ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ [:Λουκᾶ 10,16-21]
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
«Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με. Ὑπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου (:Διότι ὅποιος ἀκούει ἐσᾶς καὶ ὑπακούει σὲ σᾶς, ἀκούει ἐμένα καὶ ὑπακούει σὲ μένα. Καὶ ὅποιος παρακούει ἐσᾶς, παρακούει ἐμένα. Κι ἐκεῖνος ποὺ παρακούει ἐμένα, παρακούει τὸν Θεό, ποὺ μὲ ἔστειλε στὸν κόσμο. Κάθε λοιπὸν παρακοὴ καὶ περιφρόνηση ποὺ θὰ δείξουν οἱ ἄνθρωποι σὲ σᾶς εἶναι σὰν νὰ τὴν δείχνουν στὸν ἴδιο τὸν ἐπουράνιο Θεό. Ἐπέστρεψαν ἀπὸ τὴν περιοδεία τους οἱ ἑβδομῆντα μαθητὲς μὲ χαρὰ κι ἔλεγαν: «Κύριε, ἀκόμη καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσονται σὲ μᾶς μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός Σου)» [Λουκᾶ 10,16-17].
Γιὰ νὰ μὴν νομίζουν δηλαδὴ ὅτι μὲ δική τους θέληση προσῆλθαν στὸ κήρυγμα, τὸ ἐπιβεβαίωνε ἡ χάρη τοῦ Πνεύματος ποὺ δόθηκε σ᾿ αὐτούς. Γιατί ὅταν ἀκολουθοῦσε τὸν λόγο τὸ θαῦμα, δὲν μποροῦσε νὰ ἰσχύσει ἐναντίον τους κανένας τρόπος συκοφαντίας. Χαίρονταν ἐπειδὴ ἀξιώνονταν νὰ κάνουν θαῦμα καὶ νὰ ὑποτάσσουν τὰ δαιμόνια.
«Εἶπε δὲ αὐτοῖς· ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα (:Τοὺς εἶπε τότε: «Ἀπὸ τότε ποὺ ἄρχισα τὸ ἔργο μου, ἀλλὰ κι ὅταν σᾶς ἔστειλα σὲ περιοδεία, καὶ τώρα ποὺ ἤλθατε καὶ μοῦ ἀναγγέλλετε τίς ἐκδιώξεις αὐτὲς τῶν δαιμόνων, ἔβλεπα τὸν σατανᾶ νὰ χάνει τὴν ἐξουσία του καὶ τὴν δύναμή του· τὸν ἔβλεπα νὰ πέφτει συντριμμένος κάτω ἀπὸ τὸ ὕψος τῆς ἐξουσίας του καὶ ἀπὸ τίς ἀνώτερες σφαῖρες τοῦ ἐναέριου κόσμου, ἀπ᾿ ὅπου ἀσκοῦσε τὴν κυριαρχία του. Καὶ νὰ πέφτει τόσο ἀπότομα καὶ φανερὰ καὶ μὲ τόσο πάταγο, ὅπως πέφτει ἡ ἀστραπή)» [Λουκᾶ 10,18].
Τὸ ὅτι ἔπεσε σὰν ἀστραπή, φανερώνει ὅτι αὐτὸς κατέπεσε ἀπὸ ψηλὰ στὴ γῆ, ἀπὸ τὴν δόξα στὴν ἀτίμωση, ἀπὸ τὴν δύναμη σὲ ἀδυναμία· γιατί πρὶν ἀπὸ τὴν οἰκονομία τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Σωτῆρα εἶχε ἐπικρατήσει στὴν γῆ καὶ εἶχε προσκυνηθεῖ σχεδὸν ἀπὸ ὅλους. Καὶ τότε ἔπεσε σὰν ἀστραπή, αὐτὸς ποὺ εἶχε προσκυνητές του ὅλους ἐκείνους ποὺ παραπλανήθηκαν καὶ τοποθετήθηκε κάτω ἀπὸ τὰ πόδια ἐκείνων ποὺ τὸν προσκυνοῦσαν. Γιατί αὐτὸ ὑποδηλώνει τό: «Ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ (:Ἰδού, ἐγώ σᾶς δίνω τώρα ἐξουσία ἐναντίον τοῦ σατανᾶ πολὺ μεγαλύτερη ἀπ᾿ ὅση σᾶς ἔδωσα ὅταν σᾶς ἔστειλα νὰ κηρύξετε. Σᾶς δίνω ἐξουσία νὰ νικᾶτε καὶ νὰ ποδοπατᾶτε ὅλα τὰ ὄργανα τοῦ σατανᾶ, ποὺ σὰν φίδια καὶ σκορπιοὶ ἐπιβουλεύονται καὶ χύνουν τὸ δηλητήριό τους ὕπουλα στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων, γιὰ νὰ τίς νεκρώσουν. Σᾶς δίνω ἐξουσία νὰ κατανικᾶτε ὅλη τὴ δύναμη ποὺ διαθέτει ὁ ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ σατανᾶς. Κι ἔτσι κανένα μέσο νὰ μὴν τελεσφορεῖ ἀπ᾿ ὅσα θὰ χρησιμοποιεῖ γιὰ νὰ παρεμποδίσει τὸ ἔργο σας. Κι ἀπ᾿ ὅσα μηχανεύεται ἐναντίον σας, τίποτε δὲν θὰ σᾶς ζημιώσει, οὔτε θὰ σᾶς βλάψει)» [Λουκᾶ 10,19], ὀνομάζοντας φίδια καὶ σκορπιοὺς τοὺς δαίμονες.
«Ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν· ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, Κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις· ναί, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου (:Σ᾿ εὐχαριστῶ, Πάτερ, Κύριε καὶ ἐξουσιαστὴ καὶ κυβερνήτη πάνσοφε καὶ δίκαιε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς. Σ᾿ εὐχαριστῶ, διότι ἐνεργῶντας μὲ πανσοφία καὶ μὲ δικαιοσύνη ἀπέκρυψες τίς μυστηριώδεις καὶ οὐράνιες αὐτὲς ἀλήθειες ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ νομίζουν ὅτι εἶναι σοφοὶ καὶ συνετοί, καὶ φανέρωσες τὰ σωτηριώδη αὐτὰ μυστήρια σὲ ἀνθρώπους ἁπλοῦς, ἄδολους καὶ ταπεινούς. Ναί, Σ᾿ εὐχαριστῶ, Πάτερ, διότι αὐτὸ Σοῦ ἄρεσε καὶ τέτοια ὑπῆρξε ἡ ἀγαθὴ καὶ δίκαιη θέλησή Σου)» [Λουκᾶ, 10,21].
Ἄς δοῦμε λοιπὸν καὶ τοὺς λόγους ποὺ ἀπηύθυνε ὁ Χριστὸς ἐξαιτίας μας καὶ γιὰ χάρη μας πρὸς τὸν Πατέρα Του· «Σὲ εὐχαριστῶ, Πατέρα, Κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, γιατί τὰ ἔκρυψες αὐτὰ ἀπὸ τοὺς σοφοὺς καὶ εὐφυεῖς, καὶ τὰ φανέρωσες στὰ νήπια, δηλαδὴ σὲ ἀνθρώπους ἁπλοῦς, ἄδολους καὶ ταπεινούς». «Νά», λένε οἱ διεστραμμένοι στὸν νοῦ, «ὁμολογεῖ χάρη στὸν Πατέρα· πῶς λοιπὸν δὲν εἶναι κατώτερος ἀπὸ Αὐτόν;». «Καὶ τί εἶναι αὐτὸ ποὺ ἐμποδίζει, ὦ ἄριστοι», θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ κάποιος, «τὸ νὰ ἀποδέχεται ὁ ὁμοούσιος Υἱὸς καὶ νὰ ἐπαινεῖ τὸν Πατέρα, ὁ Ὁποῖος σώζει μέσῳ Αὐτοῦ τὴν ὑφήλιο;». Ἐὰν ὅμως νομίζεις ὅτι ἐξαιτίας τῆς εὐχαριστίας εἶναι κατώτερος, ἄκουσε τὰ ἑξῆς· Κύριο τοῦ οὐρανοῦ καὶ γῆς ἀποκαλεῖ τὸν Πατέρα Του. Καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἐξουσιαστῆ τῶν ὅλων Θεοῦ, ὁπωσδήποτε μαζὶ μὲ Αὐτὸν εἶναι ἐξουσιαστὴς τῶν ὅλων, καὶ βρίσκεται ἐπάνω ἀπὸ ὅλα ὡς Θεὸς ἀπὸ Θεό, καὶ ἔχει σὲ καθετὶ ἰσότητα μὲ Αὐτὸν οὐσιαστική.
Σὲ μᾶς ἀποκάλυψε ὁ Θεὸς καὶ Πατέρας τὸ μυστήριο ποὺ ἦταν κρυμμένο καὶ ἀποσιωπημένο ἀπὸ Αὐτὸν πρὶν ἀπὸ τὴν δημιουργία τοῦ κόσμου, δηλαδὴ τὸ μυστήριο τῆς ἐνανθρώπησης τοῦ Μονογενοῦς, τὸ ὁποῖο ἦταν βέβαια γνωστὸ πρὶν ἀπὸ τὴν δημιουργία τοῦ κόσμου, φανερώθηκε ὅμως στοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς τοὺς τελευταίους καιροὺς τοῦ αἰῶνα. Πράγματι γράφει ὁ μακάριος Παῦλος: «Ἐμοὶ τῷ ἐλαχιστοτέρῳ πάντων τῶν ἁγίων ἐδόθη ἡ χάρις αὕτη, ἐν τοῖς ἔθνεσιν εὐαγγελίσασθαι τὸν ἀνεξιχνίαστον πλοῦτον τοῦ Χριστοῦ καὶ φωτίσαι πάντας τίς ἡ οἰκονομία τοῦ μυστηρίου τοῦ ἀποκεκρυμμένου ἀπὸ τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ, τῷ τὰ πάντα κτίσαντι διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ (:Σὲ μένα τὸν πιὸ ἐλάχιστο ἀπ᾿ ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς δόθηκε ἡ χάρη αὐτή, νὰ εὐαγγελίζομαι δηλαδὴ στοὺς ἐθνικοὺς τὸν ἀνεξιχνίαστο πλοῦτο τῶν εὐλογιῶν καὶ ἀγαθῶν ποὺ μᾶς ἔφερε ὁ Χριστός, ἕναν πλοῦτο ἀνώτερο ἀπὸ κάθε κατανόηση. Καὶ μοῦ δόθηκε ἡ χάρη νὰ διαφωτίζω καὶ νὰ φανερώνω σὲ ὅλους ποιά εἶναι ἡ νέα κατάσταση καὶ διαχείριση ποὺ ἔκανε ὁ Χριστὸς προσφέροντας τὴν σωτηρία σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Ἡ διαχείριση αὐτὴ ἦταν ἕνα μυστήριο, μιὰ ἀλήθεια ἄγνωστη καὶ κρυμμένη ἐξαρχῆς καὶ προαιωνίως στὸν Θεό, ὁ Ὁποῖος δημιούργησε τὰ πάντα διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ)» [Ἐφ. 3,8-9].
Λοιπὸν μέσα στὴ γνώσῃ τοῦ Πατέρα ἦταν κρυμμένο τὸ ἱερὸ καὶ μεγάλο μυστήριο τοῦ Σωτῆρα μας. Ἔτσι καὶ ἐμεῖς γνωσθήκαμε ἀπὸ πρὶν καὶ προοριστήκαμε πρὸς υἱοθεσία. Καὶ αὐτὸ θά μᾶς τὸ διδάξει πάλι ὁ σοφότατος Παῦλος, γράφοντας: «Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὁ εὐλογήσας ἡμᾶς ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ πνευματικῇ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ, καθὼς καὶ ἐξελέξατο ἡμᾶς ἐν αὐτῷ πρὸ καταβολῆς κόσμου εἶναι ἡμᾶς ἁγίους καὶ ἀμώμους κατενώπιον αὐτοῦ, ἐν ἀγάπῃ προορίσας ἡμᾶς εἰς υἱοθεσίαν διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ εἰς αὐτόν, κατὰ τὴν εὐδοκίαν τοῦ θελήματος αὐτοῦ (:Νὰ εἶναι εὐλογημένος καὶ δοξασμένος ὁ Θεός, τὸν Ὁποῖο ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἔχει Πατέρα ὡς πρὸς τὴ θεία Του φύσῃ, καὶ Θεὸ ὡς πρὸς τὴν ἀνθρώπινη˙ διότι μᾶς μετέδωσε κάθε πνευματικὴ εὐλογία, τὴν ὁποία μᾶς χάρισε διαμέσου τοῦ Χριστοῦ ἀπ᾿ τὸν οὐρανό, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸν οὐρανό. Καὶ μᾶς ἔδωσε τίς εὐλογίες αὐτὲς σύμφωνα μὲ τὴν ἐκλογὴ ποὺ μᾶς ἔκανε γιὰ νὰ μᾶς ἑνώσει μὲ τὸν Χριστό. Καὶ ἔκανε τὴν ἐκλογή μας αὐτὴ προτοῦ γίνει ὁ κόσμος, μὲ τὸν σκοπό, ὅταν θὰ ἐρχόταν ὁ καιρὸς νὰ γεννηθοῦμε καὶ νὰ ζήσουμε στὴ γῆ, νὰ εἴμαστε ἅγιοι καὶ ἄμεμπτοι ἐνώπιόν Του. Καὶ μέσα στὴν ἀγάπη Του μᾶς προόρισε νὰ υἱοθετηθοῦμε καὶ νὰ γίνουμε παιδιὰ Του διαμέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, σύμφωνα μὲ τὴν ἀγαθὴ θέληση ποὺ ἔχει νὰ σωθοῦμε)» [Ἐφ. 1,3-5].
Σέ μᾶς, λοιπόν, ἄρα τὰ «νήπια», ἀποκάλυψε ὁ Πατέρας τὸ κρυμμένο καὶ ἀποσιωπημένο ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ὕπαρξης τοῦ χρόνου σ᾿ ὅλους τοὺς αἰῶνες μυστήριο. Καὶ ὅμως πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς πάρα πολλοὶ ὑπῆρξαν ἄντρες σὲ αὐτὴν ἐδῶ τὴν ἐπίγεια ζωή, ποὺ ἦταν ὅμως μόνο στὰ λόγια σοφοί, ἀλλὰ ὅπως ὁ Παῦλος ἰσχυρίζεται: «ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία· φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν, καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν (:μὲ τοὺς ψεύτικους καὶ πλανεμένους συλλογισμοὺς τους ἀποδείχθηκαν μωροί, καὶ σκοτίστηκε ἡ ἀσύνετη διάνοιά τους, ποὺ ἦταν καὶ ἀνίκανη νὰ καταλάβει τὰ ἀληθινὰ καὶ πρέποντα. Κι ἐνῶ ἰσχυρίζονταν ὅτι εἶναι σοφοί, ἔγιναν μωροὶ καὶ ἀνόητοι. Καὶ ἀντάλλαξαν τὸ ἔνδοξο μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τὴν φθορά, μὲ ὑλικὰ ἀγάλματα ποὺ ἔχουν τὴν εἰκόνα φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πουλιῶν καὶ τετράποδων ζώων καὶ ἑρπετῶν)» [Ρωμ. 1,21-23], ἐξαιτίας αὐτοῦ τοῦ λόγου «παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν (:τοὺς ἐγκατέλειψε ὁ Θεὸς καὶ παραδόθηκαν σὲ νοῦ ἀνίκανο νὰ διακρίνει τὸ ἀληθινὸ καὶ τὸ ὀρθό)» καὶ δὲν τοὺς γνωστοποίησε τὸ μυστήριο.
Ἔχει ἐπίσης γραφτεῖ καί σὲ μᾶς: «Εἰ τις δοκεῖ σοφὸς εἶναι ἐν ὑμῖν ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ, μωρὸς γενέσθω, ἵνα γένηται σοφός. Ἡ γὰρ σοφία τοῦ κόσμου τούτου μωρία παρὰ τῷ Θεῷ ἐστι (:Ἄν κάποιος ἀνάμεσά σας νομίζει ὅτι εἶναι σοφὸς ἐπειδὴ ἔχει τὴν σοφία τοῦ κόσμου ποὺ βρίσκεται μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, αὐτὸς ἂς γίνει γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ κόσμου μωρός, γιὰ νὰ ἀναδειχθεῖ πραγματικὰ σοφὸς ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ νὰ ἀποδεχθεῖ τὸ κήρυγμα ποὺ ὁ κόσμος τὸ θεωρεῖ κουταμάρα καὶ ἂς σταματήσει νὰ ἔχει ἐμπιστοσύνη στὴν σοφία καὶ τὴν κρίση τὴ δική του, γιὰ νὰ γίνει πραγματικὰ σοφός· διότι ἡ σοφία τοῦ κόσμου αὐτοῦ εἶναι κουταμάρα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ)» [Α΄ Κορ. 3,18-19]. Ἑπομένως εἶναι ἀλήθεια νὰ πεῖ κανεὶς ὅτι ἐκεῖνος ποὺ διαθέτει ἁπλὰ καὶ μόνο τὴν κοσμικὴ σοφία, ἀνόητος εἶναι καὶ ἀσύνετος γιὰ τὸν Θεό, ἐνῶ ἐκεῖνος ποὺ φαίνεται ὅτι εἶναι ἀνόητος κατὰ τὴν ἐκτίμηση τῶν σοφῶν τοῦ κόσμου, μολονότι ἔχει στὸν νοῦ καὶ στὴν καρδιά του τῆς θεοπτίας τὸ φῶς, αὐτὸς εἶναι σοφὸς γιὰ τὸν Θεό. Λοιπὸν σὲ ὅσους φαίνονται κατὰ τοὺς κοσμικοὺς ὅτι εἶναι ἀνόητοι, δηλαδὴ σὲ ὅσους ἔχουν νηπιάζουσα τὴν διάνοιά τους ὡς πρὸς τὴν κακία, ἀποκάλυψε ὁ Πατέρας τὸν Υἱό, ἐπειδὴ ἦταν καὶ προεγνωσμένοι καὶ προορισμένοι γιὰ υἱοθεσία.
Καὶ δὲν εἶναι ἀπίθανο, ὅπως ἐγὼ τοὐλάχιστον νομίζω, καὶ τὸ ἑξῆς σὲ αὐτοὺς νὰ ἀποδώσουμε. Καὶ οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι καὶ ὅσοι κρατοῦσαν τὴν ἐξουσία στοὺς Ἰουδαίους, ἐπειδὴ ἔδιναν τὴν ἐντύπωση ὅτι ἦσαν νομομαθείς, θεωροῦνταν ἀπὸ τὸν λαὸ ὅτι ἦταν σοφοί· ἀλλὰ ἐπειδὴ στὴν πραγματικότητα δὲν ἦταν τέτοιοι, ἐλέγχονταν ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ πράγματα. Καὶ μάλιστα ὁ προφήτης Ἰερεμίας ἔτσι λέγει σὲ κάποιο σημεῖο πρὸς αὐτούς: «Πῶς ἐρεῖτε· ὅτι σοφοὶ ἐσμεν ἡμεῖς, καὶ νόμος Κυρίου μέθ᾿ ἡμῶν ἐστιν; εἰς μάτην ἐγενήθη σχοῖνος ψευδὴς γραμματεῦσιν. ᾘσχύνθησαν σοφοὶ καὶ ἐπτοήθησαν καὶ ἑάλωσαν, ὅτι τὸν λόγον Κυρίου ἀπεδοκίμασαν· σοφία τίς ἐστιν ἐν αὐτοῖς; (:Πῶς λοιπὸν θὰ πεῖτε μὲ καύχηση: ''Εἴμαστε σοφοί, διότι κατέχομε τὸν νόμο τοῦ Κυρίου''; Μάταια καὶ ψευδῆ ἔγραψε ὁ κάλαμος τῶν γραμματέων, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὡς κλῆρο νὰ ἑρμηνεύουν καὶ νὰ διδάσκουν τὸν νόμο! Καταντροπιάστηκαν οἱ σοφοί, πανικοβλήθηκαν καὶ συνελήφθησαν αἰχμάλωτοι, διότι ἀποδοκίμασαν τὸν νόμο τοῦ Κυρίου. Τί εἴδους λοιπὸν σοφία ὑπάρχει σὲ αὐτούς; Καμία σοφία δὲν ὑπάρχει, παρὰ μόνο κακία)» [Ἰερ. 8,8-9]. Ἐπειδὴ λοιπὸν ἀποδοκίμασαν αὐτοὶ τὸν λόγο τοῦ Σωτῆρος, δηλαδὴ τὸ εὐαγγελικὸ καὶ σωτήριο κήρυγμα, τουτέστιν τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, ποὺ ἔγινε γιὰ χάρη μας ἄνθρωπος, αὐτοὶ ἀποδοκιμάστηκαν. Εἶπε λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς γι᾿ αὐτούς: «Ἀργύριον ἀποδεδοκιμασμένον καλέσατε αὐτούς, ὅτι ἀπεδοκίμασεν αὐτοὺς Κύριος (:Ἀργύριο μὴ ἐπιδεχόμενο διόρθωση, ἄχρηστο καὶ ἀκατάλληλο, ὀνομάστε αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους, διότι, λόγῳ τῆς πονηρῆς προαιρέσεώς τους, ὁ Κύριος τοὺς ἀπέρριψε καὶ τοὺς ἀποδοκίμασε)» [Ἰερ.6,30].
Ἔμεινε κρυφὸ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς τὸ μυστήριο τοῦ Χριστοῦ. Καὶ πράγματι εἶπε ὁ Κύριος κάπου στοὺς μαθητὲς Του: «Ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν (:Σέ σᾶς ποὺ ἔχετε ἐνδιαφέρον καὶ καλὴ διάθεση σᾶς ἔδωσε ὁ Θεός τὴν χάρη Του νὰ μάθετε τίς μυστηριώδεις ἀλήθειες τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ· στοὺς ἄλλους ὅμως μιλάω μὲ παραβολές. Αὐτοὶ δὲν ἔχουν ἐνδιαφέρον νὰ γνωρίσουν καὶ νὰ δεχθοῦν τίς πνευματικὲς ἀλήθειες, καὶ ὁ νοῦς τους εἶναι ἀμαθὴς καὶ ἀνίκανος γιὰ πνευματικὴ διδασκαλία. Γι᾿ αὐτὸ διδάσκω μὲ τὸν τρόπο αὐτό, γιὰ νὰ μὴν μποροῦν νὰ δοῦν βαθύτερα καὶ καθαρότερα, ἂν καὶ θὰ βλέπουν μὲ τὰ σωματικά τους μάτια, καὶ γιὰ νὰ μὴν μποροῦν νὰ καταλάβουν, ἂν καὶ θὰ ἀκοῦνε τὴν διδασκαλία ποὺ τοὺς ἐξηγεῖ τὰ μυστήρια. Καὶ τὸ κάνω αὐτὸ ὄχι μόνο γιὰ λόγους δικαιοσύνης, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἀγαθότητα, γιὰ νὰ μὴν ἐπιβαρύνουν τὴ θέση τους περιφρονῶντας τὴν ἀλήθεια, καὶ σκληρυνθοῦν περισσότερο)» [Λουκᾶ 8,10]. «Σὲ σᾶς»· σὲ ποιούς ἐσᾶς; Δηλαδὴ σὲ αὐτοὺς ποὺ πίστεψαν καὶ γνώρισαν τὴν παρουσία Του στὸν κόσμο, σ᾿ αὐτοὺς ποὺ κατανοοῦν πνευματικὰ τὸν νόμο, σ᾿ αὐτοὺς δέχθηκε ὁ Πατέρας νὰ ἀποκαλύψει τὸν Υἱό Του.
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,
ἐπιμέλεια κειμένου: Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
ΠΗΓΕΣ:
• Ἁγίου Κυρίλλου, ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας, Ἐξήγησις ὑπομνηματικὴ εἰς τὸ κατὰ Λουκᾶν εὐαγγέλιον, Πανεπιστήμιο Αἰγαίου, ἐρευνητικὸ ἔργο «Οἱ δρόμοι τῆς πίστης: Ψηφιακὴ Πατρολογία»
(https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/09/commentarii-in-lucam .pdf)
• Ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας Ἅπαντα τὰ ἔργα, πατερικὲς ἐκδόσεις «Γρηγόριος Παλαμᾶς», ἐκδ. οἶκος «Τὸ Βυζάντιον», τόμος 25, Θεσσαλονίκη 2005, «Ὑπόμνημα εἰς τὸ κατὰ Λουκᾶν Α΄», κεφάλαιο 10ο, σελ. 422-429.
• Παν. Τρεμπέλα, Ἡ Καινὴ Διαθήκη μετὰ συντόμου ἑρμηνείας, ἐκδ. Ὁ Σωτήρ, Ἀθήνα 1997
• http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient greek/tools/liddell-scott/index.html
• http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh Diathikh/Biblia/Kainh Diathikh.htm
• http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia Diathikh/Biblia/Palaia Diathikh.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου