Αφιερωμένο εξαιρετικά στους επίδοξους ολετήρες του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, από Αντώνη Αντωνά.
Ο Παρθενώνας αποτελεί το λαμπρότερο μνημείο της Αθηναϊκής πολιτείας και τον κολοφώνα του δωρικού ρυθμού. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 448/7 π.Χ. και τα εγκαίνια έγιναν το 438 π.Χ. στα Μεγάλα Παναθήναια, ενώ ο γλυπτός διάκοσμος περατώθηκε το 433/2 π.Χ. Σύμφωνα με τις πηγές, οι αρχιτέκτονες που εργάστηκαν ήταν ο Ικτίνος, ο Καλλικράτης και πιθανόν ο Φειδίας, που είχε και την ευθύνη του γλυπτού διακόσμου. Είναι ένας από τους λίγους ολομάρμαρους ελληνικούς ναούς και ο μόνος δωρικός με ανάγλυφες όλες του τις μετόπες.
Πολλά τμήματα του γλυπτού διακόσμου, του επιστυλίου και των φατνωμάτων της οροφής έφεραν γραπτό διάκοσμο με κόκκινο, μπλε και χρυσό χρώμα. Χρησιμοποιήθηκε πεντελικό μάρμαρο, εκτός από τον στυλοβάτη, ο οποίος κατασκευάστηκε από ασβεστόλιθο. Το πτερό είχε 8 κίονες κατά πλάτος και 17 κατά μήκος. Η τοποθέτηση των κιόνων είναι ασυνήθιστα πυκνή με αναλογία διαμέτρου κίονα και μετακιονίου διαστήματος 1:2,25. Στις στενές πλευρές υπήρχε και δεύτερη σειρά 6 κιόνων που δημιουργούσε την ψευδαίσθηση δίπτερου ναού. Μια άλλη ιδιομορφία ήταν η ύπαρξη ζωφόρου που περιέτρεχε το σηκό σε όλο του το μήκος και αποτελεί, ίσως, την πιο φανερή από τις ιωνικές επιδράσεις. Οι μετόπες της ανατολικής πλευράς απεικονίζουν τη Γιγαντομαχία, στη δυτική παριστάνεται Αμαζονομαχία, στη νότια Κενταυρομαχία και στη βόρεια σκηνές από τον Τρωικό Πόλεμο.
Χρυσούς Αιών και Παρθενώνας, παγκόσμιοι άσβεστοι φάροι πολιτισμού και φιλοσοφίας.
Η Αθηναϊκή Αυτοκρατορία εξελίσσεται σε πόλη κράτος των Αθηνών για 140 έτη και κατά την διάρκεια της περιόδου αυτής γεννήθηκε ο Χρυσούς Αιών (462 – 322 π.Χ.), του Περικλή Ξανθίππου ( 494 Χολαργός – 429 π.Χ) και του Παρθενώνα ( Άρχισε 447, τελείωσε 438 π.Χ,), αντιπροσωπευτικού θαύματος του Χρυσού Αιώνα, συμβόλου της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, αλλά και παγκόσμιου φάρου Πνεύματος, Πολιτισμού, Φιλοσοφίας, Δημοκρατίας και ύψιστης τέλειας αρχιτεκτονικής και ιστορικής γλυπτικής, που ( Φειδίας, Καλλικράτη, Ικτίνος) αποτυπώνει με τα απαράμιλλα γλυπτά του, όλη την Ελληνική ιστορία. Ο μεγαλύτερος ναός (Μ.69.5 Χ Π.30.87 Χ Υ. 13,72 = Χρυσή τομή 4:9, Υ.13.72Χ9=125.28:4=Π.30.87 ή 30.87Χ9=277.92:4= Μ 69.48), με τις τελειότερες αρμονικές αναλογίες Δωρικού απαράμιλλου καλλιτεχνικού ρυθμού. ( Χρυσή τομή Παρθενώνα 1.618030) Ο μοναδικός ολομάρμαρος ναός, από Πεντελικό μάρμαρο. Σημειώνεται ότι η σκεπή του Παρθενώνα ήταν σκεπασμένη από λεπτά τετράγωνα μάρμαρα, σαν φεγγίτες λεπτά κομμένα, που τα διαπερνούσαν οι ακτίνες του Ήλιου και φώτιζαν το εσωτερικό του ναού με θεϊκό απόκοσμο φως. Μέχρι σήμερα δεν ανακαλύφθηκε η τεχνική κοπής των φεγγιτών μαρμάρων……
Ο Παρθενώνας συμβολίζει και εκπροσωπεί την Αθηναϊκή Δημοκρατία, τον Ελληνικό πολιτισμό και έχει χαραγμένη ανεξίτηλα στα μάρμαρα του, την ιστορία ακριβώς όπως αποτυπώθηκε τότε, ( Όπως και σε όλα τα μνημειώδη αρχιτεκτονήματα της χρυσής τότε εποχής ), της φιλοσοφίας, του Πολιτισμού, της Δικαιοσύνης, της τέλειας Δημοκρατίας, των Θεάτρων, Φιλοσοφικών συμποσίων, της αθλητικής άμιλλας, των επιστημών, της ποίησης και λογοτεχνίας, του Σόλωνα, Κλεισθένη, Αναξαγόρα, Ζήνωνα, Αριστοτέλη, Κίμωνα, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Θουκυδίδη, Ηρόδοτου, Πλάτωνα κ.ά. Πουθενά και ποτέ, δεν έγινε σε όλο τον κόσμο, αρχαίο και σύγχρονο, αυτή η έκρηξη πνεύματος, φιλοσοφίας και εκπολιτισμού! Είναι ένας και μοναδικός πολιτιστικός φάρος που διαφωτίζει μέχρι σήμερα όλο τον πολιτισμένο κόσμο.
Άλυτο μέχρι σήμερα το μαθηματικό πρόβλημα των τέλειων αναλογιών του Παρθενώνα, αλλά και άλυτο το μυστήριο της ιδιοφυίας και διάνοιας των Ελλήνων αρχιτεκτόνων. Το 1985 ανακαλύφθηκε στη Σαλαμίνα *μετρολογικό ανάγλυφο με απεικόνιση μέρους ανθρώπινου σώματος με τέλειες αναλογίες, όπως επίσης και οι μετρικές μονάδες (π.χ. 1 πόδι=0,3188μ), που χρησιμοποιούσαν με βάση το τέλειο ανθρώπινο σώμα οι μαθηματικοί και κατασκευαστές του Παρθενώνα. Μυστήριο είναι η αναλογία του κοντού στυλοβάτη του Παρθενώνα που είναι ίση με 1’’ δευτερόλεπτο ενός τόξου γεωγραφικού πλάτους της γης, κάτι που αποδεικνύει ότι γνώριζαν ακριβώς τις διαστάσεις της σφαιρικής γης……! (Search, αναλογίες Παρθενώνα.)
*Αντίγραφο του μετρολογικού αναγλύφου, το πρωτότυπο βρίσκεται στο Μουσείο του Πειραιά. Βρέθηκε το 1985 εντοιχισμένο στο ξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου στα Βασιλικά Σαλαμίνας και χρονολογείται στον 4ο αι. π.Χ. Απεικονίζει σε κοίλο ανάγλυφο τις εξής μετρικές μονάδες: μισό οργιάς, πήχυς, σπιθαμή και δύο μέτρα του ποδιού, το δεύτερο εκ των οποίων χρησίμευε ως κανών για τον υπολογισμό του πήχυ, της σπιθαμής και της οργιάς. Μέχρι στιγμής είναι το δεύτερο μετρολογικό ανάγλυφο στον κόσμο. Το πρώτο εκτίθεται στο Μουσείο Ashmolean της Οξφόρδης.
Είναι βέβαιον ότι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, μαθηματικοί, αρχιτέκτονες, γνώριζαν τέλεια, τα αναλογικά μαθηματικά της *χρυσής τομής του σύμπαντος, διάμετρος γης, αποστάσεις και τις τέλειες αναλογίες του ανθρώπινου σώματος οι οποίες αγγίζουν την συμπαντική τελειότητα. Εφάρμοζαν τέλεια τις αναλογίες αυτές σε όλα τα αρχιτεκτονήματα και μυστήριο αποτελεί μέχρι σήμερα πως κατάφερναν οι αρχιτέκτονες να δημιουργούν την απόλυτη τελειότητα με διαφορά πολλές φορές ενός χιλιοστομορίου…
Με βάση τις αναλογίες αυτές στο De architecture του Βιτρουβίου 3.1.3 (Αποσπασματικές πληροφορίες) αναγράφονται οι τέλειες αναλογίες του ανθρωπίνου σώματος, οι οποίες έδωσαν έμπνευση στον Ντα Βίτσι (15ος αιώνας) να σχεδιάσει τον Βιτρούβειο άνθρωπο με τις δικές του απόψεις, ότι η συμμετρία του ανθρώπινου σώματος έχει απόλυτη σχέση με την τελειότητα του σύμπαντος κλπ.
Βεβαίως καταγράφεται ότι αυτές τις γνώσεις, κατείχαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι από το 548 π.Χ., όπως ο Θαλής ο Μιλήσιος, που κατά τον Αριστοτέλη ήταν και ο πρώτος Έλληνας φιλόσοφος. (Αποσπασματικές Πληρ. Prof. L. Kaliambos, T.E. Inst. Of Larissa, Discovery of Parthenon math.)
*Η Χρυσή Τομή
Ο ναός, με την κύρια είσοδό του, βλέπει ανατολικά. Το εσωτερικό μήκος του είναι 100 αττικά πόδια, δηλαδή 30,80 μέτρα. Μέσα σε αυτά τα νούμερα εκφράζονται καταπληκτικές αναλογίες. Ο αττικός πους είναι 0,30803 μέτρα ή αλλιώς 1/2Φ, όπου το Φ = 1,61803 εκφράζει την Χρυσή Τομή. Ο Χρυσός Αριθμός Φ ή αλλιώς ο αριθμός 1,618 συναντάται, συχνά, στη φύση, στις αναλογίες του προσώπου μας, του σώματός μας, στα λουλούδια και στα φυτά, στην Τέχνη, στους ζωντανούς οργανισμούς, στα κοχύλια, στις κυψέλες των μελισσών και σε πλήθος άλλα πολλά, ακόμα και στη δομή του σύμπαντος και στις τροχιές των πλανητών. Η Χρυσή Τομή, συνεπώς, είναι ένας από τους μέγιστους κανόνες για να εκφραστεί το Ωραίο. Το Ωραίο υπόκειται πάντα σε αυτούς τους κανόνες, γι’ αυτό και η επιστήμη της Αισθητικής σαφώς και ορθότατα ορίζει και διδάσκει πως υπάρχει αντικειμενικά Ωραίο, το οποίο τείνει πάντα στον χρυσό αριθμό Φ, (1,618). Όσο δε περισσότερο οι αναλογίες πλησιάζουν προς τον αριθμό 1,618 τόσο πιο ωραίο είναι το δημιούργημα.
Η τελευταία αριστερή και δεξιά απόσταση μεταξύ των κιόνων, (ανατολική πλευρά) είναι μικρότερη από τις άλλες που είναι μεταξύ τους ίσες. Μέσα στον Παρθενώνα, όμως, στην κάθε αναλογία του, θα συναντήσουμε και κάτι άλλο: Την ακολουθία Φιμπονάτσι (Fibonacci). Δηλαδή την ακολουθία στην οποία ο κάθε αριθμός είναι ίσος με το άθροισμα των δύο προηγούμενων: 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, κ.λ.π. (κάθε αριθμός είναι ίσος με το άθροισμα των δύο προηγούμενων). Επιπλέον, ο λόγος δύο διαδοχικών αριθμών της ακολουθίας τείνει προς την αποκαλούμενη Χρυσή Τομή, ή Χρυσή αναλογία, ή Αριθμό Φ. Επίσης, μέσα στον Παρθενώνα, υπάρχει βέβαια και ο αριθμός π = 3,1416, ο οποίος εκφράζεται και αυτός με τη σχέση 2Φ2/10 = 0,5236 μέτρα. Οι έξι πήχεις μας δίνουν π = 3,1416, Κι αν υποθέσουμε ότι όλα αυτά ήταν γνωστά, τι θα λέγατε εάν πούμε ότι μέσα στο τέλειο αυτό οικοδόμημα θα συναντήσουμε και το Νεπέριο αριθμό e = 2,72, που είναι περίπου ίσος με Φ2 = 2,61802; Αυτοί οι τρεις αριθμοί, εμπεριέχονται σε όλη τη φύση, υπάρχουν σε όλη τη Δημιουργία, και τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αυτά. Το αίνιγμα ωστόσο είναι μεγάλο: Γνώριζαν οι δημιουργοί του ναού αυτούς τους αριθμούς και τις μεταξύ τους σχέσεις, και πώς κατάφεραν να τους συμπεριλάβουν με τόση λεπτομέρεια και ακρίβεια σε ένα κτίριο;
Το φως
Ο Παρθενώνας δεν είχε παράθυρα και αποτελεί αίνιγμα μεταξύ των αρχαιολόγων το πώς φωτιζόταν το εσωτερικό του σηκού. Υποστηρίζεται η άποψη ότι το φως έμπαινε από τη διάπλατα ανοιγμένη μεγάλη πόρτα, αν και αυτό είναι μάλλον αμφίβολο, διότι όταν ήταν κλειστή, ο νεωκόρος και οι λοιποί υπάλληλοι δεν θα μπορούσαν να κινηθούν μέσα σε αυτόν. Η άποψη ότι χρησιμοποιούσαν πυρσούς δεν φαίνεται να ευσταθεί, καθώς δεν έχουν βρεθεί ανάλογα σημάδια αιθάλης. Γενικά επικρατεί η άποψη ότι στη στέγη υπήρχε κάποιο άνοιγμα, το οποίο ονομαζόταν «οπαίον», από όπου και εισερχόταν άπλετο φως. Αν δεν καταστρεφόταν η οροφή από το βλήμα του Μοροζίνι το 1669, όλα αυτά τα ερωτηματικά θα είχαν απαντηθεί.
Ο ιδιαίτερος χώρος
Ο αρχαίος αυτός ναός δεν προσδιορίζεται από τον πέριξ χώρο, αλλά αντίθετα ο ναός είναι εκείνος που προσδιορίζει το χώρο με την ίδια του την εξωτερική εμφάνιση. Μοιάζει να ξεφυτρώνει μέσα από τη γη σαν να τον γέννησε ο βράχος πάνω στον οποίο πατάει, ή σαν να είναι θαυμαστή προέκταση του πετρώδους εδάφους. Αυτό συμβαίνει, διότι οι κίονες της περιστάσεως είναι τόσο «ζωντανοί», που δίνουν ρυθμό και κίνηση στο αρχιτεκτόνημα. Ο τρόπος και οι αποστάσεις των κιόνων δημιουργούν μια ξεχωριστή «προσωπικότητα» φωτοσκιάσεων, οι οποίες δίνουν στο θεατή την εντύπωση ότι κινούνται, ή ότι περπατούν. Η στέγη του ναού επίσης, δίνει την αίσθηση ότι, παρά το τεράστιο βάρος της, ακουμπά ανάλαφρα στο όλο οικοδόμημα.
Δεν υπάρχουν ευθείες αλλά καμπύλες
Στην αρχιτεκτονική κατασκευή του, ο Παρθενώνας, δεν έχει καμία ευθεία. Αντιθέτως, υπάρχουν ανεπαίσθητες καμπύλες και μάλιστα αδιόρατες, πού δίνουν όμως την εντύπωση ότι ο στυλοβάτης π.χ. είναι ευθύς και εντελώς επίπεδος. Ανάλογη είναι και η καμπύλη των επιστυλίων. Αυτό έγινε, γιατί ο Ικτίνος προνόησε και έλαβε υπόψιν του την φυσική ατέλεια του ανθρώπινου οφθαλμού. Έτσι δημιούργησε την οφθαλμαπάτη στον θεατή που κοιτάζει υπό ορισμένη γωνία τον Παρθενώνα, ότι ο ναός ανυψώνεται στον αέρα. Οι κίονες, ως γνωστόν, υφίστανται μία εξόγκωση (η οποία καλείται «ένταση») στο μέσον περίπου του ύψους του κίονα. Εκείνο, που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι πως οι άξονες των κιόνων, όπως και το επιστύλιο με το διάζωμα, έχουν μια ανεπαίσθητη κλίση προς τα μέσα, που κυμαίνεται από 0,9 έως 8,6 εκατοστά. Αυτή η κλίση σημαίνει πως αν προεκτείνουμε νοερά τους άξονες προς τα πάνω, θα ενωθούν σε κάποιο ύψος σχηματίζοντας μια νοερή πυραμίδα. Το σημείο πάνω από την κρηπίδα, στο οποίο ενώνονται οι νοερές πλευρικές επεκτάσεις των κιονοστοιχιών του Παρθενώνα, είναι περίπου 1.852 μέτρα. Αυτό, μετρούμενο, βρέθηκε ότι δημιουργεί έναν όγκο, που είναι περίπου ο μισός της Μεγάλης Πυραμίδας του Χέοπα στην Γκίζα της Αιγύπτου.
Βιτρούβιος άνθρωπος από Ντα Βίτσι το 1490, με βάση την πραγματεία του Ρωμαίου αρχιτέκτονα Βιτρούβιου. Κανόνας των αναλογίων: Μια παλάμη έχει πλάτος τεσσάρων δακτύλω, ένα πόδι έχει μήκος τέσσερις παλάμες, ένας πήχυς έχει πλάτος, το ύψος ενός ανθρώπου είναι τεσσερις πήχες ( 24 παλάμες), μια δρασκελιά είναι τέσσερις πήχεις. Το μήκος των χεριών σε διάσταση είναι ίσο με το ύψος του, η απόσταση από τη γραμμή των μαλλιών ως τη κορυφή του στήθους είναι το ένα έβδομο του ύψους του άνδρα, η απόσταση από την κορυφή του κεφαλιού ως τις θηλές είναι το ένα τέταρτο του ύψους του άνδρα, το μέγιστο πλάτος των ώμων είναι το ένα τέταρτο του ύψους, η απόσταση από τον αγκώνα ως την άκρη του χεριού είναι το ένα πέμπτο του ύψους, η απόσταση από τον αγκώνα ως την μασχάλη είναι το ένα όγδοο του ύψους, το μήκος του χεριού είναι το ένα δέκατο του ύψους, η απόσταση από την άκρη του πηγουνιού ως την μύτη είναι το ένα τρίτο του μήκους του προσώπου, η απόσταση της γραμμής των μαλλιών ως τα φρύδια είναι το ένα τρίτο του μήκους του προσώπου, το μήκος του αυτιού είναι το ένα τρίτο του μήκους του προσώπου.
Φαίνεται ότι ο Ντα Βίντσι δημιούργησε το σχέδιο βασιζόμενος στο De Architectura3.1.3 του Βιτρούβιου που γράφει:
«Ο ομφαλός είναι φυσικά τοποθετημένος στο κέντρου του ανθρώπινου σώματος, και, αν σε έναν άνδρα ξαπλωμένο, με το πρόσωπο στραμμένο επάνω και τα χέρια και τα πόδια του ανεπτυγμένα, με τον ομφαλό του ως κέντρο εγγράψουμε ένα κύκλο, θα ακουμπήσει τα δάκτυλα των χεριών και τα δάκτυλα των ποδιών του. Δεν γίνεται μόνο μέσω ενός κύκλου, η περιγραφή ενός ανθρώπινου σώματος, όπως φαίνεται τοποθετώντας τον σε ένα τετράγωνο. Μετρώντας από τα πόδια ως στην κορυφή του κεφαλιού, και έπειτα κατά μήκος των χεριών σε πλήρη έκταση, βρίσκουμε την τελευταία μέτρηση ίση με την πρώτη· έτσι γραμμές σε ορθή γωνία μεταξύ τους, περικλείοντας τη φιγούρα, σχηματίζουν ένα τετράγωνο.»
Δηλαδή οι αναλογίες αυτές και η συμμετρία του ανθρώπινου σώματος, είναι η απόλυτη αναλογία, χρυσή τομή και απόλυτη τελειότητα του σύμπαντος, πάνω στην οποία βασίσθηκαν οι αρχιτέκτονες του Παρθενώνα, δεκαοκτώ αιώνες πριν τον Ντα Βίτσι και πέντε αιώνες, πρίν τον Βιτρούβιο Marcus Vitruvious Polio (80 π.Χ – 15 π.Χ), ο οποίος μάλλον εμπνεύσθηκε και δανείσθηκε συγγράμματα, από τους Αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους (Από το 548 π.Χ. Θαλής Μιλήσιος ), χωρίς να αμφισβητείται ότι και ο Βιτρούβιος υπήρξε διάσημος Ρωμαίος φιλόσοφος, αρχιτέκτονας, πολιτικός μηχανικός. συγγραφέας, στρατιωτικός μηχανικός…Ο ίδιος έγραψε περί τα δέκα βιβλία Αρχιτεκτονικής, χρησιμοποιώντας πολλές πηγές Ελληνικές και συγγράμματα Ελλήνων αρχιτεκτόνων, όπως του διάσημου Έλληνα επίσης αρχαίου αρχιτέκτονα Ερμογένη.
Ποιήματα αφιερώματα στον Παρθενώνα. Παλαμάς Κωστής. Αποσπάσματα.
Ύμνος των αιώνων..
Άλλο απόσπασμα του Κωστή Παλαμά.
Εσύ΄ σαι, που κορώνα σου φορείς το βράχο; Εσύ΄σαι,/ Βράχε, που το ναό κρατάς, κορόνα της κορόνας;/ Ναέ, και ποιος να σ΄ έκτισε μες στους ωραίους ωραίο, / για την αιωνιότητα με κάθε χαρη Εσένα;/ Σ΄εσέ αποκάλυψη ο ρυθμός, κάθε γραμμή και Μούσα,/ λόγος το μάρμαρο έγινε κι η ιδέα τέχνη, και ήρθες,/στη χώρα τη θαυματουργή που τα στοχάζεται όλα.
Λόγος το μάρμαρο έγινε κι η ιδέα τέχνη, και ήρθες/ στη χώρα τη θαυματουργή, που τα στοχάζεται όλα/ με τη βοήθεια των Ωρών των καλομετρημένων …
Ο Αλέξανδρος, ο υιός του Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων. Μέγας Αλέξανδρος, 356-323 π.Χ.,
(η επιγραφή στο τρόπαιο των 300 ασπίδων που έστειλε ο Μ. Αλέξανδρος στον Παρθενώνα μετά τη μάχη του Γρανικού, το 334 π.Χ.)
Ποτέ οι Έλληνες δε δούλεψαν την τέχνη για την τέχνη· πάντα η ομορφιά είχε σκοπό να υπηρετήσει τη ζωή. Και τα σώματα τα ήθελαν οι αρχαίοι όμορφα και δυνατά, για να μπορούν να δεχτούν ισορροπημένο και γερό νου. Κι ακόμα, για να μπορούν –σκοπός ανώτατος– να υπερασπίσουν το άστυ.Νίκος Καζαντζάκης, 1883-1957, Έλληνας συγγραφέας
Είμαστε όλοι Έλληνες. Οι νόμοι μας, η λογοτεχνία μας, η θρησκεία μας, οι τέχνες μας έχουν τις ρίζες τους στην Ελλάδα. Πέρσι Σέλλεϋ, 1792-1822, Άγγλος ποιητής
«Αποδεδειγμένα, σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του
ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός, προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από
τους Έλληνες.
Η προσπάθεια αυτή, είναι διαποτισμένη με
βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν (οι δυτικοευρωπαίοι) δημιουργούσαν,
φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή, στη σύγκρισή του
με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο,
με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά, μια οργή ποτισμένη με μίσος,
ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους,
που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά (για κάθε εποχή), ότι δεν είχε
δημιουργηθεί στο έδαφός του.
Μα ποιοι, επιτέλους, είναι αυτοί των οποίων η ιστορική αίγλη υπήρξε τόσο
εφήμερη, οι θεσμοί τους τόσο περιορισμένοι, τα ήθη τους αμφίβολα έως
απαράδεκτα, και οι οποίοι απαιτούν μια εξαίρετη θέση ανάμεσα στα έθνη, μια θέση
πάνω από το πλήθος.
Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους,
δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για
πάντα, να απαλλαγούμε απ’ αυτούς.
Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του
μίσους, έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή, να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή
και φόβο απέναντι στους Έλληνες.
Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που
αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι, οι Έλληνες είναι
οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα, όσο και
τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών, είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με
τους ηνίοχους (Έλληνες), οι οποίοι τελικά αθλούνται, οδηγώντας το άρμα στην
άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα.!!!» Friedrich Wilhelm Nietzsche
ΙΔΕΤΕ: Μιλούν οι δόλιοι ολετήρες, οι ευεργετηθέντες από τον Ελληνικό Πολιτισμό. …ΜΙΛΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΑΤΤΟΥΝ !
Αποσπασματικές πληροφορίες: Ιστορικές εγκυκλοπαίδειες. Ιστορικά συγγράμματα. Ο Παρθενώνας των μυστηρίων και των μυστικών. Μερική ανάκτηση από: www.hellagen.gr Η ιστορική εξέλιξη του ναού του Παρθενώνα. Από: www.iellada.gr Παρθενώνας. Από: el.wikipedia.org. Αποσπάσματα από ιστορικά βιβλία ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗΝ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΥΠΡΟΣ και ΕΣΧΑΤΗ ΙΚΕΣΙΑ του Α. Αντωνά. κλπ.
Επιμέλεια από Αντώνη Αντωνά – Συγγραφέα, www.ledrastory.com
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου