ΠΟΙΟΙ ΕΠΕΒΑΛΛΑΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΚΟΨΙΜΟ ΚΟΝΔΥΛΙΩΝ ΠΥΡΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟ ΣΗΜΕΡΑ ;

Ένα σημαντικό στοιχειό που αποφεύγουν να το αναφέρουν τα ελληνόφωνα και τουρκολαγνικά κανάλια, είναι ότι τα τελευταία χρόνια και από τις φονικές πυρκαγιές του 2007, η Ευρωπαϊκή Ένωση με απαίτηση της είχαν περικοπεί σε καθοριστικό βαθμό όλα τα κονδύλια πυροπροστασίας με αποτέλεσμα ουσιαστικά η χωρά να είναι ανοχύρωτη.

Ούτε ελικόπτερα, ούτε πυροσβεστικά αεροπλάνα δεν επιτρέπονταν να έχει μια χώρα με ελλείμματα.

Όπως το 2018 έτσι και το 2007 έγιναν τα ίδια. Μόνο που τότε ο κύριος όγκος των νεκρών – τα ΜΜΕ σταμάτησαν την απαρίθμησή τους τότε κοντά στους 150, για λόγους δήθεν κοινωνικής ευαισθησίας – ήταν μακριά από την Αθήνα. 

Κι όσο πιο μακριά συμβαίνουν οι συμφορές και οι τραγωδίες από το κέντρο, τόσο λιγότερη είναι και η ευαισθησία της εξουσίας.

Το 2007 αποδείχθηκε ότι το έγκλημα της φονικής πυρκαγιάς οφειλόταν στα ανεπαρκή κονδύλια προς τις υπηρεσίες του τότε υπουργείου Γεωργίας, οι οποίες ήταν επιφορτισμένες με την εκκαθάριση των δασικών περιοχών από το εύφλεκτο υλικό. Όπως επίσης και στην «αναδιοργάνωση» της πυροσβεστικής, η οποία ανέλαβε και την δασοπυρόσβεση χωρίς το απαραίτητο δυναμικό, τα μέσα και την εκπαίδευση.

Η κυβέρνηση Καραμανλή έκοψε δραστικά τα κονδύλια συντήρησης των δασικών εκτάσεων και της πυροπροστασίας, για να συμμορφωθεί με τις εντολές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προκειμένου να περιοριστεί το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας. 

Ήμασταν, αν θυμάστε, υπό καθεστώς επιτήρησης λόγω υπερβολικού δημοσιονομικού ελλείμματος χάρις στις ατασθαλίες χωρίς προηγούμενο των κυβερνήσεων Σημίτη, αλλά και της εικονικής απογραφής Αλογοσκούφη, η οποία έγινε μόνο και μόνο για να νομιμοποιηθεί η επιτήρηση και το πρόγραμμα προσαρμογής από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

150 και πλέον νεκροί τότε όπως και τώρα, στο βωμό του περιορισμένου δημοσιονομικού ελλείμματος. Κανείς δεν κρίθηκε ένοχος της τρομερής εθνικής τραγωδίας. Κανείς δεν νοιάστηκε. 

Όχι μόνο δεν ένιωσε κανείς την ευαισθησία να παραιτηθεί, αλλά ακόμη και σήμερα κανείς επίσημα δεν γνωρίζει τι απέγινε το Ταμείο των Πυρόπληκτων με επικεφαλής τον κ. Μολυβιάτη. 

Πού πήγαν τα χρήματα από ιδιωτικές εισφορές; Μόνο στους πυρόπληκτους δεν πήγαν.

Τέτοια περίπου εποχή πέρυσι κάηκαν πάνω από 60 άτομα στην Πορτογαλία από ανάλογες πυρκαγιές. Ακόμη και η κυβέρνηση της χώρας ομολόγησε ότι η τραγωδία οφειλόταν κυρίως στις δραστικές περικοπές που κλήθηκε να κάνει η Πορτογαλία λόγω μνημονίου.

Σήμερα τα κονδύλια για πολιτική προστασία και πυροπροστασία είναι σχεδόν ανύπαρκτα. Ακόμη και εκείνα τα ελάχιστα που δίνονταν τα χρόνια προ μνημονίου για την συντήρηση των δασικών εκτάσεων, σήμερα έχουν εξανεμιστεί. 

Ανεπαρκή κονδύλια, αποδεκατισμένες υπηρεσίες πολιτικής προστασίας. Ακόμη πιο αποδεκατισμένη είναι η πυροσβεστική και τα διαθέσιμα μέσα της, τα οποία πολλές φορές συντηρούνται από τα ιδιωτικό βαλάντιο των ίδιων των πυροσβεστών.

Πώς να μην θεωρεί κανείς αυτούς τους ανθρώπους δυο φορές ήρωες; Όχι μόνο λόγω καθήκοντος, αλλά και λόγω του γεγονότος ότι καλούνται να το επιτελέσουν χωρίς τα απαραίτητα μέσα και χωρίς την κατάλληλη υποστήριξη. Στην Ελλάδα της ευρωπαϊκής κατοχής, οι άνθρωποι αυτοί καλούνται να εκτελέσουν ουσιαστικά αποστολή αυτοκτονίας.

Ακόμη και τα πτητικά μέσα πυρόσβεσης έχουν από παλιά αποδειχθεί ανεπαρκή, ενώ σήμερα πολλά απ’ αυτά είναι καθηλωμένα λόγω έλλειψης συντήρησης και ανταλλακτικών. Είναι αληθινοί ήρωες οι πιλότοι των πτητικών μέσων, που καλούνται να κάνουν το καθήκον τους χωρίς την πιο στοιχειωδώς επαρκή συντήρηση.

Αν προσθέσουμε σ’ όλα αυτά και το ιδιωτικό συμφέρον, που ξεκινά από τα κυκλώματα κερδοσκοπία γης και οικοπεδοφάγων έως τις ιδιωτικές εταιρείες πυρόσβεσης, που εκμισθώνει το κράτος. 

Οι ιδιώτες της ημεδαπής και της αλλοδαπής έχουν κάθε συμφέρον – μαζί με όσους κυβερνητικούς βάζουν την υπογραφή τους σε τέτοιες συμβάσεις – να καθυστερούν την αντιμετώπιση της εκδηλωθείσας πυρκαγιάς όσο μπορούν περισσότερο.

Από τότε που τα κράτη υποχώρησαν μπροστά στις χρηματαγορές και τους επενδυτές τους, οι τραγωδίες και οι εκατόμβες των θυμάτων αποτελούν θαυμάσιες ευκαιρίες. Ακόμη κι όταν δεν προκαλούν οι ίδιες οι δυνάμεις της αγοράς αυτές τις τραγωδίες και τις εκατόμβες. Ευκαιρίες για νέες επενδύσεις κυβείας, νέες ιδιωτικοποιήσεις για μεγαλύτερα παρασιτικά κέρδη.

[Πηγή]http://nikosxeiladakis.gr/

«Τριβέλι Πᾶνος»