ΓΕΜΑΤΗ “ΧΑΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ ” Η ΤΟΥΡΚΙΑ
Ὁ μικρός τό δέμας Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ὁ ἐθνικιστικός βραχίων τοῦ σουλτάνου Ἐρντογάν, ἀλλά καί οἱ ἂλλοι Τοῦρκοι ἀξιωματοῦχοι, μέσα στό πλαίσιο τῆς τουρκικῆς διαστρεβλώσεως τῆς ἱστορίας καί τοῦ διεθνοῦς δικαίου, ἂρχισαν νά…διεκδικοῦν τά Δωδεκάνησα! Ξεχνᾶ ὁ ἐρίφης τῶν <γκρίζων λύκων> ὃτι τά νησιά αὐτά ἀνῆκαν ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Ὁμήρου καί ἀκόμη παλαιότερα στούς Ἓλληνες καί εἶχαν τίς ἑλληνικές ὀνομασίες τους πού διατηροῦν μέχρι σήμερα.
Ξεχνᾶ ἀκόμη ὃτι ὃλα τά παράλια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀλλά καί ἡ ἐνδοχώρα βρίθουν ἑλληνικῶν ὀνομάτων ἀκόμη καί σήμερα. Πρῶτοι ἀποίκησαν τήν Μικρασιατική ἀκτή οἱ Αἰολεῖς καί τήν ὀνόμασαν Αἰολίδα. Ὁ Ἡρόδοτος ἀναφέρει, πού ἦταν καί ἀπό τήν ἑλληνική Ἀλικαρνασό, τήν ἳδρυση 12 πόλεων: Αἰγές, Αἰγειρόεσσα, Γράνεια, Κίλλα, Κύμη, Λάρισα ἢ Αἰολίς, Μύρινα, Νέο Τεῖχος, Νότιο, Πιτάνη, Σμύρνη καί Τῆμνος.
Μετά ἦλθαν οἱ Ἲωνες. Κι αὐτοί ἳδρυσαν 12 πόλεις: Μίλητος, Μηούς, Πριήνη, Ἒφεσο, Κολοφών, Λέβεδος, Τέως, Κλαζομενές, Ἐρυθρές, Φώκαια, Χίος καί Σάμος.
Ποῦ ἦσαν τότε οἱ Τοῦρκοι;
Ἦσαν, ἁπλῶς, ἀνύπαρκτοι. Ἐμφανίσθηκαν μετά τό 1200 μ.Χ. σέ ἀμελητέες φυλετικές ποσότητες καί χρησιμοποιήθηκαν μαζί μέ τούς Σελτζουκίδες (αὐτοί ἦσαν Ὀσμανίδες) ὡς ὁροφύλακες τοῦ Βυζαντίου. Αὐτοί οἱ Ὀσμανίδες ἀποτελοῦσαν μία πατριά 400 σκηνιτῶν πού εἶχαν ἐκδιωχθεῖ ἀπό τόν Τζεγκίς Χάν, ἀλλά κατόρθωσαν μέσα σέ δύο αἰῶνες μέ τό γιαταγάνι, τά παιδομαζώματα καί τίς <ἐθνοκαθάρσεις> νά ἐξισλαμίσουν βαθμιαίως καί γλωσσικῶς νά ἀφομοιώσουν ὁλόκληρη τήν Μικρά Ἀσία καί μέρος τῆς Βαλκανικῆς, ἐνῶ οἱ ἲδιοι ἀπορροφήθηκαν φυλετικῶς βάσει τῶν νόμων τῆς ἐνδογαμίας καί τῆς συμμετρίας. Δηλαδή οἱ σημερινοί Τοῦρκοι εἶναι ἐξισλαμισμένοι καί τουρκοφωνήσαντες Ἓλληνες. Γι᾽αὐτό δέν βλέπουμε οὒτε ἲχνος μογγολικῆς φυσιογνωμίας στούς σημερινούς Τούρκους ἐκτός ἀπό κάποιους πού πάσχουν ἀπό μογγολική ἰδιωτία, πού ὑπάρχουν ἂλλωστε σέ ὃλο τόν κόσμο. Κι αὐτός εἶναι ὁ λόγος ὃτι πολλοί Τοῦρκοι ἐκπλήσσονται πού βλέπουν ἑλληνικό DNA στό αἷμα τους.
Ὃμως ἡ ἁρπακτική πολιτική τους ἡγεσία, μέ την ϊστορική ἀφασία πού τήν διακρίνει, ἀπειλεῖ καθημερινά τόν ἀκραιφνῆ Ἑλληνισμό μέ πόλεμο καί ἀπευθύνει ποταπές ὓβρεις σέ βάρος τῆς ἑλληνικῆς πολιτικῆς ἡγεσίας, ἡ ὁποία φέρει καί αὐτή διαχρονικά τίς εὐθύνες της γιά τήν ἀποθράσυνση τῶν Τούρκων, ἀφοῦ ἀπό τό 1970 μέχρι σήμερα ἀκολουθεῖ τήν μέθοδο τοῦ «ΓΥΜΝΟΥ ΠΙΘΗΚΟΥ» πού περιγράφει στό διάσημο βιβλίο του ὁ Desmond Morris.
Ἀς θυμήσουμε λοιπόν στούς Τούρκους ὃτι ἡ χώρα τους σήμερα βρίθει ἀρχαιελληνικῶν, ἑλληνιστικῶν καί βυζαντινῶν ὀνομασιῶν πόλεων, μνημείων πολιτισμοῦ, θεάτρων καί γεωγραφικῶν περιοχῶν, πού ἀποδεικνύουν ὃτι οἱ Ἓλληνες εἶναι στήν πραγματικότητα οἱ δορυκτήτορες καί οἱ δημιουργοί ἀποικιῶν καί πολιτισμοῦ στήν Τουρκία ἀπό τήν αὐγή τῆς ἱστορίας, σάν ἀπάντηση στήν πολιτική ὑστερία τοῦ Ντεβλίτ Μπαχτσελί καί τοῦ Ἐρντογάν, ὁ ὁποῖος γνωρίζει πολύ καλά τήν καταγωγή του.
Μετά τόν Ἰωνικό ἀποικισμό, πού εἶχε θρησκευτικό κέντρο τόν ναό τοῦ Ποσειδῶνος στήν περιοχή τῆς Μυκάλης, πῆγαν στήν Μικρά Ἀσία καί ἂλλες ἑλληνικές φυλές, ὃπως Ἀχαιοί, Ἀρκάδες, Ἂβαντες, Μινύες, Φωκαεῖς κ.ἂ. Ὓστερα ἦλθαν οἱ Δωριεῖς καί συνδέθηκαν μέ μία μορφή κοινοπολιτείας, τήν Δωρική Ἑξάπολη, πού περιελάμβανε τίς πόλεις: Ἀλικαρνασός, Κνίδος, Λίνδος, Ἰαλυσός, Κάμειρος καί Κώς. Κέντρο τῶν Δωριαίων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἦταν ὁ ναός τοῦ Ἀπόλλωνος στό ἀκρωτήριο Τριοίτιο.
Καί ἰδοῦ πόλεις τῆς σημερινῆς Τουρκίας πού φέρουν ἀκόμη (καί θά φέρουν στό μέλλον) ἑλληνικά ὀνόματα: Ἂβανος, Ἀγιάς, Ἀδραμύττιο, Ἀδριανούπολη, Ἀλεξανδρέττα, Ἀμάσεια, Ἀνεμούριον, Ἐπιβάτες, Θεοδοσιούπολη (Ἐρζερούμ), Ἒφεσσος, Ἰκόνιον, Ἰνέπολη, Καισάρεια, Καλλίπολη, Κασταμονή, Σαράντα Ἐκκλησιές, Κρεμαστή, Κυδωνιές (Ἀϊβαλί), Κωνσταντινούπολη, Λάμψακος, Μαγνησία, Μάλγαρα, Μερσίνη, Μουδανιά, Ἀλικαρνασσός (Μποντρούμ), Πόρος, Νικομήδεια, Κοτύωρα (Ὀρντού), Οἰνόη, (Οὒνιε), Πάνορμος, Πέργαμος, Προκόπιο, Ραιδεστός, Σαμψούντα, Σελεύκεια, Σηλυβρία, Συνώπη, Σμύρνη, Σπάρτη (Ἰσπάρτα), Ταρσός, Τραπεζούντα, Τρίπολις (Τιρεμπολού) Τυρολόη (Τσορλού), Φοίνικας, Φώκαια, Χρυσόπολη.
Θέλουν κι ἂλλα ὀνόματα ἑλληνικά οἱ Τοῦρκοι γιά νά καταλάβουν ὃτι κάθονται σέ ξένα χωράφια; Στήν Μαιονία καί τήν Καρία, πατρίδα κατά τόν Ὃμηρο τῶν Μηόνων καί τῶν Καρρῶν πού ἀναφέρονται στήν ραψωδία Β τῆς Ἰλιάδος καί ἀλλοῦ, ἀνήκουν οἱ πόλεις Τρωάς, Αἰολία, Βιθυνία, Μυσία, Φρυγία, Λυδία, Ἰωνία, Καρία, Παμφυλία, Λυκαονία, Καπαδοκία, Κιλικία, Ἀλεξάνδρεια, Ἀμυζών, Ἃρπασα, Ἀρχαία Ἀλικαρνασσός, Ἀσσησός, Ἀφροδισιάδα…
Ἀς μή παροργίζεται λοιπόν καί ὁ μικρός τό δέμας Μπαχτσελί διεκδικῶντας τά Δωδεκάνησα γιά νά φανατίσει τό κράτος τῶν Τούρκων (διότι ἒθνος δέν εἶναι), διότι θά μπορούσαμε νά τοῦ παραθέσουμε ἀκόμη πολλές δεκάδες πόλεων τῆς Τουρκίας πού φέρουν ἑλληνικά ὀνόματα.
Τῶν φρονίμων ὀλίγα…
ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου