Η Αθηνά Χατζή και η αγάπη της προς όλους

Η Αθηνά Χατζή γεννήθηκε στα Γιάννενα από ευλαβείς και ευπόρους γονείς το έτος 1895. Παντρεύτηκε αλλά μετά από δυο χρόνια πέθανε ο σύζυγός της. Έκτοτε έζησε την κατά Θεόν αφιερωμένη ζωή.

Κατά την περίοδο του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου η Αθηνά Χατζή επέδειξε ποικίλη δράση και μεγάλη προσφορά. Βοήθησε με σπάνια αυτοθυσία στο Νοσοκομείο Χατζηκώστα των Ιωαννίνων. 

Φρόντιζε τους τραυματίες στρατιώτες μας που τους έφερναν από το μέτωπο. Δεν ωλιγόρησε ποτέ. «Και τη νύχτα να με ειδοποιήτε», έλεγε, «να βοηθήσουμε τους στρατιώτες μας, τους ήρωές μας. Αξίζει κάθε θυσία για την Πατρίδα». 

Την απεκάλεσαν «Μάννα του στρατιώτη» και της απένειμαν τιμητική πλακέτα, η οποία υπάρχει στο μοναστήρι της Φανερωμένης στην Σαλαμίνα. Ακόμη και Ιταλούς και Γερμανούς στρατιώτες φρόντισε. Κάποιοι ήταν βαρειά τραυματισμένοι και από τις περιποιήσεις της γλύτωσαν από αναπηρίες ή και από θάνατο.

Κάποιοι Γερμανοί όμως, επειδή φανερά υπεστήριζε ότι άδικα εκηρύχθη αυτός ο πόλεμος κατά της Ελλάδος, απεφάσισαν να την συλλάβουν. Την παρακολούθησαν και έστειλαν κάποια ημέρα απόσπασμα στο σπίτι της για την σύλληψή της. 

Όταν κτύπησαν την πόρτα της, η Αθηνά Χατζή βγήκε και τους ρώτησε τι θέλουν. Ο επικεφαλής άλλαξε χρώμα σαν την είδε. Αναγνώρισε στο πρόσωπό της τη νοσοκόμα που τον περιποιείτο στο “Χατζηκώστα” όταν αυτός ήταν βαρειά τραυματισμένος. 

Καθόταν και τις νύχτες κοντά του προσφέροντάς του μέγιστες περιποιήσεις και έτσι σώθηκε από βέβαιο θάνατο. Όχι μόνο δεν την συνέλαβε αλλά από ευγνωμοσύνη προς την ευεργέτιδά του την πήρε παράμερα, της ανέφερε την εντολή της συλλήψεώς της και της υπέδειξε να κρυφθή για λίγες μέρες.

Κατά την δεκαετία του 1930 μαζί με άλλες ευσεβείς κυρίες των Ιωαννίνων δημιούργησαν σύλλογο με το όνομα «Παντάνασσα», στον οποίον διετέλεσε πρόεδρος μέχρι το 1975 που έγινε μοναχή. 

Ο σύλλογος είχε στόχους φιλανθρωπικούς. Βοηθούσαν πτωχές οικογένειες, πάντρευαν πτωχά κορίτσια, διέθεταν χρήματα και σπούδαζαν πτωχά παιδιά που είχαν ζήλο για μάθηση. Δεν παρέλειπαν να βοηθούν στο κτίσιμο και εξωραϊσμό ναών.

Η Αθηνά Χατζή έδειξε υπερβολικό ζήλο και εργαζόταν χωρίς να κουράζεται επί πολλές ώρες, για να έχη επιτυχή αποτελέσματα ο σύλλογος. Άλλωστε δεν ήταν δεσμευμένη με άλλες υποχρεώσεις. Διέθεσε δε για τους σκοπούς της «Παντάνασσας» μεγάλο μέρος της περιουσίας της.

Είχε μεγάλο ζήλο για τις ακολουθίες της Εκκλησίας μας και την θεία Λειτουργία. Έλεγε συχνά: «Πόση δύναμη παίρνω, ψυχή μου, (έτσι αποκαλούσε τον συνομιλητή της) από την θεία Μετάληψη! 

Όταν σκέπτωμαι ότι σε λίγες ημέρες θα κοινωνήσω, αυτό με βοηθάει να προσέχω, ώστε να μην αμαρτάνω. Τι μεγάλο δώρο του Πατέρα μας Θεού η θεία Μεταλαβή!»

Το έτος 1975 σε ηλικία 80 ετών η Αθηνά έγινε μοναχή στο μοναστήρι της Παναγίας της Φανερωμένης στην Σαλαμίνα, με το όνομα Άννα. Εκοιμήθη το έτος 1987 σε ηλικία 92 ετών και άφησε παράδειγμα μοναχής ενάρετης με οσιακά τέλη ζωής.

Την Αθηνά Χατζή εγνώρισε και ο γέροντας Παΐσιος όταν μόναζε στο Στόμιο. Τον ωδήγησε ο Θεός στο σπίτι της στα Γιάννενα χωρίς να την γνωρίζη, για να την διδάξη την μοναχική ζωή. Διηγείτο πολλά επαινετικά και αξιοθαύμαστα γι’ αυτήν.

Αιωνία της η μνήμη. Αμήν.

Από το βιβλίο: Ασκητές μέσα στον κόσμο, τ. Α’, σελ. 347.

Πηγή:https://www.koinoniaorthodoxias.org/

«Πᾶνος»