“Η Ρωσία έχει ήδη κερδίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία. Το γνωρίζω αυτό από ισραηλινές στρατιωτικές πηγές που μου εξήγησαν ότι στις 4 Μαρτίου συνέβη κάτι που τους επιτρέπει να το επιβεβαιώσουν. Θα χρειαστούν μερικές ακόμη μέρες, αλλά έχει κλειδώσει”. Piero San Giorgio, Telegram….
"La Russie a déjà gagné la guerre en Ukraine. Je le sais par des sources militaires israéliennes qui m'ont expliqué que le 4 mars il s'est passé quelque chose qui leur permet de l'affirmer. Cela prendra encore quelques jours mais c'est plié." Piero San Giorgio, Télégram
— Jean Robin (@JeanRobinMedia) March 5, 2022
Aυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία δεν είναι πόλεμος με τη συνήθη έννοια, ακόμα κι αν είναι στρατιωτικού χαρακτήρα. Η στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας είναι ένα αμυντικό βήμα, όχι επιθετικό, παρά την κατοχή μιας γειτονικής χώρας. Το στρατιωτικό βήμα ήρθε σε ένα μακρύ πλαίσιο, το οποίο ξεκίνησε μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, και κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ενενήντα του περασμένου αιώνα,όταν το ΝΑΤΟ ανέλαβε την επέκταση προς τα ανατολικά, παρά τις υποσχέσεις ότι η Ατλαντική Συμμαχία δεν θα προχωρούσε «μια ίντσα» προς τα ανατολικά. Η παρουσία στρατιωτικών βάσεων και πλατφορμών πυραύλων σε χώρες που ήταν μέρος του Συμφώνου της Βαρσοβίας έχει γίνει άμεση απειλή για την εθνική ασφάλεια της Ρωσίας. Από το 2007, ο Ρώσος πρόεδρος έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει, σε μια περίφημη ομιλία του στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια που πραγματοποιήθηκε στο Μόναχο, ότι η μονοπολικότητα δεν είναι αποδεκτή και ότι η ασφάλεια στην Ευρώπη είναι μια κοινή και αδιαίρετη ασφάλεια.
Η Ατλαντική Συμμαχία αγνόησε αυτή την προειδοποίηση και πραγματοποίησε τις έγχρωμες επαναστάσεις που ανέτρεψαν κυβερνήσεις που πρόσκεινται στη Μόσχα. Στη Διάσκεψη του Βουκουρεστίου το 2008, η απόφαση των χωρών της Ατλαντικής Συμμαχίας ήταν να ανοίξουν την πόρτα για την ένταξη της Γεωργίας και της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Σε αυτή την απόφαση, φυτεύτηκαν οι ρίζες της τρέχουσας κρίσης, που ενισχύθηκαν από το πραξικόπημα οδηγήθηκε στην Ουκρανία το 2014 και τη δημιουργία μιας βαθιάς αντιρωσικής κυβέρνησης που ελέγχεται από μια νεοναζιστική μειονότητα. Στη συνέχεια, στα τέλη του 2021, η Ατλαντική Συμμαχία προσπάθησε να αλλάξει το καθεστώς στη Λευκορωσία και το 2022 επαναλήφθηκε το σενάριο στο Καζακστάν για να ολοκληρωθεί η πολιορκία της Ρωσίας και η τελευταία πέτυχε να καταπνίξει την εξέγερση και να την εξαλείψει στις δύο χώρες πολύ γρήγορα.
Όλα τα παραπάνω σχετίζονται με τα γεγονότα και τους λόγους που οδήγησαν τη Ρωσική Ομοσπονδία και τον Πρόεδρό της Βλαντιμίρ Πούτιν να λάβουν μια σημαντική απόφαση, μέσω της οποίας η Ρωσία εισήλθε σε στρατηγική αντιπαράθεση με την Αμερική και τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ σε ουκρανικό έδαφος, για να προστατεύσει την εθνική της ασφάλεια, την πολιτική της οντότητα και τα στρατηγικά της συμφέροντα που θα επιτευχθούν μόνο με μια πολιτική νίκη με στρατιωτικό εργαλείο και μια άλλη οικονομική που παράγει νέους χάρτες στρατηγικής επιρροής και μια νέα γεωπολιτική πραγματικότητα.
Εδώ μπορούμε να μιλήσουμε για δύο μελλοντικά σενάρια. Η πρώτη εκδοχή είναι αυτή της ρωσικής νίκης, η οποία δίνει στη Ρωσία τη δυνατότητα να επανασχεδιάσει την πολιτική γεωγραφία της Ουκρανίας στο βαθμό που διασφαλίζει την απόσχιση της Κριμαίας, του Ντόνετσκ, του Λουγκάνσκ και άλλων περιοχών που γειτνιάζουν με τα ρωσικά σύνορα, εξασφαλίζει τον αφοπλισμό της Ουκρανίας και αποτρέπει την κατοχή της στρατηγικών όπλων γενικά και πυρηνικών όπλων ειδικότερα, και εγγυάται την πολιτική αναδιοργάνωση σε αυτήν, ώστε να γίνει ένα ουδέτερο, αν όχι φιλορωσικό, κράτος και να απελευθερωθεί από την παρουσία και την επιρροή των νεο- Ναζιστών.
Σχετική με αυτή την εκδοχή είναι η επέκταση της επιρροής της Ρωσίας και της Κίνας στη διεθνή σκηνή, θέτοντας τέλος στη μονοπολικότητα σε παγκόσμιο επίπεδο και ανοίγοντας τον ορίζοντα σε μια πολυπολικότητα που βασίζεται στα ερείπια της δυτικής ηγεμονίας στη διεθνή απόφαση στο πολιτικό της, οικονομικές και πολιτιστικές διαστάσεις.
Όσο για τη δεύτερη εκδοχή, είναι το σενάριο διευθέτησης μεταξύ της Ρωσίας και των χωρών του Ατλαντικού, η οποία εγγυάται την ασφάλεια της Ρωσίας στο ζωτικό της πεδίο με κάποια διεθνή ισορροπία μεταξύ των μερών.
Υπάρχει μια τρίτη εκδοχή, η οποία είναι αυτή της ρωσικής ήττας, μια πιθανότητα που βάζει τη Ρωσία στο στόχαστρο της δυτικής δύναμης..
Είναι μια κομβική χρονική περίοδος στην ιστορία των διεθνών σχέσεων, κατά την οποία τίθεται το σύμπαν στα πρόθυρα ενός νέου παγκόσμιου πολέμου, για να προβλέψουμε το μέλλον των νέων διεθνών σχέσεων και μιας νέας διεθνούς τάξης.
Δεν είναι πόλεμος με την κλασική έννοια του όρου αλλά επιχείρηση που δύναται να μετατραπεί σε πόλεμο όταν εξαντλήσει τα όρια της. (σσ και δεν είναι πόλεμος γιατί η Ρωσία δεν λειτουργεί με κανόνες ολοκληρωτικού πολέμου) ….
Δεν είναι ρωσο-ουκρανικός πόλεμος αλλά η Ρωσία εισήλθε σε στρατηγική αντιπαράθεση με την Αμερική και τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ σε ουκρανικό έδαφος.
Υπάρχει μια ισχυρή πιθανότητα καθώς τα κοράκια μαζεύονται γύρω από το ψοφίμι. Η Δύση να μπει σε μετωπική αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Οι ισχυρισμοί της Δύσης για μη άμεση ανάμειξη ενώ συσσωρεύει από παντού δυνάμεις θυμίζει τους ισχυρισμούς της Ρωσίας ότι κάνει ασκήσεις εντός συνόρων της και δεν πρόκειται να μπει. Οι Δυτικοί είναι ικανοί να κάνουν το απονενοημένο για λόγους γοήτρου και διατήρησης ισορροπίας δυνάμεων κεκτημένου. Και σε αυτή την περίπτωση όπως έχει επανειλημμένα τονιστεί από όλες τις πλευρές θα είναι ένας Τρίτος Παγκόσμιος που θα είναι πυρηνικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου