Ἡ Ἁγία ὑπῆρξε πλουσία καὶ μετὰ ἀπὸ τὴν χηρεία της, προκειμένου νὰ διαφυλάξῃ τὴν περιουσία της ἀπὸ τὶς ἁρπακτικὲς διαθέσεις ἑνὸς «βιαίου» καὶ «πλεονεκτικοῦ» εἰδωλολάτρου, κατέφυγε στὰ δικαστήρια, προσδοκῶντας νὰ εὕρῃ τὸ δίκιο της. Ἐκεῖνος ὅμως, μὲ ψευδομάρτυρες καὶ δωροδοκίες, κατώρθωσε νὰ κερδίσῃ τὴν δίκη, ἐπικαλούμενος μάλιστα τὸ διάταγμα τοῦ Διοκλητιανοῦ (24/2/303), σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο ἔχαναν τὰ πολιτικά των δικαιώματα ὅσοι ἀρνοῦνταν νὰ λατρεύσουν τοὺς θεοὺς τῶν αὐτοκρατόρων καὶ παρέμεναν πιστοὶ στὸν Χριστό. Ἡ δήμευση τῶν περιουσιῶν των ἦταν τὸ ἑπόμενο βῆμα.
Ἡ Ἰουλίττα, παρὰ τὶς πιέσεις τῶν δικαστῶν καὶ τὴν ἐμφανῆ σὲ βάρος της ἀδικία, δὲν ὑπέκυψε ἀλλὰ ἀνεφώνησε μὲ θάρρος καὶ ἀποφασιστικότητα: «ἐρρέτω ὁ βίος, οἰχέσθω χρήματα, μηδὲ τὸ σῶμα μοι περιλειφθείη, πρὶν τινὰ φωνὴν ἀφιέναι κατὰ τοῦ κτίσαντός με Θεοῦ.» (ἂς πάῃ στὰ κομμάτια ἡ ζωή μου, ἂς πᾶνε περίπατο τὰ χρήματα, οὔτε τὸ σῶμα μου ἂς μὴν μείνῃ, παρὰ νὰ ἐκστομίσω κάποια κατηγορία κατὰ τοῦ Κτίστου μου).
Ἐγκωμιαστικὸ λόγο γιὰ τὴν Ἁγία ἔγραψε ὁ Μέγας Βασίλειος. Ἡ περίπτωσή της, πέρα ἀπὸ τὸ ἡρωϊκὸ φρόνημα, ἀναδεικνύει τὰ βαθύτερα αἴτια τῶν διώξεων τῶν Χριστιανῶν ἀπὸ τὸ ρωμαϊκὸ κατεστημένο.
Οἱ Ῥωμαῖοι δὲν ἐνδιαφέρονταν ἐὰν οἱ Χριστιανοὶ λάτρευαν ἕναν ἀκόμη θεὸ μέσα στοὺς πολλοὺς ποὺ πίστευαν καὶ οἱ ἴδιοι, τοὺς ἐνδιέφερε, ὅμως, ἐὰν ἀπέδιδαν πίστη στὸν θεό - αὐτοκράτορα, ὡς ἔνδειξη νομιμοφροσύνης.
Οἱ Ἑβραῖοι, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ λατρεύουν ἐλεύθερα τὸν θεό τους, πλήρωναν φόρο στοὺς Ρωμαίους, τὸν κῆνσο (ρωμαϊκὸ νόμισμα), ποὺ ἔφερε τὴν εἰκόνα τοῦ αὐτοκράτορος καὶ ἔτσι ἦταν νομότυποι. Γι’ αὐτὸ ὁ Κύριος, στιγματίζοντας τὴν ὑποκριτική των στάση, ὅταν τὸν ρώτησαν ἐὰν πρέπει ἢ ὄχι νὰ πληρώνουν φόρο στὸν αὐτοκράτορα, τοὺς ἀπήντησε μὲ νόημα «ἀπόδοτε τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» (Ματθ., κβ’ 21).
Οἱ Χριστιανοί, ὅμως, ἀντιλαμβανόμενοι ὅτι δὲν μποροῦν νὰ «δουλεύουν» συγχρόνως σὲ δύο κυρίους (Ματθ., στ’ 24), προέκριναν τὴν πίστη στὸν Θεὸ ἀπὸ τὴν πίστη στοὺς κοσμικοὺς ἄρχοντες, καὶ γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς διώκονταν καὶ σύρονταν σὲ δίκες, ἀπὸ φθόνο, μὲ σκοπὸ τὴν πολιτικὴ καὶ οἰκονομική των ἐξόντωση.
Τὸ μήνυμα εἶναι νὰ ξεκαθαρίσωμε καὶ ἐμεῖς, στὶς ἡμέρες μας, μὲ ποιόν κύριο θέλουμε νὰ συνταχθοῦμε καὶ στὴν συνέχεια, ἐὰν προτιμήσουμε τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὸν χρυσό, τὴν μαρτυρία του ἀπὸ τὸν συμβιβασμό, καὶ γενικῶς τὴν αἰώνια ἀπὸ τὶς πρόσκαιρες δόξες, νὰ προσπαθήσουμε, ὅπως ἡ μάρτυς Ἰουλίττα, νὰ διατηρήσουμε ὀρθὴ τὴν πίστη ἀλλὰ καὶ τὴν ζωὴ καὶ τὴν πολιτεία μας. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου