Νώντας Σκοπετέας: Μήν ἀνησυχεῖς... στό ὑπόσχομαι, μαζί θά πᾶμε στόν Παράδεισο!

Ὁ Παράδεισος!  Προορισμὸς καὶ σκοπός, ἀφετηρία αἰωνίου Φωτὸς καὶ λόγος ὑπάρξεως μὰ καὶ σταυρικῆς πορείας στὴν παροῦσα ζωὴ γιὰ κάποιους,  ἔστω λίγους.
 

Γιὰ τοὺς περισσοτέρους, μιὰ ἀφῃρημένη ἔννοια εὐδαιμονίας, κάτι ἀθέατο καὶ ἀπροσδιόριστο, τὸ κάπου ἀλλοῦ, τὸ ἄγνωρο!  Γιὰ τὴν Ἀναστασία, ἀπὸ τότε ποὺ συνειδητοποίησε τὴν ἀξία τὴν ἀτίμητη καὶ τὸ μέγεθος τὸ δυσθεώρατο, ὁ Παράδεισος ἔγινε ὅμως ἕνα ἐπίμονο καὶ ἀσίγαστο ἄγχος, μιὰ ὁρμητικὴ ἀγωνία, ποὺ τὴν παρέσυρε σὲ μιὰ ἀσύμβατη μὲ τὴν εἰρήνη καὶ τὴν γαλήνη τοῦ Χριστοῦ ἔνταση καὶ ἕνα βάρος τόσο δυσβάσταχτο, ποὺ χρόνια τώρα κουβαλοῦσε! Ἀγωνιζόταν ναί, μὰ ὅλα τὰ ἀντίκριζε ἐφάμαρτα γύρω της, ἐπικίνδυνα γιὰ τὴν  ἀπώλεια τῆς ψυχῆς της...
 

Ἕνας ψυχαναγκασμὸς χωρὶς χαρά, ποὺ τόσο διαστρέβλωνε ἐκεῖνο τὸ αὐτεξούσιο καὶ θυσιαστικό, τοῦ ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν...μιὰ αὐστηρὴ ὑποχρέωση, ἕνα ἐπιβεβλημένο καθῆκον καὶ ἕνας Χριστὸς μὲ μαστίγιο,  δαμόκλειο σπάθη  καὶ ποινολόγιο ἀνὰ χεῖρας. Μιὰ χρόνια κατάσταση, ποὺ ἔκανε καὶ τοὺς γύρω της νὰ ἀποροῦν καὶ συχνὰ πυκνὰ νὰ τὴν οἰκτίρουν γιὰ αὐτήν της τὴν τόσο στρεβλὴ προσέγγιση, μὰ κυρίως γιὰ τὸ ὅτι ἡ συμπεριφορά της ἐξέπεμπε μιὰ νοσηρότητα καὶ μιὰ πλήρως ἀλλοιωμένη εἰκόνα ἑνὸς Φιλόστοργου καὶ συγγνωμικοῦ Πατέρα, ποὺ δὲν καραδοκεῖ ἐκδικητικὰ  γιὰ τὴν ἀποστασία, μὰ ὅλο μακρόθυμα καρτερᾶ,  ἔστω καὶ τὴν ἑνδεκάτη ὥρα, τὴν ἐπιστροφὴ καὶ τὴν ἀρχοντική, ἀνυστερόβουλη ἀφοσίωση, στὶς κρίσεις καὶ τίς ἐντολές Του.
 

Ὅλα τοῦτα, πάλιν καὶ πολλάκις, τῆς τὰ εἶχε ἐπαναλάβει ὁ πνευματικός της πατέρας, ὁ πατὴρ Φ.,ὁ τόσο χαριτωμένος Ἁγιορείτης, ποὺ ζοῦσε μὲ χαρὰ  ἀπὸ ἐδῶ τὸν Παράδεισο, ὁ καλλικέλαδος παπᾶς  καὶ πνευματικὸς ἀναρίθμητων ψυχῶν! Κάθε ποὺ ἔβγαινε στὸν ἔξω κόσμο ὁ παππούλης γιὰ ἐξομολόγηση, ἡ Ἀναστασία πρώτη τὸν περίμενε!
 

Καὶ πάλι οἱ ἴδιες φοβίες καὶ οἱ καταδικές της ἀναστολὲς καὶ ἀπογοητεύσεις, ἡ ἀφόρητη πίεση καὶ οἱ σχεδὸν ἐμμονικὲς ἐνοχὲς ποὺ πάντοτε τὴν ὁδηγοῦσαν νοερῶς στὰ βάραθρα τῆς ἑτοιμασμένης γιὰ ...ἐκείνην κολάσεως.    Οὔτε αὐτὸς  ὁ τόσο εὐμήχανος καὶ γλυκύτατος πατέρας δὲν τὰ εἶχε καταφέρει τόσα χρόνια τώρα νὰ τῆς «πάρει», νὰ τῆς καταλαγιάσει αὐτὴν τὴν  βαθιὰ ἀνησυχία καὶ τὸ ἀνειρήνευτο.  Ματαίως πάσχιζε καὶ ὁ σύζυγός της ὁ Πασχάλης, νὰ τὴν δεῖ κάποτε ἤρεμη καὶ τακτοποιημένη ἐντός της! Ἐκεῖνος, ἀτάραχος μὲ μιὰ ψυχὴ ἀπάνεμη, γιὰ πολλοὺς καιροὺς  ὑπέμενε μὲ ἀγάπη τοὺς πανικοὺς καὶ τοὺς «κυματισμούς» της,  προσευχόμενος συνεχῶς  νὰ μὴν καταλήξει ὅλος  αὐτὸς ὁ...σάλος σὲ ἕνα θλιβερὸ ναυάγιο μὰ σὲ λιμένα εὔδιο. Τὸ συζητοῦσε συχνὰ μὲ τὸν κοινό τους πνευματικὸ καὶ τὸν θερμοπαρακαλοῦσε νὰ προσεύχεται, κάποτε νὰ ἔρθει ἡ νηνεμία στὴν ψυχούλα της.

Κύλησαν τὰ χρόνια καὶ κάποτε ἡ Ἀναστασία ἀσθένησε ἀπὸ τὴν καρδιά της. Νὰ ᾿ταν ὅλη αὐτὴ ἡ τρικυμισμένη  της πορεία καὶ τὸ μόνιμο ἄλγημα τῆς κολάσεως ποὺ τὴν λάβωσε, ἢ τὸ πανευμήχανο τοῦ Γαληνευτὴ τῶν ψυχῶν,  ποὺ τὴν ἐλέησε νὰ βρεθεῖ σὲ ἕνα κρεβάτι Νοσοκομείου, λίγο πρὶν τὸ χειρουργεῖο;  Καὶ σὲ αὐτὴν τὴν στιγμὴ τὸ ἄγχος τοῦ... Παραδείσου δὲν τὴν εἶχε ἐγκαταλείψει. Στὴν τελευταία ἐξομολόγηση ὁ πατὴρ Φ. τῆς εἶπε κάτι ποὺ τὴν ἐξέπληξε μέν,  μὰ δὲν τὴν ἡσύχασε κιόλας! Ἀφοῦ καὶ πάλι τοῦ παρέθεσε ὅλα αὐτὰ γιὰ τὰ ὁποῖα ἦταν ἄξια τῆς κολάσεως καὶ τῆς αἰώνιας τιμωρίας, ἐκεῖνος σχεδὸν γελῶντας τῆς εἶπε:

-Βρὲ ψυχὴ εὐλογημένη, δὲν κουράστηκες τόσα χρόνια νὰ βασανίζεις τὸν ἑαυτό σου καί τοὺς γύρω σου; Τί θὰ γίνει μὲ σένα; Θέλεις νὰ σοῦ ὑπογράψω ὅτι θὰ μπεῖς στὸν Παράδεισο; Θὰ κάνω κάτι καλύτερο μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Ἁγίου Θεοῦ καὶ τίς μεσιτεῖες τῆς Γοργοεπηκόου Μητέρας μας! Σοῦ ὑπόσχομαι λοιπὸν ὅτι ὅλα θὰ οἰκονομηθοῦν γιὰ νὰ μποῦμε μαζὶ ἐκεῖ ποὺ ποθεῖς! Πιασμένοι χέρι -χέρι!

Ἡ χαρὰ ὅλων ἦταν μεγάλη λοιπόν, μόλις ἀντίκρισαν ξαφνικὰ τὸν Γέροντα στὸ Νοσοκομεῖο ἔξω ἀπὸ τὸ δωμάτιο τῆς Ἀναστασίας.
 

-Πάτερ τὴν εὐχή σας! Πὼς ἔγινε αὐτὸ τὸ θαῦμα καὶ ἤρθατε; Δὲν μᾶς εἴχατε ἐνημερώσει ὅτι θὰ βγαίνατε ἀπὸ τὸ Ὄρος!
 

-Πασχάλη μου καὶ ἐγὼ νοσηλεύομαι στὸν ἀπάνω ἀκριβῶς ὄροφο στὴν Ὀρθοπεδική! Θὰ κάνω ἕνα χειρουργεῖο στὸ πόδι μου ἐπαναληπτικὸ τελικὰ  καὶ ἦρθα ἐκτάκτως! Πῶς εἶναι ἡ Ἀναστασία;

-Δὲν εἶναι πολὺ καλὰ πάτερ! Εἶναι σοβαρὸ τὸ χειρουργεῖο, ἀλλὰ ἐλπίζουμε στὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου! Βέβαια κατὰ τὰ λοιπὰ ὅπως τὰ ξέρετε! Τὸ μόνιμο μαρτύριο μὲ τὸ ἂν θὰ χάσει τὸν Παράδεισο! Ἀδιόρθωτη ἡ κατάσταση! Οὔτε  αὐτὸ ποὺ τὴν εἴπατε τὴν τελευταία φορὰ δὲν τὴν ἠρέμησε! Μιὰ ἀτέλειωτη ταραχή! Καὶ πόσο φοβᾶμαι ὅτι αὐτὸ τῆς προκάλεσε τὸ πρόβλημα τελικά!

-Κοίτα, ἔχω φέρει τὸ πετραχήλι μαζί μου! Θὰ μπῶ μέσα νὰ τῆς κάνω ἔκπληξη καὶ νὰ τὴν ἐξομολογήσω νὰ πάρει κουράγιο! Μὴν ἀφήσεις γιὰ λίγο κανέναν νὰ μᾶς διακόψει  σὲ παρακαλῶ!

Μπῆκε στὸ δωμάτιο τῆς Ἀναστασίας ὁ παπᾶς ὁ Ἁγιορείτης! 'Ὑστερα ἀπὸ δεκαπέντε περίπου λεπτὰ βγῆκε χαμογελαστός! Εὐλόγησε τὸν Πασχάλη χωρὶς νὰ μιλήσει καὶ ἀπομακρύνθηκε ἥσυχα! Δὲν πίστευε ἐκεῖνος σὲ αὐτὸ ποὺ εἶδε καὶ ἄκουσε μόλις ἦρθε ξανὰ στὸ πλευρό της! Μιὰ Ἀναστασία ἀγνώριστη! Γαληνεμένο ἀνείπωτα καὶ φωτεινὸ τὸ πρόσωπό της! Ἕνα χαμόγελο ἀλλιώτικο, ἴδιο μὲ  ἐκεῖνο τοῦ παππούλη πρὶν ἀπὸ λίγο!  Πρώτη φορὰ στὰ τόσα χρόνια ἄκουσε τέτοιο ἦχο νὰ βγάζει ἡ φωνή της! Ἀσυνήθιστα ἁπαλά του μίλησε:

-Πασχάλη μου εἶμαι πολὺ καλά! Δόξα τῷ Θεῷ! Εἰλικρινὰ δὲν ἔχω ξανανιώσει τόσο ὄμορφα! Νὰ ᾿ναι εὐλογημένος ὁ πάτερ! Πάλι τὸ ἴδιο μὲ εἶπε! Μὲ ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ μποῦμε μαζὶ στὸν Παράδεισο! Χέρι-χέρι κρατημένοι!  Ἄντε τώρα πᾶνε σπίτι νὰ ξεκουραστεῖς καὶ ἐσὺ λίγο! Ὅλο τὸ βράδυ δὲν ἔκλεισες μάτι!  Καὶ ἔρχεσαι ξανὰ τὸ ἀπόγευμα καλέ μου! Συγγνώμη γιὰ ὅλα! Τώρα εἶμαι πολὺ καλά!
 

Ἔφυγε μέσα στὴν χαρὰ ὁ Πασχάλης! Μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια, πρώτη φορὰ εἶδε τὴν γυναῖκα του τόσο ἥσυχη, μέσα σὲ μιὰ σχεδὸν ὑπερκόσμια λάμψη! Τί καλὰ ποὺ ἦρθε ὁ πάτερ! Σκεφτόταν καὶ ἤλπισε τώρα περισσότερο πὼς ὅλα θὰ πᾶνε καλὰ μὲ τὸ δύσκολο χειρουργεῖο! Ἔπεσε νὰ ξεκουραστεῖ γιὰ λίγο! Ἕνας βαθὺς ὕπνος τὸν πῆρε μὰ τὸν διέκοψε τὸ τηλέφωνο ποὺ ἀκούστηκε δίπλα του! Ὦ πόσο ἀλησμόνητο θὰ τοῦ μείνει ἐκεῖνο τὸ ἑσπερινὸ τηλεφώνημα!

-Κύριε Φιλοθεϊδη, πρέπει νὰ ἔρθετε ἀμέσως! Ἡ σύζυγός σας....! Ὑπέστῃ δεύτερο ὀξύτατο ἔμφραγμα...προσπαθοῦμε νὰ τὴν ἐπαναφέρουμε! Ἐλᾶτε σᾶς παρακαλῶ!

Ἔφτασε ἔπειτα ἀπὸ μισὴ ὥρα! Δὲν τὴν πρόλαβε ζωντανή! Εἶχε ἤδη κοιμηθεῖ μόλις τὸν κάλεσαν ἀλλὰ δέν τοῦ τὸ εἶπαν ἀπὸ τηλεφώνου ὅπως συνηθίζεται σὲ τέτοιες περιπτώσεις. Ἔκλαψε σὰν παιδὶ μόλις τὸ ἔμαθε καὶ ἔφερε ἀμέσως στὸ νοῦ του ἐκείνη τὴν τελευταία εἰκόνα της τὴν γαληνεμένη!- Ἔτσι θὰ σὲ θυμᾶμαι Ἀναστασία μου! Τὰ κατάφερες τελικά! Μονολογοῦσε καὶ βημάτιζε ἔξω ἀπὸ τὸ δωμάτιο μέχρι νὰ τὴν πάρουν...θυμήθηκε τὸν παππούλη στὸν πάνω ὄροφο τότε καὶ γρήγορα ἀνέβηκε τίς σκάλες γιὰ νὰ τὸν ψάξει καὶ νὰ τοῦ ἀναγγείλει...βρέθηκε τότε  μπροστὰ σὲ μιὰ ἀναστάτωση, ὅπου γιατροὶ καὶ νοσηλευτὲς μὲ ἀγωνία στὰ πρόσωπά τους ἔσπευδαν σὲ ἕνα δωμάτιο στὸ βάθος τοῦ διαδρόμου τῆς Ὀρθοπεδικῆς κλινικῆς. 

 

Δὲν θέλησε νὰ προχωρήσει τότε γιὰ νὰ μὴν μπλεχτεῖ στὰ πόδια τους καὶ ξανακατέβηκε στὸ καρδιολογικό, περιμένοντας κάποιον νὰ τὸν ἐνημερώσει γιὰ τὰ διαδικαστικά... Βγῆκε γιὰ λίγο στὸ μπαλκόνι καὶ ἔκανε προσευχὴ μὲ τὸ μικρό του κομποσχοίνι!  Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἀνάπαυσον τὴν ψυχὴ τῆς δούλης Σου Ἀναστασίας! Κόμπος καὶ δάκρυα! Μιὰ χαρμολύπη τὸν ἔκανε νὰ αἰσθανθεῖ τύψεις...μήπως ἦταν νωρὶς ἀκόμα νὰ ἔχει τέτοια συναισθήματα; Μὰ σὰν θυμόταν τὴν τελευταία ἐκείνη εἰκόνα της...χαρὰ ἀληθινὴ  ἐρχόταν νὰ ἀναδευτεῖ ἀπὸ τώρα με τοῦ ἀποχωρισμοῦ τὴν λύπη τὴν δυνατή... Μετὰ ἀπὸ λίγο ἐπέστρεψε στὸ δωμάτιο. Ἄρχισε κλαμμένος νὰ μαζεύει τὰ πράγματά της! Ἀπ ἔξω ξανὰ ἀναστάτωση, ὅπως πρὶν λίγο στὸν πάνω ὄροφο. Βγῆκε νὰ δεῖ...ρώτησε μιὰ νοσηλεύτρια ποὺ ἐκείνη τὴν ὥρα περνοῦσε ...

 

-Τί συμβαίνει; Ἔγινε κάτι; Ναὶ πρὶν λίγο μας ἔφεραν μὲ θρόμβωση ἕναν παπᾶ ἀπὸ τὴν Ὀρθοπεδική! Δυστυχῶς πέθανε! Δὲν τὸν πρόλαβαν!

Ναί, ἦταν ὁ παππούλης τους ὁ γλυκύτατος! Ποὺ πρὶν λίγο τοὺς εἶχε ἐπισκεφθεῖ καὶ τίποτα δὲν προϊδέαζε τὸ τί θὰ ἀκολουθοῦσε...

Μόνο ποὺ ὁ Πασχάλης γνώριζε μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια, πὼς τοῦτος ὁ ἐν σώματι Ἄγγελος, πάντοτε μὰ πάντοτε,  κρατοῦσε τίς ὑποσχέσεις ποὺ ἔδινε...

Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ἐκπομπὴ μὲ τίτλο: Παλεύουμε;

Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ 2022

Ἀληθινὸ περιστατικό, διασκευασμένο σὲ διήγημα μὲ ἀλλαγμένα τὰ ὀνόματα γιὰ εὐνόητους λόγους.

Εἰς μνήμην π. Φ. Ἀγιορείτη.

 

 Πηγή:http://sotiriapsixis.blogspot.com/

«Πᾶνος»