Όταν πρωτοήλθε στην έρημο διάλεξε ένα τόπο άνυδρο, για να προμηθεύεται το νερό από μεγάλη απόσταση και να σκληραγωγεί έτσι περισσότερο το σώμα του. Όταν όμως με το θέλημα του Θεού αυξήθηκαν οι αδελφοί και δημιουργήθηκε μοναστήρι, άρχισε να παρατηρείται μεγάλη έλλειψη νερού, που έπρεπε να το φέρνουν από μακριά και με μεγάλο κόπο. Μερικοί λοιπόν βαρυγκόμησαν:
– Γιατί τόσο αδιάκριτα και απερίσκεπτα διάλεξες αυτό το μέρος; Γιατί έκτισες εδώ το μοναστήρι, αφού δεν υπάρχει καμιά κοντινή πηγή;
– Εγώ, αδελφοί, απαντούσε ταπεινά, διάλεξα αυτό το μέρος, για ν’ ασκούμαι στην ησυχία μόνος μου. Θέλημα του Θεού ήταν να εγκατασταθεί εδώ μονή. Αυτός μπορεί να μας χαρίσει και το νερό. Μόνο μη γογγύζετε. Έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό και προσεύχεσθε με πίστη. Εάν από μια ξερή πέτρα έβγαλε μέσα στην έρημο νερό για τον απειθάρχητο λαό των Εβραίων, το ίδιο δεν μπορεί να κάνη και για μας που με αφοσίωση τον υπηρετούμε;
✶✶✶
Έπειτα από τα λόγια αυτά πήρε έναν αδελφό και κρυφά από τους άλλους κατέβηκαν στο πυκνό κοντινό δάσος. Βρήκαν εκεί σε μια τάφρο λίγο βρόχινο νερό. Ο άγιος γονάτισε και προσευχήθηκε:
– Θεέ και Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εσύ που δημιούργησες τον ουρανό και τη γη και όλα τα ορατά και τα αόρατα, εσύ που έπλασες τον άνθρωπο και δεν θέλεις το θάνατο του αμαρτωλού πλάσματός Σου, δέξου την ικεσία των αθλίων δούλων Σου. Άκουσε το στεναγμό μας και φανέρωσε την δόξα Σου, όπως στην έρημο του Σινά. Όπως τότε με τον Μωυσή θαυματούργησες αναβλύζοντας νερό από τον βράχο, έτσι και εδώ φανέρωσε την δύναμή Σου. Χάρισέ μας νερό στον τόπο αυτό, για να πιστέψουν όλοι ότι ακούς τις προσευχές των δούλων Σου και να δοξάσουν Σένα τον άναρχο Πατέρα και τον μονογενή Σου Υιό και το πανάγιο Πνεύμα «νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων». Αμήν.
Ξαφνικά ανέβλυσε μια πηγή με άφθονο νερό. Κατάπληκτοι και γεμάτοι θαυμασμό το πληροφορήθηκαν οι αδελφοί. Ονόμασαν την πηγή «Σέργιεβιμ». Ο όσιος όμως θεωρούσε σαν βάρος την ανθρώπινη δόξα. Γι’ αυτό τους είπε:
– Δεν σας έδωσα εγώ αυτό το νερό, αλλά ο ίδιος ο Κύριος το έστειλε σε μας τους αμαρτωλούς. Γι’ αυτό μην ονομάζετε την πηγή με το όνομά μου.
Πειθαρχώντας
στην εντολή του οι μοναχοί έπαψαν να τη λένε «Σέργιεβιμ». Ποτέ πλέον
δεν δοκίμασαν έλλειψη νερού. Το αντλούσαν πάντοτε άφθονο για τις ανάγκες
της μονής και συχνά άρρωστοι που το έπιναν με πίστη θεραπεύονταν.
Από το βιβλίο: Όσιος Σέργιος του Ραντονέζ. Έκδοση έκτη. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2006, σελ. 44.
Όταν ακούμε κηρύγματα ή ανθρώπους που χαϊδεύουν τα αυτιά να φεύγουμε μακριά σαν να βλέπουμε φίδι γιατί είναι εκ του πονηρού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ακούμε κηρύγματα ή ανθρώπους που ελέγχουν τη συνείδησή μας και μας βάζουν σε σκέψεις και ανησυχίες να τα δεχόμαστε ως βάλσαμο.
Τα πρώτα γεννούν την υπερηφάνεια, τα δεύτερα φέρνουν την ταπείνωση.
Μικρόμυαλο και ανόητο να θεωρείς όχι εκείνον, που λέγει ότι οι γνώσεις του είναι περιορισμένες, αλλά εκείνον που κομπάζει για τις γνώσεις του!
Από αυτή την μεγάλη ανοησία να κομπορρημονούμε, θέλει να μας γλιτώσει ο Χριστός!
Οι άνθρωποι δεν απλώνουν το χέρι τους για να βοηθήσουν και να ελεήσουν εκείνους που είναι πραγματικά φτωχοί και ζητούν απεγνωσμένα τα βασικά αγαθά;
Τότε, πώς δε θα δείξει πολύ περισσότερο ο Θεός το έλεος και την πατρική του φροντίδα στους πνευματικά φτωχούς που Τον επικαλούνται και δε θα τους γεμίσει με τ’ αμέτρητα πλούτη Του;
Όλοι εκείνοι που τελικά ευαρέστησαν στο Θεό, σ’ αύτη τη ζωή είχαν διακριθεί για την πνευματική τους φτώχεια.
Ο ίδιος ο Πρώτοκορυφαίος Απόστολος Παύλος, αποκαλεί τον εαυτό του πρώτον ανάμεσα στους αμαρτωλούς.
Το ίδιο κι ο Απόστολος Ιάκωβος, συγκαταλέγει τον εαυτό του ανάμεσα στους αμαρτωλούς.
Το ίδιο και ο Απόστολος κι Ευαγγελιστής Ιωάννης .
Και ποιοί ήταν οι Απόστολοι;
Ήταν οι ζωντανές κατοικίες της Αγίας Τριάδας, τα στόματα του Αγίου Πνεύματος, φίλοι του Χριστού και πάνω απ’ όλα Άγιοι άνθρωποι.
Αν εκείνοι λοιπόν λογάριαζαν τόσο ταπεινό και τόσο αμαρτωλό τον εαυτό τους, τότε τί να σκεφτούμε και τί να πούμε για μας;
Αν είμαστε απόλυτα ειλικρινείς πρέπει να ομολογήσουμε με επίγνωση πως είμαστε μια αμαρτωλή μάζα, βρωμερά καταγώγια των παθών, ξένοι προς κάθε αρετή, πνευματικά ταλαίπωροι, φτωχοί, τυφλοί και γυμνοί.
Δε θα πρέπει τότε να ικετεύουμε ακατάπαυστα τον Κύριο να καθαρίσει με το Άγιο Πνεύμα τις ψυχές και τα σώματα μας από κάθε μολυσμό των παθών και να μάς γεμίσει με τη γλυκύτητα των αρετών και το Πανάγιο Πνεύμα;
Εκείνοι που θέλουν ν’ αποκτήσουν πραγματική και βαθιά ταπείνωση πρέπει να ψάχνονται μέσα τους όσο πιό συχνά μπορούν.
Αν κοιτάξουμε ειλικρινά μέσα μας με τα πνευματικά μας μάτια, χωρίς την επίδραση των παθών και δούμε όλους τους αμαρτωλούς λογισμούς, τις αισχρές επιθυμίες, τις προθέσεις και τις πράξεις μας, από τη νεανική μας ηλικία ως σήμερα, θα διαπιστώσουμε ότι κολυμπάμε μέσα σ’ ένα ωκεανό αμαρτίας.
Ναι, αυτοί είμαστε Αδέρφια μου!
Και άμα έρθει η ευλογημένη ταπείνωση όπως λέει και ο Άγιος γέροντας Εφραίμ ο Αριζονίτης:
Η ταπεινοφροσύνη στολίζει τον άνθρωπο.
Ο ταπεινός άνθρωπος όπου και αν σταθεί, όπου και αν βρεθεί, σκορπάει μια κατά κάποιο τρόπο μυστηριώδη χάρη και γίνεται αγαπητός και προσφιλής. Την ταπείνωση οι δαίμονες την τρέμουν.
Να τονίσω και κάτι πολύ σημαντικό που μας αναφέρει το άρθρο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟνόμασαν την πηγή «Σέργιεβιμ». Ο όσιος όμως θεωρούσε σαν βάρος την ανθρώπινη δόξα. Γι’ αυτό τους είπε:
– Δεν σας έδωσα εγώ αυτό το νερό, αλλά ο ίδιος ο Κύριος το έστειλε σε μας τους αμαρτωλούς. Γι’ αυτό μην ονομάζετε την πηγή με το όνομά μου.
Δυστυχώς εμείς κάνουμε ακριβώς το αντίθετο.
Κάνουμε κάποια δωρεά στον Ιερό Ναό είτε αυτό είναι στασίδια, είτε καρέκλες, είτε κάποια Αγιογραφία ή οτιδήποτε άλλο και θεωρούμε καλό να γραφτεί το όνομά μας είτε υπέρ υγείας είτε υπέρ αναπαύσεως κάποιων κεκοιμημένων μας.
Βλέποντας όμως το όνομά μας, μας γεννά κενοδοξία και παίρνουμε και τα συγχαρητήρια από τους άλλους.
Το μόνο όμως που έχουμε κάνει, είναι να λάβουμε τον μισθό μας από τους επαίνους των ανθρώπων για αυτό που προσφέραμε.
Οπότε μην περιμένουμε από τον Θεό καμία ευλογία.
Μη σαλπίσεις Αδελφέ μου την ελεημοσύνη σου. Μην την κάνεις γνωστή...
Μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου.
Γιατί όταν μπει η κενοδοξία μέσα στον άνθρωπο, ταπείνωση έχει μόνο στα λόγια.
Μέσα στην εκκλησία κάνουν μετάνοιες, σταυρούς, λένε: «είμαστε αμαρτωλοί, ανάξιοι» και μόλις βγούνε έξω και κάποιος λίγο τους ενοχλήσει, ξεχνάνε την ταπεινολογία τους και γίνονται θεριά ανήμερα.