Γράφει ὁ Ἀντγος ἐ.ἀ. Θεόκλητος Ρουσάκης
Τιμοῦμε σήμερα τὴν μνήμη τοῦ Εὐπατρίδη Στρατηγοῦ τῶν Καταδρομῶν, Γεωργίου Καρούσου (1928-2005), ποὺ πρὶν ἀπὸ 17 χρόνια σὰν σήμερα ξεκίνησε τὴν τελευταία "πορεία του" πρὸς τὴν Ἀθανασία. Πρόκειται γιὰ ἕνα σπάνιο Στρατιωτικὸ Ἡγέτη καὶ Ἄνθρωπο, ποὺ μὲ τοὺς ἀγῶνες του καὶ τὸ αἷμα του, μαζὶ μὲ ἄλλους ἰσαξίους συναγωνιστές του, δημιούργησαν τὸν μοναδικὸ θρῦλο τοῦ Λοκατζὴ στὰ πεδία τῶν Μαχῶν κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ἐσωτερικοῦ πολέμου ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ ἴδιος.
Ὑπηρέτησε ὡς ἐθελοντὴς ἀντάρτης ἀπὸ τὴν ἡλικία τῶν 15 ἐτῶν ἀπὸ τὸ 1943 στὶς Ἐθνικὲς ὁμάδες τοῦ Ναπολέοντα Ζέρβα καὶ μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση κατετάγῃ τὸ 1948 ὡς Ἀνθυπολοχαγὸς Διμοιρίτης στὴν Γ΄ Μοῖρα Καταδρομῶν. Συμμετεῖχε σὲ 97 μάχες, ὅλες νικηφόρες κατὰ τῶν ἐχθρῶν τῆς Πατρίδος.
Τὸ 1954, ὡς Ὑπολοχαγός, καλεῖται ἀπὸ τὸν Σχη Γρίβα Διγενὴ στὴν Κύπρο καὶ ἐντάσσεται στὴν ΕΟΚΑ συμμετέχοντας σὲ ὅλους τοὺς ἀγῶνες της.
Τὸ 1964 παίρνει ἐντολὴ νὰ ὀργανώσει τὴν 31 Μοῖρα Καταδρομῶν στὴν Κύπρο καὶ τὸ κάνει μὲ Ὑποδιοικητὴ τὸν Λγὸ (ΠΖ) Λάσκαρη Μιλτιάδη.
Ἡ νέα Μονάδα μπαίνει ἀμέσως στὶς ἐπιχειρήσεις τῆς Τηλλυρίας καὶ Τχης Καροῦσος Γ . μὲ τὴν Μονάδα του τὴν 7 Αὐγ. 1964 καταλαμβάνουν τὸ Λωρόβουνο μετὰ ἀπὸ μιὰ σκληρὴ ἀναμέτρηση μὲ τοὺς Τούρκους. Τὸ τίμημα ὅμως βαρὺ γιὰ τὴν Μονάδα.
Ἡ Μοῖρα χάνει τρία παλικάρια της. Τὸν Λγὸ Παπαγεωργίου Νικ., τὸν Καταδρομέα Ἀπλητσιώτη Γεώργ. καὶ τὸν Καταδρομέα Κουσουλίδη Μιχ.
Ὁ Στρατηγὸς ἀποστρατεύθηκε τὸ 1982 μὲ τὸν βαθμὸ τοῦ Ὑποστρατήγου ὡς Διευθυντὴς Εἰδικῶν Δυνάμεων.
Τιμοῦμε τὸν Εὐπατρίδη Στρατηγὸ γιὰ τὴν προσφορά του στὴν Πατρίδα, ὡς Ἡγέτη καὶ ὡς Στρατιώτη, ὡς Δάσκαλο ἀλλὰ ταυτόχρονα ὡς Καλὸ Μαθητὴ τῶν ἐπιταγῶν τῆς τρισχιλιετοὺς ἱστορίας τοῦ Ἔθνους μας.
Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη του.
Ἡ σπάνια ἡγετικὴ φυσιογνωμία τοῦ ἀνδρὸς φαίνεται παρακάτω στὴν πρώτη ἀξιολόγησή του τὸ 1948 ,ἀπὸ τὸν Διοικητὴ τῆς Γ΄ Μοίρας Καταδρομῶν Τχὴ Ζαχαράκη στὶς ἐπιχειρήσεις ΗΠΕΙΡΟΥ , ΘΕΣΣΑΛΙΑ , ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΥ.
Θεόκλητος Ρουσάκης
«Πᾶνος»
Είμαι περήφανος που υπηρέτησα ως έφεδρος αξιωματικός υπό την διοίκηση του ταξιάρχου Γεωργίου Καρούσου στην 79ΣΔΙ, στην Σάμο το 1976. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που έκανε έφοδο, οδηγώντας μόνος το τζιπ. Μας αιφνιδίασε. Παρουσιάστηκα ως υπεύθυνος μοναδικός αξιωματικός, καθότι ήμασταν σε διασπορά. Ήμουν αξύριστος και ο λόχος άνω κάτω. Αφού μου έκανε τις ανάλογες παρατηρήσεις και θα μπορούσε να με τιμωρήσει αυστηρά, μου έριξε τετραήμερη κράτηση. Δεν φοβήθηκα καθόλου, λες και επικοινωνούσαμε, πίσω από την διαφορά του αξιώματος και της ηλικίας, με τρόπο μυστικό. Κάτι μου έλεγε μέσα μου, μη φοβάσαι. Θαύμασα το παρουσιαστικό του, τον λόγο του, την ευγένειά του και την αυστηρότητά του, την λεβεντιά του! Και, μπορεί να ακούγεται τρελό, χάρηκα και καμάρωνα, που τιμωρήθηκα από έναν τέτοιον αξιωματικό! Το θεώρησα παράσημο! Λίγα χρόνια μετά την απόλυσή μου τον παρακολούθησα σε μια εκπομπή στην τηλεόραση. Πολύ αργότερα διάβασα και την όλη πορεία του και την δράση του και επιβεβαιώθηκε η διαίσθησή μου για το μεγαλείο του. Κύριος αναπαύσαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΜΑΣΕΥΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΑΥΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ !
Διαγραφή