Ανάμεσα στα τέσσερα εικαστικά εκτρώματα που «αναστήλωσε» η Πινακοθήκη καγχάζοντας επιδεικτικά απέναντι στους Χριστιανούς, είναι και μια ασεβής απεικόνιση του Αγίου Χριστόφορου όπου παρουσιάζεται να κρατά ένα πινέλο και ένα σωληνάριο με χρώμα ζωγραφικής, ενώ σε μια τσέπη στο στήθος έχει μια σπάτουλα κι ένα… πιρούνι.
Ο βίος του Αγίου
Στη Βυζαντινή αγιογραφία ο Άγιος Χριστόφορος πράγματι συμβαίνει να παριστάνεται και ως κυνοκέφαλος (με κεφάλι σκύλου δηλαδή) λόγω της μεγάλης δυσμορφίας του προσώπου του, έτσι όπως καταγράφηκε ως μαρτυρία στο συναξάρι του. Ο Άγιος έζησε κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ. και προερχόταν από μια βάρβαρη φυλή, όντας ένας θηριώδης και πρωτόγονος ειδωλολάτρης. Το όνομά του πριν γίνει Χριστιανός, ήταν Ρεμπρόβος που σημαίνει αδόκιμος, αποδοκιμασμένος, κολασμένος.
Μετά από μια χαμένη μάχη της φυλής του με τους Ρωμαίους, ο Ρεμπρόβος συνελήφθη αιχμάλωτος και κατετάγη ως στρατιώτης στις Ρωμαϊκές λεγεώνες. Στην πορεία γνώρισε τη χριστιανική πίστη πιθανότατα από Χριστιανούς συστρατιώτες του και ως κατηχούμενος ακόμα, δόθηκε σε έργα προσφοράς και φιλανθρωπίας.
Νιώθοντας την εσωτερική δίψα να ευχαριστήσει τον Θεό, αποφάσισε να αναλάβει ένα ιδιαίτερο διακόνημα που συμβάδιζε με τη μεγάλη μυϊκή του δύναμη. Εγκαταστάθηκε κοντά σε έναν ορμητικό και επικίνδυνο ποταμό και ξεκίνησε να μεταφέρει αφιλοκερδώς τους διαβάτες από τη μια όχθη στην άλλη, σηκώνοντάς τους στους στιβαρούς ώμους του.
Κάποια μέρα εμφανίστηκε ένα μικρό αγοράκι και ζήτησε από τον Ρεμπρόβο να τον περάσει στην απέναντι μεριά του ποταμού. Εκείνος δέχθηκε πρόθυμα και πήρε το παιδί στους ώμους του, μπαίνοντας στα ορμητικά νερά του ποταμού, στηριζόμενος από ένα ραβδί. Όμως προς μεγάλη του έκπληξη ο Ρεμπρόβος ένιωθε σε κάθε βήμα του το βάρος του παιδιού να μεγαλώνει. Μέχρι που έφτασε κατάκοπος στην αντίπερα όχθη, καταφέρνοντας μόλις και μετά βίας να κουβαλήσει το παιδί.
Σαστισμένος είπε στο αγόρι ότι και όλον τον κόσμο να είχε στην πλάτη του θα ήταν πιο ελαφρύς από εκείνο. Το παιδί του απάντησε: «Μην απορείς για το βάρος μου, δεν σήκωσες μόνο όλο τον κόσμο, αλλά και τον Πλάστη του κόσμου. Είμαι Εκείνος που τέθηκες στην υπηρεσία Του. Για να πειστείς στα λόγια μου, φύτεψε το ραβδί σου και αυτό αύριο θα βλαστήσει». Έπειτα έγινε άφαντο.
Ο Ρεμπρόβος υπάκουσε στο λόγο του Χριστού που είχε μεταμορφωθεί σε παιδί και φύτεψε το ραβδί, το οποίο όντως βλάστησε την επόμενη μέρα. Συγκλονισμένος από τα δύο θαύματα, εγκατέλειψε τη ζωή του μισθοφόρου στρατιώτη και ταξίδεψε στην Αντιόχεια για να λάβει το Άγιο Βάπτισμα. Εκεί ο Άγιος Επίσκοπος Βαβύλας κατήχησε τον αγριάνθρωπο Ρεμπρόβο και τον βάπτισε με το όνομα Χριστόφορος, προς τιμήν του θαύματος που αξιώθηκε να μεταφέρει τον ίδιο τον Χριστό. Η χάρη του Αγίου Βαπτίσματος γλύκανε ακόμα και τα δύσμορφα χαρακτηριστικά του Χριστόφορου, κάνοντας το πρόσωπό του να λάμψει από ευφροσύνη. Ο αποκρουστικός βάρβαρος έγινε ένα χαριτωμένο αρνάκι του Θεού που άπλωνε ολόγυρα την ειρήνη και την καλοσύνη.
Ο Άγιος έχοντας πλέον τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, αφιερώθηκε σε μια ομολογιακή ζωή με μεγάλα θαύματα, έφερε πολλούς ειδωλολάτρες στην αληθινή πίστη, ώσπου συνελήφθη από τους Ρωμαίους, υπέστη φρικτά βασανιστήρια και εκτελέστηκε δι’ αποκεφαλισμού το 251 μ.Χ.
Ο Άγιος και οι ανόσιοι
Αυτόν τον μεγάλο Άγιο που τιμά εδώ και 18 αιώνες η Εκκλησία μας, έρχεται σήμερα ένας ψευτοπολιτισμός να τον κάνει έκθεμα βλασφημίας μαζί με άλλα ιερά πρόσωπα της πίστης μας. Οι βάρβαροι μιας εκφυλισμένης «τέχνης» συμπεριφέρονται σαν αγροίκοι που υψώνουν ξανά και ξανά το λάφυρο της ασυδοσίας τους.
Ο Άγιος Χριστόφορος φορτωνόταν στους ώμους του τον αναγκεμένο συνάνθρωπο, κι εκείνοι στρογγυλοκάθονται στο σβέρκο του Χριστιανού, χλευάζοντας την πίστη του.
Ο Άγιος Χριστόφορος έπραττε τις ευεργεσίες του αφιλοκερδώς, κι εκείνοι επιβάλλουν την ατιμία τους με σφετερισμό των φόρων που με αίμα καταβάλλουν οι Χριστιανοί.
Ο Άγιος Χριστόφορος ήταν τόσο ταπεινός που έμπαινε στα ορμητικά νερά για να διακονήσει ακόμα και παιδάκια, ενώ εκείνοι γεμίζουν τα παιδιά με το δηλητήριο της αντίχριστης προπαγάνδας τους, υπό το πρόσχημα μιας ξιπασμένης «τέχνης».
Ο Άγιος Χριστόφορος αισθανόταν να λυγίζουν τα γόνατα του από το βάρος του «Ποιητή ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων», αλλά αυτοί αρνούνται να συναισθανθούν το βάρος της ύβρεως στον Θεό που διαπράττουν.
Τον Άγιο Χριστόφορο αποκαλούσαν «κυνοπρόσωπο» λόγω της ασχήμιας του, αλλά οι πραγματικοί «κυνοκέφαλοι» είναι εκείνοι που σκυλιάζουν για να επιβάλλουν τη μεγαλομανία τους, έκαναν οργισμένες ανακοινώσεις, οργάνωσαν το άθεο σινάφι τους και απειλούσαν, απαιτούσαν να αποκατασταθούν οι βλασφημίες, θεωρούν ως «κεκτημένο δικαίωμα» να παρενοχλούν τους πιστούς και να τους ταπεινώνουν.
Ο Άγιος Χριστόφορος έγινε Χριστοφόρος, αγίασε και κάνει θαύματα ως σήμερα. Αλλά εκείνοι παραμένουν αμετανόητοι, θλιβεροί μισθοφόροι μιας αντιχριστιανικής ατζέντας που κανονικοποιεί τον «καλλιτεχνικό» φασισμό.
Λοιπόν, ποιος είναι ο βάρβαρος σε αυτή την περίπτωση και ποιος ο ευγενής; Ποιος είναι ο αιώνια ευφραινόμενος και ποιος ο δύστυχος;
Φανταστείτε για τι τέχνη μιλάμε, που χρειάστηκε να γίνει «Φορτ Νοξ» η Πινακοθήκη για να επιβληθούν στανικώς τέσσερις καλικαντζούρες. Αξιοθρήνητες καταστάσεις. Μόνο σε μαύρα καθεστώτα επιβάλλονταν τα έργα των τυράννων στα μουσεία.
Πάντως πολύ σοφή η επένδυση των «αριστουργημάτων» με πλέξιγκλας. Συγχαρητήρια σε όποιον το σκέφτηκε. Το ίδιο υλικό χρησιμοποιήθηκε ευρέως και στην πανδημία για να μην μεταδίδεται ο ιός. Κι εδώ για απομόνωση ιού μιλάμε. Εικαστική χολέρα που προσβάλλει το θρησκευτικό συναίσθημα.
Ότι και να κάνουν οι αντικείμενοι, οι Άγιοι σαν τον Χριστόφορο θα περνούν πάντα τα φουσκωμένα ποτάμια των Χριστομάχων, φτάνοντας στην αντίπερα όχθη στις καρδιές των ανθρώπων. Τι υπόληψη θα έχει ο ταλαίπωρος «καλλιτέχνης» σε λίγα χρόνια; Η λήθη θα καταπιεί τα ερεβώδη έργα του. Ενώ το σέβας και η δόξα των Αγίων παραμένει στον αιώνα και δεν αλλοιώνεται από κανένα ανόσιο σκιάχτρο…
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα διορθώσω κάτι σε αυτό που μας λέει ο αγαπητός Ελευθέριος:
Στη Βυζαντινή αγιογραφία ο Άγιος Χριστόφορος πράγματι συμβαίνει να παριστάνεται και ως κυνοκέφαλος (με κεφάλι σκύλου δηλαδή) λόγω της μεγάλης δυσμορφίας του προσώπου του, έτσι όπως καταγράφηκε ως μαρτυρία στο συναξάρι του.
Από ποια πηγή και από ποιο συναξάρι έβγαλε αυτό το συμπέρασμα;
Ας δούμε ποια είναι η πραγματικότητα.
Όλες αυτές οι αναπαραστάσεις προέρχονται από την περίοδο της ύστερης Τουρκοκρατίας, ιδίως του 17ου και 18ου αιώνα, σε λαϊκές επαρχιακές ζωγραφιές.
Καμία παράσταση του Αγίου ως κυνοκεφάλου δεν απαντάται στα Βυζαντινά χρόνια.
Σύμφωνα με το Συναξάριο του Αγίου αναφέρεται ότι «Περὶ τούτου τοῦ ἐνδόξου καὶ μεγαλομάρτυρος τερατώδη λέγεταί τινά καὶ παράδοξα, ὅτι τε κυνοπρόσωπος ἦν ἐκ τῆς χώρας τῶν τοὺς ἀνθρώπους κατεσθιόντων καὶ ὅτι πρότερον ἀνθρώπους ἤσθιεν, ὕστερον δὲ μετὰ τὸ πιστεῦσαι Χριστῷ μετεμορφώθη.
Οὐκ ἔστι δὲ τοῦτο, οὐκ ἔστιν·
ἀλλὰ τινὲς αὐτὸν οὕτως ὑπενόησαν διὰ τὸ ἐθνικὸν καὶ ἄγριον καὶ φοβερόν.»
Δηλαδή για την Εκκλησιαστική συνείδηση, η λαϊκή αυτή παράδοση που είναι σχετική με την απεικόνιση του Αγίου ως σκύλου, αποκρούσθηκε.
Και όπως λανθασμένα γράφεις στην Βυζαντινή Αγιογραφία.
Αυτά δεν είναι Εικόνες αλλά ζωγραφιές που έγιναν μετά τους βυζαντινούς χρόνους.
Ο Άγιος Χριστόφορος μαρτύρησε τον 3ο μετά Χριστόν αιώνα.
Και οι αυτές οι αθλιότητες εμφανίστηκαν 1.500 χρόνια μετά. Και ήτανε ζωγραφιές και όχι Αγίες Εικόνες.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αναγνωρίζει κυριολεκτικά αυτή την απεικόνιση, καθώς δεν ταιριάζει με τη διδασκαλία της για την ανθρώπινη φύση των Αγίων.
Ο ίδιος ο Συναξαριστής της Εκκλησίας ξεκαθαρίζει ότι «δεν ήταν κυνοκέφαλος, αλλά κάποιοι τον φαντάστηκαν έτσι λόγω της άγριας μορφής και της ξενικής του καταγωγής».
Παρ’ όλα αυτά, σε μεταγενέστερες περιόδους, και ιδιαίτερα κατά την Τουρκοκρατία, η λαϊκή παράδοση υιοθέτησε την εικόνα του Κυνοκέφαλου Αγίου, επηρεασμένη από δυτικά εικονογραφικά πρότυπα.
Αυτά για τον Άγιο Χριστόφορο μεγάλη η Χάρη του που είναι και προστάτης μου στο επάγγελμα που κάνω πού είμαι οδηγός.
Τώρα όσον αφορά το δεύτερο σκέλος..
ΑπάντησηΔιαγραφήΡώτησε ένας Μωαμεθανός την διευθύντρια της εθνικής πινακοθήκης.
-γιατί δεν ανεβάζετε και κανένα τέτοιο (αριστούργημα) που να απεικονίζει τον προφήτη μας τον Μωάμεθ;
Και του απάντησε:
-γιατί η εθνική πινακοθήκη συντηρείται με χρήματα του ελληνικού δημοσίου και δεν θέλουμε να γίνει παρανάλαμα του πυρός!
Ούτε και εμείς να βρεθούμε λιντζαρισμένοι!
Γνωρίζουν πολύ καλά οι αντίχριστοι και αθεόφοβοι..
Αν θιγόταν το Ισλάμ ή οποιαδήποτε άλλη θρησκεία ή αν ενοχλείτο το πολιτικό κατεστημένο, θα είχαν ήδη πέσει κεφάλια …
Τα κεφάλια αυτά που θα πέφτανε δεν θα ήταν παρομοίωση για τους άλλους..
Αλλά οι ορδές του Μωάμεθ θα αποκεφάλιζαν όποιον τολμούσε να θίξει τον προφήτη τους.
Μετά από αυτό που έγινε στην Γαλλία, ποιος έχει τα κότσια να κάνει τον ψευτόμαγκα;
Αλλά κάποιοι ελεεινοί και τρισάθλιοι γνωρίζοντας ότι αυτοί που κυβερνούν είναι αντίχριστοι και απάτριδες και έχουν την εξουσία με το μέρος τους, κάνουν τους ψευτόμαγκες.
Αυτό το τομάρι που ζωγράφισε αυτές τις αθλιότητες τολμάει να κάνει κάτι αντίστοιχο για τον Μωάμεθ;
Μωρέ έστω και αν υπήρχε ο νόμος για εξύβριση των Ιερών και Οσίων δεν θα τολμούσε αυτό το απόβρασμα να εκθέσει δημοσίως τα εκτρώματά του.
Και θα τολμήσει να προσβάλει τον Μωάμεθ;
Θα τον βρίσκανε μέσα σε ένα υπόνομο.
Την δυσωδία και την βρώμα που έχει μέσα του αυτήν απεικονίζει και στα εκτρώματα του.
Το δέντρο το γνωρίζεις από τους καρπούς του.
Σάπιος ο καρπός; σκουλικιασμένο και το δέντρο.
Καλά κάνανε και βάλανε πλέξιγκλάς για να μην απλωθούν παντού τα σκουλήκια!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://youtu.be/PcPiN5O28FI?si=cAh9P1LoyCvAw9LY
Ακούστε και στο 18ο λεπτό τα τέσσερα στάδια εξοντώσεως.
Το προτελευταίο είναι η οικονομική εξόντωση.
Και αν δεν βάλεις μυαλό ούτε με αυτήν.
Τότε έρχεται το τελευταίο στάδιο πού είναι η φυσική εξόντωση.
Φυσικά ό,τι επιτρέψει ο Θεός.
Η Παναγία μας είναι αδιαπραγμάτευτη.
Και θα την Υπερασπιστούμε με κάθε κόστος ακόμα και με την ίδια μας τη ζωή.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Και ουδείς εις το μνήμα, μόνο τα ερπετά.