Γιὰ τὴν ἐν λόγῳ, βέβαια, ἐπιτροπῇ τὰ εἴπαμε ἀπὸ τοὺς πρώτους καὶ ἐξηγήσαμε ὅτι τὸ καλύτερο εἶναι ἁπλῶς νὰ μὴν ἀσχολούμαστε μαζί της, καθὼς ἡ ἀπομείωση κάθετι ἑλληνικοῦ, ἡ πρόκληση καὶ ἡ προσωπικὴ προβολὴ τῶν ἐλάχιστα γνωστῶν μελῶν της εἶναι οἱ στόχοι της.
Σήμερα, ὅμως, θὰ κάνουμε μία ἐξαίρεση ὄχι γιὰ νὰ ἀναφερθοῦμε στὴν νέα πρόκληση παίζοντας καὶ ἐμεῖς τὸ παιχνίδι της, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἡ ἀντίδραση σὲ αὐτὴν τὴν πρόκληση ὑπῆρξε ἀπογοητευτικὴ ὄχι λόγῳ τοῦ πλήθους τῶν ἀρνητικῶν σχολίων ποὺ ἔλαβε, πρᾶγμα ἰδιαίτερα συμφέρον γιὰ τὴν ἐν λόγῳ ἐπιτροπή, μὰ κυρίως λόγῳ τῆς ποιότητας τῶν σχολίων αὐτῶν.
Στὰ δεκάδες σχόλια ποὺ ἀπορρίπτουν τὴν ἀνάρτηση γιὰ τὰ πρόσωπα ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ὡς τὸ 2021 δὲν διαβάσαμε δυστυχῶς οὔτε ἕνα ποὺ νὰ ἀναφέρεται στὰ δύο βασικὰ προβλήματα τῶν εἰκονιζόμενων προσώπων. Ὅλα μὰ ὅλα ἐπικεντρώθηκαν στὸ τρίτο προβληματικὸ στοιχεῖο, τὴν προβολὴ τοῦ συμπαθοῦς νιγηριανοὺ σπουδαίου καλαθοσφαιριστῆ ποὺ μεγάλωσε καὶ ἔμαθε τὸ μπάσκετ στὴν Ἑλλάδα ὡς ἀπόληξης τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ σπουδαιότερου Ἕλληνα τῆς ἐποχῆς μας.
Κανένας σχολιαστὴς δὲν φαίνεται νὰ ἀντιλαμβάνεται πρῶτα πρῶτα τὴν ἐσκεμμένη ἀπουσία καὶ ἔτσι φέρονται ὅλοι σὰν νὰ τὸ θεωροῦν φυσικὸ καὶ σωστὸ νὰ ἀπουσιάζουν παντελῶς πρόσωπα ἀπὸ τὴν μεσαιωνικὴ ἱστορία τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ποὺ τὰ ἀφεντικὰ τῶν ξενόδουλων μᾶς ἔμαθαν νὰ λέμε βυζαντινή. Καὶ ἔπειτα, κανένας πάλι δὲν σημείωσε τὴν ἀπουσία τοῦ ἱδρυτῆ τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους, τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια.
Μὲ τὴν ἀπουσία ἀνάμεσα στὸν Περικλῆ καὶ τὸν Κολοκοτρώνη τῶν μεσαιωνικῶν προγόνων οἱ σοφοὶ τῆς Γιάννας μας λένε κατάμουτρα μούλους, ἕνα ἔθνος δημιούργημα τοῦ κράτους, ἕνα ἔθνος ποὺ δημιουργήθηκε, ὅπως μᾶς δίδασκαν οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι ἀπὸ τὴν σειρὰ τοῦ ΣΚΑΙ, μόλις τὸ 1821. Ἕνα ψευτοέθνος δηλαδή, κάτι σὰν τοὺς ἀγαπημένους τοῦ ἀφεντικοῦ τους, τοῦ Σόρος, Σκοπιανούς. Ἕνα τεχνητὸ δημιούργημα, ποὺ προήλθαμε ἀπὸ τὴν ἀρχαιολατρεία κάποιων ρομαντικῶν ξένων καὶ ἀπὸ τὴν πλαστὴ ἐγγραφὴ τῆς κλασικῆς ἑλληνικῆς ἀρχαιότητας ὡς δικῆς μας παράδοσης, τῶν μπάσταρδων Νεοελλήνων, οἱ ὁποῖοι δὲν εἴχαμε- κατὰ τὴν παρουσίαση αὐτὴ τῆς ἐπιτροπῆς- καμία σχέση μὲ τὴν ἀρχαιότητα....
Τί κι ἂν οἱ Βυζαντινοὶ λόγιοι διέσωσαν τὴν ἀρχαία σοφία, τί κι ἂν σεμνύνονταν ἀρκετοὶ νὰ γράφουν ὅτι κατάγονταν ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες (κι αὐτοὶ ποὺ δὲν σεμνύνονταν λόγῳ τῆς εἰδωλολατρικῆς χροιᾶς τότε τοῦ Ἕλληνα καὶ αὐτοὶ παραδέχονταν στὰ κείμενά τους ἔμμεσα τὴν ἑλληνικὴ καταγωγή τους προσπαθῶντας νὰ τὴν ἀναιρέσουν καὶ νὰ καταδικάσουν τὸ εἰδωλολατρικὸ παρελθόν).
Ἀπὸ τὴν ἄλλη, μὲ τὴν ἀπουσία τοῦ Καποδίστρια θέλουν νὰ μᾶς κάνουν νὰ ξεχάσουμε ὅτι τὸ ἔθνος μας ἔβγαλε καὶ ἕναν ἡγέτη ἀντάξιο τῶν ἀρχαίων καὶ μεσαιωνικῶν προγόνων καὶ στὰ νεώτερα χρόνια.
Ἕναν ἡγέτη ποὺ ὁραματίστηκε μιὰ Ἑλλάδα ἐλεύθερη ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ ἀνεξάρτητη ἀπὸ τοὺς ξένους καὶ καλὰ συμμάχους. Ἀκόμη περισσότερο, ὅμως, θέλουν νὰ μᾶς κάνουν νὰ πιστέψουμε ὅτι στὰ νεώτερα χρόνια εἴμαστε μόνο γιὰ φρου φρου κι ἀρώματα, γιὰ χοροὺς καὶ πανηγύρια. Ἡ νεώτερη Ἑλλάδα γιὰ τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναι μόνο κάποιοι ἐπιστήμονες, καλλιτέχνες καὶ ἀθλητές! Καμία πολιτικὴ ὕπαρξη.
Τὸ ἀνήκομεν εἰς τὴν Δύσιν τὸ πᾶνε ἕνα βῆμα πιὸ πέρα: ὑπάρχουμε μόνο ἐπειδὴ ἡ Δύση τὸ θέλει. Καμία δική μας ἡγεσία δὲν ἔκανε τίποτε ποὺ νὰ ἔχει σημασία. Καὶ καλὰ τὸν Καποδίστρια τὸν μισοῦν γιὰ τὴν εὐφυΐα καὶ τὴν τιμιότητά του ποὺ τόσο μακρυὰ βρίσκονται ἀπὸ αὐτὸν καὶ στὰ δύο. Ἀλλὰ ἐδῶ δὲν συμπεριέλαβαν οὔτε τὸν ἀγαπημένο τῶν δυτικόφιλων τὰ παλιὰ τὰ χρόνια, τὸν Βενιζέλο, οὔτε κἂν καὶ τὸν κουφὸ ἐθνάρχη, τὸν ἀνήκομεν εἰς τὴν Δύσιν.
Καὶ ἀντὶ νὰ παρατηροῦν, ὅσοι κακῶς ἀκόμη ἀσχολοῦνται μὲ τὴν ἐν λόγῳ ἐπιτροπή, τὰ ἀνωτέρῳ, κόλλησαν μὲ τὸν νιγηριανὸ παικταρά.
Τὰ ἀφεντικὰ τῆς ἐπιτροπῆς θὰ τρίβουν τὰ χέρια τους γιὰ τὴν πρόοδο τῆς διάβρωσης τῆς συνείδησης τοῦ Ἕλληνα.... Καὶ ὄχι ἄδικα....
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου