Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ
«Θαύματα καὶ σημεῖα» ΕΔΩΚεφάλαιο Γ' - Πῶς πρέπει νὰ βλέπουμε τὰ σημεῖα σήμερα: Σὲ τί καί πόσο βοηθοῦν τά θαύματα.
Ὁ Θεός, γιὰ νὰ ἀποκαταστήσῃ τὴν κοινωνία μὲ τὸν ἐκπεσόντα ἄνθρωπο, εὐδόκησε νὰ περιβληθῇ ὁ Λόγος Του σῶμα ἀνθρώπινο· νὰ φανῇ ἀνάμεσά μας· νὰ μᾶς συναναστραφῆ· νὰ ἔχῃ στενὴ ἐπικοινωνία μαζί μας. Καὶ ἀφοῦ ἔτσι μᾶς προσοικειωθῆ, νὰ μᾶς ἀνεβάσῃ τὸν οὐρανό.
Μὰ καὶ ἀφοῦ ἐνεδύθῃ τὴν ἀνθρωπότητα, ὁ Λόγος παρέμεινε Λόγος τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐνεργεῖ σὰν Λόγος, αὐτὰ ποὺ ἀπαιτεῖ ἡ θεία Του φύσῃ καὶ μεγαλειότητα. Καὶ κάθεται ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρὸς μαζὶ μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση, ποὺ προσέλαβε. Καὶ εἶναι πανταχοῦ παρὼν ὡς Θεός. Καὶ γράφεται σὲ ἕνα χαρτάκι, καὶ διατυπώνεται μὲ ἤχους φωνῆς, ἀλλὰ καὶ σὰν πνεῦμα[100] εἰσέρχεται στὸ νοῦ καὶ στὴν καρδιά μας, καὶ ἐποικοδομεῖ τοὺς ἐν πνεύματι ἑνωμένους μαζί Του, ἀναβιβάζοντας σὲ ζωὴ πνευματικὴ ἀκόμη καὶ τὸ σῶμα!
Τὰ θαύματα τοῦ Χριστοῦ μᾶς βοηθοῦν νὰ ἀποκτήσωμε ἐπίγνωση τῆς μεγάλης σημασίας ποὺ ἔχει ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ μόνος τοῦ ὁποίου ἐστί χρεία[101] γιὰ τὴ σωτηρία μας. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ διακονεῖ τὴν σωτηρία μας καὶ τὴν ὁλοκληρώνει. Ἡ ἐπίγνωση τῆς σημασίας τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μὲ τὴν ἐπίγνωση τοῦ Θεοῦ. Ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ πηγάζει ἀπὸ τὴν δράση, ποὺ κατευθύνεται ἀπό το Λόγο τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐπισκιάζεται μὲ τὴν ἐπίγνωση, ποὺ μᾶς δίνει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Καὶ δίνει στὸ χριστιανὸ καθαρότητα νοῦ καὶ καρδιᾶς. Καὶ ἀκτινοβολεῖ στὴν πνευματική μας λογική, ὅπως ὁ ἥλιος στὸν γαλανὸ οὐρανό, ποὺ δὲν ἔχει σύννεφα.
Μὲ τὸ ξημέρωμα μετὰ τὸ νυχτερινὸ σκοτάδι ἡ ὄψη τῶν αἰσθητῶν ἀντικειμένων ἀλλάζει. Μερικά, ποὺ μέχρι τότε ἦταν ἀόρατα, γίνονται τώρα ὁρατά. Ἄλλα ποὺ ἦταν μὲν ὁρατά, ἀλλὰ τὰ συγχέαμε μὲ ἄλλα, ξεχωρίζουν καὶ διακρίνονται. Αὐτὸ γίνεται ὄχι γιατί τάχα τὰ πράγματα ἄλλαξαν. Δὲν ἄλλαξαν τὰ πράγματα, ἀλλὰ ἄλλαξε ἡ σχέση τῆς ὅρασής μας μὲ αὐτά. Καὶ αἰτία ἦταν ἡ μετάβαση ἀπὸ τὸ νυχτερινὸ σκοτάδι στὸ φῶς τῆς ἡμέρας. Κάτι τὸ ἀνάλογο γίνεται καὶ στὴ σχέση τοῦ νοῦ μας μὲ τὰ ἠθικὰ καὶ πνευματικὰ πράγματα, ὅταν καταυγάζεται μὲ τὴν πνευματικὴ γνώση, ποὺ δίνει τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο. Μόνο μὲ τὸ φῶς τῆς πνευματικῆς λογικῆς ἡ ψυχὴ μπορεῖ νὰ εὕρῃ τὴν ἁγία ὁδὸ πρός το Θεό. Μόνο μὲ τὸ φῶς τῆς πνευματικῆς λογικῆς μπορεῖ νὰ συντελεσθῇ σωστὰ ἡ ἀόρατη πορεία τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδιᾶς μας πρός το Θεό. Μόνο μὲ τὸ φῶς τῆς πνευματικῆς λογικῆς θὰ μπορέσωμε νὰ ξεφύγωμε ἀπὸ τίς πλάνες, τὰ ἀδιέξοδα καὶ τὴν ἀπώλεια.
Ὅπου αὐτὸ τὸ φῶς δὲν ὑπάρχει, δὲν ὑπάρχει θέα τῆς ἀλήθειας.
Ὅπου δὲν ὑπάρχει τὸ φῶς αὐτό, δὲν ὑπάρχει ἀρετὴ εὐάρεστη στὸ Θεὸ καὶ σωτηρία γιὰ τὸν ἄνθρωπο.
Γιατί αὐτὸ τὸν εἰσάγει στὰ σκηνώματα τοῦ παραδείσου[102].
Γιατί μόνον ὅταν αὐτὸ τὸ φῶς τῆς πνευματικῆς λογικῆς καταγαύζη καὶ φωτίζῃ τὴν ὅραση τοῦ πνευματικοῦ μας ὀφθαλμοῦ, μποροῦμε καὶ κατανοοῦμε τὰ σημεῖα καὶ τὰ θαύματα· καὶ μόνο τότε ἀποφεύγομε τίς θλιβερὲς ἐκεῖνες καταστάσεις, στὶς ὁποῖες παρασύρεται ὁ ἄνθρωπος, ποὺ τὰ κυττάζει μὲ σαρκικὸ φρόνημα.
Εἴδαμε τὸν χαρακτῆρα τῶν θαυμάτων τοῦ Θεανθρώπου. Εἴδαμε ποῖος εἶναι ὁ σκοπός τους. Τὰ σημεῖα κάνουν ἕνα διακόνημα· προετοιμάζουν τίς ψυχὲς νὰ δεχθοῦν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ· καὶ νὰ πιστεύσουν σ᾿ Ἐκεῖνον ποὺ εἶπε: «Ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμί, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος»[103].
Μὰ καὶ ἀφοῦ ἐνεδύθῃ τὴν ἀνθρωπότητα, ὁ Λόγος παρέμεινε Λόγος τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐνεργεῖ σὰν Λόγος, αὐτὰ ποὺ ἀπαιτεῖ ἡ θεία Του φύσῃ καὶ μεγαλειότητα. Καὶ κάθεται ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρὸς μαζὶ μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση, ποὺ προσέλαβε. Καὶ εἶναι πανταχοῦ παρὼν ὡς Θεός. Καὶ γράφεται σὲ ἕνα χαρτάκι, καὶ διατυπώνεται μὲ ἤχους φωνῆς, ἀλλὰ καὶ σὰν πνεῦμα[100] εἰσέρχεται στὸ νοῦ καὶ στὴν καρδιά μας, καὶ ἐποικοδομεῖ τοὺς ἐν πνεύματι ἑνωμένους μαζί Του, ἀναβιβάζοντας σὲ ζωὴ πνευματικὴ ἀκόμη καὶ τὸ σῶμα!
Τὰ θαύματα τοῦ Χριστοῦ μᾶς βοηθοῦν νὰ ἀποκτήσωμε ἐπίγνωση τῆς μεγάλης σημασίας ποὺ ἔχει ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ μόνος τοῦ ὁποίου ἐστί χρεία[101] γιὰ τὴ σωτηρία μας. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ διακονεῖ τὴν σωτηρία μας καὶ τὴν ὁλοκληρώνει. Ἡ ἐπίγνωση τῆς σημασίας τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μὲ τὴν ἐπίγνωση τοῦ Θεοῦ. Ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ πηγάζει ἀπὸ τὴν δράση, ποὺ κατευθύνεται ἀπό το Λόγο τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐπισκιάζεται μὲ τὴν ἐπίγνωση, ποὺ μᾶς δίνει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Καὶ δίνει στὸ χριστιανὸ καθαρότητα νοῦ καὶ καρδιᾶς. Καὶ ἀκτινοβολεῖ στὴν πνευματική μας λογική, ὅπως ὁ ἥλιος στὸν γαλανὸ οὐρανό, ποὺ δὲν ἔχει σύννεφα.
Μὲ τὸ ξημέρωμα μετὰ τὸ νυχτερινὸ σκοτάδι ἡ ὄψη τῶν αἰσθητῶν ἀντικειμένων ἀλλάζει. Μερικά, ποὺ μέχρι τότε ἦταν ἀόρατα, γίνονται τώρα ὁρατά. Ἄλλα ποὺ ἦταν μὲν ὁρατά, ἀλλὰ τὰ συγχέαμε μὲ ἄλλα, ξεχωρίζουν καὶ διακρίνονται. Αὐτὸ γίνεται ὄχι γιατί τάχα τὰ πράγματα ἄλλαξαν. Δὲν ἄλλαξαν τὰ πράγματα, ἀλλὰ ἄλλαξε ἡ σχέση τῆς ὅρασής μας μὲ αὐτά. Καὶ αἰτία ἦταν ἡ μετάβαση ἀπὸ τὸ νυχτερινὸ σκοτάδι στὸ φῶς τῆς ἡμέρας. Κάτι τὸ ἀνάλογο γίνεται καὶ στὴ σχέση τοῦ νοῦ μας μὲ τὰ ἠθικὰ καὶ πνευματικὰ πράγματα, ὅταν καταυγάζεται μὲ τὴν πνευματικὴ γνώση, ποὺ δίνει τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο. Μόνο μὲ τὸ φῶς τῆς πνευματικῆς λογικῆς ἡ ψυχὴ μπορεῖ νὰ εὕρῃ τὴν ἁγία ὁδὸ πρός το Θεό. Μόνο μὲ τὸ φῶς τῆς πνευματικῆς λογικῆς μπορεῖ νὰ συντελεσθῇ σωστὰ ἡ ἀόρατη πορεία τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδιᾶς μας πρός το Θεό. Μόνο μὲ τὸ φῶς τῆς πνευματικῆς λογικῆς θὰ μπορέσωμε νὰ ξεφύγωμε ἀπὸ τίς πλάνες, τὰ ἀδιέξοδα καὶ τὴν ἀπώλεια.
Ὅπου αὐτὸ τὸ φῶς δὲν ὑπάρχει, δὲν ὑπάρχει θέα τῆς ἀλήθειας.
Ὅπου δὲν ὑπάρχει τὸ φῶς αὐτό, δὲν ὑπάρχει ἀρετὴ εὐάρεστη στὸ Θεὸ καὶ σωτηρία γιὰ τὸν ἄνθρωπο.
Γιατί αὐτὸ τὸν εἰσάγει στὰ σκηνώματα τοῦ παραδείσου[102].
Γιατί μόνον ὅταν αὐτὸ τὸ φῶς τῆς πνευματικῆς λογικῆς καταγαύζη καὶ φωτίζῃ τὴν ὅραση τοῦ πνευματικοῦ μας ὀφθαλμοῦ, μποροῦμε καὶ κατανοοῦμε τὰ σημεῖα καὶ τὰ θαύματα· καὶ μόνο τότε ἀποφεύγομε τίς θλιβερὲς ἐκεῖνες καταστάσεις, στὶς ὁποῖες παρασύρεται ὁ ἄνθρωπος, ποὺ τὰ κυττάζει μὲ σαρκικὸ φρόνημα.
Εἴδαμε τὸν χαρακτῆρα τῶν θαυμάτων τοῦ Θεανθρώπου. Εἴδαμε ποῖος εἶναι ὁ σκοπός τους. Τὰ σημεῖα κάνουν ἕνα διακόνημα· προετοιμάζουν τίς ψυχὲς νὰ δεχθοῦν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ· καὶ νὰ πιστεύσουν σ᾿ Ἐκεῖνον ποὺ εἶπε: «Ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμί, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος»[103].
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Α Γ Ι Ο Υ Ι Γ Ν Α Τ Ι Ο Υ Μ Π Ρ Ι Α Ν Τ Σ Ι Α Ν Ι Ν Ω Φ Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Υ
Σ Τ Α Υ Ρ Ο Υ Π Ο Λ Ε Ω Σ
«Θ Α Υ Μ Α Τ Α Κ Α Ι Σ Η Μ Ε Ι Α»
(ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΠΡΕΒΕΖΑ 2000)
Σ Τ Α Υ Ρ Ο Υ Π Ο Λ Ε Ω Σ
«Θ Α Υ Μ Α Τ Α Κ Α Ι Σ Η Μ Ε Ι Α»
(ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΠΡΕΒΕΖΑ 2000)
Βιβλιογραφία
[100] Ἰωάν. 6, 63.
[101] Λουκ. 10, 42.
[102] Ἰσαὰκ Σύρου, Λόγος ΚΕ, ΚΣΤ, ΚΖ, ΚΗ.
[103] Ματθ. 28, 20.
[100] Ἰωάν. 6, 63.
[101] Λουκ. 10, 42.
[102] Ἰσαὰκ Σύρου, Λόγος ΚΕ, ΚΣΤ, ΚΖ, ΚΗ.
[103] Ματθ. 28, 20.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου