ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Το Ευαγγέλιο της κοπάνας

Δυστυχώς, έλαβε χώρα ένα λυπηρό γεγονός, κατά τον αγιασμό στο μουσικό σχολείο Λάρισας, απ’ τον μητροπολίτη Λάρισας & Τυρνάβου κ. Ιερώνυμο. 

Σεβασμιότατε, καταλαβαίνουμε τον «οίστρο» σας όταν στέκεστε μπροστά στο μέλλον της πατρίδας, τα παιδιά μας. 

Και είμαι σίγουρος ότι δεν θέλετε συνειδητά να τα βλάψετε. Όμως αυτό κάνετε, όταν κακοχαρακτηρίζετε τον Δημιουργό τους «κοπανατζή» και το Ευαγγέλιό Του Ευαγγέλιο της «κοπάνας».

Εν  ολίγοις  αναφέρατε ότι ο δωδεκάχρονος Ιησούς  την «κοπάνησε» τρεις ημέρες και τον έψαχναν οι γονείς του. Και αυτό όπως λέτε ανερυθρίαστα, αναφέρεται στο Ευαγγέλιο της κοπάνας. Γνωρίζαμε το κατά Ματθαίον , το κατά Μάρκον, το κατά Λουκάν  και το κατά Ιωάννην. Αλλά Ευαγγέλιο της κοπάνας πρώτη φορά το ακούμε, εμβρόντητοι.

Χάθηκαν οι πρόσφορες λέξεις στο τόσο πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιο για να κεντρίσετε το ενδιαφέρον τους και να μαγνητίσετε την προσοχή τους; 

Καταλαβαίνω ότι θέλετε να γίνετε ευχάριστος και αρεστός στη νεολαία (κατά το «ελάτε όπως είστε» … αλλά όχι και μείνετε όπως είστε). 

Γίνεστε όμως έτσι, ευχάριστος στο Θεό με το να λερώνετε το Ευαγγέλιό Του με τέτοιους χαρακτηρισμούς; 

Δεν ακούτε τον Κύριο που μιλάει γι’ αυτούς που

«ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ»;

( Ιω. 12,43)

Κατ’ αρχήν, σεβασμιότατε δεν υπήρχε αγία οικογένεια. Η Παναγία ήταν η κατά κόσμον και χάριτι Θεού, μητέρα του Κυρίου και ο άγιος Ιωσήφ ο προστάτης τους. Δεν αποτέλεσε πατέρα του Κυρίου ποτέ. 

H Παναγία παρ’  ότι  γνώριζε ήδη τον Ιωσήφ, κατά τον Ευαγγελισμό ρωτά τον άγγελο: « πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω;» (Λουκ. α΄ 24-38).

Άρα είχε «πληροφορία» ότι ο Ιωσήφ δεν θα γινόταν ποτέ πατέρας του Κυρίου.

Στο δε ναό , όταν ο δωδεκάχρονος Ιησούς ρωτήθηκε απ’ την Παναγία

« τέκνον, τί ἐποίησας ἡμῖν οὕτως; ἰδοὺ ὁ πατήρ σου κἀγὼ ὀδυνώμενοι ἐζητοῦμέν σε.» (Λουκ. 2,48) η οποία από σεβασμό προς τον προστάτη τους τον αποκαλεί πατέρα, λαμβάνει την απάντηση απ’ τον Κύριο : 

«τί ὅτι ἐζητεῖτέ με; οὐκ ᾔδειτε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ πατρός μου δεῖ εἶναί με;» (Λουκ. 2,49) που πάει να πει ότι δεν αναγνώρισε στο πρόσωπο του Ιωσήφ τον πατέρα του.

Και αλλού «καὶ τελειωσάντων τὰς ἡμέρας, ἐν τῷ ὑποστρέφειν αὐτοὺς ὑπέμεινεν Ἰησοῦς ὁ παῖς ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ οὐκ ἔγνω Ἰωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ.» (Λουκ. 2,43). 

Ιωσήφ και η μήτηρ αυτού. Όχι ο πατήρ και η μήτηρ αυτού ή  οι γονείς αυτού. 

Πως απλουστεύετε έτσι τα λόγια του Ευαγγελίου;

Τι σημαίνει όμως ο όρος που χρησιμοποιήσατε;

Κοπάνα: Σκάφη της πλύσης-Αδικαιολόγητη απουσία απ’τη δουλειά ή το σχολείο (μεταφορικά) (Λεξικό Τεγόπουλου -Φυτράκη)

Φαντάζομαι ότι χρησιμοποιήσατε τον όρο με τη μεταφορική του έννοια.

Ρωτήσατε τα παιδιά εάν ποτέ ο Χριστός «έκανε κοπάνα». Κι ενώ τα παιδιά σας απάντησαν ορθά –πως ο Χριστός δεν ήταν «κοπανατζής»- εσείς τα διαψεύσατε.

Μάλιστα τοποθετήσατε τον Θεάνθρωπο Χριστό σε υποδεέστερη θέση απ’ το ακροατήριό σας, αναφέροντας ότι ο δωδεκάχρονος Ιησούς έκανε «κοπάνα» τρεις ημέρες, χρόνος πολλαπλάσιος απ’ το σύνηθες των ολίγων ωρών των σύγχρονων μαθητών.

Απ’την πρώτη σχολική ημέρα προτρέπετε τα παιδιά στην παράβαση και την απείθεια; 

Σεβασμιότατε, προτρέπετε τα παιδιά να την «κοπανάνε» κατά συνείδηση απ’ τα μαθήματά τους εάν κρίνουν ότι ο σκοπός είναι ανώτερος;

Έχουν ολοκληρωμένη κρίση τα παιδιά, να αποφασίσουν εάν μια μέρα, θα πρέπει να την «κοπανήσουν» απ’ το σχολείο για κάτι «ανώτερο»; 

Είναι κίνητρο η «σοφία και η σύνεση» όπως είπατε, για κοπάνα; 

Δεν αποτελεί σκοπό των σχολείων να μεταδώσουν σοφία και σύνεση στα παιδιά και να βοηθήσουν στην ανάπτυξη και καλλιέργεια των αρετών; 

Tι σοφία και σύνεση εμπεριέχουν ενέργειες όπως η κοπάνα; 

O σκοπός αγιάζει τα μέσα σεβασμιότατε; 

Ο στόχος για τα παιδιά, είναι να κάνουν τους άλλους να παραμιλάνε απ’ αυτά που θα τους λένε και να τους αποστομώνουν ή  να δίνουν παράδειγμα  ενάρετης και συνετής ζωής; 

Πόσο αυτή η προτροπή σας συνάδει με την εντολή του Θεού «Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου», όταν οι γονείς τα στέλνουν να σπουδάσουν, κι αυτά ορμόμενα από προτροπές του επισκόπου τους, τους κοροϊδεύουν και απουσιάζουν απ’ τα μαθήματα για «ανώτερο» σκοπό; 

Ας πάρουμε όμως ένα παράδειγμα.

Ας υποθέσουμε ένα μαθητή το Γιώργο. Είναι επιμελής, πειθαρχημένος με στόχους και φιλότιμο. Έχει και φόβο Θεού και σας ευλαβείται.

Είχε την «τύχη» να ακούσει την ομιλία σας αυτή και η προτροπή «κάντε κοπάνα αντηχεί συνεχώς στα αυτιά του»

Ένας φίλος του –κατά συρροήν κοπανατζής- τον παρακαλεί μια μέρα να του κάνει παρέα στην καφετέρια.

Και ο Γιώργος χάρην της αγάπης αποφασίζει, κοινώς να την «κοπανίσει»

.

Μια άλλη μέρα η κοπέλα που ο Γιώργος καλοκοιτάζει, τον παρακαλεί να την «κοπανίσουν» μαζί για να την βοηθήσει σε κάποιες άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες.

Άλλη μέρα αποφασίζει μόνος του ο Γιώργος να πάει στη βιβλιοθήκη να μελετήσει συγγράμματα Πατέρων της Ορθοδοξίας «χάνοντας» μαθήματα. Τι καλύτερο και ανώτερο. Μιά άλλη μέρα αποφασίζει να την κοπανίσει για να κάνει κήρυγμα σε κάποιους συμμαθητές του, που καπνίζουν απαγορευμένες ουσίες την ώρα του μαθήματος στις τουαλέτες. Κι αυτοί τον πείθουν να δοκιμάσει για να δει ότι κάνει λάθος.

Και κοπάνα στην κοπάνα, ο Γιώργος αν κι έμεινε στην ίδια τάξη από απουσίες, απέκτησε εμπειρίες, απέκτησε νέες γνώσεις εξωσχολικές, έγινε «σοφότερος».

Και σίγουρα όχι πιο συνετός.

Ο Κύριος είχε συγκεκριμένη  αποστολή. Η αποστολή των παιδιών είναι να δείχνουν  επιμέλεια στα μαθήματά τους και να μην κοροϊδεύουν δασκάλους και γονείς κατά το δοκούν.

Σεβασμιότατε, απευθύνεστε σε ψυχούλες μικρών παιδιών που ανάγκη έχουν το παράδειγμα που είναι ευάρεστο στο Θεό. Κι όχι αυτό που έχουν συνηθίσει σε άλλες τους ενασχολήσεις, σε παρέες και πολλές φορές μέσα στην ίδια τους την οικογένεια.

Δεν έχουν χρόνο τα παιδιά μετά το σχολείο που είναι η πρώτη τους υποχρέωση, να αναλωθούν σε άλλες άξιες και υψηλού σκοπού ασχολίες; 

Οι εργαζόμενοι γονείς, άνθρωποι του μόχθου, που περιμένουν, τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα μαθήματα (που με κόπο και ιδρώτα ξεπληρώνουν) να αποδώσουν καρπούς στο σχολείο, θα προτιμούσαν τα παιδιά τους να κηρύττουν ως ρήτορες σε πλατείες, παρέες και πάρκα αποστομώνοντας τον κόσμο;  

Σεβασμιότατε, εντέλλεσθε να εφαρμόσετε το λόγο του Θεού, να κηρύξετε το Ευαγγέλιο ατόφιο, σε γλώσσα που αντικατοπτρίζει τις γνήσιες κι αιώνιες αλήθειες του και όχι σε «αργκό». Οι νέοι έχουν ανάγκη από την αλήθεια. Κι ας στενοχωρηθούν αρχικά λόγω εγωισμού. Μην ακολουθείτε τη μόδα της εποχής. Αλλάξτε τη.

Μάλλον η ρύση του επισκόπου Αλεξανδρουπόλεως («…Ἀκόμα καὶ ἂν αὐτὸ ποὺ οἱ χριστιανοὶ μας θεωροῦν σωστό, ἀκόμα καὶ ἂν εἶναι ἀντίθετο μὲ τὸ

Εὐαγγέλιο, ἐγὼ θὰ ὑπερασπιστῶ αὐτὸ ποὺ λένε οἱ χριστιανοί μας…») βρίσκει εφαρμογή.

Κατεβάζουμε τον πήχη σεβασμιότατε. Κατεβάζουμε το Ευαγγέλιο στις ανάγκες της εποχής, αντί να εξυψώσουμε τον άνθρωπο στα ουράνια μηνύματα του Ευαγγελίου και τις αμετακίνητες αξίες που πρεσβεύουν.

Ας μην επιζητούμε λοιπόν την αρέσκεια των ανθρώπων αλλά του Θεού. 

Επειδή σεβασμιότατε, η λέξη «κόπανος» που έχει την ίδια ρίζα με τη λέξη «κοπάνα» σημαίνει «εργαλείο για την ισοπέδωση του εδάφους» μην διαστρέφετε -ίσως άθελά σας- τις έννοιες των όρων και τα νοήματα του Ευαγγελίου ισοπεδώντάς Το, όχι στην ουσία του, αλλά στη συνείδηση των μικρών παιδιών.

Μην προσθέτετε λόγια ή ακατάλληλες ερμηνείες σε περικοπές Ευαγγελικές.

Μας προειδοποιεί ο Κύριος:

«Μαρτυρῶ ἐγὼ παντὶ τῷ ἀκούοντι τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου. ἐάν τις ἐπιθῇ ἐπὶ ταῦτα, ἐπιθήσει ὁ Θεὸς ἐπ ̓αὐτὸν τὰς πληγὰς τὰς γεγραμμένας ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ·»(Αποκ. 22-18)

«Πᾶνος»