Του Τάκη Παντελόπουλου
«Τον εν Ιεράρχαις θαυματουργόν και τον εν κινδύνοις απροσμάχητον βοηθόν, τον Θείον ποιμένα και λειτουργόν Κυρίου, Νικόλαον τον μέγαν πάντες τιμήσωμεν…» (Μεγαλυνάριον )
Ζούμε σε μέρες που πυκνό σκοτάδι απελπισίας και απογοήτευσης σκεπάζει τον κόσμο σε πολλά επίπεδα της καθημερινότητας. Με αγωνία ψάχνουμε να βρούμε αχτίδες παρήγορης ελπίδας και ανακούφισης.
Η ζεστή αγκαλιά της Εκκλησίας μας, με τον σχεδιασμό του Δημιουργού, τις εντολές του Σωτήρα μας Ιησού και του Ευαγγελίου καιτις θυσίες των Αγίων, ρίχνουν φως ελπίδας και δίνουν το μήνυμα που προσδοκούμε.
Γιορτάζουμε σήμερα τον Πολιούχο της πόλης Αγιο Νικόλαο, και ως έκφραση ευλάβειας και λατρείας, αφιερώνομε το σημείωμά μας, προσεγγίζοντας το αγιασμένο έργο του, για να αισθανθούμε την ανάσα του που μας ζεσταίνει και την ζωντανή παρουσία του, που μας δίνει δύναμη και ελπίδα.
Πολλές οι θεόδοτες ιδιότητες του Αγίου, που τον καθιστούν οικουμενικό και αξιόμαχο. Την ιδιότητα του θαυματουργού Αγιου Νικόλαου προσεγγίζουμε σήμερα, που συναντά την καθολική αναγνώριση.
Πολλά τα θαύματα του Αγίου, που δίνουν ανακούφιση στον πόνο και πρόσημο ελπίδας και ανακούφισης στους πιστούς, που επικαλούνται την βοήθεια του. Επιλέξαμε αυτά που συμμαρτυρούντα ξεχωριστά προσωνύμια: του «Θαλασσινού Αγίου» και του «Προστάτου των θαλασσινών», αλλά και όσα κατέστησαν το Μύρα της Λυκίας, έναν ευλογημένο τόπο του Αγίου και πόλο έλξης πολλών προσκυνητών.
Στο βιβλίο του Μητροπολίτου Μύρων Χρυσοστόμου Καλαντζή «Τα Μυροβόλα Μύρα ,η ιστορία των Μύρων από τον 19ο αιώνα ως το 1922…», καταγράφονται, μεταξύ των άλλων και τα παρακάτω θαύματα:
1.- Κάποιος, με το όνομα Δημήτριος έχοντας πολλή πίστη προς τον Άγιο, ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη, για προσκύνημα στα Μύρα την ημέρα της εορτής του Αγίου. Μόλις έφτασε στη Θράκη σηκώθηκε φοβερή λαίλαπα και κατέστρεψε το πλοίο.
Όλοι τους, μαζί και ο Δημήτριος, καταποντίστηκαν στην αγριεμένη θάλασσα και μεταξύ αυτών και ο Δημήτριος, ο οποίος φώναζε «Άγιε Νικόλαε βοήθησέ με». Και μ’ αυτές τις φωνές σηκώθηκε στον αέρα και βρέθηκε μέσα στο Ναό του Αγίου Νικολάου, ενώ οι πόρτες ήταν κλειδωμένες κραυγάζοντας και εκεί τις ίδιες φωνές σωτηρίας.
Οι άνθρωποι του Ναού, που έμεναν κοντά στον Ναό, ακούγοντας τις επικλήσεις του και μη γνωρίζοντας τι συμβαίνει, άνοιξαν με τα κλειδιά τις πόρτες του Ναού και μπαίνοντας μέσα αντίκρυσαν με έκπληξη τον ναυαγό να βρίσκεται στο μέσον του Ναού και να κραυγάζει:
«Άγιε Νικόλαε βοήθει μοι…», νομίζοντας πως ήταν ακόμη καταμεσής στη θάλασσα, όπου είχε πέσει μετά το ναυάγιο. Αφού ήρθε στα λογικά του, συνειδητοποίησε που βρέθηκε, και παρατηρεί έκπληκτος να τον περιβάλλουν πολλοί άνθρωποι, που έφτασαν να δουν τι συμβαίνει.
Ερωτώμενος από τους πιστούς διηγήθηκε με λεπτομέρεια το θαύμα. Με τη βοήθεια του Αγίου διασώθηκαν και οι άλλοι συνταξιδιώτες του. Μετά το θαύμα υμνολογούσαν τον Κύριο, που κατεργάζεται τέτοια παράδοξα θαύματα με τον υπηρέτη Του και Θείο Άγιο Νικόλαο.
2.-Οταν ένας Αιγύπτιος Σαρακηνός ενώ ψάρευε με τη βάρκα του, όπως συνήθιζε, ξέσπασε σφοδρή καταιγίδα και η βάρκα οδηγείτο ακυβέρνητη στο πέλαγος. Εκείνη τη στιγμή πέφτει μπρούμυτα στο μέσον της βάρκας, αφήνοντας το πλοιάριο ακυβέρνητο κραύγαζε λέγοντας:
«…Άγιε Νικόλαε, τον οποίον επικαλούνται οι Χριστιανοί, αν με σώσεις από τον κίνδυνο αυτό, αρνούμαι την θρησκεία των Σαρακηνών και γίνομαι Χριστιανός…».
Είπε αυτά και λιποθύμησε από τον κλύδωνα και παρέμεινε στο πλοιάριο ακίνητος, σχεδόν νεκρός. «
Βλέπω τότε…», λέγει, «έναν ιεροπρεπή άνδρα να μου λέγει: « Και αν ελευθερωθείς από τον παρόντα κίνδυνο, θα γίνεις Χριστιανός;».
Και ξαναείπα εγώ: «Ναι Κύριε, μόνο ελέησέ με…».
Ενώ υποσχόμουν όλα αυτά, κράτησε το τιμόνι και δεν έπαψε να διακυβερνά το πλοιάριό μου, μέχρις ότου με έσωσε, φέρνοντάς με στο κάστρο της Αττάλειας. Οταν βρέθηκα στη γη και πάτησα χώμα, θαύμαζαν όλοι και με φώναζαν «μονοναύτη».
Αφού με ρώτησαν πολλά οι κάτοικοι, ρώτησα και εγώ αν είναι εκεί ο Ναός του Αγίου Νικολάου. Με οδήγησαν στον ζητούμενο Ναό και εκεί γνώρισα τα χαρακτηριστικά του ελευθερωτή μου και ομολόγησα ότι η χάρη του Αγίου Νικολάου με έσωσε…».
Αυτά εξήγησε ο Σαρακηνός, ενώ οι άνθρωποι του Κάστρου συμμαρτύρησαν για το θαύμα και είπαν ότι βαπτίστηκε ο ναυαγός και έγινε Χριστιανός και στη συνέχεια παντρεύτηκε Χριστιανή γυναίκα, έκανε οικογένεια και έγινε πλούσιος. Τα παιδιά του, για πολλά χρόνια, διέσωσαν το όνομά του και λέγονταν « Τα παιδιά του μονοναύτη…».
-Σημαντικό πνευματικό ορόσημο αποτελούν οι γιορτές των Αγίων, που η θυσιαστική ζωή τους οδηγούν την λατρευτική μας σκέψη σε πνευματική εγρήγορση, αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες της επικαιρότητας, με δύναμη και πίστη.
Το να ζούμε απλά με τις μνήμες και τις δάφνες του παρελθόντος και να παραβλέπουμε τις προκλήσεις και τις ανάγκες του σήμερα, είναι λάθος.
Η Εκκλησιαστική μας κουλτούρα, βασισμένη στον αιώνιο Λόγο του Θεού και στα μηνύματα του Ευαγγελίου, ανοίγουν δρόμους, για έμπρακτη αντιμετώπιση των προβλημάτων της εποχής μας, που ζητούν λύση.
Με αφορμή την σημερινή γιορτή του Πολιούχου μας, ας αγκαλιάσουμε με ένθερμη πίστη και αγάπη κάθε ευκαιρία, που μας παρέχει η Εκκλησία. Ας οραματιστούμε και ας αγωνιστούμε, με προσευχή και προσδοκία, καλύτερες μέρες, για την Ορθοδοξία και την Πατρίδα.
Είναι η πιο ενδεδειγμένη τιμή για τον εορτάζοντα Άγιο Νικόλαο, τον αγιασμένο «Παππού…» της πόλης μας και τον στοργικό μας Προστάτη.
Χρόνια πολλά.
Πηγή:https://www.taxydromos.gr/
«Τον εν Ιεράρχαις θαυματουργόν και τον εν κινδύνοις απροσμάχητον βοηθόν, τον Θείον ποιμένα και λειτουργόν Κυρίου, Νικόλαον τον μέγαν πάντες τιμήσωμεν…» (Μεγαλυνάριον )
Ζούμε σε μέρες που πυκνό σκοτάδι απελπισίας και απογοήτευσης σκεπάζει τον κόσμο σε πολλά επίπεδα της καθημερινότητας. Με αγωνία ψάχνουμε να βρούμε αχτίδες παρήγορης ελπίδας και ανακούφισης.
Η ζεστή αγκαλιά της Εκκλησίας μας, με τον σχεδιασμό του Δημιουργού, τις εντολές του Σωτήρα μας Ιησού και του Ευαγγελίου καιτις θυσίες των Αγίων, ρίχνουν φως ελπίδας και δίνουν το μήνυμα που προσδοκούμε.
Γιορτάζουμε σήμερα τον Πολιούχο της πόλης Αγιο Νικόλαο, και ως έκφραση ευλάβειας και λατρείας, αφιερώνομε το σημείωμά μας, προσεγγίζοντας το αγιασμένο έργο του, για να αισθανθούμε την ανάσα του που μας ζεσταίνει και την ζωντανή παρουσία του, που μας δίνει δύναμη και ελπίδα.
Πολλές οι θεόδοτες ιδιότητες του Αγίου, που τον καθιστούν οικουμενικό και αξιόμαχο. Την ιδιότητα του θαυματουργού Αγιου Νικόλαου προσεγγίζουμε σήμερα, που συναντά την καθολική αναγνώριση.
Πολλά τα θαύματα του Αγίου, που δίνουν ανακούφιση στον πόνο και πρόσημο ελπίδας και ανακούφισης στους πιστούς, που επικαλούνται την βοήθεια του. Επιλέξαμε αυτά που συμμαρτυρούντα ξεχωριστά προσωνύμια: του «Θαλασσινού Αγίου» και του «Προστάτου των θαλασσινών», αλλά και όσα κατέστησαν το Μύρα της Λυκίας, έναν ευλογημένο τόπο του Αγίου και πόλο έλξης πολλών προσκυνητών.
Στο βιβλίο του Μητροπολίτου Μύρων Χρυσοστόμου Καλαντζή «Τα Μυροβόλα Μύρα ,η ιστορία των Μύρων από τον 19ο αιώνα ως το 1922…», καταγράφονται, μεταξύ των άλλων και τα παρακάτω θαύματα:
1.- Κάποιος, με το όνομα Δημήτριος έχοντας πολλή πίστη προς τον Άγιο, ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη, για προσκύνημα στα Μύρα την ημέρα της εορτής του Αγίου. Μόλις έφτασε στη Θράκη σηκώθηκε φοβερή λαίλαπα και κατέστρεψε το πλοίο.
Όλοι τους, μαζί και ο Δημήτριος, καταποντίστηκαν στην αγριεμένη θάλασσα και μεταξύ αυτών και ο Δημήτριος, ο οποίος φώναζε «Άγιε Νικόλαε βοήθησέ με». Και μ’ αυτές τις φωνές σηκώθηκε στον αέρα και βρέθηκε μέσα στο Ναό του Αγίου Νικολάου, ενώ οι πόρτες ήταν κλειδωμένες κραυγάζοντας και εκεί τις ίδιες φωνές σωτηρίας.
Οι άνθρωποι του Ναού, που έμεναν κοντά στον Ναό, ακούγοντας τις επικλήσεις του και μη γνωρίζοντας τι συμβαίνει, άνοιξαν με τα κλειδιά τις πόρτες του Ναού και μπαίνοντας μέσα αντίκρυσαν με έκπληξη τον ναυαγό να βρίσκεται στο μέσον του Ναού και να κραυγάζει:
«Άγιε Νικόλαε βοήθει μοι…», νομίζοντας πως ήταν ακόμη καταμεσής στη θάλασσα, όπου είχε πέσει μετά το ναυάγιο. Αφού ήρθε στα λογικά του, συνειδητοποίησε που βρέθηκε, και παρατηρεί έκπληκτος να τον περιβάλλουν πολλοί άνθρωποι, που έφτασαν να δουν τι συμβαίνει.
Ερωτώμενος από τους πιστούς διηγήθηκε με λεπτομέρεια το θαύμα. Με τη βοήθεια του Αγίου διασώθηκαν και οι άλλοι συνταξιδιώτες του. Μετά το θαύμα υμνολογούσαν τον Κύριο, που κατεργάζεται τέτοια παράδοξα θαύματα με τον υπηρέτη Του και Θείο Άγιο Νικόλαο.
2.-Οταν ένας Αιγύπτιος Σαρακηνός ενώ ψάρευε με τη βάρκα του, όπως συνήθιζε, ξέσπασε σφοδρή καταιγίδα και η βάρκα οδηγείτο ακυβέρνητη στο πέλαγος. Εκείνη τη στιγμή πέφτει μπρούμυτα στο μέσον της βάρκας, αφήνοντας το πλοιάριο ακυβέρνητο κραύγαζε λέγοντας:
«…Άγιε Νικόλαε, τον οποίον επικαλούνται οι Χριστιανοί, αν με σώσεις από τον κίνδυνο αυτό, αρνούμαι την θρησκεία των Σαρακηνών και γίνομαι Χριστιανός…».
Είπε αυτά και λιποθύμησε από τον κλύδωνα και παρέμεινε στο πλοιάριο ακίνητος, σχεδόν νεκρός. «
Βλέπω τότε…», λέγει, «έναν ιεροπρεπή άνδρα να μου λέγει: « Και αν ελευθερωθείς από τον παρόντα κίνδυνο, θα γίνεις Χριστιανός;».
Και ξαναείπα εγώ: «Ναι Κύριε, μόνο ελέησέ με…».
Ενώ υποσχόμουν όλα αυτά, κράτησε το τιμόνι και δεν έπαψε να διακυβερνά το πλοιάριό μου, μέχρις ότου με έσωσε, φέρνοντάς με στο κάστρο της Αττάλειας. Οταν βρέθηκα στη γη και πάτησα χώμα, θαύμαζαν όλοι και με φώναζαν «μονοναύτη».
Αφού με ρώτησαν πολλά οι κάτοικοι, ρώτησα και εγώ αν είναι εκεί ο Ναός του Αγίου Νικολάου. Με οδήγησαν στον ζητούμενο Ναό και εκεί γνώρισα τα χαρακτηριστικά του ελευθερωτή μου και ομολόγησα ότι η χάρη του Αγίου Νικολάου με έσωσε…».
Αυτά εξήγησε ο Σαρακηνός, ενώ οι άνθρωποι του Κάστρου συμμαρτύρησαν για το θαύμα και είπαν ότι βαπτίστηκε ο ναυαγός και έγινε Χριστιανός και στη συνέχεια παντρεύτηκε Χριστιανή γυναίκα, έκανε οικογένεια και έγινε πλούσιος. Τα παιδιά του, για πολλά χρόνια, διέσωσαν το όνομά του και λέγονταν « Τα παιδιά του μονοναύτη…».
-Σημαντικό πνευματικό ορόσημο αποτελούν οι γιορτές των Αγίων, που η θυσιαστική ζωή τους οδηγούν την λατρευτική μας σκέψη σε πνευματική εγρήγορση, αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες της επικαιρότητας, με δύναμη και πίστη.
Το να ζούμε απλά με τις μνήμες και τις δάφνες του παρελθόντος και να παραβλέπουμε τις προκλήσεις και τις ανάγκες του σήμερα, είναι λάθος.
Η Εκκλησιαστική μας κουλτούρα, βασισμένη στον αιώνιο Λόγο του Θεού και στα μηνύματα του Ευαγγελίου, ανοίγουν δρόμους, για έμπρακτη αντιμετώπιση των προβλημάτων της εποχής μας, που ζητούν λύση.
Με αφορμή την σημερινή γιορτή του Πολιούχου μας, ας αγκαλιάσουμε με ένθερμη πίστη και αγάπη κάθε ευκαιρία, που μας παρέχει η Εκκλησία. Ας οραματιστούμε και ας αγωνιστούμε, με προσευχή και προσδοκία, καλύτερες μέρες, για την Ορθοδοξία και την Πατρίδα.
Είναι η πιο ενδεδειγμένη τιμή για τον εορτάζοντα Άγιο Νικόλαο, τον αγιασμένο «Παππού…» της πόλης μας και τον στοργικό μας Προστάτη.
Χρόνια πολλά.
Πηγή:https://www.taxydromos.gr/
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου