ὀφείλει τὶς ἑλληνικὲς ρίζες της ἡ Χριστιανικὴ Εὐρώπη; Εἰς τοὺς Ἄραβες Χριστιανούς, εἰς τοὺς Ἄραβες Μουσουλμάνους, εἰς τὸν Ἀβερρόη, τὸν Μουσουλμᾶνο μελετητῆ τοῦ Ἀριστοτέλη εἰς τὸν 12ο αἰῶνα, ἢ ἀκόμη καὶ εἰς τοὺς εὐρωπαίους μοναχούς. Ποιοὶ ἄνοιξαν τὸν δρόμο εἰς τὴν Εὐρώπη γιὰ τὴν Ἀναγέννηση; Καὶ ἡ Ἀναγέννηση ἄνθησε ἔτσι ξαφνικὰ εἰς τὴν Εὐρώπη ἢ μήπως δὲν πρέπει ξεχνᾶμε ὅτι πολὺ νωρίτερα, τὸν 9ο αἰῶνα, εἶχε προηγηθεῖ ἡ ἀφύπνιση τῶν λαῶν ποὺ ἀποτελοῦσαν τὴ Μεγάλη Αὐτοκρατορία τοῦ Καρλομάγνου; Τότε δηλαδὴ ποὺ ὁ Αὐτοκράτορας ἐνεθάρρυνε τὴ μελέτη τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων καὶ ἤδη εἰς τὰ μοναστήρια αὐτῆς, μιᾶς περιόδου ὅπου εἶχε ἀρχίσει ἡ ἀντιγραφὴ ἀρχαίων καὶ ἱερῶν χειρογράφων ποὺ προετοίμασαν τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν Ἀναγέννηση.
Ὁ Γάλλος Συγγραφέας Sylvain Gouguenheim (γεν. τὸ 1960) Καθηγητὴς τῆς Μεσαιωνικῆς Ἱστορίας, μὲ τὸ Βιβλίο του «Ὁ Ἀριστοτέλης εἰς τὸ Μον-Σαιν Μισὲλ» μὲ τὸν εὔγλωττο ὑπότιτλο: «Οἱ Ἑλληνικὲς ρίζες τῆς Χριστιανικῆς Εὐρώπης», περιγράφει τὴν Χρονικὴ Περίοδο 7ο ἕως 12ο αἰῶνα. Ἕνα ἔργο τὸ ὁποῖο προκάλεσε ὅμως πολλὲς ἀντιδράσεις εἰς τὴν Εὐρώπη! Κατανοητὸ σὲ μία Εὐρώπη τὴν ὁποία, ἐπὶ ἑκατονταετηρίδες, ἐξαπατοῦσε ἡ Ρώμη, ὁ Πάπας καὶ ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία. Καὶ ἡ ὁποία Ρώμη καὶ ὁ Πάπας ἀποκαλοῦσαν τὴν Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία Ἀνατολικὴ Ρώμη, Ἀνατολικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία, καὶ ἀπαγόρευε εἰς τοὺς Ἕλληνες νὰ ἀποκαλοῦνται Ἕλληνες, ἀλλὰ Ρωμιοί!
4. Ἡ ἀφύπνιση τῶν Λαῶν. Σὲ ποιοὺς λοιπὸν ὀφείλει τὶς ἑλληνικὲς ρίζες της ἡ Χριστιανικὴ Εὐρώπη; Εἰς τοὺς Ἄραβες Χριστιανούς, εἰς τοὺς Ἄραβες Μουσουλμάνους, εἰς τὸν Ἀβερρόη, τὸν Μουσουλμᾶνο μελετητῆ τοῦ Ἀριστοτέλη εἰς τὸν 12ο αἰῶνα, ἢ ἀκόμη καὶ εἰς τοὺς εὐρωπαίους μοναχούς. Ποιοὶ ἄνοιξαν τὸν δρόμο εἰς τὴν Εὐρώπη γιὰ τὴν Ἀναγέννηση; Καὶ ἡ Ἀναγέννηση ἄνθησε ἔτσι ξαφνικὰ εἰς τὴν Εὐρώπη ἢ μήπως δὲν πρέπει ξεχνᾶμε ὅτι πολὺ νωρίτερα, τὸν 9ο αἰῶνα, εἶχε προηγηθεῖ ἡ ἀφύπνιση τῶν λαῶν ποὺ ἀποτελοῦσαν τὴ Μεγάλη Αὐτοκρατορία τοῦ Καρλομάγνου; Τότε δηλαδὴ ποὺ ὁ Αὐτοκράτορας ἐνεθάρρυνε τὴ μελέτη τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων καὶ ἤδη εἰς τὰ μοναστήρια αὐτῆς, μιᾶς περιόδου ὅπου εἶχε ἀρχίσει ἡ ἀντιγραφὴ ἀρχαίων καὶ ἱερῶν χειρογράφων ποὺ προετοίμασαν τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν Ἀναγέννηση.
α Ἡ Θεοφανὼ καὶ ὁ Γερμανὸς Αὐτοκράτορας Ὄθων Β'
Οἱ Φράγκοι καὶ οἱ Γερμανοί/Σάξονες, ἐν συνεχείᾳ κοινῶς Ἀγγλοσάξονες, ὅμως εἶχαν καὶ ἔχουν πολὺ συγκεκριμένες προκαταλήψεις ἀπέναντι εἰς τοὺς Ἕλληνες καὶ τὸ Βυζάντιο. Ἰδιαίτερα ὅταν ἡ βυζαντινὴ πριγκίπισσα Θεοφανὼ παντρεύτηκε (972) τὸν Γερμανὸ Αὐτοκράτορα Ὄθωνα Β', τὴν ὁποία Θεοφανὼ ἐχθρεύονταν ὅμως οἱ Φράγκοι. Τότε ἔχουμε τὴν ἀνόρθωση τῆς Παποσύνης (Πάπας Ἰωάννης ΙΓ (965-972), ὅπου Θεολογικοὶ Κύκλοι τῶν Γερμανῶν Ἡγεμόνων καὶ Εὐγενῶν ἔθεσαν ἐφεξῆς ὑπὸ τὴν ἡγεμονία καὶ ἐπιρροή τους τὴν Ρώμη, τοὺς Πᾶπες καὶ τὴν Παποσύνη καὶ ἔτσι προκάλεσαν μὲ τὸ Filioque καὶ τὸ Μεγάλο Σχίσμα (1054). Ἡ διαμάχη δηλαδὴ ἀπὸ «ποῖον προέρχεται τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀπὸ τὸν Θεὸ Πατέρα ἢ τὸν Θεὸ Πατέρα καὶ τὸν Υἱό»; Ἔκτοτε καὶ μέχρις σήμερα δὲν ἄλλαξε ὅμως ἡ στάση τους κατὰ τῶν Ἑλλήνων, τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδoξίας!
Οἱ Φράγκοι καὶ οἱ Γερμανοί/Σάξονες, ἐν συνεχείᾳ κοινῶς Ἀγγλοσάξονες, ὅμως εἶχαν καὶ ἔχουν πολὺ συγκεκριμένες προκαταλήψεις ἀπέναντι εἰς τοὺς Ἕλληνες καὶ τὸ Βυζάντιο. Ἰδιαίτερα ὅταν ἡ βυζαντινὴ πριγκίπισσα Θεοφανὼ παντρεύτηκε (972) τὸν Γερμανὸ Αὐτοκράτορα Ὄθωνα Β', τὴν ὁποία Θεοφανὼ ἐχθρεύονταν ὅμως οἱ Φράγκοι. Τότε ἔχουμε τὴν ἀνόρθωση τῆς Παποσύνης (Πάπας Ἰωάννης ΙΓ (965-972), ὅπου Θεολογικοὶ Κύκλοι τῶν Γερμανῶν Ἡγεμόνων καὶ Εὐγενῶν ἔθεσαν ἐφεξῆς ὑπὸ τὴν ἡγεμονία καὶ ἐπιρροή τους τὴν Ρώμη, τοὺς Πᾶπες καὶ τὴν Παποσύνη καὶ ἔτσι προκάλεσαν μὲ τὸ Filioque καὶ τὸ Μεγάλο Σχίσμα (1054). Ἡ διαμάχη δηλαδὴ ἀπὸ «ποῖον προέρχεται τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀπὸ τὸν Θεὸ Πατέρα ἢ τὸν Θεὸ Πατέρα καὶ τὸν Υἱό»; Ἔκτοτε καὶ μέχρις σήμερα δὲν ἄλλαξε ὅμως ἡ στάση τους κατὰ τῶν Ἑλλήνων, τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδoξίας!
β Ἡ ἧττα τοῦ Βυζαντίου ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανοὺς εἰς τὸ Μαντζικὲρτ 26.Αυγ.1071. Εἶναι μία συνέπεια τῆς Ἔχθρας θανάσιμου Μίσους των Ρωμαῖο-Λατίνων, τῶν Φράγκων καὶ Ἀγγλοσαξόνων, οἱ ὁποῖοι μετὰ τὸ Μεγάλο Σχίσμα (1054) καὶ μόλις 16 χρόνια μετὰ (1071) στράφηκαν εὐθέως κατὰ τοῦ Βυζαντίου, ἐνισχύοντας καὶ ἐνθαρρύνοντας τοὺς Σελτζούκους/Τούρκους κατὰ τοῦ Βυζαντίου. Καὶ ἕπεται ἡ συνέχεια: μόλις 25 χρόνια ἀργότερα, τὸ 1096, μὲ τὴν Α' Σταυροφορία ἔχουμε τὴν λεηλασία τῶν χωρῶν τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας. Εἴκοσι (20) «Σταυροφορίες λεηλασιῶν, καταστροφῶν καὶ βαρβαρότητας» ἀκολούθησαν μεταξὺ τοῦ 11ου καὶ 15ου αἰῶνα. Μὲ τὶς βαρβαρότητες καὶ κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας καὶ τῶν Λαῶν αὐτῆς.
γ Ἡ ἀρχὴ τῆς Ἀποικιοκρατίας καὶ «ἡ λεηλασία τῆς ἀνθρωπότητας» μὲ τὶς βαρβαρότητες καὶ φρικαλεότητες εἰς βάρος τῶν Λαῶν, τὸ μεγαλύτερο εἰς τὴν Παγκόσμια Ἱστορία σκλαβοπάζαρο πολλῶν ἑκατομμυρίων Ἀφρικανῶν, καὶ τὴν καταστροφὴ σὲ ὅλη τὴν ὑφήλιο πολλῶν Παραδόσεων καὶ Πολιτισμῶν.
Μετὰ τὴν πτώση τῆς ἀβοήθητης ἀπὸ τοὺς Ρωμαιο/Λατίνους/Φράγκους κ.α. Κωνσταντινούπολης (1453), ἔχουμε μόλις 39 χρόνια ἀργότερα (1492) τὴν ἀρχὴ τῆς Ἀποικιοκρατίας μὲ τὶς λεηλασίες καὶ βαρβαρότητες κατὰ τῆς Ἀνθρωπότητας μὲ τὸν Χριστόφορο Κολόμπο. Τὸ 1499-1500 ὁ Ἀμέρικο Βεσπούτσι. Τὸ 1520 ὁ Φερδινάνδος Μαγγελάνος. Τὸ 1650 οἱ Ὁλλανδοὶ εἰς τὴν Ἀφρικὴ καὶ τὴν Ἀμερικανικὴ Ἤπειρο καὶ λίγο μετὰ οἱ Βέλγοι καὶ ἄλλοι Εὐρωπαῖοι. Νὰ μὴ ξεχάσουμε καὶ τὴν «ἐπιζήμια παρουσία τῶν Φράγκων-Ρωμαιο-Λατίνων καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα»!
δ Οἱ Ρωμαιο-Λατῖνοι / Καθολικὴ Ἐκκλησία(Παποσύνη)/Φράγκοι-Ἀγγλοσάξονες μισοῦσαν/μισοῦν τοὺς Ἕλληνες, τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Σημειωτέο εἶναι, ὅτι κατὰ κοινὴ καὶ γενικὴ ὁμολογία τῶν προαναφερθέντων, οὔτε ἡ Καθολικὴ καὶ Προτεσταντικὴ Ἐκκλησία, ἀλλὰ οὔτε καὶ οἱ Εὐρωπαϊκὲς Κυβερνήσεις μὲ ἐξαίρεση μόνο ἐκείνων τῶν ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ, συνέδραμαν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ τὸν Ἑλληνικὸ Λαὸ εἰς τὸν ἀπελευθερωτικὸ Ἀγῶνα τοῦ 1821! Σὲ αὐτὸ ἀναφερθήκαμε ἤδη εἰς τὶς προηγούμενες παραγράφους Ἀλλὰ μισοῦσαν καὶ μισοῦν καὶ τοὺς Ἑβραίους. Ἕπεται ἡ ἑπόμενη παράγραφος ε.
γ Ἡ ἀρχὴ τῆς Ἀποικιοκρατίας καὶ «ἡ λεηλασία τῆς ἀνθρωπότητας» μὲ τὶς βαρβαρότητες καὶ φρικαλεότητες εἰς βάρος τῶν Λαῶν, τὸ μεγαλύτερο εἰς τὴν Παγκόσμια Ἱστορία σκλαβοπάζαρο πολλῶν ἑκατομμυρίων Ἀφρικανῶν, καὶ τὴν καταστροφὴ σὲ ὅλη τὴν ὑφήλιο πολλῶν Παραδόσεων καὶ Πολιτισμῶν.
Μετὰ τὴν πτώση τῆς ἀβοήθητης ἀπὸ τοὺς Ρωμαιο/Λατίνους/Φράγκους κ.α. Κωνσταντινούπολης (1453), ἔχουμε μόλις 39 χρόνια ἀργότερα (1492) τὴν ἀρχὴ τῆς Ἀποικιοκρατίας μὲ τὶς λεηλασίες καὶ βαρβαρότητες κατὰ τῆς Ἀνθρωπότητας μὲ τὸν Χριστόφορο Κολόμπο. Τὸ 1499-1500 ὁ Ἀμέρικο Βεσπούτσι. Τὸ 1520 ὁ Φερδινάνδος Μαγγελάνος. Τὸ 1650 οἱ Ὁλλανδοὶ εἰς τὴν Ἀφρικὴ καὶ τὴν Ἀμερικανικὴ Ἤπειρο καὶ λίγο μετὰ οἱ Βέλγοι καὶ ἄλλοι Εὐρωπαῖοι. Νὰ μὴ ξεχάσουμε καὶ τὴν «ἐπιζήμια παρουσία τῶν Φράγκων-Ρωμαιο-Λατίνων καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα»!
δ Οἱ Ρωμαιο-Λατῖνοι / Καθολικὴ Ἐκκλησία(Παποσύνη)/Φράγκοι-Ἀγγλοσάξονες μισοῦσαν/μισοῦν τοὺς Ἕλληνες, τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Σημειωτέο εἶναι, ὅτι κατὰ κοινὴ καὶ γενικὴ ὁμολογία τῶν προαναφερθέντων, οὔτε ἡ Καθολικὴ καὶ Προτεσταντικὴ Ἐκκλησία, ἀλλὰ οὔτε καὶ οἱ Εὐρωπαϊκὲς Κυβερνήσεις μὲ ἐξαίρεση μόνο ἐκείνων τῶν ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ, συνέδραμαν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ τὸν Ἑλληνικὸ Λαὸ εἰς τὸν ἀπελευθερωτικὸ Ἀγῶνα τοῦ 1821! Σὲ αὐτὸ ἀναφερθήκαμε ἤδη εἰς τὶς προηγούμενες παραγράφους Ἀλλὰ μισοῦσαν καὶ μισοῦν καὶ τοὺς Ἑβραίους. Ἕπεται ἡ ἑπόμενη παράγραφος ε.
ε Οἱ διωγμοὶ καὶ ἡ τιμωρία τῶν Ἑβραίων εἰς τὴν Εὐρώπη
Ὁ Σταυρὸς εἶναι μία ἐφεύρεση τῶν Ρωμαίων, ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ πολλά, ἀλλὰ ἔκτοτε καὶ τὸ πιὸ βασικὸ ἐργαλεῖο βασανισμοῦ τῶν ἀνθρώπων, ἄρα εἶναι συνώνυμο τῆς ἀπάνθρωπης καὶ βάρβαρης συμπεριφορᾶς τῶν Ρωμαίων. Ἡ ὁποία βαρβαρότητα μεταλαμπαδεύθηκε εἰς τοὺς Εὐρωπαίους, οἱ ὁποῖοι ἔγιναν ὅμοιοι τῶν Ρωμαίων, μὲ ἰδιότητες καὶ χαρακτηριστικά, ποὺ εἶναι π.χ. ἡ πολὺ μειωμένη ἠθικὴ καὶ εὐσυνειδησία εἰς τὴν ἐφεξῆς συμπεριφορὰ αὐτῶν ἀπέναντι τῶν ἄλλων Λαῶν καὶ Πολιτισμῶν. Ὅμως μὲ τὴν Σταύρωση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὴν ὁποία εὐθύνονται μόνο οἱ Ρωμαῖοι, εὐθὺς μετὰ κατέστῃ ὁ Σταυρὸς τὸ Σύμβολο τῆς Χριστιανοσύνης. Ἀλλὰ εἶναι καὶ τὸ Σύμβολο τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἐξαιτίας τῆς ἀδικίας, τῆς ἔνδειας, τῆς δυστυχίας καὶ βαρβαρότητας σταυρώνονται!
Ὁ Σταυρὸς εἶναι μία ἐφεύρεση τῶν Ρωμαίων, ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ πολλά, ἀλλὰ ἔκτοτε καὶ τὸ πιὸ βασικὸ ἐργαλεῖο βασανισμοῦ τῶν ἀνθρώπων, ἄρα εἶναι συνώνυμο τῆς ἀπάνθρωπης καὶ βάρβαρης συμπεριφορᾶς τῶν Ρωμαίων. Ἡ ὁποία βαρβαρότητα μεταλαμπαδεύθηκε εἰς τοὺς Εὐρωπαίους, οἱ ὁποῖοι ἔγιναν ὅμοιοι τῶν Ρωμαίων, μὲ ἰδιότητες καὶ χαρακτηριστικά, ποὺ εἶναι π.χ. ἡ πολὺ μειωμένη ἠθικὴ καὶ εὐσυνειδησία εἰς τὴν ἐφεξῆς συμπεριφορὰ αὐτῶν ἀπέναντι τῶν ἄλλων Λαῶν καὶ Πολιτισμῶν. Ὅμως μὲ τὴν Σταύρωση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὴν ὁποία εὐθύνονται μόνο οἱ Ρωμαῖοι, εὐθὺς μετὰ κατέστῃ ὁ Σταυρὸς τὸ Σύμβολο τῆς Χριστιανοσύνης. Ἀλλὰ εἶναι καὶ τὸ Σύμβολο τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἐξαιτίας τῆς ἀδικίας, τῆς ἔνδειας, τῆς δυστυχίας καὶ βαρβαρότητας σταυρώνονται!
Μετὰ τοὺς Διωγμοὺς καὶ τὰ βασανιστήρια τῶν Χριστιανῶν οἱ Ρωμαῖοι στράφηκαν ἀργότερα καὶ κατὰ τῶν Ἑβραίων. Ἡ Παποσύνη/Καθολικὴ Ἐκκλησία δὲν διαφέρει καθόλου οὔτε ἀπὸ τὸν Προτεσταντισμὸ(ἀπὸ τὴν λατινικὴ λέξη: protestor: ποὺ σημαίνει «διακηρύττω τὴν ἀντίθεσή μου, διαμαρτύρομαι») τοῦ Γερμανοῦ Μοναχοῦ τοῦ Μαρτίνου Λούθηρου (1483-1546), τοῦ Ἡγέτη Μεταρρυθμιστῆ καὶ Θεμελιωτῆ τοῦ Προτεσταντισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἀποσπάσθηκε ἀπὸ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία ἐξαιτίας μόνο τοῦ Ἡγεμονισμοῦ τῶν Αὐθαιρεσιῶν τοῦ Πάπα καὶ τῆς Ρώμης. Ἐκ τοῦ λόγου αὐτοῦ, ὁ Προτεσταντισμὸς ὡς Ἐκκλησία, δὲν ἡγεῖται ἀπὸ Ἀνώτατο Ἡγέτη!
Ἡ Παποσύνη ὅμως ἐξέθρεψε καὶ τὸ Μῖσος κατὰ τῶν Ἑβραίων, τοὺς ὁποίους θεώρησε καὶ ὡς «ὑπεύθυνους γιὰ τὴν Σταύρωση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ». Ἐνῶ πραγματικοὶ ὑπεύθυνοι καὶ ἔνοχοι ἦσαν τότε μόνο ἡ Ρώμη καὶ οἱ Ρωμαῖοι μὲ τὴν σύμπραξή αὐτῶν μὲ τὴ Φατρία τῶν Φαρισαίων! Λίγο μετὰ ἀκολούθησε ἡ ἐκδίωξη τῶν Ἑβραίων ἀπὸ τὴν Πάτρια Γῆ, οἱ ὁποῖοι μετοίκησαν σὲ διάφορες χῶρες (Ἑβραῖοι τῆς Διασπορᾶς!). Ἡ «Κυρίαρχος τῆς Εὐρώπης Παποσύνη» γιὰ νὰ τιμωρήσει ὅμως τοὺς Ἑβραίους, ὡς δῆθεν «ὑπευθύνους γιὰ τὴν Σταύρωση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ», ἀπαγόρευσε εἰς τοὺς Ἡγεμόνες καὶ Εὐγενεῖς τῆς Εὐρώπης τὸν διορισμὸ τῶν Ἑβραίων σὲ Δημόσιες Ὑπηρεσίες, τὸν Στρατό, τὴν ἀπονομὴ σὲ αὐτοὺς τίτλων Εὐγενῶν καὶ τὴν ἐνασχόληση αὐτῶν σὲ μερικὰ ἐπαγγέλματα.
Γιὰ τὴν ἐπιβίωση τους, οἱ Ἑβραῖοι ἐστράφησαν τότε σὲ διάφορους τομεῖς τῆς μεταποίησης, τοῦ μικρεμπορίου, τοῦ δανεισμοῦ χρημάτων, ἐν κατακλεῖδι τῆς Οἰκονομίας. Ἔτσι μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου ἀπέκτησαν τὸν Ἔλεγχο τῆς Οἰκονομίας καὶ τοῦ Τραπεζικοῦ Συστήματος! Ὡς συνέπεια τῆς Οἰκονομικῆς Ἰσχύος τους, ἔχουμε καὶ τὴν ἀπαρχὴ τοῦ μίσους καὶ τοὺς διωγμοὺς τῶν Ἑβραίων σὲ διάφορες χῶρες, ὅπως π.χ. τὸ ἔτος 1492 εἰς τὴν Ἱσπανία (τμῆμα τῶν ὁποίων κατέφυγε τότε π.χ. καὶ εἰς τὴν Θεσσαλονίκη). Λίγο ἀργότερα ἀκολούθησαν ἡ Γαλλία, Οὑγγαρία, Αὐστρία, Γερμανία καὶ ἄλλες χῶρες. Ἔτσι ἔχουμε καὶ τὸν Ἀντισημιτισμὸ εἰς τὴν Εὐρώπη, ἀποκορύφωμα τοῦ ὁποίου ἦταν ἡ Γερμανία μὲ τὸ Ὁλοκαύτωμα τῶν Ἑβραίων!
Ὅμως οἱ Παραδόσεις τῶν Λαῶν, οἱ Πολιτισμοὶ καὶ ἡ Ἱστορία διδάσκουν. Ἡ ἐξασφάλιση σήμερα τῆς συνεχῶς αὐξανόμενης τάσης μερικῶν Ἰσχυρῶν τῶν Οἰκονομιῶν τοῦ Πλανήτη, μὲ τὴν ἐμμονὴ αὐτῶν εἰς τὴν «εὐτυχία καὶ ἐπιτυχία τῆς στατιστικῆς τῶν ἀριθμῶν», ποὺ εὐθύνονται ὅμως γιὰ τὴν τεράστια οἰκολογικὴ καταστροφή, καὶ ἡ ὁποία καταστροφὴ συνεχίζεται μὲ ἀμείωτο ρυθμό, ἀλλὰ καὶ ἐξαιτίας καὶ τῆς ἀσυνεννοησίας αὐτῶν, μᾶς θυμίζουν τὸν Πύργο τῆς Βαβέλ, τὴν Κιβωτὸ τοῦ Νῶε, τὸν Κατακλυσμὸ τοῦ Δευκαλίωνα καὶ τὴν καταστροφὴ τῶν Σοδόμων καὶ Γομόρρων. Καθότι ὅλοι αὐτοὶ βλέπουν σήμερα μόνο τὸ δένδρο καὶ ὄχι τὸ Δάσος ποὺ χάνεται. Ἐν τέλει ἐπικείμενη εἶναι ἡ ἀναπόφευκτη καταστροφὴ τῆς ἀνθρωπότητας μὲ τὴν δυστυχία καὶ τὸν θάνατο ἑκατοντάδων ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων.
Ἀγαπητοὶ φίλοι, οἱ ἀνιστόρητοι καὶ ἐθνομηδενιστές, ὄχι μόνον διχάζουν ἐπὶ δεκαετίες τὶς κοινωνίες καὶ τοὺς Λαούς, καὶ ἔτσι βλάπτουν καὶ τὴν Πατρίδα μας, ἀλλὰ ὡς ἤδη γνωστό, οἱ ἔνοχοι δὲν ἀνέχονται καὶ οὔτε κἂν τὴν ἀλήθεια, ἀπεναντίας εἶναι σφοδροὶ πολέμιοι καὶ ἐχθροὶ αὐτῆς. Ὁ Ἀριστοτέλης ὅμως εἶπε: «Τὸ ἀληθὲς καὶ τὸ δίκαιο εἶναι ἀπὸ τὸ φύση πιὸ δυνατὸ ἀπὸ τὸ ψευδὲς καὶ τὸ ἄδικο». Ἐνῶ ὁ Νίκος Καζαντζάκης εἶπε: «Τὸ ψέμα εἶναι ἀνανδρία». Καὶ ὁ Συντάκτης-ἀρθρογράφος ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι εὐθυνόφοβος, ἀλλὰ εὐθύγραμμος, εὐθύλογος καὶ ἑτοιμόλογος προσθέτει: «Εἰς τὴν ἁπλότητα τῆς ζωῆς εὑρίσκεται ὁ πλοῦτος τῆς γνώσης καὶ τῆς σοφίας. Ἡ γνώση εἶναι ἡ μόνη δύναμη ποὺ στρέφεται κατὰ τῆς βαρβαρότητας, τῆς ἀδικίας καὶ τοῦ ψεύδους ποὺ καταστρέφουν τὴν ἀνθρωπότητα. Γιὰ αὐτὸ δὲν ποιεῖ τιμὴ γιὰ τοὺς λόγους ὕπαρξής μας, ὅταν πολλοὶ ἀμφισβητοῦν καὶ προσβάλλουν συστηματικὰ τὸν Πολιτισμό, τὴν Ἱστορία καὶ τὶς Παραδόσεις τῶν Λαῶν, τὸ Πνεῦμα, τὶς σκέψεις, τὶς ἱκανότητες καὶ τὶς ἀγωνίες τῶν ἄλλων».
Οἱ ἄνθρωποι ἀναζητοῦν ὅμως κάθε τόσο ἕνα ἄλλοθι γιὰ τὰ λάθη τους. Ἀποφεύγουν ἔτσι νὰ σταθοῦν ὄρθιοι μπροστὰ εἰς τὸν καθρέπτη τους, διότι φοβοῦνται ὅ,τι αὐτὸς θὰ σπάσει σὲ χιλιάδες κομμάτια καὶ θὰ τοὺς πλακώσει. Ἄν γιὰ μερικοὺς εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ παλεύεις συνεχῶς μὲ τὸ ἴδιο τὸ αἷμα καὶ τὰ ἰδανικά του.
Ὁ Πολιτισμὸς ποὺ παράγει Πνεῦμα ἦταν ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων ἡ ἀνυπέρβλητη καὶ αἰώνια δύναμη τῶν Ἑλλήνων, γιὰ αὐτὸ οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἀπεχθάνονταν τὴν βαρβαρότητα ποὺ παράγει μόνο πλοῦτο, ἀσύδοτη πλεονεξία καὶ ἀπληστία. Οἱ ἄνθρωποι, δυστυχῶς, σήμερα εἶναι ὅμηροι μιᾶς κοινωνίας τῆς βαρβαρότητας, τῆς σιωπῆς, ἀδιαφορίας, ὠχαδερφισμοῦ καὶ τῆς βίας τῶν βολεμένων.
Ὅμως οἱ Παραδόσεις τῶν Λαῶν, οἱ Πολιτισμοὶ καὶ ἡ Ἱστορία διδάσκουν. Ἡ ἐξασφάλιση σήμερα τῆς συνεχῶς αὐξανόμενης τάσης μερικῶν Ἰσχυρῶν τῶν Οἰκονομιῶν τοῦ Πλανήτη, μὲ τὴν ἐμμονὴ αὐτῶν εἰς τὴν «εὐτυχία καὶ ἐπιτυχία τῆς στατιστικῆς τῶν ἀριθμῶν», ποὺ εὐθύνονται ὅμως γιὰ τὴν τεράστια οἰκολογικὴ καταστροφή, καὶ ἡ ὁποία καταστροφὴ συνεχίζεται μὲ ἀμείωτο ρυθμό, ἀλλὰ καὶ ἐξαιτίας καὶ τῆς ἀσυνεννοησίας αὐτῶν, μᾶς θυμίζουν τὸν Πύργο τῆς Βαβέλ, τὴν Κιβωτὸ τοῦ Νῶε, τὸν Κατακλυσμὸ τοῦ Δευκαλίωνα καὶ τὴν καταστροφὴ τῶν Σοδόμων καὶ Γομόρρων. Καθότι ὅλοι αὐτοὶ βλέπουν σήμερα μόνο τὸ δένδρο καὶ ὄχι τὸ Δάσος ποὺ χάνεται. Ἐν τέλει ἐπικείμενη εἶναι ἡ ἀναπόφευκτη καταστροφὴ τῆς ἀνθρωπότητας μὲ τὴν δυστυχία καὶ τὸν θάνατο ἑκατοντάδων ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων.
Ἀγαπητοὶ φίλοι, οἱ ἀνιστόρητοι καὶ ἐθνομηδενιστές, ὄχι μόνον διχάζουν ἐπὶ δεκαετίες τὶς κοινωνίες καὶ τοὺς Λαούς, καὶ ἔτσι βλάπτουν καὶ τὴν Πατρίδα μας, ἀλλὰ ὡς ἤδη γνωστό, οἱ ἔνοχοι δὲν ἀνέχονται καὶ οὔτε κἂν τὴν ἀλήθεια, ἀπεναντίας εἶναι σφοδροὶ πολέμιοι καὶ ἐχθροὶ αὐτῆς. Ὁ Ἀριστοτέλης ὅμως εἶπε: «Τὸ ἀληθὲς καὶ τὸ δίκαιο εἶναι ἀπὸ τὸ φύση πιὸ δυνατὸ ἀπὸ τὸ ψευδὲς καὶ τὸ ἄδικο». Ἐνῶ ὁ Νίκος Καζαντζάκης εἶπε: «Τὸ ψέμα εἶναι ἀνανδρία». Καὶ ὁ Συντάκτης-ἀρθρογράφος ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι εὐθυνόφοβος, ἀλλὰ εὐθύγραμμος, εὐθύλογος καὶ ἑτοιμόλογος προσθέτει: «Εἰς τὴν ἁπλότητα τῆς ζωῆς εὑρίσκεται ὁ πλοῦτος τῆς γνώσης καὶ τῆς σοφίας. Ἡ γνώση εἶναι ἡ μόνη δύναμη ποὺ στρέφεται κατὰ τῆς βαρβαρότητας, τῆς ἀδικίας καὶ τοῦ ψεύδους ποὺ καταστρέφουν τὴν ἀνθρωπότητα. Γιὰ αὐτὸ δὲν ποιεῖ τιμὴ γιὰ τοὺς λόγους ὕπαρξής μας, ὅταν πολλοὶ ἀμφισβητοῦν καὶ προσβάλλουν συστηματικὰ τὸν Πολιτισμό, τὴν Ἱστορία καὶ τὶς Παραδόσεις τῶν Λαῶν, τὸ Πνεῦμα, τὶς σκέψεις, τὶς ἱκανότητες καὶ τὶς ἀγωνίες τῶν ἄλλων».
Οἱ ἄνθρωποι ἀναζητοῦν ὅμως κάθε τόσο ἕνα ἄλλοθι γιὰ τὰ λάθη τους. Ἀποφεύγουν ἔτσι νὰ σταθοῦν ὄρθιοι μπροστὰ εἰς τὸν καθρέπτη τους, διότι φοβοῦνται ὅ,τι αὐτὸς θὰ σπάσει σὲ χιλιάδες κομμάτια καὶ θὰ τοὺς πλακώσει. Ἄν γιὰ μερικοὺς εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ παλεύεις συνεχῶς μὲ τὸ ἴδιο τὸ αἷμα καὶ τὰ ἰδανικά του.
Ὁ Πολιτισμὸς ποὺ παράγει Πνεῦμα ἦταν ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων ἡ ἀνυπέρβλητη καὶ αἰώνια δύναμη τῶν Ἑλλήνων, γιὰ αὐτὸ οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἀπεχθάνονταν τὴν βαρβαρότητα ποὺ παράγει μόνο πλοῦτο, ἀσύδοτη πλεονεξία καὶ ἀπληστία. Οἱ ἄνθρωποι, δυστυχῶς, σήμερα εἶναι ὅμηροι μιᾶς κοινωνίας τῆς βαρβαρότητας, τῆς σιωπῆς, ἀδιαφορίας, ὠχαδερφισμοῦ καὶ τῆς βίας τῶν βολεμένων.
Γεώργιος Ἐμ.Δημητράκης
Ὑποσημείωση: Ὁ Συντάκτης κρητικῆς (Μαριοὺ Ν. Ρεθύμνης) καὶ θρακικὴς καταγωγῆς γεννήθηκε καὶ διαμένει εἰς τὴν Ξάνθη/Θράκη, τὸν Προμαχῶνα τῆς Ἑλλάδος. Σπούδασε Πολιτικές-Οἰκονομικὲς Ἐπιστῆμες καὶ Κοινωνιολογία εἰς τὸ Πανεπιστήμιο τῆς Βόννης καὶ Ἱστορία καὶ Πολιτιστικὴ Κληρονομιὰ εἰς τὴν Ἀθήνα. Διετέλεσε ἐπὶ 30-ετίας Διπλωματοῦχος Ξεναγὸς γιὰ ὅλη τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπικράτεια
Ὑποσημείωση: Ὁ Συντάκτης κρητικῆς (Μαριοὺ Ν. Ρεθύμνης) καὶ θρακικὴς καταγωγῆς γεννήθηκε καὶ διαμένει εἰς τὴν Ξάνθη/Θράκη, τὸν Προμαχῶνα τῆς Ἑλλάδος. Σπούδασε Πολιτικές-Οἰκονομικὲς Ἐπιστῆμες καὶ Κοινωνιολογία εἰς τὸ Πανεπιστήμιο τῆς Βόννης καὶ Ἱστορία καὶ Πολιτιστικὴ Κληρονομιὰ εἰς τὴν Ἀθήνα. Διετέλεσε ἐπὶ 30-ετίας Διπλωματοῦχος Ξεναγὸς γιὰ ὅλη τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπικράτεια
«Πᾶνος»
Ύπουλο κείμενο...
ΑπάντησηΔιαγραφή