Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«ΟΙ ΕΠΟΠΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 21-6-1998]
(Β378)
Το πρώτο ξεκίνημα, αγαπητοί μου, του Ενανθρωπήσαντος Θεού Λόγου, όπως είδαμε να μας περιγράφει στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο ευαγγελιστής Ματθαίος. Ένα ξεκίνημα απόλυτα φυσικό και ανθρώπινο και ταυτόχρονα θείο και υπερφυσικό.
Ο Κύριος περιπατεί εις τον αιγιαλόν της λίμνης της Τιβεριάδος και εκεί εις την ακρολιμνιά, δύο αδέλφια ψαράδες, ο Πέτρος και ο Ανδρέας, ασχολούνται με την ψαρική και το καΐκι τους. Βέβαια προηγήθηκε ένα κήρυγμα του Κυρίου στα πλήθη, μια θαυμαστή αλιεία και μάλιστα εις το καΐκι του Πέτρου και του Ανδρέα και σε ένα ακόμη ζευγάρι αδέλφια, τον Ιάκωβον και τον Ιωάννην.
Με πολλή λιτότητα μας περιγράφει ο ευαγγελιστής Ματθαίος τα εξής: «Περιπατῶν ὁ Ἰησοῦς παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς. Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς». Δηλαδή: «Περιπατώντας», λέει, «ο Κύριος παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας, είδε δύο αδέλφια. Πήγε λίγο πιο κάτω, είδε άλλα δύο αδέλφια και τους εκάλεσε».
Εξέρχεται, βλέπετε, ο Κύριος για να εκλέξει τους δώδεκα μαθητάς Του. Και αποτείνεται στα δύο ζεύγη των αδελφών. Ασφαλώς ο Κύριος θα είδε στη λίμνη κι άλλους ψαράδες. Αλλά αποτείνεται και σε ένα δεύτερο ζεύγος ψαράδων. Επισημαίνει αυτούς τους τέσσερις ψαράδες. Γιατί δεν απετάνθηκε σε άλλους; Και γιατί απετάθη εις αυτούς τους τέσσερις μόνο; Τι μπορούσε να βλέπει σ’ αυτούς ο Κύριος; Ασφαλώς το βάθος της αγαθής των προαιρέσεως. Και ο Κύριος δεν αστόχησε. Έβλεπε, λοιπόν, και ως Θεός. Όχι μόνον ως άνθρωπος. Αλλά και ως Θεός.
Αυτό που προηγουμένως σας είπα, ότι ήταν ένα ξεκίνημα απόλυτα φυσικό και ανθρώπινο, και ταυτόχρονα θείο και υπερφυσικό. Αργότερα, όταν θα αναφερθεί εις τον Ιούδα τον προδότη, θα πει: «Οὐκ ἐγὼ ὑμᾶς τοὺς δώδεκα ἐξελεξάμην;». «Εγώ», λέγει, «δεν σας εξέλεξα εσάς τους δώδεκα;». «Καὶ εἷς ἐξ ὑμῶν εἷς διάβολός ἐστιν». «Και ένας από σας είναι διάβολος». Και εννοούσε τον Ιούδα τον Ισκαριώτη. Ακόμη, θα μας σημειώσει ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Ἐγώ οἶδα οὓς ἐξελεξάμην». «Εγώ γνωρίζω ποιους έχω διαλέξει». Και ακόμη θα μας σημειώσει ο ίδιος ευαγγελιστής: «Οὐχ ὑμεῖς μὲ ἐξελέξατε, ἀλλ’ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς». «Δεν με διαλέξατε εσείς Εμένα, αλλά Εγώ διάλεξα εσάς». Κι εδώ φαίνεται η υπερφυσική γνώσις του Ιησού Χριστού. Έτσι εκλέγει σαν άνθρωπος και εκτιμά την ανθρώπινη προαίρεση σαν Θεός.
Ώστε, λοιπόν, μας βλέπει ο Χριστός. Μας γνωρίζει ο Χριστός. Μας εποπτεύει. Και φυσικά δεν λαθεύει. Κι αν απήλθε στον ουρανό και μας είπε ότι μαζί μας θα είναι έως της συντελείας του αιώνος, όλες τις ημέρες της Ιστορίας, έως ότου παρέλθει ο κόσμος και έως εκεί πάλι μας εποπτεύει, μας βλέπει. «Εγώ είμαι», λέγει, «μαζί σας».
Βλέπει στα δύο ζεύγη των μαθητών, αγαπητοί, τόσο την αγαθή τους προαίρεση, όσο και την προθυμία τους. Αλλά και εις τα άλλα δύο ζεύγη το ίδιο. Που άφησαν πατέρα, δίχτυα, καΐκια και Τον ακολούθησαν με ολοκληρωτική προσφορά. Αυτό μας καταπλήσσει.
Μήπως ο Θεός, όμως, προσωποληπτεί; Αποτείνεται εις αυτούς τους τέσσερις, δείχνοντας μίαν προσωποληψίαν; Όχι βέβαια. Κι εμάς ο Θεός μάς καλεί. Ναι, κι εμάς. Τόσο στη σωτηρία μας, εφόσον «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν», όσο και σε ειδικά όργανα διακονίας. Ζηλεύεις τον Ιερό Χρυσόστομο, πάτερ Αθανάσιε; Μπορείς να φθάσεις, άμα θέλεις. Τι έκανες για να φθάσεις; Ζηλεύεις τον Α, τον Β, τον Γ, τον Δ Πατέρα της Εκκλησίας μας; Μπορείς κι εσύ να γίνεις. Γιατί δεν έγινες; Δεν προσωποληπτεί, λοιπόν, ο Θεός. Εμείς δεν προσφέρομε τον εαυτόν μας σωστά. Αν μου πείτε ότι έδωσε ειδικά χαρίσματα εις αυτούς…Και ποιος σας είπε ότι ο Θεός δίνει έτσι κατά τρόπον περίεργον, σπάταλον τα χαρίσματά Του; Είδε την προαίρεσή σου; Είδε τον κόπο σου; Θα σου δώσει χαρίσματα! Θα σου δώσει χαρίσματα. Εργάστηκες λοιπόν; Δεν προσωποληπτεί ο Θεός. Αλλά δίδει εκεί που βλέπει ότι θα αξιοποιηθούν εκείνα τα οποία θα δώσει.
Αλλά όλοι, δυστυχώς, δεν έχουν προετοιμάσει τον εαυτό τους για μια τέτοια διακονία. Τι λέγω διακονία; Εδώ ούτε για την ίδια τους την σωτηρία δεν έχουν φροντίσει. Οι μαθηταί; Ω, οι μαθηταί! Αν θέλετε να ρίξομε μια ματιά σ’ αυτούς… ιδιωτικά ετοίμαζαν τον εαυτό τους, πρώτιστα με την προσεκτική τους ζωή. Ύστερα με την μελέτη και με την προσευχή. Έχομε ένα μικρό δείγμα. Όταν ο Φίλιππος βρήκε τον φίλο του, τον Ναθαναήλ, τι του είπε; «Εκείνον τον οποίον έγραψε ο Μωυσής και οι προφήται, δηλαδή τον Μεσσία, τον βρήκαμε». Πού Τον βρήκαν; Τον βρήκαν πρώτα πρώτα στις Γραφές. Τα γνωρίσματα του Μεσσίου τα βρήκαν στις Γραφές. Οι άρχοντες, φύσει-θέσει, έπρεπε να γνωρίζουν τα γνωρίσματα του Μεσσίου. Και όχι μόνον δεν τα εγνώριζαν, γιατί δεν μελετούσαν τον λόγον του Θεού. Γιατί, νομίζετε σήμερα, δεσποτάδες και αρχιερείς μελετούν τον λόγο του Θεού; Αν μελετούσαν τον λόγον του Θεού, δεν θα ‘σερναν σαν σκυλάκι την Εκκλησία στον Οικουμενισμό ή δεν ξέρω πού αλλού! Αν μελετούσαν. Αν μελετούσαν. Ναι! Κάποτε, θυμάμαι εδώ και σαράντα χρόνια, ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι(Canterbury), Αγγλικανός, συμμετείχε σε μία προσπάθεια να αμνηστευτούν οι ομοφυλόφιλοι. Και είπα πολύ απλά: «Μα δεν άνοιξε την Αγία Γραφή να διαβάσει ότι δεν πρόκειται περί ασθενείας αλλά πρόκειται περί αμαρτίας; Εκεί δεν διάβασε τίποτε;». Ιδού. Αυτό είναι το πράγμα.
Λοιπόν μελετούσαν οι υποψήφιοι μαθηταί του Χριστού, χωρίς να ξέρουν ότι θα χρηματίσουν μαθηταί του Χριστού. Πού να το φανταστούν! Πού να φανταστούν μία τόσο μεγάλη τιμή. Λοιπόν, μελετούσαν τις Γραφές, για Εκείνον που έγραψε ο Μωυσής και οι προφήται. Και είχαν μάθει τα χαρακτηριστικά του Μεσσίου. Και είχαν μάθει ακόμα ότι ο Μεσσίας είναι παθητός. Ότι θα εσταυρούτο. Πρόσεξαν οι άρχοντες του λαού για τον Μεσσία ότι θα ήτο παθητός; Όπως ακριβώς ο γάιδαρος, με συμπαθάτε, όταν δει ένα αυλάκι με νερό, κοντοστέκεται. Και μετά -το φοβάται ο γάιδαρος το νερό- και μετά δίνει έναν πήδο και περνάει το ποταμάκι. Αυτό ‘κάναν οι άρχοντες. Όπου έβρισκαν σημείο ότι ο Ιησούς, ο Μεσσίας είναι παθητός, κοντοστεκόντουσαν κι αμέσως το ξεπερνούσαν. Κατάντημά τους. Γιατί; Γιατί άλλα πράγματα προσανατόλιζαν την σκέψη τους. Ότι ο Μεσσίας είναι εθνικός λυτρωτής! Εθνικός λυτρωτής. Και θα τους δώσει να φάνε με χρυσά κουτάλια. Εκεί πήγαινε το μυαλό τους. Κι όταν βλέπανε τον Μεσσία παθητόν, στην Γραφή, στον Ησαΐα, σας είπα, εκεί, με ένα πήδημα το ξεπερνούσαν. Κι όταν είδαν τον Ιησούν επί του Σταυρού: «Τι είδους Μεσσίας είναι αυτός, ο οποίος ήδη επί του Σταυρού πάσχει;». Βλέπετε, παρακαλώ; Έκαναν σωστή μελέτη; Σίγουρα όχι.
Ενώ οι μαθηταί, όχι μελετούσαν τις Γραφές, τις έβλεπαν σωστά αλλά και προσδοκούσαν. Μάλιστα έχομε και μιαν άλλη αποκάλυψη κάπου. Εκείνη η προφήτις η Άννα, η θαυμαστή, εκείνη, γυναίκα, η χήρα, κόντευε τα 100 της χρόνια, με τον Συμεών, εκείνον τον θαυμάσιον άνθρωπο, τον δίκαιο, τον Θεοδόχον, όπως τον λέμε, που εκράτησε στην αγκαλιά του το νήπιον «Ιησούς», ξέρετε τι; Έχει μία παρατήρηση εκεί ο ευαγγελιστής Λουκάς. Ξέρετε τι παρατήρηση; Ότι η Άννα έλεγε και σε όσους εκείνους είχαν σωστή αντίληψη περί Μεσσίου στα Ιεροσόλυμα, ότι ο Μεσσίας ήλθε. Εκείνοι που είχαν σωστή αντίληψη περί Μεσσίου. Ναι παρακαλώ. Αυτό θα πει «μελετάω σωστά». Και έτσι προετοίμαζε ο κάθε μαθητής το εαυτού σκεύος, για να σταθεί εύχρηστος καιρῷ τῷ δέοντι εις τον Κύριον.
Ακόμη, καλεί ο Θεός, αλλά όλοι, δυστυχώς, δεν ανταποκρίνονται. Όχι μόνο στη δική Του διακονία, αλλά ούτε, όπως ήδη σας είπα, και στην προσωπική τους σωτηρία. Δεν ακούν. Εκείνος ο ταλαίπωρος Δημάς, συνεργάτης του Παύλου, συνεργάτης ενός Παύλου…: «Δημᾶς γάρ με ἐγκατέλιπεν ἀγαπήσας τὸν νῦν αἰῶνα, καὶ ἐπορεύθη εἰς Θεσσαλονίκην». Στην πατρίδα του δηλαδή.
Εποπτεύει, λοιπόν, ο Κύριος κάθε προαίρεση και κάθε ενέργεια εκείνων που θα Του αφοσιωθούν. Και τους εποπτεύει προ καταβολής κόσμου!!! Το ακούσατε; Πριν θεμελιωθεί ο κόσμος, τους εποπτεύει. Μα, ακόμη δεν ήρθαν εις το προσκήνιον της Ιστορίας. Πώς, λοιπόν, προ καταβολής κόσμου, πριν ακόμη καν γίνει η Δημιουργία ολόκληρη, τους γνωρίζει, τους εποπτεύει, τους βλέπει; Ακούστε τι σημειώνει ο ευαγγελιστής Ιωάννης εις το βιβλίον της Αποκαλύψεως: «Και προσκυνήσουσιν -εννοείται τον Αντίχριστον, γράφει στο 13ο κεφάλαιό του- αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου τοῦ ἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου». «Δεν είναι γραμμένοι», λέει, «στο βιβλίον της ζωής του αρνίου, που είναι σφαγμένον προ καταβολής κόσμου»!. Προορισμένος, οὕτως εἰπεῖν, οἰκείᾳ βουλήσει, ο Θεός Λόγος να ενανθρωπήσει και να δώσει τον εαυτό Του για τους ανθρώπους και εκείνοι οι οποίοι θα ήσαν γραμμένοι στο βιβλίον της ζωής, προ καταβολής κόσμου! Μην πείτε, λοιπόν, ότι αυτά είναι γραμμένα και συνεπώς από τα γραμμένα κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει. Είναι ένα πολύ πολύ πρόχειρο και επιπόλαιο επιχείρημα, ότι «Αφού είναι γραμμένα… πώς; Έχω καμίαν, τάχα, ευθύνη;». Απλώς, αγαπητοί μου, είναι τα ονόματα γραμμένα με βάση την προαίρεση που θα έδειχναν όταν θα έλθουν στο προσκήνιο της Ιστορίας.
Εποπτεύει και τα έθνη. Έστω κι αν αυτά δεν γνωρίζουν τον αληθινό Θεό. Γιατί όλα Του ανήκουν. Και τούτο γιατί είναι κι αυτά μέσα στο πρόγραμμα, αν το θέλετε, της Θείας Προνοίας.
Βλέπομε εδώ ότι ο Θεός, κατά τρόπον ανθρωπομορφικόν, λέγει για τα Σόδομα. Είναι οι τρεις άνδρες και λέγουν μεταξύ των στον Αβραάμ: «Καταβὰς οὖν ὄψομαι –δεν είπε «καταβάντες»· γιατί Ένας είναι ο Θεός. Αυτή η περίφημη περικοπή-, εἰ κατὰ τὴν κραυγὴν αὐτῶν τὴν ἐρχομένην πρός με συντελοῦνται, εἰ δὲ μή, ἵνα γνῶ». «Έφθασε», λέει, μήνυμα στον ουρανό ότι αυτοί οι άνθρωποι κάνουν αυτήν την αμαρτία, την ομοφυλοφιλία. Εγώ –λέει ο Θεός, ανθρωπομορφικά, προσέξτε, δηλαδή σαν να μιλάει άνθρωπος- δεν πίστεψα στ’ αυτιά μου και κατέβηκα να δω, έτσι είναι;». Δεν πιστεύει ούτε ο Θεός σε τέτοια που επινοούν αμαρτωλά πράγματα οι άνθρωποι.
Το ίδιο και με την Νινευί, την πρωτεύουσα των Ασσυρίων. Κι επειδή είδε την προαίρεσή τους, έστειλε τον Ιωνά να κηρύξει κήρυγμα μετανοίας. Αγαπητοί μου, να μην πολυπραγμονώ, ενήστευσε ολόκληρη η πόλις, ακόμη ενήστευσαν και τα υποζύγιά τους. Βλέπετε;
Ο Θεός, λοιπόν, εποπτεύει τα έθνη. Έτσι ο Θεός κοιτάζει τους ανθρώπους των Εθνών, πώς ζουν, τι αμαρτίες κάνουν, φανερές ή κρυφές, τι γράφουν -για να ‘ρθω στην εποχή μας- τι γράφουν οι εφημερίδες, τι φωτογραφίες δημοσιεύουν οι εφημερίδες, τι θεατρικά έργα παίζονται, τι διδάσκουν στα σχολεία κ.λπ. κ.λπ. Κι έρχεται να κρίνει κάθε πόλη και κάθε λαό, απ΄ ό,τι ο Κύριος βλέπει. Κι όπως λέγει ο Ψαλμωδός στον 65ον Ψαλμό του: «Οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἐπὶ τὰ ἔθνη ἐπιβλέπουσιν». «Τα μάτια», λέει, «του Θεού επιβλέπουν, βλέπουν μετ’ ακριβείας εις τα έθνη».
Και μία ακόμη ωραία εικόνα του Ψαλμωδού, που μας λέγει, πώς ο Θεός βλέπει τα πάντα. Είναι στον 13ο Ψαλμό. Λέγει: «Κύριος ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστι συνιὼν ἢ ἐκζητῶν τὸν Θεόν». Σαν να είναι ένα πάτωμα ο ουρανός και ανοίγει μία καταπακτή, ένα παράθυρο και από κει, λέει, διέκυψεν ο Κύριος, προσέξτε, πάντα ανθρωπομορφικά, δηλαδή έσκυψε να δει τι γίνεται πάνω στη Γη. Αν υπάρχει κανείς που να έχει μυαλό, αν είναι «συνιών», κι αν υπάρχει, τουλάχιστον, «ἐκζητῶν τὸν Θεόν». Να είναι, δηλαδή, στην έρευνά Του. Και όχι σε μία νωχελή αδιαφορία του. Είδατε; «Τοῦ ἰδεῖν». Για να ιδεί. Ωραία εικόνα, πραγματικά, αυτή.
Ο Χριστός, λοιπόν, αγαπητοί μου, μας βλέπει. Και στην προσευχή μας, μας βλέπει και στην μελέτη μας, και στις αναζητήσεις μας και εις τον αγώνα μας. Μας βλέπει. Τι είπε στον Ναθαναήλ ο Χριστός; «Πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε». «Πριν σε φωνάξει», λέγει, «ο φίλος σου ο Φίλιππος, σε είδα κάτω από την συκιά». Τι έκανε εκεί κάτω από την συκιά; Πρέπει να ήταν αρκετά μακριά ο Ιησούς Χριστός, αρκετά-αρκετά μακριά, κι αυτή η συκιά πρέπει να ήταν μέσα σε ένα οικόπεδο, σε μία μάντρα, ντουβάρι γύρω γύρω. Γι'αυτό εξεπλάγη ο Ναθαναήλ. Τι έκανε εκεί, ξέρετε, ο Ναθαναήλ; Έκανε την προσευχή του. «Εγώ», λέει, «σε είδα, εκεί». Γιατί; Πού την έκανε; Εις Εκείνον που σε λίγο θα τον συναντήσει. Βλέπετε;
Ο Χριστός μάς βλέπει και στην Εξομολόγηση. Το ακούσατε; Άραγε αληθεύομε στην εξομολόγηση; Εξομολογούμεθα ειλικρινά; Κρύβομε κι από τον πνευματικό; Να τον εξαπατήσομε; Γιατί πολλοί νομίζουν ότι πρέπει να υφαρπάξουν την ευχήν της συγχωρήσεως. Φτωχοί άνθρωποι! Ο ιερεύς δεν είναι παντογνώστης. Με βάση εκείνα που του λες, θα κανονίσει. Ο Χριστός θα είναι Εκείνος που θα σε συγχωρήσει· ή δεν θα σε συγχωρήσει. Προσπαθείς να υποκλέψεις την ευχή εις την εξομολόγηση, κρύπτοντας ή αλλοιώνοντας το περιεχόμενο της εξομολογήσεώς σου;
Πολλοί λέγουν: «Πράγματι με βλέπει ο Χριστός;». Να η απάντησις. Ακούστε τι λέγει ο Ψαλμωδός: «Καὶ εἶπαν -αυτοί οι κάποιοι-· οὐκ ὄψεται Κύριος(:ο Κύριος δεν βλέπει). Σύνετε δή, ἄφρονες ἐν τῷ λαῷ· καί, μωροί, ποτὲ φρονήσατε(: Ελάτε –λέει- να βάλετε μυαλό, σεις οι άρχοντες, σεις, όποιοι είσαστε). Ὁ φυτεύσας τὸ οὖς οὐχὶ ἀκούει;(:Αυτός που φύτευσε τα αυτιά όχι μόνον εις τους ανθρώπους, μα και στις μύγες και στα κουνούπια, δεν ακούει;). Ἢ ὁ πλάσας τὸν ὀφθαλμὸν οὐχὶ κατανοεῖ;(:ή Εκείνος που έκανε τα μάτια, -όχι μόνον στους ανθρώπους, θα επαναλάβω, και στις μύγες και στα κουνούπια, και μάλιστα λέει ένας λογοτέχνης μας, ο Στρατής Μυριβήλης, αν, λέγει, μία μύγα θα μπορούσε να ξέρει πώς βλέπει ο άνθρωπος, ενώ αυτή βλέπει πολύ διαφορετικά, γιατί έχει δύο πελώρια σύνθετα μάτια, όπως και η μέλισσα, με μερικές χιλιάδες μάτια, θα ‘σκαζε στα γέλια! Έτσι λέει ο Στρατής Μυριβήλης- Αυτός, λοιπόν, που κατασκεύασε το μάτι, Αυτός δεν βλέπει;)». Είναι νομίζω ένα λογικότατον επιχείρημα.
Ο Χριστός βλέπει, ακόμα, αγαπητοί μου, και τους πειρασμούς μας. Και αν αυτοί οι πειρασμοί είναι έξωθεν, έρχονται απέξω, γιατί και ο άνθρωπος γεννά πειρασμούς στον εαυτό του, αυτό έχει πολύ μεγάλη παρηγορία: «Δεν βλέπει ο Κύριος τι πειρασμό περνάω;». Λέγει εις τον ἂγγελον της Εφέσου, στο βιβλίον της «Αποκαλύψεως». «Ἂγγελος» είναι ο επίσκοπος. «Οἶδα τὰ ἔργα σου καὶ τὸν κόπον σου καὶ τὴν ὑπομονήν σου». «Γνωρίζω τα έργα σου, γνωρίζω τον κόπο σου, γνωρίζω και την υπομονή σου». Και θα πει ακόμη και εις τον άγγελον της Σμύρνης: «Οἶδά σου τὰ ἔργα καὶ τὴν θλῖψιν καὶ τὴν πτωχείαν». «Γνωρίζω τα έργα σου και πόσο σε στενοχωρούν οι άνθρωποι -αυτό θα πει θλίψις- αλλά βλέπω και την πτωχεία σου». Όλα αυτά γιατί; Γιατί όπως λέγει ο 7ος Ψαλμός, είναι ο Χριστός ο Κύριος, ο «ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς». «Εξετάζει», λέει, «καρδίας και νεφρούς». Η «καρδία» εθεωρείτο η έδρα των σκέψεων. Δεν λέω πιο πολλά γιατί θα αργήσω. Οι δε «νεφροί» η έδρα των επιθυμιών και των ενεργειών. Δηλαδή σε ξέρει, σε βλέπει. Άνθρωπε, σε βλέπει.
Ο Χριστός μάς εποπτεύει ακόμη, αγαπητοί, και στις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας. Έκανες καλά τον σταυρό σου; Σε είδε. Δεν έκανες καλά τον σταυρό σου αλλά επιπόλαια; Κι αυτό το είδε.
Κάποτε κλήθηκε σε ένα δείπνο ο Κύριος, από κάποιον Φαρισαίον. Και εκεί, μας σημειώνει ο ευαγγελιστής Λουκάς, τούτο το καταπληκτικό. Πήγε σε μια γωνιά ο Κύριος, μέχρι να έρθουν όλοι οι καλεσμένοι «ἐπέχων πῶς τὰς πρωτοκκλησίας ἐξελέγοντο». «Έβλεπε και παρατηρούσε πώς ο καθένας διάλεγε την πρώτη θέση». «Να τρέξω, να πιάσω την πρώτη θέση». Τας πρωτοκαθεδρίας. Και κατόπιν είπε εκείνη την περίφημη παραβολή, «όταν σε καλέσουν», λέει, «σε δείπνο μην τρέξεις να πιάσεις την πρώτη θέση» κ.τ.λ. κ.τ.λ.
Έτσι νομίζομε, αγαπητοί, ότι ο Χριστιανισμός είναι τήρησις μόνον μερικών βασικών εντολών και όχι άρωμα ζωής. Αγαπητοί, πώς μας βλέπει τον καθένα μας ο Θεός; Πώς μας βλέπει στην καθημερινότητα της ζωής μας; Στο σπίτι, στον δρόμο, στην εργασία, στις ποικίλες ιδιωτικές μας υποθέσεις;
Μας εποπτεύει ακόμη, πώς σκεπτόμαστε, πώς μιλούμε, πώς ενεργούμε, με κάθε μας κίνηση. Ξέρετε τι κέρδος θα είχαμε εάν είχαμε αυτήν την αίσθηση; Δεν θα αμαρτάναμε. Να το μέγα κέρδος. Ακόμη και θα συγκινούμεθα όταν θα αισθανόμαστε ότι ο Κύριος μάς βλέπει σε μια καλή μας προσπάθεια.
Η «Σοφία Σειράχ» έχει μία χαρακτηριστική περικοπή πάνω σ’ αυτό το θέμα. Είναι, αγαπητοί, εις το 23ον κεφάλαιον. Θα σας την πω σε μετάφραση, σε απόδοση: «Ποιος με βλέπει; Σκοτάδι γύρω μου υπάρχει -λέγει ο άνθρωπος- και τα ντουβάρια με καλύπτουν. Κανείς δεν με βλέπει. Τι έχω να φοβηθώ; - Κι εκεί μάλιστα αναφέρεται στο θέμα της μοιχείας-. Και όμως, τα μάτια του Κυρίου είναι μυριοπλάσια φωτεινότερα του ηλίου και πέφτουν σε όλους τους τρόπους ζωής των ανθρώπων και παρατηρούν σε απόκρυφα μέρη. Πριν ακόμη δημιουργηθούν τα πάντα, είναι γνωστά στον Κύριον, όπως είναι γνωστά και μετά που έχουν γίνει».
Ο Κύριος, λοιπόν, μας βλέπει. Ο Κύριος μάς εποπτεύει. Ο Κύριος περιπολεί και το σώμα μας και την ψυχή μας. Έτσι ο αμαρτωλός να ανησυχήσει, για να διορθωθεί. Αλλά και ο φοβούμενος τον Κύριον, να χαρεί. Τίποτα δεν αγνοεί ο Θεός. Ούτε την ελεημοσύνη μας, ούτε την υπομονή μας, ούτε την σωφροσύνη μας, ούτε την μετάνοιά μας, ούτε ένα μας δάκρυ. Όλα τα εποπτεύει ο Θεός. Και τα καλά και τα κακά. Ναι, αγαπητοί μου, όλα τα βλέπει ο Θεός.
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ
και με απροσμέτρητη ευγνωμοσύνη στον πνευματικό μας καθοδηγητή
μακαριστό γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο,
ψηφιοποίηση και επιμέλεια της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας:
Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
ΠΗΓΕΣ:
- Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.
- https://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/omiliai_kyriakvn/omiliai_kyriakvn_762.mp3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου