Πώς οι μάζες υπνωτίστηκαν στη λατρεία του Covid 19 και των eμβολίων – Τα 5 πειράματα που δείχνουν την χειραγώγηση

 

Από πολλές απόψεις, η επιχείρηση covid 19, η επιβολή μέτρων και ο εμβολιασμός είναι μια ψυχολογική επέμβαση ένα ψυχολογικό πείραμα.

Οι άνθρωποι υπό την επήρεια του φόβου που σκόπιμα προκάλεσαν με την συνεχή πλύση εγκεφάλου για τον covid 19, χειραγωγήθηκαν, υπνωτίστηκαν
Οι ενορχηστρωτές της απάτης του covid 19 κατανοούν πολύ καλά την ανθρώπινη ψυχολογία και μπόρεσαν να χακάρουν ή να εκμεταλλευτούν έξυπνα τις ψυχολογικές αδυναμίες των μαζών ώστε να απαιτήσουν συμμόρφωση και υπακοή. 

Εκείνοι που ενστερνίζονται βαθιά την επίσημη αφήγηση αποτελούν μέρος μιας λατρείας – της λατρείας του covid 19.

Τα 5 πειράματα ή σύνδρομα

Τα 5 πειράματα ή σύνδρομα ρίχνουν φως στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι συμμορφώνονται, προσαρμόζονται στον παραλογισμό και υπακούουν στην εξουσία, ακόμα κι αν αυτό έρχεται σε αντίθεση με τον προσωπικό ηθικό κώδικα και τις αρχές τους.
Πρέπει να γνωρίζουμε αυτές τις τάσεις και το κυριότερο να μην χάσουμε τον κώδικα αρχών και αξιών μας.

Το πείραμα Asch

Η επιθυμία να ανήκεις είναι μια βαθιά ριζωμένη ανθρώπινη ορμή.
Τα πειράματα συμμόρφωσης Asch, που διεξήχθησαν το 1951, ήταν ένα σύνολο πειραμάτων που χρησιμοποιήθηκαν για να προσδιοριστεί ο βαθμός στον οποίο οι άνθρωποι θα προσάρμοζαν τη συμπεριφορά τους με βάση την ανάγκη να ταιριάζουν και να μην ξεχωρίζουν.
Ο Solomon Asch είπε στους συμμετέχοντες ότι ήταν ένα πείραμα σχετικά με την οπτική αντίληψη.
Πρώτα τους έβαλε να απαντήσουν σε μια απλή ερώτηση μόνοι τους, όπου συνέκριναν το μήκος 3 διαφορετικών γραμμών στα δεξιά με αυτή στα αριστερά και απαντούσαν ποια γραμμή στα δεξιά ήταν πιο κοντά σε μήκος με αυτή στα αριστερά.
Το 99% των ανθρώπων απάντησε σωστά.
Έπειτα, έβαλε τον κάθε συμμετέχοντα σε ένα δωμάτιο με άλλους, όπου μερικοί από τους άλλους ήταν στην πραγματικότητα άνθρωποι του επιστήμονα.
Οι άλλοι συμμετέχοντες που είχαν τοποθετηθεί από τον επικεφαλής του περάματος αλλά κανείς δεν το ήξερε, ενίοτε εσκεμμένα έδιναν τη λάθος απάντηση.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να παρασύρει τους άλλους συμμετέχοντες να δώσουν τη λάθος απάντηση, αρνούμενος την λογική ή την κρίση του, με στόχο απλά να συμμορφωθεί με την ομάδα.
Ο Asch διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι θα πήγαιναν μαζί με την ομάδα δηλαδή το ρεύμα στο 37% των περιπτώσεων, αλλά για διαφορετικούς λόγους: κάποιοι επειδή πίστευαν ότι πρέπει να κάνουν λάθος και άλλοι επειδή ήθελαν να αποφύγουν την ταλαιπωρία του να ξεχωρίζουν.
Ο Asch ανακάλυψε επίσης ότι όταν έδωσε στον συμμετέχοντα έναν συνεργάτη δηλαδή ο συμμετέχων απέκτησε ένα συνεργάτη, τότε η συμμόρφωση έπεσε από 37% σε 5%.

Ακολουθεί ένα αποκαλυπτικό απόσπασμα:

Μερικές φορές συμβαδίζουμε με την ομάδα γιατί αυτό που λέει μας πείθει ότι έχει δίκιο.
Αυτό ονομάζεται πληροφοριακή συμμόρφωση.
Μερικές φορές συμμορφωνόμαστε επειδή φοβόμαστε ότι η ομάδα θα μας αποδοκιμάσει εάν είμαστε αποκλίνοντες.
Αυτό ονομάζεται κανονιστική συμμόρφωση…
Η παραλλαγή της εταιρικής σχέσης δείχνει ότι μεγάλο μέρος της δύναμης της ομάδας δεν προήλθε απλώς από τους αριθμούς της, αλλά από την ομοφωνία της αντίθεσής της.
Όταν αυτή η ομοφωνία παρακωλύεται, η δύναμη της ομάδας μειώνεται πολύ».

Το πείραμα Milgram

Το πείραμα Milgram, που διεξήχθη το 1961 και επαναλήφθηκε πολλές φορές, δείχνει ότι οι απλοί άνθρωποι μπορούν να εξαπατηθούν ώστε να ακολουθήσουν εντολές και να διαπράξουν φρικτές πράξεις, εάν πιστεύουν ότι οι εντολές προέρχονται από μια νόμιμη αρχή. 

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι γενικά το 50% με 65% των ανθρώπων θα υπάκουαν στην εξουσία ακόμα κι αν αυτό ερχόταν σε αντίθεση με την ηθική και τη συνείδησή τους.

Το πείραμα δημιουργήθηκε λέγοντας στους εθελοντές ότι θα βοηθούσαν στην έρευνα για να δουν πόσο καλά έμαθαν οι άνθρωποι μέσω της τιμωρίας.
Χρειαζόταν να διαβάσουν ερωτήσεις σε κάποιον σε άλλο δωμάτιο, και αν αυτό το άτομο απαντούσε λανθασμένα, έπρεπε να του κάνουν ηλεκτροπληξία, κάθε φορά με αυξανόμενη τάση.
Καθώς το πείραμα συνεχιζόταν, μπορούσαν να ακούσουν τις κραυγές του πόνου αφού επέβαλαν την τιμωρία και οδηγήθηκαν να πιστέψουν ότι την προκάλεσαν (αν και οι κραυγές ήταν πλασματικές αλλά δεν το γνώριζαν).

Αν και ορισμένοι από τους εθελοντές ένιωθαν σαφώς άβολα και είχαν αντίρρηση, ο υπεύθυνος του πειράματος, οποίος φορούσε μια λευκή ποδιά και παρουσιάστηκε ως επιστήμονας, έλεγε π.χ. «το πείραμα απαιτεί να συνεχίσεις» - και πολλοί συνέχισαν μέχρι το τέλος.

Τι αναφέρει ο Stanley Milgram:

«Τα αποτελέσματα, όπως τα παρατήρησα στο εργαστήριο, είναι ανησυχητικά.
Εγείρουν την πιθανότητα ότι η ανθρώπινη φύση δεν μπορεί να βασιστεί στην απομόνωση των ανδρών από τη βαρβαρότητα και την απάνθρωπη μεταχείριση υπό τις οδηγίες των κακόβουλων αρχών.

Ένα σημαντικό ποσοστό ανθρώπων κάνει αυτό που τους λένε να κάνουν, ανεξάρτητα από το περιεχόμενο της πράξης, και χωρίς περιορισμούς συνείδησης, εφόσον αντιλαμβάνονται ότι η εντολή προέρχεται από μια νόμιμη αρχή.
Εάν σε αυτή τη μελέτη, ένας ανώνυμος που διεξάγει ένα πείραμα μπορούσε επιτυχώς να διατάξει τους ενήλικες να υποτάξουν έναν άνδρα 50 ετών και να του επιβάλουν επώδυνα ηλεκτροσόκ μια μεγαλύτερη εξουσία π.χ. μια κυβέρνηση τι θα μπορούσε να επιβάλλει»

Το πείραμα της φυλακής του Stanford

Το πείραμα της φυλακής του Stanford διεξήχθη το 1971.
Εθελοντές φοιτητές είπαν ότι θα υιοθετούσαν τους ρόλους του δεσμοφύλακα και του κρατούμενου, συμμετέχοντας σε ένα πείραμα για τη μελέτη των ψυχολογικών επιπτώσεων της ζωής στη φυλακή.
Οι επιστήμονες που έκαναν το πείραμα δημιούργησαν μια προσομοίωση φυλακής και σημείωσαν προσεκτικά τις επιπτώσεις της στη συμπεριφορά όλων όσων ήταν φυλακισμένοι.
Το συγκλονιστικό είναι ότι όσοι έπαιζαν το ρόλο του δεσμοφύλακα απέκτησαν σαδιστικές τάσεις και όσοι έπαιζαν το ρόλο του κρατούμενου απέκτησαν κατάθλιψη.
Όλοι οι συμμετέχοντες ήταν εθελοντές άγνωστοι μεταξύ τους που δεν είχαν προηγούμενη σχέση μεταξύ τους.
Το πείραμα διακόπηκε μετά από 6 ημέρες για ηθικούς λόγους και ανησυχία για την ψυχική, συναισθηματική και σωματική υγεία των συμμετεχόντων:

«Με δεμένα μάτια και σε κατάσταση ήπιου σοκ από την αιφνιδιαστική σύλληψή τους από την αστυνομία της πόλης, οι κρατούμενοί μας μπήκαν σε ένα αυτοκίνητο και οδηγήθηκαν στη «Φυλακή της κομητείας Stanford» για περαιτέρω έλεγχο.
Στη συνέχεια, οι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν στη φυλακή μας ένας-ένας και αναφέρθηκαν στο αρχιφύλακα, ο οποίος μετέφερε τη σοβαρότητα του αδικήματος και τη νέα τους ιδιότητα ως κρατούμενοι.
Σε κάθε κρατούμενος έγινε σωματικός έλεγχος.
Έπειτα τον ξεγέλασαν με ένα σπρέι…
Οι φύλακες δεν είχαν ειδική εκπαίδευση για το τι πρέπει να κάνουν οι δεσμοφύλακες.
Αντίθετα, ήταν ελεύθεροι, εντός κάποιων ορίων, να κάνουν ότι πίστευαν απαραίτητο για τη διατήρηση του νόμου και της τάξης στη φυλακή και για τον σεβασμό των κρατουμένων.
Το πέμπτο βράδυ, κάποιοι γονείς που επισκέπτονταν τους κρατούμενους ζήτησαν δικηγόρο για να βγάλουν τον γιο τους από τη φυλακή.
Αλλά και ο δικηγόρος ήταν μέρος του πειράματος.
Σε αυτό το σημείο έγινε σαφές ότι έπρεπε να τερματίσουμε τη μελέτη.
Είχαμε δημιουργήσει μια συντριπτικά ισχυρή κατάσταση – μια κατάσταση στην οποία οι κρατούμενοι αποσύρονταν και συμπεριφέρονταν με παθολογικό τρόπο ενώ κάποιοι από τους δεσμοφύλακες συμπεριφέρονταν σαδιστικά.
Ακόμη και οι «καλοί» δεσμοφύλακες ένιωθαν ανήμποροι να επέμβουν…
Τελείωσα τη μελέτη πρόωρα για δύο λόγους.
Πρώτον, μάθαμε μέσα από βιντεοκασέτες ότι οι δεσμοφύλακες κλιμάκωσαν την κακοποίηση κρατουμένων την νύχτα, όταν νόμιζαν ότι δεν παρακολουθούνταν.
Απέκτησαν την τάση να εξευτελίζουν και κακοποιούν τους κρατουμένους.
Η Christina Maslach, που μόλις είχε έρθει στο Stanford για να πάρει συνεντεύξεις από τους δεσμοφύλακες και τους κρατούμενους, αντέδρασε έντονα όταν είδε τους κρατούμενους μας να οδηγούνται σε μια τουαλέτα, με σακούλες στα κεφάλια τους, τα πόδια αλυσοδεμένα, τα χέρια ο ένας στους ώμους του άλλου.
Γεμάτη αγανάκτηση, είπε:
«Είναι τρομερό αυτό που κάνετε σε αυτούς τους άντρες».
Το εντυπωσιακό είναι ότι πάνω από 50 ξένοι είχαν δει τη φυλακή αλλά ήταν η μόνη που αμφισβήτησε τις πρακτικές μας».

Σύνδρομο Στοκχόλμης

Ο όρος σύνδρομο της Στοκχόλμης χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τα μέσα ενημέρωσης το 1973 όταν 4 όμηροι συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια ληστείας τράπεζας στη Στοκχόλμη της Σουηδίας.
Οι όμηροι υπερασπίστηκαν τους απαγωγείς τους μετά την απελευθέρωση και δεν δέχονταν να καταθέσουν εναντίον τους στο δικαστήριο.
Είχαν αναπτύξει μια σχέση και μια συγγένεια με τους απαγωγείς τους.
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης λοιπόν ορίζεται ως μια κατάσταση κατά την οποία οι όμηροι αναπτύσσουν ψυχολογικό δεσμό με τους απαγωγείς τους κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας.
Η Wikipedia παρουσιάζει αυτή την έρευνα από το βιβλίο Stockholm Syndrome του CS Sundaram, το οποίο απαριθμεί 4 βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν το σύνδρομο της Στοκχόλμης:

• Η ανάπτυξη θετικών συναισθημάτων από έναν όμηρο προς τον απαγωγέα
• Καμία προηγούμενη σχέση μεταξύ ομήρου και απαγωγέα
• Άρνηση ομήρων να συνεργαστούν με αστυνομικές δυνάμεις και άλλες κυβερνητικές αρχές
• Η πίστη ενός ομήρου στην ανθρωπιά του απαγωγέα, που παύει να τον αντιλαμβάνεται ως απειλή, όταν το θύμα έχει τις ίδιες αξίες με τον επιτιθέμενο.

Ακόμη και πριν από την εμφάνιση της απάτης COVID, πιστεύω ότι ο κόσμος έπασχε από το κοινωνικό σύνδρομο της Στοκχόλμης, δηλαδή μια διαταραχή σε ολόκληρη την κοινωνία όπου οι πολίτες συμπαθούν και υπερασπίζονται τους πολιτικούς ηγέτες τους που τους εκμεταλλεύονταν ενεργά.
Έτσι εξηγείται γιατί οι πολίτες στην αρχή της πανδημίας ήταν μαζικά υπέρ των κυβερνήσεων τους.

Το σύνδρομο Munchausen

Το σύνδρομο Munchausen περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1951, σε σχέση με μια ομάδα ασθενών που επινόησαν ιστορίες για τις υποτιθέμενες ασθένειές τους και έπεισαν τους γιατρούς να τους κάνουν περιττές χειρουργικές επεμβάσεις.
Η θεωρία είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι το έκαναν ασυνείδητα επειδή λαχταρούσαν την προσοχή ή τη φροντίδα.
Το σύνδρομο Munchausen είναι μια συγκεκριμένη μορφή παιδικής κακοποίησης που περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1977 και περιγράφει καταστάσεις στις οποίες οι γονείς, σχεδόν πάντα η μητέρα, εφευρίσκουν ιστορίες ασθένειας για τα παιδιά τους και προσπαθούν να τεκμηριώσουν τις ιστορίες κατασκευάζοντας σωματικά συμπτώματα.
Συνήθως, οι οικογένειες φέρνουν το παιδί στο νοσοκομείο με συμπτώματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν εύκολα με φυσιολογικούς τρόπους και αυτά τα συμπτώματα εμφανίζονται μόνο όταν το παιδί είναι με τους γονείς.

Τα υποκείμενα μοτίβα

Τώρα που γνωρίζετε για αυτά τα 5 πειράματα και τα σύνδρομα, μπορείτε να δείτε πώς ταιριάζουν στην πανδημία του COVID και τουλάχιστον εν μέρει να εξηγήσουν όλη τη συμπεριφορά έκστασης του COVID;
Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι συμμορφώνονται, καθώς οι άνθρωποι σε πολλά μέρη εξακολουθούν να φορούν υπάκουα τις μάσκες τους, να εμβολιάζονται και να τιμωρούν όσους δεν ακολουθούν όλους τους γελοίους, παράνομους και παράλογους κανόνες του COVID.
Σκεφτείτε πόσοι εμβολιάστηκαν για να συμμορφωθούν με τις προσδοκίες του συζύγου, του συντρόφου, της οικογένειας ή των φίλων τους.
Σκεφτείτε όλη την τυφλή υπακοή και την έλλειψη κριτικής σκέψης απέναντι σε αυτούς που τους παραπλανούν π.χ. Anthony Fauci οι οποίοι με πρόσχημα την επιστήμη… κάνουν έκτρωπα.
Σκεφτείτε την βαρβαρότητα από την αστυνομία, ειδικά σε μέρη όπως η Αυστραλία, σε όσους τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά, να περπατήσουν χωρίς μάσκα ή απλώς να περπατήσουν έξω από το σπίτι τους για λίγες ώρες.
Σκεφτείτε πώς αυτοί οι αστυνομικοί απόλαυσαν την ευκαιρία να γίνουν δεσμοφύλακες ενώ οι υπόλοιποι πολίτες υποβιβάστηκαν στο καθεστώς του κρατουμένου.
Σκεφτείτε όλη την υποστήριξη και τον έπαινο που έλαβαν οι ηγέτες, είτε πολιτικοί είτε επιστημονικοί, τους τελευταίους 20 μήνες, ενώ συμμετείχαν ενεργά στην παραβίαση των θεμελιωδών και ουσιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως το δικαίωμα στην εργασία, στο εμπόριο, στα ταξίδια και το δικαίωμα της σωματικής αυτονομίας.

Τέλος, σκεφτείτε την ψυχοπαθητική φύση του κράτους, που υπερδιόγκωσε ένα υπαρκτό ιό, μια πανδημία και μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να μετατρέψει τους πολίτες σε ασθενείς που πρέπει να «φροντιστούν», ακόμα κι όταν η πλειονότητα δεν ήθελε ποτέ αυτή τη φροντίδα και που στην πραγματικότητα προκάλεσαν σοβαρές βλάβες.

Τελικές σκέψεις

Από πολλές απόψεις, η επιχείρηση covid 19, η επιβολή μέτρων και ο εμβολιασμός είναι μια ψυχολογική επέμβαση ένα ψυχολογικό πείραμα. 
Λειτουργεί με τη μόχλευση του φόβου για να προκαλέσει συμμόρφωση, υπακοή και τυφλή εμπιστοσύνη στην εξουσία. Λειτουργεί, όπως είπαν και οι δύο σπουδαίοι με διαφορετικούς τρόπους ο Huxley και ο Orwell.
Λειτουργεί προσπαθώντας να σας κάνει να αμφιβάλλετε για τη λογική και την ικανότητά σας να αξιολογείτε τη δική σας κατάσταση της υγείας σας.
Αν και είναι ζωτικής σημασίας να αποκαλυφθούν τα πολυάριθμα ιατρικά και επιστημονικά λάθη της επίσημης αφήγησης για τον covid 19 (και υπάρχουν πολλά), θα πρέπει να κατανοήσουμε την ισχυρή ψυχολογική χειραγώγηση που έχει γίνει.
Πρέπει να το κάνουμε αυτό για να απελευθερωθούμε από την προπαγάνδα του τρόμου covid 19 και να ανακτήσουμε ξανά την ελευθερία μας.

Makia Freeman
 

bankingnews.gr

 

Πηγή: https://diodotos-k-t.blogspot.com/

 «Πᾶνος»