Ο άγιος Πορφύριος παρηγορεί τον κόσμο

 

Όταν είχα περάσει μια μεγάλη δοκιμασία με την υγεία μου και ήμουν πολλούς μήνες άρρωστος, όταν ανέρρωσα συνάντησα τον Γέροντα Πορφύριο και με ρώτησε:

– Τι κάνεις;

– Δόξα τω Θεώ, Γέροντα, καλά είμαι. Ευχαριστώ για τις προσευχές σας.

– Μμμ, δεν είσαι καλά, μωρέ.

– Καλά είμαι, Γέροντα, διότι πράγματι ένοιωθα καλά.

– Όχι, λέει, δεν είσαι καλά. Όπως ήσουν, δεν είσαι, και όντως είχε δίκαιο, όπως έδειξαν τα πράγματα στην συνέχεια.

✶✶✶

Ήρθε και με επισκέφθηκε ο Γέροντας Πορφύριος με τον κ. Γιώργο Αρβανίτη και έναν φιλόλογο στις 19 Ιουλίου το έτος 1974, πηγαίνοντας για το Άγιον Όρος. Τους φιλοξένησα, χάρηκα πολύ για την επίσκεψη, μιλήσαμε διάφορα και τον ρώτησα αν ήθελε να λειτουργήση την επομένη, που ήταν η μνήμη του προφήτου Ηλία. Μου είπε να λειτουργήσω εγώ. Ο Γιώργος με τον άλλον κύριο άκουσαν ειδήσεις και έμαθαν ότι έγινε εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Ο όσιος Πορφύριος είπε: «Δεν θα πάμε στο Άγιον Όρος. Θα γυρίσουμε πίσω να παρηγορήσουμε τον κόσμο. Ο κόσμος μας έχει ανάγκη».

Ρώτησα τον Γέροντα να μου πη αν υπάρχη κάπου νερό για να κάνωμε γεώτρηση και απάντησε ότι ο τόπος εδώ δεν έχει νερό, μόνο “πλύσματα” έχει, δηλαδή στραγγίσματα. Και όπως το είπε, έτσι διαπιστώθηκε. Έχει υπόγειες μικρές δεξαμενές που γεμίζουν από τις βροχές. Το αντλούμε και τελειώνει. Αν δεν έχη βροχές τον χειμώνα, το νερό των γεωτρήσεων είναι πολύ λίγο.

Όταν έφυγε ο Γέροντας με την συνοδεία του, αφού τους χαιρέτησα και γύρισα στο κελλάκι, αντί να αισθανθώ την συνηθισμένη μυρωδιά από τις τσάπες και τις ραντιστήρες που ήταν στοιβαγμένα μέσα στο κελλί, αισθανόμουν ευωδία όπως τα Άγια Λείψανα, η οποία κράτησε έξι ημέρες και εξαφανίσθηκε όταν είπα σε κάποιον ότι εδώ κάθησε ο Γέροντας Πορφύριος και ευωδιάζει. Γι’ αυτό έλεγαν στον τόπο μου να μην τα λέμε αυτά.

✶✶✶

Μου είχε διηγηθή ο Γέροντας και το εξής: Όταν ακόμα έμενε στο τροχόσπιτο, συζητούσε κάποια μέρα με έναν μοναχό επί ώρες. Όταν τελείωσαν, του είπε μια γυναίκα:

– Δεν ντρέπεσαι εσύ γέρος άνθρωπος να μιλάς ανήθικα με εκείνη την γυναίκα μέσα στο τροχόσπιτο;

– Βρε, παιδάκι μου, μοναχός ήταν.

– Καλά, δεν άκουσα εγώ τι λέγατε;

– Βρε, για προσευχή μιλούσαμε.

Έφυγε χωρίς να πεισθή και την άλλη μέρα την αναζητούσε για να την βοηθήση φοβούμενος μήπως δαιμονισθή. Αυτό είναι δίδαγμα για να αποφεύγωμε τις υπόνοιες και τους κακούς λογισμούς.

Μαρτυρία γέροντος Γρηγορίου, Πνευματικού της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Χαλκιδικής 

 Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)».  Α’. Μαρτυρίες.  Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», σελ. 109.

Πηγή:https://www.koinoniaorthodoxias.org/

«Πᾶνος»