Πως εδίδασκε την μετάνοια ο Στρατηγός Μακρυγιάννης.

 Ομιλεί ο π. Ευάγγελος Παπανικολάου.
 

Τώρα θα σας πω για την μετάνοια, πως την έκανε ένας Ήρωας της Επαναστάσεως, πως μάθαινε τους ανθρώπους την μετάνοια. ΤΟΝ ΛΕΝΕ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ.

Αυτός ο Μακρυγιάννης, για να δείτε που αυτοί οι άγιοι άνθρωποι, πως διδάσκονταν από τους πατέρες τους και πως η Αγία Εκκλησία με τους Κανόνες που τους έβαζε -γιατί εξομολογούντο αυτοί- ξέρανε, και πως διδάσκανε και τους άλλους τους νέους ανθρώπους.

Τον Μακρυγιάννη .. το γκουβερνάντο που έλεγε κι αυτός … τι να τον κάνουν σου λέει πρέπει να του δώσουμε μια σύνταξη. Λέει αυτός, ρε παιδιά δώστε την σύνταξή μου στις χήρες των αγωνιστών και μη μου δίνετε εμένα, γιατί οι χήρες δεν έχουν άντρες να τις περιποιηθούν. Ενώ εγώ μπορώ να δουλέψω, να φυτέψω κάτι και να ζήσω την οικογένειά μου. 

Για να τον τιμήσουνε τον κάναν αρχηγό της Αστυνομίας της Αθήνας. Αυτός ήταν υπεύθυνος για τις κλοπές κτλ. 

Μια ημέρα, σ΄ ένα παζάρι ένα Σάββατο τον καλούνε, και του λέει, έλα πιάσαμε έναν κλέφτη.

Πάει λοιπόν.. προσέξτε τώρα, αυτά είναι φοβερά, ποιός τους τα ‘μαθε; Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος που την είχανε από τους γονείς τους και από το Βάπτισμά τους και από την Αγία Εκκλησία. 

-Του λέει του κλέφτη, ρε έκλεψες;

–Όχι, λέει αυτός.

–Ρε πες το με το καλό για να μη σε δείρω και το πεις με το ζόρι.

–Όχι, λέει, δεν έκλεψα.

–Ρε πες το με το καλό, θα σε δείρω και θα σε γυρίσω ανάποδα και θα φανεί η φουστανέλα. Πες που τα ‘χεις τα λεφτά.

–Άκουσε, λέει, θα στο πω. Ναι. Έκλεψα.

–Που τα ‘χεις τα λεφτά;

–Να, λέει.

Τα έβγαλε και του τ’ άφησε.

–Εντάξει, του λέει. θέλεις ωρέ να σε σώσω και να μην ξανακλέψεις ποτέ;

–Θέλω, του λέει.

–ΕΛΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ.

Δεν τον πήγε στην φυλακή, τον πήρε στο σπίτι του.

Πόσα παιδιά είχε; Δώδεκα.

–Βάλε γυναίκα να φάμε.

Και ήταν ένα τραπέζι μεγάλο και καθόταν αυτός στην αρχή, η γυναίκα απέναντι, είχε 6 παιδιά από ‘δω, έξι από ‘κει. Του λέει του ενός σήκω από εκεί, τον βάζει αυτόν στα δεξιά του. Ό,τι είχανε έφαγε.

Βάζει ένα παιδί ο Μακρυγιάννης όρθιο και του λέει, όση ώρα τρώμε θα λες, ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ.

Δηλαδή, όση ώρα έτρωγε η οικογένειά του είχε ένα παιδάκι του όρθιο, εναλλάξ κάθε φορά, και έλεγε το ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. Δεν μιλάγανε. Το καταλαβαίνετε; Λέγανε την ευχή, ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ.

Λέει αυτός, καλά θα περάσουμε.

Χμχμ, του λέει, την συγχώρεση την πείρες αλλά τον Κανόνα θα τον κάνεις. Κάθε Σαββάτο θα σε πηγαίνω στο παζάρι, για τρία Σάββατα. Θα σου κρεμάσω μια ταμπέλα εδώ που θα λέει, «είμαι κλέφτης συγχωρέστε με αδελφοί» και θα σε περνάω από το παζάρι να σε βλέπει ο κόσμος να σε δείρει και να σε φτύνει Το Σαββάτο το βράδυ σπίτι μου θα πλένεσαι, μια βδομάδα θα τρως και θα πίνεις μαζί μου, και το άλλο Σαββάτο ξανά και το άλλο Σαββάτο ξανά.

Δηλαδή προσέξτε. Βρήκε και τον φιλανθρωπικό τρόπο, και να αποκαταστήσει το δίκιο -έδωσε τα λεφτά το άλλο Σαββάτο σε αυτόν που του τα είχε κλέψει- αλλά τον πήρε στο σπίτι του, δεν φοβήθηκε. 

Τον πήρε στο σπίτι του τον κλέφτη για να του πει, κοίταξε αδελφέ μου είσαι σαν κι εμένα τον Κανόνα όμως θα τον κάνεις. 

Είσαι σαν κι εμένα, σ’ αγαπάω ρε, σαν κι εμένα σ’ έχω μάτια μου αλλά τον Κανόνα της κλεψιάς πρέπει να τον κάνεις.

Περάσανε 20 χρόνια. Γέρος ο Μακρυγιάννης, τον στείλανε να κάνει μία επίσκεψη στο Ναύπλιο.

Και πάει ένας κύριος πενηντάρης και του λέει,

–Θέλετε να έλθετε σπίτι μου να σας περιποιηθώ;

–Θα ‘ρθω, του λέει.

Πάει στο σπίτι του ανθρώπου και βλέπει ένα τραπέζι με εφτά παιδιά. Και είχε στη γωνία ένα κι έλεγε ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ.

-Του λέει, ρε ποιος είσαι εσύ;

–ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΠΟΥ ΜΕ ΕΣΩΣΕΣ. Εγώ είμαι ο κλέφτης που με πήρες και με δίδαξες. Με πήρες στο σπίτι σου και έμαθα πως τρώνε και προσεύχονται. 

Και με έκανες να μάθω ότι πρέπει να έχω την τίμια δουλειά με τα χεράκια μου. Και ήλθα εδώ σε αυτήν την πόλη και είδα από σένα πως έκανες.

Και πήρα από εσένα αυτήν την οδηγία και πήρα κι εγώ ένα ένα μικρό περιβολάκι και ζω την οικογένειά μου. Και έχω εφτά παιδάκια και επειδή είδα πως έβαζες ένα παιδί σου να προσεύχεται, βάζω κι εγώ το παιδί μου και προσεύχεται και λέει, ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟ.

Την βλέπετε την μετάνοια; Είναι στιγμιαίο και μακροχρόνιο πράγμα. Αλλά ευχόμαστε στον Θεό να είναι σταθερό. 

Γιατί λέει ο Κύριος, όπου θα σε βρω, εκεί θα σε πάω. Και επειδή είναι Δικαιοκρίτης ο Χριστός μας, πάντα θα μας βρει σε μια στιγμή μετανοίας.

Ο Γέροντας Σωφρόνιος μου είπε μια φορά, παιδί μου στην καλύτερη στιγμή που θα είναι ο άνθρωπος όση ζωή και να ζήσει, εκεί τον παίρνει ο Θεός. 

Γιατί ο Θεός είναι Δίκαιος και έχει Αγάπη. Εμείς Χριστιανοί μου θα θυμόμαστε πάντοτε αυτό το φοβερό του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά που φώναζε μέσα στο Άγιο Όρος και έλεγε, Ο Θεός ιλάσθητί μοι και φώτισόν μου το σκότος. 

Για να λύσει το σκότος μας όμως εμείς πρέπει να έχουμε πάντοτε έναν πνευματικό πατέρα ο οποίος θα μας καθοδηγήσει.  

Και αν ρωτάμε τον πνευματικό πατέρα μας, και αν είμαστε μέσα στην Εκκλησία, και αν παρακολουθούμε όλα τα Μυστήρια της Εκκλησίας και συμμετέχουμε σ’ αυτά, θα έχουμε τη Χάρη του Θεού για να νικήσουμε όλους τους πειρασμούς και η μετάνοιά μας θα είναι ευπρόσδεκτη στον Θεό.

Απομαγνητοφώνηση Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ

Πηγή:https://averoph.wordpress.com/

«Πᾶνος»