«Καὶ λευτερωθήκαμεν ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ σκλαβωθήκαμεν εἰς ἀνθρώπους κακορίζικους, ὅπου ἦταν ἡ ἀκαθαρσία τῆς Εὐρώπης».
Μακρυγιάννης
Μακρυγιάννης
Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός
Στὰ «Σημειώματα» ποὺ μᾶς κληροδότησε ὁ Διονύσιος Σολωμὸς γιὰ τὴν «Γυναῖκα τῆς Ζάκυθος» περιέχεται καὶ μιὰ ἔξοχη καὶ παραστατικὴ ἀποστροφή του γιὰ τὴν εἰκόνα καὶ τὴν πορεία τοῦ ἔθνους. Γράφει: «Πῶς πάει τὸ ἔθνος...πὼς πᾶνε οἱ δουλειές; Εἶδες νὰ μαδοῦν κότα καὶ ὁ ἀέρας νὰ συνεπαίρνει τὰ πούπουλα; Ἔτσι πάει τὸ ἔθνος». (Ἅπαντα, τόμ.2, σελ. 40, ἐκδ. «ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ»).
Ἄν ἀνοίξεις συζήτηση μὲ ἕναν συμπολίτη γιὰ τὸ κράτος, τὸ ἔχω παρατηρήσει, πρὶν ἀπὸ ὁποιαδήποτε σκέψη του, προτάσσει ἕνα ἐπίρρημα. Ποιό; Τὸ «δυστυχῶς». Δυστυχῶς στὴν παιδεία, δυστυχῶς στὴν οἰκονομία, στὴν ὑγεία, στὴν πολεοδομία... Κράτος δυστυχίας, κράτος «σκαντζόχοιρος», ὅπου καὶ νὰ τὸ ἀκουμπήσεις πληγώνεσαι καὶ πονᾶς, μαδημένο, μὲ τὰ πούπουλά του νὰ πετοῦν «ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων».
Ψάχνοντας μιὰ πληροφορία στὸ διαδίκτυο, ἔγραψα τὴν φράση «θλιβερὴ πρωτιὰ τῆς Ἑλλάδας». Ἔμεινα ἔκπληκτος. Εἴμαστε πρῶτοι πανευρωπαϊκῶς -καὶ σὲ κάποιες παγκοσμίως- σὲ «θλιβερὲς πρωτιές». Ἀριστεύουμε σὲ ἀθλιότητες. (Θυμήθηκα τὸ ἀρχαῖον, «ἐν ἁμίλλαις πονηραῖς ἀθλιώτερος ὁ νικήσας», ὁ πρωτεύσας).
Παραθέτω τὸν θλιβερὸ κατάλογο ὁρισμένων ἐξευτελιστικῶν πρωτιῶν.
Ὑπάρχει ὅμως καὶ μιὰ ἀκόμη θλιβερὴ πρωτιὰ τῶν Ἑλλήνων. Τὸ νὰ ψηφίζουμε τοὺς πιὸ θλιβερούς, ἀνίκανους, προσκυνημένους καὶ τυχάρπαστους πολιτικοὺς στὸν κόσμο. Διαπρέπουμε σ᾿ αὐτὴν καὶ ἰδοὺ οἱ προκοπές μας. Ποιός φταίει;
«Τὴν τύχη του κάθε λαός
τὴν κάνει μοναχός του
καὶ ὅσα τοῦ φταίει ἡ κούτρα του
δέν τοῦ τὰ κάνει ὁ ἐχθρός του»
Δὲν πέρασαν πολλὲς δεκαετίες ποὺ εἴχαμε λαμπρὲς πρωτιές.
Ἤμασταν ὁ πιὸ πιστὸς λαὸς τοῦ κόσμου. Τὰ Ἑλληνόπουλα δὲν εἶχαν κρεμασμένα στὰ αὐτιά τους ἀκουστικὰ νὰ ἀκοῦνε μουσικὲς ἀναθυμιάσεις, ἀλλὰ φοροῦσαν σταυρό, τὸ ἀνίκητο φυλακτήριο.
Ἀριστεύαμε στὴν φιλοπατρία. Ἡ γενιὰ τοῦ '40, πάνω στὶς ἀετοράχες καὶ τίς οὐρανοφωλιὲς τῆς Πίνδου μάτωνε γιὰ τὴν ἀξιοπρέπεια τοῦ ἐλεύθερου κόσμου. Τώρα παλιόψαθα τῶν ἐθνῶν. Καὶ ὅλα τὰ γύρω θεριά, ἰδίως μετὰ τὴν προδοσία τῆς Μακεδονίας, μυρίστηκαν τὸ ψοφοδεὲς ἡμῶν. Τὰ πούπουλα ἀπὸ τὴν μαδημένη ὄρνιθα πέρασαν τὰ σύνορα.
Ἄν ἀνοίξεις συζήτηση μὲ ἕναν συμπολίτη γιὰ τὸ κράτος, τὸ ἔχω παρατηρήσει, πρὶν ἀπὸ ὁποιαδήποτε σκέψη του, προτάσσει ἕνα ἐπίρρημα. Ποιό; Τὸ «δυστυχῶς». Δυστυχῶς στὴν παιδεία, δυστυχῶς στὴν οἰκονομία, στὴν ὑγεία, στὴν πολεοδομία... Κράτος δυστυχίας, κράτος «σκαντζόχοιρος», ὅπου καὶ νὰ τὸ ἀκουμπήσεις πληγώνεσαι καὶ πονᾶς, μαδημένο, μὲ τὰ πούπουλά του νὰ πετοῦν «ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων».
Ψάχνοντας μιὰ πληροφορία στὸ διαδίκτυο, ἔγραψα τὴν φράση «θλιβερὴ πρωτιὰ τῆς Ἑλλάδας». Ἔμεινα ἔκπληκτος. Εἴμαστε πρῶτοι πανευρωπαϊκῶς -καὶ σὲ κάποιες παγκοσμίως- σὲ «θλιβερὲς πρωτιές». Ἀριστεύουμε σὲ ἀθλιότητες. (Θυμήθηκα τὸ ἀρχαῖον, «ἐν ἁμίλλαις πονηραῖς ἀθλιώτερος ὁ νικήσας», ὁ πρωτεύσας).
Παραθέτω τὸν θλιβερὸ κατάλογο ὁρισμένων ἐξευτελιστικῶν πρωτιῶν.
1. Στὴν τιμὴ τοῦ ρεύματοςἌν ὑποβάλλουμε σὲ χημικὴ ἀνάλυση, γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω μιὰ μεταφορικὴ φράση, τίς θλιβερὲς πρωτιές, θὰ δοῦμε ὅτι συνίστανται ἀπὸ αἷμα Ἑλλήνων ποὺ δὲν ἄντεξαν τὴν οἰκονομικὴ ἐξαθλίωση, ἀπὸ τὰ δάκρυα τῶν ἀνέργων καὶ γερόντων γονέων ποὺ βλέπουν τὰ βλαστάρια τους νὰ ἐκπατρίζονται, ἀπὸ στεναγμοὺς καὶ θρήνους οἰκογενειῶν ποὺ τοὺς κατάντησε, τὸ κράτος τῆς κλεπτοκρατίας, σὲ ζήτουλες.
2. Στὴν τιμὴ τῶν καυσίμων. Ἐδῶ 2,7 εὐρώ, στὴν Βουλγαρία 1,8.
3. Στὰ θανατηφόρα δυστυχήματα
4. Στὴν φτώχεια
5. Στὸ κόστος στέγασης
6. Στὰ προϊόντα μαϊμοῦ
7. Στὴν ἀνεργία, ἰδίως τῶν νέων 31% περίπου
8. Στὴν μετανάστευση τῶν νέων, κανονικὴ λεηλασία ἐγκεφάλων
9. Στὶς κλοπὲς αὐτοκινήτων, ἀλλὰ νομίζω κινητῶν καὶ ἀκινήτων.
10. Στὴν κλοπὴ ΦΠΑ, στὴν παραοικονομία. Τὸ κράτος φοροφαγάς, ὁ πολίτης φοροφυγάς.
11. Σὲ θανάτους ἀπὸ οὐσίες καὶ ναρκωτικά
12. Σὲ πνιγμούς, λόγῳ ἔλλειψης ναυαγοσωστῶν
13. Στὶς πυρκαγιὲς καὶ στὴν καμμένη γῆ
14. Στὴν παιδικὴ παχυσαρκία
15. Σὲ ποσοστὸ οἰκογενειῶν ποὺ δὲν μποροῦν νὰ πᾶνε διακοπές, σὲ μιὰ χώρα ποὺ ἡ θάλασσα εἶναι «μιὰ ντουφεκιὰ δρόμος» ἀπό τὸν τόπο κατοικίας μας.
16. Σὲ θανάτους λόγῳ κορονοϊοῦ, λόγῳ ἀνυπαρξίας πρωτοβάθμιας φροντίδας.
17. Στὴν παρουσία ξένων ποδοσφαιριστῶν. Ἴσως ἀκούγεται κωμικό, ἀλλὰ εἶναι δεῖγμα παρακμῆς καὶ αὐτό, ποὺ συνδέεται μὲ τὸ κάτωθι τρομακτικό.
18. Στὴν ὑπογεννητικότητα, τεράστιο θέμα, ἐθνικῆς ἐπιβίωσης.
Ὑπάρχει ὅμως καὶ μιὰ ἀκόμη θλιβερὴ πρωτιὰ τῶν Ἑλλήνων. Τὸ νὰ ψηφίζουμε τοὺς πιὸ θλιβερούς, ἀνίκανους, προσκυνημένους καὶ τυχάρπαστους πολιτικοὺς στὸν κόσμο. Διαπρέπουμε σ᾿ αὐτὴν καὶ ἰδοὺ οἱ προκοπές μας. Ποιός φταίει;
«Τὴν τύχη του κάθε λαός
τὴν κάνει μοναχός του
καὶ ὅσα τοῦ φταίει ἡ κούτρα του
δέν τοῦ τὰ κάνει ὁ ἐχθρός του»
Δὲν πέρασαν πολλὲς δεκαετίες ποὺ εἴχαμε λαμπρὲς πρωτιές.
Ἤμασταν ὁ πιὸ πιστὸς λαὸς τοῦ κόσμου. Τὰ Ἑλληνόπουλα δὲν εἶχαν κρεμασμένα στὰ αὐτιά τους ἀκουστικὰ νὰ ἀκοῦνε μουσικὲς ἀναθυμιάσεις, ἀλλὰ φοροῦσαν σταυρό, τὸ ἀνίκητο φυλακτήριο.
Ἀριστεύαμε στὴν φιλοπατρία. Ἡ γενιὰ τοῦ '40, πάνω στὶς ἀετοράχες καὶ τίς οὐρανοφωλιὲς τῆς Πίνδου μάτωνε γιὰ τὴν ἀξιοπρέπεια τοῦ ἐλεύθερου κόσμου. Τώρα παλιόψαθα τῶν ἐθνῶν. Καὶ ὅλα τὰ γύρω θεριά, ἰδίως μετὰ τὴν προδοσία τῆς Μακεδονίας, μυρίστηκαν τὸ ψοφοδεὲς ἡμῶν. Τὰ πούπουλα ἀπὸ τὴν μαδημένη ὄρνιθα πέρασαν τὰ σύνορα.
Τὰ τουρκομεμέτια θὰ ὀρμήξουν, αὐτὸ φαίνεται, τὸ λένε συνεχῶς, ἡ θανάσιμη ἀπειλὴ δὲν κρύβεται πιά. Οἱ Ἀλβανοί, οἱ Τουρκαλβανοί, ὕαινες μιὰ ζωή, ξιφουλκοῦν καὶ ὀνειροφαντάζονται Τσαμουριές. Οἱ Σκοπιανοὶ ἀπατεῶνες χαχανίζουν χαιρέκακα καὶ προσκυνοῦν σκωληκοειδὼς τὸν Ἐρντογάν. Εἶναι βέβαιο-ἂν δὲν «γυρίσει ὁ ἥλιος»- ὅτι καὶ οἱ Βούλγαροι θὰ ξεδιπλώσουν τοὺς χάρτες τοῦ Ἁγίου Στεφάνου. Δηλαδή: Ὅλοι οἱ γείτονες χαράσσουν χάρτες μὲ Μεγάλη Ἀλβανία, Μεγάλη «Μακεδονία», Μεγάλη Βουλγαρία καὶ Μεγάλη Τουρκία.
Καὶ ἐμεῖς; Μικρὰ καὶ ἔντιμος Ἑλλάς, τῆς ἀψόγου στάσεως, Τί φταίει; Ἡ κομματοκρατία. «Τρώγονται σάν τὰ σκυλιὰ ποιά φατρία θὰ περισκύση», ὡς θὰ ἔλεγε ὁ Μακρυγιάννης. Εἶναι τὸ σάβανο τῆς πατρίδας. Ἄν δὲν ἀποτινάξουμε τὸν ζυγὸ τῆς κομματοκρατίας, δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ ἀναστηθεῖ τὸ Γένος.
Ἤμασταν πρῶτοι στ᾿ ἅρματα, ἀλλὰ καὶ στὰ γράμματα. Ἀλλιῶς, μὲ ἄλλα ὁράματα γιὰ τὴν παιδεία, ξεκίνησε τὸ ἑλληνικὸ κράτος.
Ὁ μόνος ποὺ εἶχε συλλάβει ἐναργέστατα τὴν ἰδέα ὅτι γιὰ νὰ ἀνορθωθεῖ ὁ λαὸς χρειάζεται σωστὴ Παιδεία «τῆς ροδοχρόου ταύτης ἐλπίδος τοῦ Ἔθνους», ὅπως ὁ ἴδιος τὴν ἀποκαλεῖ σὲ μιὰ ἐπιστολή του, ἦταν ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας
Τί σχολεῖο ὅμως ὀνειρευόταν γιὰ τὸν λαό; «Τὰ σχολεῖα δὲν εἶναι ἁπλῶς τόποι προσκτήσεως γνώσεων, ἀλλὰ κυρίως φροντιστήρια ἠθικῆς, χριστιανικῆς καὶ ἐθνικῆς ἀγωγῆς», θὰ γράψει. Σήμερα καὶ οἱ τρεῖς αὐτὲς λέξεις ποὺ συνοδεύουν τὴν ἀγωγή, εἶναι προγραμμένες, γι᾿ αὐτὸ περισσεύουν ἡ ἀνηθικότητα, ἡ ἀθεΐα καὶ ἡ ἀφιλοπατρία, θλιβερὲς πρωτιὲς καὶ σ᾿ αὐτά. Γι᾿ αὐτὸ καὶ «νόμιμα» ἀλλὰ χωρὶς ἴχνος ἠθικῆς, κάποιοι, μὲ ἦθος κλεφτοκατσικάδικο, βρίσκονται μὲ διαμερίσματα, ποὺ χωροῦν ὁλόκληρες κωμοπόλεις, στὴν ἰδιοκτησία τους.
Ἤμασταν πρῶτοι στ᾿ ἅρματα, ἀλλὰ καὶ στὰ γράμματα. Ἀλλιῶς, μὲ ἄλλα ὁράματα γιὰ τὴν παιδεία, ξεκίνησε τὸ ἑλληνικὸ κράτος.
Ὁ μόνος ποὺ εἶχε συλλάβει ἐναργέστατα τὴν ἰδέα ὅτι γιὰ νὰ ἀνορθωθεῖ ὁ λαὸς χρειάζεται σωστὴ Παιδεία «τῆς ροδοχρόου ταύτης ἐλπίδος τοῦ Ἔθνους», ὅπως ὁ ἴδιος τὴν ἀποκαλεῖ σὲ μιὰ ἐπιστολή του, ἦταν ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας
Τί σχολεῖο ὅμως ὀνειρευόταν γιὰ τὸν λαό; «Τὰ σχολεῖα δὲν εἶναι ἁπλῶς τόποι προσκτήσεως γνώσεων, ἀλλὰ κυρίως φροντιστήρια ἠθικῆς, χριστιανικῆς καὶ ἐθνικῆς ἀγωγῆς», θὰ γράψει. Σήμερα καὶ οἱ τρεῖς αὐτὲς λέξεις ποὺ συνοδεύουν τὴν ἀγωγή, εἶναι προγραμμένες, γι᾿ αὐτὸ περισσεύουν ἡ ἀνηθικότητα, ἡ ἀθεΐα καὶ ἡ ἀφιλοπατρία, θλιβερὲς πρωτιὲς καὶ σ᾿ αὐτά. Γι᾿ αὐτὸ καὶ «νόμιμα» ἀλλὰ χωρὶς ἴχνος ἠθικῆς, κάποιοι, μὲ ἦθος κλεφτοκατσικάδικο, βρίσκονται μὲ διαμερίσματα, ποὺ χωροῦν ὁλόκληρες κωμοπόλεις, στὴν ἰδιοκτησία τους.
Ὅσο μας κυβερνᾶ ἡ φαυλοκρατία τῆς σήμερον θὰ αὐξάνονται καὶ θὰ ἀριστεύουμε σὲ θλιβερὲς πρωτιές. «Ὥρα ἤδη ἡμᾶς ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι».
Ὁ στόχος, ὅσοι Ἕλληνες ἀπομείναμε στὸ ἀλίκτυπο αὐτὸ γαλάζιο ἀκρωτήρι τῆς Μεσογείου, νὰ εἶναι ἕνας: Στὶς ἑπόμενες ἐκλογὲς νὰ ψηφίσουμε καὶ νὰ φύγουμε ἀπὸ τίς κάλπες χωρὶς νὰ ἔχουμε τὸ πικρὸ συναίσθημα ὅτι γινόμαστε συνένοχοι στὴν καταστροφὴ τῆς πατρίδας ὅτι διαπράττουμε, μὲ θεολογικοὺς ὅρους, ἁμαρτία.
Ὁ στόχος, ὅσοι Ἕλληνες ἀπομείναμε στὸ ἀλίκτυπο αὐτὸ γαλάζιο ἀκρωτήρι τῆς Μεσογείου, νὰ εἶναι ἕνας: Στὶς ἑπόμενες ἐκλογὲς νὰ ψηφίσουμε καὶ νὰ φύγουμε ἀπὸ τίς κάλπες χωρὶς νὰ ἔχουμε τὸ πικρὸ συναίσθημα ὅτι γινόμαστε συνένοχοι στὴν καταστροφὴ τῆς πατρίδας ὅτι διαπράττουμε, μὲ θεολογικοὺς ὅρους, ἁμαρτία.
Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου