Ζητᾶ ἀπολυτήριο, νὰ πάει σὲ ἄλλη Μητρόπολη καὶ φεύγει ἀπὸ τὰ Γιάννενα. Φεύγει καὶ δὲν ἐνημερώνει τὴν γερόντισσα μητέρα του, ποὺ ἔμενε μαζί του. Φτάνει στὴν Ἀθήνα. Ἐκεῖ μαθαίνει γιὰ τὴν ἀνακοίνωση τῆς Ἱερὰς Συνόδου. Ἀναζητοῦσε ἀγάμους κληρικοὺς, γιὰ τὴν Μακεδονία ποὺ κινδύνευε. Τὸ εἶδε σὰν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ καὶ ἔσπευσε στὴν Μακεδονία.
Ὁ ἱεροκήρυκας Αὐγουστῖνος περιοδεύει στὰ χωριὰ
καὶ ἐνθουσιάζει καὶ τὰ σλαβόφωνα χωριὰ
«Ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ,
Εὐχαριστοῦντες θερμῶς διὰ τὴν
ἐπὶ 30ήμερον ἀπόσπασιν εἰς τὴν καθ᾿ ἡμᾶς Μητρόπολιν τοῦ Ἱεροκήρυκος
Ἀρχιμ. Αὐγουστίνου Καντιώτου γνωρίζομεν καθηκόντως Αὐτῇ, ὅτι ὁ πανοσ.
Ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης περιελθὼν ἀρκετὰ χωρία, ξενόφωνα καὶ μὴ
χωρία τῆς ἐπαρχίας ἡμῶν, ἐκήρυξεν εὐδοκιμώτατα καὶ ἐθνικώτατα τὸν θεῖον
Λόγον ἐνθουσιάσας, ὡς ἐπληροφορήθημεν, τοὺς χωρικούς. Ἔκαμε ὡσαύτως καὶ
ἀνὰ δύο κηρύγματα ἐν Ναούσῃ καὶ Βερροίᾳ.-
Ἐπὶ τῷ πέρατι τῆς ἀποστολῆς του ἐξεφράσαμεν καὶ αὐτῷ τὰς θερμὰς ὑμῶν εὐχαριστίας.-
Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ ἀδελφός
Ὁ Βερροίας καὶ Ναούσης Πολύκαρπος».-
β´) Τὸ καλοκαίρι τοῦ 1943 ἐπανέρχεται γιὰ λίγες ἡμέρες στὴ Βέρροια καὶ ὁ μετέπειτα μητροπολίτης Βερροίας Ἀλέξανδρος, στὶς 2 Ἰουνίου 1943, ἐξ Ἀθηνῶν στέλνει ἐπιστολὴ στὸν ἱεροκήρυκα π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη καὶ ἐκφράζει τὶς εὐχαριστίες του:
«Ἀγαπητέ μοι Ἀρχιμανδρῖτα,
Εἶναι ἀνέκφραστος τῇ ἀληθείᾳ ἡ χαρά μου καὶ συνάμα δι᾿ ἐμὲ
μεγάλη παρηγορία, διότι κατὰ τὰς χαλεπὰς καὶ δυσκόλους ταύτας ἡμέρας,
τὰς ὁποίας διέρχεται ἡ Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος ἡμῶν, κηρύττεται ὁ Λόγος
τοῦ Θεοῦ καὶ ἐν τῇ ταπεινῇ μου παροικίᾳ ὑφ᾿ ὑμῶν, ἑνὸς διαπρεποῦς καὶ
δραστηρίου ἱεροκήρυκος.
Μετ᾿ εὐχῶν πατρικῶν
Ὁ Βερροίας καὶ Ναούσης Ἀλέξανδρος».-
Ἐν δὲ τῷ ὑπ᾿ ἀριθ. 660/1943 ἐγγράφῳ του ὁ Μητροπολίτης Βερροίας καὶ Ναούσης Ἀλέξανδρος, γράφει:
«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ Ἐν Βερροίᾳ τῇ 10/9/43
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΒΕΡΡΟΙΑΣ – ΝΑΟΥΣΗΣ
Ἀριθ. Πρωτ. 660
Τῷ Πανοσιολογιωτάτῳ Ἀρχιμανδρίτῃ κ. Αὐγουστίνῳ Καντιώτῃ Ἱεροκήρυκι, κηρύξαντι εὐδοκίμως τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἐν Βερροίᾳ καὶ Ναούσῃ τῆς Ἐπαρχίας μας, ἐκφράζομεν πλήρη τὴν εὐαρέσκειαν ἡμῶν ἐπὶ τούτῳ, παρεχόμενοι αὐτῷ πρὸς πίστωσιν τὸ παρόν μας.-
Ὁ Μητροπολίτης
Ὁ Βερροίας καὶ Ναούσης Ἀλέξανδρος».
Ὁ π. Αὐγουστῖνος δὲν ἔμεινε πολλὲς μέρες στὴ Νάουσα, ἐν τούτοις μπῆκε ἀμέσως στὸν ἀγῶνα. Ἔκανε ἀπογευματινὰ κηρύγματα στὸν Ἅγιο Μηνᾶ. Κήρυξε καὶ στὰ χωριά. Κυκλοφόρησε 4 σύντομα γραπτὰ κηρύγματα. Δύο ἐξ αὐτῶν εἶνε τὰ παρακάτω.
Διαβάζοντας τον βίο του Μακαριστού Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπεις ολοζώντανη την πρόνοια του Θεού.
Και όλοι μας αν ανατρέξουμε στο παρελθόν θα δούμε ότι μυριάδες φορές μας έχει σώσει ο Χριστός και η Παναγία μας.
Και ότι δεν μας συμβαίνει τίποτα τυχαίο στον κόσμο.
Λίγα άρθρα πιο πίσω είδα το βίντεο από την 41η Κυριακή σε αναστολή των Υγειονομικών.
Ανάφερε κάποιος ότι έστω και μία ψυχή να σωθεί, θα είμαστε ευχαριστημένοι.
Αν γνωρίζαμε την αξία της ψυχής, θα ήμασταν τελείως διαφορετική.
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός το είπε ξεκάθαρα:
Όλος ο κόσμος δεν αξίζει όσο μία ψυχή, εννοεί τον υλικό κόσμο.
Δεν υπάρχει αντάλλαγμα που να αξίζει όσο μία ψυχή.
Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο διάβολος και μας ξεγελάει όπως ξεγελούσαν οι ευρωπαίοι τους αφρικανούς, περνώντας τους τα διαμάντια και δίνοντάς τους χάντρες και καθρεφτάκια.
Διαμάντι η ψυχή του ανθρώπου, ανεκτίμητη η αξία της και όμως την ξεπουλάμε για πενταροδεκάρες.
Αυτή την αξία της ψυχής γνώριζε ο Μακαριστός Επίσκοπος Αυγουστίνος, και για αυτήν την ψυχή των συνανθρώπων του θυσίαζε καθημερινά την δική του ζωή.
Να κάνω μία παρένθεση εδώ:
Βλέπουμε ανθρώπους που δεν πιστεύουν στον Θεό και όμως για μία ιδεολογία δέχονται να περάσουνε βασανιστήρια και κακουχίες.
Για αυτή τους την ιδεολογία φτάνουν σε σημείο να δώσουνε ακόμα και την ζωή τους.
Η Πίστις μας δεν είναι ιδεολογία, όλα αυτά τα εκατομμύρια των μαρτύρων δεν θυσιάστηκαν για μία ιδεολογία.
Η Πίστις μας είναι ζωντανή, είναι βίωμα, όταν άλλοι για μία ψεύτικη ιδεολογία βλέπουμε να αγωνίζονται, εμείς που βιώνουμε την Πίστη μας και νιώθουμε την παρουσία και την πρόνοια του Κυρίου μας δεν θα έπρεπε να αγωνιστούμε περισσότερο.
Και μην ξεχνάμε ποτέ, ότι τίποτα δεν είναι κατόρθωμα δικό μας, αλλά όλα είναι δωρεές του Αγίου Πνεύματος.
Αυτή είναι και η διαφορά μας, με τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν στον Θεό.
Αυτοί, ότι κάνουν το θεωρούν δικό τους κατόρθωμα, έχουν μέσα τους εγωισμό και υπερηφάνεια, και το αποτέλεσμα των αγώνων τους;
Μηδέν εις το πηλίκον.
Με την πάροδο του χρόνου ξεθωριάζουν και χάνονται οι αγώνες τους.
Ενώ οι αγώνες των Αγίων μένουν εις των αιώνα εδώ και 2.000 χρόνια.
Και μεσιτεύουν στον Άγιο Τριαδικό Θεό και για τον δικό μας αγώνα.
Του παππού μας, τον παππού, το όνομά του σχεδόν κανένας δεν τον γνωρίζει.
Όποιον και να ρωτήσεις για το γενεαλογικό του δέντρο πριν από 100 χρόνια κανείς δεν το γνωρίζει.
Όμως τον Άγιο Δημήτριο και τον Άγιο Γεώργιο και όλους τους Αγίους που έζησαν 1.700 χρόνια πριν, όχι μόνο τους γνωρίζουμε αλλά τους τιμούμε και τους επικαλούμαστε για να μεσιτεύουν και να μας προστατεύουν.
Άπειρα τα θαύματα τους, πόσοι δεν σώθηκαν από ανίατες ασθένειες και από βέβαιο θάνατο.
Θα κλείσω την παρένθεση.
Θα γράψω και κάτι ακόμα..
Να κάνω μία διόρθωση:
ΔιαγραφήΟι Άγιοι δεν μεσιτεύουν, αλλά πρεσβεύουν στο Θεό υπέρ ημών.
Μόνο η Παναγία μας είναι η μεσίτρια όλων μας.
Γιατί είναι η Μητέρα του Κυρίου μας και Θεού μας.
Στα θέματα της Πίστεως μας πρέπει να είμαστε ακριβείς.
Για αυτό πριν γράψω πάντα προσεύχομαι στο Άγιο Πνεύμα να με φωτίσει να μην κάνω λάθος.
Και όλοι πάντα πρέπει να προσευχόμαστε πριν γράψουμε ή πριν διαβάσουμε κάτι πνευματικό.
Με το Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε..
Γιατί ο Χριστός δεν ανακαλύπτεται αλλά αποκαλύπτεται.
Με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος.
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός μας διαβεβαίωσε:
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι και οι τρίχες της κεφαλής μας είναι μετρημένες.
Τι Ήθελε να πει με αυτό;
Ότι ακόμα και μία τρίχα που πέφτει από το κεφάλι μας, εμείς την τινάζουμε από το σακάκι ή την μπλούζα μας, χωρίς να δώσουμε καμία σημασία.
Και όμως ο Χριστός νοιάζεται και γνωρίζει ακόμα και για αυτήν την τρίχα μας.
Τόσο άπειρη είναι η αγάπη Του για μας.
Αν γνωρίζαμε την αγάπη Του θα τρελαινόμασταν.
Στο προηγούμενο μέρος του Μακαριστού Επισκόπου Αυγουστίνου διαβάζουμε:
Τὴν κακία τοῦ δεσπότη, ποὺ ἔμενε ἀνυποχώρητος στὶς παρακλήσεις και στα τηλεγραφήματα τοῦ Φλωρινιώτικου λαοῦ καὶ τῶν κρατικῶν φορέων,
που ζητουσαν την παραμονή του ιεροκήρυκα π. Αυγουστίνου Καντιώτου στη Φλώρινα,
ο Θεός τὴν μετέτρεψε σὲ εὐεργεσία.
Xωρὶς νὰ τὸ καταλάβει ἔγινε ὄργανο τῆς θείας Πρόνοιας, καὶ τὸν ἔσωσε ἀπὸ τὸν ἀπαγχονισμὸ τῶν Γερμανῶν, στην Κλαδοράχη, στις 9 Αυγούστου του 1943.
Όποιος αγαπάει τον Θεό πάντα συνεργεί σε αγαθό, όλα θα του βγουν σε καλό.
Ξέρει ο Κύριος μας να μετατρέπει το πικρό σε γλυκή και τη θλίψη σε χαρά.
Και αυτός ο ταλαίπωρος δεσπότης αφού δεν μπόρεσε να βλάψει τον Μακαριστό Αυγουστίνο,
Προσπάθησε να κυνηγήσει την Δασκάλα και το έργο που είχε αφήσει πίσω του.
Ὁ δεσπότης τὴν κατονομάζει· Πολεμίδα Ρεσναλῆ.
Ο Θεὸς ἐπεμβαίνει:
Και αντί να διωχθεί από το σχολείο με θαυμαστό τρόπο γίνεται Διευθύντρια.
Ο Θεός επιτρέπει τις θλίψεις και τις δοκιμασίες στη ζωή μας για να μας κάνει δόκιμους.
Δηλαδή σταθερούς.
Να στερεωθούμε στην πρόνοια και την αγάπη του Θεού.
Όπως το μωράκι στην αγκαλιά της μάνας του, ο κόσμος όλος να χαλάει αυτό νιώθει ασφάλεια.
Αυτό θέλει και ο Θεός να νιώθουμε για Αυτόν.
Ο κόσμος όλος να χαλάει εμείς να νιώθουμε ότι βρισκόμαστε στην αγκαλιά του Πατέρα μας.
Αυτή την σιγουριά ένιωθε και ο Μακαριστός Επίσκοπος Αυγουστίνος και έτρεχε να σώσει τις ανεκτίμητες ψυχές των Αδερφών του.
Την ευχή του να έχουμε.