γράφει ο Θεοφάνης Γκατζής
Ethnikosagwn.blogspot.com
Email:theofanis28@gmail.com
https://www.facebook.com/theofanis.gkatzhs
Κατερίνη, 16-10-2021
Μια σημαντική ημερομηνία για τους κατοίκους της Κατερίνης, αλλά και εν γένει των Ελλήνων είναι η απελευθέρωση της πόλης της Κατερίνης από τον οθωμανικό ζυγό στις 16 Οκτωβρίου του 1912 μετά από 500 σχεδόν χρόνια! Είχε προηγηθεί η μάχη στο Κολοκούρι (σημερινός Σβορώνος), στις 15 Οκτωμβρίου, που διήρκησε 3 1/2 ώρες συνολικά στην οποία θυσιάστηκαν οι ήρωες: αντισυνταγματάρχης Δημήτριος Σβορώνος, υπολοχαγός Δημήτριος Νίκας, λοχίας Βίγκος Θωμάς, και οι στρατιώτες Απόστολος Κονταξάκης (ανήλικος εθελοντής από Κρήτη), Βασίλας Γεώργιος, Σαράντης Αντώνιος, καθώς και ο Ανευλαβής Βασίλειος!
Επίσης, στη συγκεκριμένη μάχη τραυματίστηκαν τρεις αξιωματικοί και δέκα οπλίτες! Στο σημείο της μάχης στήθηκε μνημείο πεσόντων! Αξίζει να επισημανθεί ότι την ίδια ημέρα απελευθερώθηκε και η πόλη της Βέροιας! Τιμή και δόξα λοιπόν στους Ήρωες της ένδοξης αυτής μάχης που με αυταπάρνηση και γαλουχημένοι με αξίες και ιδανικά θυσίασαν την ίδια τους της ζωή και γράφτηκαν στο Πάνθεον των Ηρώων που πότισαν με το αίμα τους τα αγιασμένα χώματα της πατρίδας μας!
Υ.Γ. Για περισσότερες πληροφορίες επί του θέματος παραθέτω τα κάτωθι δημοσιεύματα:
2. https://olympiobima.gr/kateriniapeleutherosi2
kanenazori.com
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρωί της 16ης Οκτωβρίου ημέρα Τρίτη τα ελληνικά στρατεύματα εισέρχονται σε μια πόλη που αρχίζει να ξυπνάει ελεύθερη… Η Έβδομη Μεραρχία Στρατού εισβάλει στην Κατερίνη, τρέπει σε φυγή τον τουρκικό στρατό και προελαύνει πανηγυρικά στην κεντρική οδό της τότε μικρής κωμόπολης. Αρχικά οι πυροβολισμοί και η βοή τρόμαξαν τους κατοίκους της, αλλά μόλις συνειδητοποίησαν το χαρμόσυνο γεγονός άρχισαν να βγαίνουν στα μπαλκόνια, τις αυλές και τους δρόμους για να προϋπαντήσουν και να χαιρετίσουν τους στρατιώτες. Άνοιξαν τα σπίτια τους για να τους προσφέρουν φαγητό και ανάπαυση, ενώ οι καταστηματάρχες τους κερνούσαν λουκούμια, ποτά και τσιγάρα.
Μέσα σε μια τέτοια πανηγυρική ατμόσφαιρα ο απελευθερωτικός στρατός, αφού διέσχισε τον κεντρικό δρόμο, έφτασε στον Κισλά (στο σημερινό πάρκο, εκεί που τότε βρισκόταν οι εγκαταστάσεις του τουρκικού στρατώνα), όπου τον υποδέχτηκε με κάθε επισημότητα αντιπροσωπεία των κατοίκων της Κατερίνης με επικεφαλής τον επίσκοπο Παρθένιο Βαρδάκα. Στη συνέχεια εψάλη χαρμόσυνη δοξολογία στο ναό της Θείας Αναλήψεως και λίγο πριν την αναχώρησή του ο στρατός παρέδωσε τη διοίκηση της πόλης στο Λιβαδιώτη Γεώργιο Λαναρίδη.
Από τότε η Κατερίνη μπήκε σε μια άλλη τροχιά και ξεκίνησε να ατενίζει το μέλλον της με αισιοδοξία, ελεύθερη πλέον. Δεν αποτίναξε αμέσως τα τουρκικά στοιχεία από πάνω της, δεν άλλαξε από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά προσπάθησε με όσες δυνάμεις και δυνατότητες είχε να εξελιχθεί. Στις επόμενες δεκαετίες πέρασε δύσκολα, άντεξε, μεταμορφώθηκε και διαμορφώθηκε με πολύ αργές αρχικά και πιο ραγδαίες στη συνέχεια διαδικασίες στην πολύχρωμη, θορυβώδη και χαοτική καμιά φορά, πολυπληθή μα πάντα διαρκώς κινούμενη και μεταβαλλόμενη πόλη.
Στον ίδιο μικρό χωμάτινο κεντρικό δρόμο που παρήλασε εκείνο το πρωί ο ελληνικός στρατός δόθηκε η ονομασία Οδός Εβδόμης Μεραρχίας, σε τιμή και ανάμνηση της ιστορικής εκείνης μέρας και πορείας. Ακόμα και τα δύο κανόνια που άφησε πίσω του ο τουρκικός στρατός και που σήμερα κοσμούν την είσοδο του πνευματικού κέντρου της Εκάβης στο πάρκο της Κατερίνης αποφασίστηκε να παραμείνουν εδώ και έναν αιώνα τώρα στον ίδιο περίπου χώρο για να θυμίζουν σε όλες τις μελλούμενες γενιές το συγκεκριμένο γεγονός της απελευθέρωσης…