Ἐπὶ κλίμαξι κλίμακας πυκνῶς, Πάτερ,
Τὰς σὰς ἀρετὰς θείς, ἔφθασας πόλου μέχρι.
Χαῖρεν Ἰωάννης τριακοστῇ ἐξαναλύων.
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ [:Μᾶρκ.9,14-29]
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΙΑΖΟΜΕΝΟΥ ΝΕΟΥ
«Καὶ ἐλθόντων αὐτῶν πρὸς τὸν ὄχλον προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι(: Καὶ ὅταν ἔφθασαν στὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ, Τὸν πλησίασε κάποιος ἄνθρωπος ποὺ γονάτισε μπροστά Του κι ἔλεγε: ''Κύριε, λυπήσου καὶ σπλαγχνίσου τὸ παιδί μου, διότι σεληνιάζεται καὶ ὑποφέρει ἄσχημα, ἀλλὰ καὶ κινδυνεύει τὸν ἔσχατο κίνδυνο· διότι πολλὲς φορὲς πέφτει στὴ φωτιά, καὶ πολλὲς φορὲς στὸ νερό, καὶ κινδυνεύει ἔτσι νὰ καεῖ ἢ νὰ πνιγεῖ. Καὶ τὸν ἔφεραν στοὺς μαθητές Σου, ἀλλὰ δὲν μπόρεσαν νὰ τὸν θεραπεύσουν)» [Ματθ. 17,14-16].
Ἡ κλιματική ἀλλαγή ἀποτελεῖ ἄμεση ἀπειλή γιά τήν ἀγαπημένη μας Ἑλλάδα. Ἡ γλυκυτάτη ἐαρινή καί εὐωδιαστή ἀτμόσφαιρα τῆς πατρίδας μας, πού ἐξέπεμπε ἄρωμα Ὀρθοδοξίας ἔχει μεταβληθεῖ σέ δριμυτάτη καταιγίδα, μέ ἐρεβοφόρους καί ψυχοκτόνους ρύπους. Ὁ πόθος γιά τόν πολυτίμητο Θησαυρό τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ἔσβησε καί θέριεψε ἡ ἀγάπη γιά τά σκύβαλα, τά ξυλοκέρατα, τίς λάσπες καί τήν κοπριά. Τό ψῦχος τῆς ἀμφισβήτησης πάγωσε τά πάντα! Ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;[1].
Καί ὅπως ἀκριβῶς μεταβάλλονται τό φυσικό κλίμα καί τά φυσικά φαινόμενα ἀκολουθῶντας τούς φυσικούς νόμους πού ὁ Θεός ἔθεσε, ἔτσι ἀκριβῶς λειτουργοῦν καί οἱ πνευματικοί Του νόμοι! Σημεῖα τῶν Καιρῶν! «Ὅταν ἴδητε τὴν νεφέλην ἀνατέλλουσαν ἀπὸ δυσμῶν, εὐθέως λέγετε, ὄμβρος ἔρχεται, καὶ γίνεται οὕτω· καὶ ὅταν νότον πνέοντα, λέγετε ὅτι καύσων ἔσται, καὶ γίνεται. Ὑποκριταί, τὸ πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς οἴδατε δοκιμάζειν, τὸν δὲ καιρὸν τοῦτον πῶς οὐ δοκιμάζετε; Τί δὲ καὶ ἀφ᾿ ἑαυτῶν οὐ κρίνετε τὸ δίκαιον;»[2].
ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ
ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΓΙΣΤΗ ΑΞΙΑ ΜΕΛΕΤΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
[...] Ξέρετε πόσο σπουδαῖο πρᾶγμα εἶναι νὰ
μελετᾷ κανεὶς εἴτε τὴν προσωπική του ἱστορία, εἴτε τὴν Ἱστορία τοῦ λαοῦ του;
Πολὺ μεγάλο πρᾶγμα· ἔχει πολὺ μεγάλη ἀξία, ἀγαπητοί μου· ἂν δὲν εἶχε ἀξία ἡ
μελέτη τῆς Ἱστορίας, δὲν θὰ ἔρχονταν ἐχθροὶ νὰ τὴ διαστρέφουν καὶ νὰ τὴ
διαστρεβλώνουν... Καὶ ἡ Ἱστορία στὴν ἐποχή μας διαστρεβλώνεται ὅσο ποτὲ ἄλλοτε.
Ἀκούω κάτι πράγματα..., μὰ κάτι πράγματα ποὺ διδάσκονται οἱ μαθητὲς καὶ οἱ
φοιτητὲς στὸ Πανεπιστήμιο, ἤ ,ἂν δὲν διδάσκονται μέσα στὸ Πανεπιστήμιο, ποὺ
κυκλοφοροῦν σὲ βιβλία, καὶ διαστρέφεται ἡ Ἱστορία σὲ βαθμὸ ἐξοργιστικό...
Φιλοξενούσαν συχνά στο σπίτι τους έναν άνθρωπο πολύ πονεμένο, που ελάχιστες «άσπρες» μέρες είχε δει στη ζωή του. Σε μια από αυτές τις επισκέψεις, ο Tolstoy μαζί με τα μικρά του αδέλφια, παρακολούθησαν κρυφά το γέροντα που προσευχόταν στο δωμάτιο το οποίο του είχαν παραχωρήσει. Και περιγράφει ως εξής την ανεξίτηλη σφραγίδα την οποία άφησε πάνω του αυτή η εμπειρία: «Σταυρώνοντας τα μεγάλα του χέρια στο στήθος, ο Γκρίσα, στεκόταν πρώτα σιωπηλός με σκυμμένο το κεφάλι μπροστά στις εικόνες. Μετά έπεσε στα γόνατα και άρχισε να προσεύχεται. Στην αρχή απάγγειλε σιγαλά γνωστές προσευχές• μετά τις επανελάμβανε δυνατότερα. Μετά άρχισε να προσεύχεται με δικά του λόγια. Προσευχήθηκε για όλους τους ευεργέτες του (έτσι αποκαλούσε αυτούς που τον φιλοξενούσαν)• ανάμεσα σ᾽ αυτούς και για την μητέρα μας και για μας.
Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος
Ἀνάμεσα στοὺς πολλοὺς καὶ θαυμαστοὺς χαιρετισμοὺς ποὺ ἀπευθύνει ὁ ὑμνογράφος στὴν Παναγία μας ἕνας ξεχωρίζει ἰδιαιτέρως γιὰ τὸν συμβολισμὸ καὶ τὴν σημασία του: «Χαῖρε, πόλις τοῦ Παμβασιλέως».
Ὁ χαρακτηρισμὸς τῆς Παναγίας ὡς «πόλεως τοῦ (βασιλέως) Θεοῦ» προέρχεται ἀπὸ τὸν προφήτη Δαυίδ: «Τοῦ ποταμοῦ τὰ ὁρμήματα εὐφραίνουσιν τὴν πόλιν τοῦ Θεοῦ. ἠγίασε τὸ σκήνωμα αὐτοῦ ὁ Ὕψιστος» (45ος ψαλμός, στ. 5). Οἱ θεόπνευστοι Πατέρες βλέπουν σ’ αὐτὴν τὴν «πόλιν» τὴν προτύπωση τῆς Παναγίας, ὁ δὲ Ἰωάννης Δαμασκηνὸς ἑρμηνεύει ὅτι τὰ ὁρμήματα τοῦ ποταμοῦ εἶναι οἱ ποταμοὶ τῶν δωρεῶν τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ποὺ κατέκλυσαν ὅλη της τὴν ὕπαρξη καὶ τὴν χαρίτωσαν, ὥστε νὰ ἁγιαστῆ, πρὶν ἀκόμη κατέλθη ὁ Ὕψιστος καὶ τὴν ἐπισκιάσῃ μὲ τὴν πρόσθετη χάρη Του.
Νὰ γιατὶ ὁ Δαυίδ, αἰῶνες πρὶν συμβοῦν τὰ γεγονότα αὐτά, ὑμνεῖ τὴν Παναγία ὡς «πόλι τοῦ Θεοῦ», γιὰ τὴν ὁποία «δεδοξασμένα ἐλαλήθη» (86ος ψαλμός), ὅπως καὶ ὁ ὑμνογράφος τοῦ Κανόνος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου, στὴν συνέχεια τοῦ ἰδίου τροπαρίου τῆς ε’ ὠδῆς, χαιρετίζει τὴν Παναγία, «περὶ ἧς δεδοξασμένα καὶ ἀξιάκουστα λελάληνται σαφῶς».
Κωνσταντῖνου Χολέβα, Πολιτικού Ἐπιστήµονος
"Ἡ πατρίς µου, ἀδελφοί, εἶναι ἡ Κύπρος, καί αὐτή νῆσος τῆς Ἑλλάδος. Ἀνεκδιήγητα εἶναι τά δεινά καί αἱ τυραννίαι ὅσας ὑποφέρει ἀπό τούς ἐχθρούς βαρβάρους ἡ δυστυχής αὕτη νῆσος. Λάβετε, λοιπόν, εὐσπλαχνίαν διά ἀθλίους ἀδελφούς καί ἐνεργήσατε εἰς τοῦτο διά τό ὁποῖον σᾶς παρακαλῶ, καθώς καί διά τήν ἐλευθερίαν της, καί θέλετε ἔχει τήν µέν ἀνταµοιβήν παρά Θεοῦ, τόν δέ ἔπαινον ἀπ' ὅλην τήν Ἑλλάδα καί δι' αἰῶνας εὐγνώονας τούς δυστυχεῖς Κυπρίους. Ὁ παντοδύναµος Θεός νά σᾶς ἐνδυναµώνῃ καί νά σᾶς δίδῃ τά τρόπαια κατά τῶν ἀγρίων ἐχθρῶν, ὅπως διά τιµήν τοῦ Γένους µας, ὁµογενεῖς, φίλτατοι, τό ὁποῖον θέλει παραδώσει τά ἔνδοξα ὀνόματά σας εἰς τῶν ἐπερχομένων γενεῶν τήν εὐλογίαν. Εἴθε, εἴθε, γένοιτο, Θεέ βασιλεῦ" !
Αὐτά ἔγραφε µεταξύ ἄλλων στίς 3 Ἰουλίου 1821 ὁ Κύπριος ἀγωνιστής Κυπριανός Θησεύς ἀπευθυνόµενος πρός τούς δηµογέροντες τῆς ἐπαναστατηµένης Ὕδρας καί πρός τόν Δηµήτριο Ὑψηλάντη. Ὁ Κυπριανός ἦταν ἀδελφός δύο ἄλλων Κυπρίων ἀγωνιστῶν τοῦ 1821, τοῦ Νικολάου Θησέως καί τοῦ Ἀρχιµανδρίτου Θεοφίλου Θησέως, τά δέ λόγια του καταδεικνύουν τήν ἑλληνικότητα τῆς Κυπριακῆς ψυχῆς καί τόν Πανελλήνιο χαρακτῆρα τῆς Ἐθνεγερσίας.
Το αίτημα δεν προήλθε από κάποια περιθωριακή ομάδα συντηρητικών και ομοφοβικών ανδρών, αλλά από τη Mary Chatanda , επικεφαλής της γυναικείας πτέρυγας του κυβερνώντος κόμματος Chama Cha Mapinduzi (CCM)*. Κατά τη διάρκεια των εορτασμών για τα δύο χρόνια στην εξουσία της Samia Suluhu Hassan, (της πρώτης γυναίκας προέδρου της Τανζανίας - φώτο κάτω), η Chatanda ζήτησε «η κυβέρνηση να επιβάλει αυστηρές ποινές για εγκλήματα που σχετίζονται με σεξουαλικές δραστηριότητες μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Τέτοιοι άνθρωποι θα πρέπει να ευνουχιστούν αν κριθούν ένοχοι».
Το 1984 την συνόδεψα σε μία από τις επισκέψεις της στον Άγιο Γέροντα και είχα την ευλογία να πάρω την ευχή του και να μιλήσω λίγο μαζί του. Κάποια στιγμή πιάνει τον καρπό μου και με ρωτάει αν είμαι έγκυος. Εγώ του απαντώ αρνητικά, γιατί μόλις μερικές μέρες είχαν περάσει από την έμμηνο ρύση μου. Μου λέει “καλά”, μου χαμογελά και μου σταυρώνει την κοιλιά. Πολύ σύντομα αποδείχτηκε ότι ήμουν πράγματι έγκυος στο πρώτο μου παιδί!
✶✶✶
Καθώς πλησίαζαν οι μέρες μου να γεννήσω, Μάρτιος του 1985, επισκέφτηκα τον γιατρό μου για την προγραμματισμένη εξέταση και μου είπε πως όλα είναι καλά και πως σε μία εβδομάδα περίπου θα γεννήσω. Την επόμενη μέρα αισθάνθηκα μία αδιαθεσία και τηλεφώνησα στον γιατρό μου, όπου του περιέγραψα τα συμπτώματα (αυξημένη ροή υγρών) και αυτός με παρότρυνε να ετοιμάσω την βαλίτσα μου και να πάω στο Μαιευτήριο, όπου θα με συναντούσε για να με εξετάση.
Τεῖχος εἶ τῶν παρθένων,
Θεοτόκε Παρθένε,
καὶ πάντων τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων.
Ὁ γὰρ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς,
κατεσκεύασέ σε ποιητής, Ἄχραντε,
οἰκήσας ἐν τῇ μήτρα σου,
καὶ πάντας σοι προσφωνεῖν διδάξας·
Χαῖρε, ἡ στήλη τῆς παρθενίας,
χαῖρε, ἡ πύλη τῆς σωτήριας.
Χαῖρε, ἀρχηγὲ νοητῆς ἀναπλάσεως,
χαῖρε, χορηγὲ θεϊκῆς ἀγαθότητος.
Χαῖρε, σὺ γὰρ ἀνεγέννησας τοὺς συλληφθέντας αἰσχρῶς,
χαῖρε, σὺ γὰρ ἐνουθέτησας τοὺς συληθέντας τὸν νοῦν.
Χαῖρε, ἡ τὸν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα,
χαῖρε, ἡ τὸν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα.
Χαῖρε, παστάς ἀσπόρου νυμφεύσεως,
χαῖρε, πιστοὺς Κυρίῳ ἁρμόζουσα.
Χαῖρε, καλὴ κουροτρόφε παρθένων,
χαῖρε, ψυχῶν νυμφοστόλε ἁγίων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Στὰ χρόνια ποὺ ζοῦμε, μὲ τὴν ἀποστασία ἀπὸ τὴν πίστι καὶ τὸν δαιμονισμὸ στὴ ζωή, παρατηρῶ ἕναν κοινὸ τρόπο ἀντιμετωπίσεως ἀπὸ τοὺς ταγμένους νὰ ἀγρυπνοῦν καὶ νὰ ποιμαίνουν, ὅσων ταλαιπώρων ἀποροῦν καὶ διαμαρτύρονται, γιὰ ὅσα συμβαίνουν. Μιλῶ γιὰ τὶς καθημερινὲς ἐπαφὲς καὶ συζητήσεις, ἀλλὰ καὶ γιὰ εὐρύτερες καὶ δημόσιες τοποθετήσεις. (Δὲν ἀναφέρομαι σὲ γενικώτερες, βαθύτερες καὶ σχεδιασμένες στρατηγικὲς, οἱ ὁποῖες, φεῦ!, ὑπάρχουν). Νομίζω ὅτι οἱ περισσότεροι θὰ ἔχουν ἐμπειρία αὐτῶν στὰ ὁποῖα ἀναφέρομαι, κατὰ περίπτωσιν.
Πρῶτο ἐπίπεδο ἀντιδράσεως: «Ποιός εἶσαι ἐσύ ποὺ μιλᾶς; Δὲν ἔχεις συναίσθησι τοῦ ἑαυτοῦ σου; Δὲν βλέπεις τὶς ἁμαρτίες σου καὶ τὰ χάλια σου; Προσθέτεις καὶ ἄλλες κρίνοντας τοὺς ἁρμοδίους, κληρικοὺς καὶ ἐπισκόπους; Ποιός σὲ ὅρισε σωτῆρα τῆς ἐκκλησίας; Ὅλοι οἱ ἄλλοι, καὶ μάλιστα κληρικοί, κάνουν λάθος καὶ μόνον ἐσὺ γνωρίζεις τὸ σωστό; Ἐσένα περιμένει γιὰ νὰ σωθῇ ἡ ἐκκλησία; Δὲν ξέρεις ὅτι «πύλαι ἄδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς»;