Η μαγική Σαπιέντζα!

Η Σαπιέντζα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των μεσσηνιακών Οινουσσών μετά την Σχίζα. Βρίσκεται στ' ανοιχτά των νοτιοδυτικών ακτών της Μεσσηνίας, απέναντι από τη Μεθώνη και είναι ένα κατάφυτο νησί με σπάνια χλωρίδα. Έχει έκταση 9 τ.χλμ. και σύμφωνα με την απογραφή του 2001, έχει πληθυσμό 7 κατοίκους. 

Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Πύλου - Νέστορος, ενώ την περίοδο 1999 -2010 ανήκε στον Δήμο Μεθώνης. Νοτιοδυτικά της Σαπιέντζας βρίσκεται το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου, γνωστό ως τάφρος ή φρέαρ των Οινουσσών, με βάθος 5.121μ. Το υψηλότερο σημείο του νησιού είναι 219μ. Η πρόσβαση στο νησί πραγματοποιείται με τουριστικά πλοιάρια που αναχωρούν από τη Μεθώνη.

Αξιοθέατα

Η Σαπιέντζα βρίσκεται πάνω στον σημαντικό ναυτικό δρόμο που συνδέει την Ιταλία με την Μέση Ανατολή. Στις ακτές της έχουν σημειωθεί αρκετά ναυάγια, ορισμένα απ’ τα οποία μετέφεραν ιδιαίτερα σημαντικό φορτίο, με μεγάλη αξία σήμερα για την αρχαιολογία. Ένα από τα ναυάγια περιείχε τις κολόνες από το μεγάλο περιστύλιο που είχε χτίσει ο Ηρώδης στην Καισάρεια της Παλαιστίνης τον 1ο μ.Χ. αιώνα, ενώ ένα άλλο περιείχε σημαντικές ρωμαϊκές σαρκοφάγους.^[1]

Στο νότιο σημείο του νησιού υπάρχει φάρος κατασκευασμένος το 1885. Έχει ύψος 8 μέτρα και εστιακό ύψος 110 μέτρα.^[2] Ο φάρος κατασκευάστηκε ύστερα από αίτημα της βασίλισσας Βικτωρίας της Αγγλίας. Σήμερα ηλεκτροδοτείται με φωτοβολταϊκά συστήματα.^[1]

Η Σαπιέντζα διαθέτει μία παραλία στο βόρειο τμήμα της, απέναντι από τη Μεθώνη, η οποία ονομάζεται Άμμος.^[3]

^{Ιστορικά στοιχεία}

Το όνομα Σαπιέντζα είναι ιταλικής προέλευσης και σημαίνει σοφία. Από το 1209 το νησί πέρασε στον έλεγχο των Βενετών όπως και ολόκληρη η νότια ακτογραμμή της Μεσσηνίας. Κατά τη διάρκεια του 3ου Βενετοτουρκικού πολέμου αποτελούσε αγκυροβόλιο του Τουρκικού και του Βενετικού στόλου. ^[1][4] 

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας αποτέλεσε ελληνικό έδαφος. Αμφισβητήθηκε όμως από την Αγγλία κατά την διάρκεια των Παρκερικών, όταν οι σχέσεις Ελλάδας και Αγγλίας οξύνθηκαν. Η Αγγλία διεκδίκησε κατά το διάστημα αυτό το νησί ως τμήμα των Ιονίων νήσων, τα οποία εκείνη την περίοδο της ανήκαν. Το νησί παραμένει σχεδόν ακατοίκητο τις τελευταίες δεκαετίες παρουσίαζοντας όμως έναν πολύ μικρό πληθυσμό στις τελευταίες απογραφές

^{Οικολογία}

Το νησί περιλαμβάνει σπάνια δάση αείφυλλών πλατύφυλλων. Θαμνώδη μεσογειακά φυτά, όπως κουμαριές ή σχίνα στην Σαπιέντζα συναντώνται με δενδρώδη μορφή και σχηματίζουν πυκνό δάσος.^[1] Μία έκταση 240 στρεμμάτων του δάσους της Σαπιέντζας έχει ανακηρυχθεί επίσημα διατηρητέο μνημείο της φύσης.^[5][6] 

Επίσης η Σαπιέντζα είναι ενταγμένη στο δίκτυο Natura 2000 μαζί με την γειτονική νήσο Σχίζα και την περιοχή του ακρωτηρίου Ακρίτας.^[7] Στο νησί ζει σημαντικός πληθυσμός κρητικών αίγαγρων, των γνωστών κρι-κρι.^[3]

Πηγές:  Βικιπαίδεια,  αρχείο εικόνων google

«Ρόη»