Μοναχός Νείλος Σιμωνοπετρίτης (1871 – 17 Ιουλίου 1911)

Ο ευλαβέστατος, οσιολογιώτατος μοναχός Νείλος, κατά κόσμον Νικόλαος Μητρόπουλος, γεννήθηκε στα Τρεσταινά Γορτυνίας το 1871. 

 

Στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 έλαβε μέρος ως αξιωματικός και τιμήθηκε για την ανδρεία και τη διαγωγή του. Σε μία μάχη που κινδύνευσε η ζωή του, υποσχέθηκε να γίνει μοναχός. 

 

Την υπόσχεσή του δεν τη λησμόνησε. Μετά από χρόνια αναχώρησε από τον Πειραιά με πλοίο για το Άγιον Όρος με τον όσιο Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο (†1980).

 

Προηγήθηκε εξομολόγηση και των δύο στον άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως, αγρυπνία στο ναΐσκο του Προφήτου Ελισσαίου και θεία Κοινωνία και γεύμα στην οικία του Ν. Μπούκη με τους Α. Παπαδιαμάντη και Α. Μωραϊτίδη τους ψάλτες, διηγηματογράφους και φίλους τους. Εισήλθε στη μονή Σιμωνόπετρας το 1907 κι εκάρη μοναχός το επόμενο έτος.

 

Ο μοναχός Νείλος είναι γνωστός για τη μόρφωσή του. την καταγωγή του και τις γνωριμίες του.

 

Απαρνήθηκε πλούτη. δόξες και τιμές, που είχε στην πρωτεύουσα και ήλθε να υπηρετήσει τη μονή του ταπεινά ως γραμματέας και βιβλιοθηκάριος. 

 

Διετέλεσε και αρχιγραμματέας της Ιεράς Κοινότητος. Ο Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ’ έλεγε πως «τα Πατριαρχεία είχαν δεκάδας ετών να λάβουν τοιαύτα γράμματα εκ της Ιεράς Κοινότητος». 

 

Αν κάποιος κάποτε του μιλούσε άπρεπα έλεγε με πραγματική πραότητα και ειλικρινή ταπείνωση: «Βλέπω τους πατέρας της Συνάξεως ως αγγέλους Θεού και εις τα σεπτά αυτών πρόσωπα αντικρύζω τους μακαρίους κτίτορας των Ιερών Μονών…». 

 

Η ψυχή του στολιζόταν από ένθεες αρετές. Αυτές τον κατατάσσουν στις μυρωμένες αυτές σελίδες δίκαια και άξια, γιατί είχε μεγάλη υπομονή στις ασθένειες και δυσκολίες, γνήσια ταπείνωση και πηγαία άγάπη. 

 

Μόνο τα τέσσερα τελευταία χρόνια της σύντομης ζωής του έζησε ως μοναχός. Στάθηκαν αρκετά και ικανά για να νιώσει τον πλούτο της αγάπης του Παντελεήμονος Κυρίου.

 

Ο «τόσον λόγιος όσον ταπεινός» Νείλος, ο «μηδέν τω σαρκίω χαριζόμενος, αλλά της ψυχής την υγείαν επιμελούμενος», εκοιμήθη με πόνους στο σώμα και ειρήνη στην καρδιά από φυματίωση στις 17.7.1911 στη μονή της μετάνοιας του, μόλις τεσσάρων ετών μοναχός, μόλις σαράντα ετών ο αξιομακάριστος, αξιομνημόνευτος και αξιοσέβαστος.

 

Πηγές-Βιβλιογραφία:

Μωυσέως Αγιορείτου μοναχού. Άγιος Νεκτάριος και Αγιορείτες, Ο Όσιος Γρηγόριος. 7/1982, σσ. 36-37. Του αυτού. Ιερές Μορφές του Άγιου Όρους. Κατερίνη 2006. σσ. 381-393.

Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Α’ – 1956-1983, σελ. 104-106, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011.

http://www.pemptousia.gr

 

Πηγή:http://agioritikesmnimes.blogspot.com/

«Πᾶνος»