Ἔχω καί παλαιότερα ἀναφερθεῖ σέ μία σειρά δυστοπικῶν βιβλίων καί ταινιῶν (ἀπό τόν Ὄργουελ καί τόν Χάξλεϊ ὥς τόν Μπράντμπερυ καί ἀπό τή θρυλική «Μητρόπολη» τοῦ Φρίτς Λάνγκ μέχρι τό «Μάτριξ», τό «Ἐκουιλίμπριουμ» καί τόσες ἀκόμη πού θυμίζουν ἔντονα ὅσα ζοῦμε ἐδῶ καί ἀρκετά χρόνια - καί κυρίως βέβαια τούς τελευταίους μῆνες).
Τά ὅσα ἀπίστευτα ὅμως ὑφιστάμεθα εἰδικά στήν Ἑλλάδα ὅλο καί περισσότερο φέρνουν στόν νοῦ τό περιβόητο «Σαλό - 120 ἡμέρες στά Σόδομα» τοῦ Πιέρ Πάολο Παζολίνι, ὅπως ἐπισήμανα καί σέ προηγούμενή μου ἀνάρτηση.
'Οπου μία ὁμάδα φασιστῶν τοῦ καθεστῶτος κλείνει 18 νέες καί νέους σέ ἕνα μεγάλο σπίτι, μέ τή συγκατάθεση τῶν γονιῶν τους, καί ἀναλαμβάνει τή «διαπαιδαγώγησή» τους, πού φυσικά στήν πραγματικότητα εἶναι ἡ ἰκανοποίηση τῶν διαστροφικῶν ὀρέξεων μίας διεφθαρμένης ἄρχουσας ἐλίτ καί ἡ σταδιακή μετατροπή τους σέ δούλους μέσα ἀπό συνεχῆ βασανιστήρια καί σαδιστικούς ἐξευτελισμούς.
Τό ἐν λόγω σοκαριστικό σχόλιο πάνω στή νοσηρή βία τῆς ἐξουσίας, τόν ἐξανδραποδισμό καί τόν εὐτελισμό τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, μπορεῖ βεβαίως νά παραπέμψει γενικότερα στόν κατευθυνόμενο ἐν ἐξελίξει ἐκμαυλισμό καί ἐκφυλισμό τῆς κοινωνίας μας, πού ἀποβάλλοντας σταδιακά τίς ἀξίες καί τήν ἀξιοπρέπειά της, μεταλλάσσεται σέ μία ἄμορφη μάζα ἀνδρεικέλων χωρίς συνείδηση.
Εἰδικά ὅμως ἡ ἀρρωστημένη ἔμφαση τοῦ Παζολίνι στά σαδιστικά βασανιστήρια πού σταδιακά ἐθίζουν τούς σκλάβους, δέν μπορεῖ νά μή θυμίσει τό ἐπίσης σαδιστικό παιχνίδι τῶν συνεχῶν παλινωδιῶν, προσθαφαιρούμενων μέτρων καί ἀντιμέτρων καί κάθε λογῆς ἀκόμη ἐξευτελισμῶν, στό ὁποῖο μᾶς ἔχει ὑποβάλλει το ἀκραῖα φασιστικό καθεστώς (ἐξευτελισμῶν πού δέν ἔχουν καμία ἀπολύτως σχέση μέ λόγους ὑγειονομικῆς προστασίας καί θά ἦταν ἀδύνατο νά ἐρμηνευθοῦν ἀκόμη καί ἄν ἀποδεχόμασταν ὅλο τό ἀφήγημα τῆς δῆθεν φονικότατης πανδημίας).
Ἀλλά δέν μπορεῖ φυσικά νά μή θυμίσει καί τή στάση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, πού ὡς ἐπί τό πλεῖστον συνεχίζει νά ἀποδέχεται παθητικά τόν συνεχῶς κλιμακούμενο ἐξευτελισμό μέσα ἀπό αὐτή τήν ἰδιόμορφη ἐφαρμογή τῶν συνδρόμων τῆς Στοκχόλμης καί τοῦ βραστοῦ βατράχου.
Ἐκεῖ ἀκριβῶς βρισκόμαστε: γονατιστοί ἀπέναντι σέ ψυχικά ἄρρωστους βασανιστές πού δέν τούς ἀρκεῖ ὁ στόχος τῆς τελικῆς μας ἐξόντωσης, ἀλλά ἐπιδιώκουν ἐνδιάμεσα καί νά τσακίσουν τίς ψυχές μας, νά ἐξαφανίσουν μέσα μας κάθε στερνό ἴχνος ἀξιοπρέπειας. Γονατιστοί πάντα ἐμεῖς καί σταθερά ἀποχαυνωμένοι. Πεπεισμένοι ἀκόμη ὅτι οἱ δήμιοί μας μᾶς…προσέχουν καί ἀγωνίζονται γιά τήν ὑγεία μας. Ἐνίοτε δέ καί εὐγνώμονες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου