– Γέροντα, ὅταν κάνω κομποσχοίνι γιὰ κάποιον, πρέπει νὰ τὸ κάνω μὲ σταυρὸ καὶ μικρὴ μετάνοια;
– Ἀνάλογα μὲ τὸ τί θέλεις νὰ προσφέρης. Ὅ,τι ἔχει περισσότερο κόπο, ἔχει μεγαλύτερη ἀξία.
– Ὅταν, Γέροντα, κάνουμε κομποσχοίνι μὲ μικρὴ μετάνοια, πρέπει τὸ χέρι νὰ ἀκουμπάη στὸ ἔδαφος;
– Ὄχι, ὅταν κάνουμε κομποσχοίνι μὲ μικρὴ μετάνοια, τὸ χέρι φθάνει μέχρι τὸ γόνατο καὶ μετὰ σηκωνόμαστε ὄρθιοι. Ἄλλο εἶναι οἱ μικρὲς μετάνοιες ποὺ κάνουμε, ὅταν προσκυνοῦμε τὶς εἰκόνες ἢ στὴν «Τιμιωτέραν» κ.λπ. Τότε, ἂν μπορῆ κανείς, καλὸ εἶναι τὸ χέρι νὰ φθάνη στὸ ἔδαφος.
– Γέροντα, ὅταν κάνω τὰ κομποσχοίνια μὲ σταυρὸ καὶ μικρὴ μετάνοια, δὲν μπορῶ νὰ συγκεντρωθῶ.
– Ἐγὼ περισσότερο συγκεντρώνομαι, ὅταν κάνω τὰ κομποσχοίνια μὲ σταυρὸ καὶ μικρὴ μετάνοια. Ξεχνιέμαι τόσο, ποὺ ὕστερα, ὅταν τελειώσω τὰ κομποσχοίνια, μοῦ πονάει τὸ χέρι.
– Γέροντα, πῶς πρέπει νὰ κάνω τὶς μεγάλες μετάνοιες;
– Καλὸ εἶναι τὶς μεγάλες μετάνοιες νὰ τὶς κάνης ὁλόκληρες· δηλαδή, ὕστερα ἀπὸ κάθε μετάνοια νὰ σηκώνεσαι ὄρθια. Ἔτσι, καὶ μεγαλύτερη ὑπόκλιση κάνεις στὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ πιὸ ξεκούραστο εἶναι αὐτὸ γιὰ τὸ σῶμα.
Ἐπίσης, νὰ μὴν ἀκουμπᾶς τὰ χέρια κάτω μὲ ἀνοιχτὴ τὴν παλάμη, γιατὶ μπορεῖ νὰ πάθουν ζημιὰ οἱ τένοντες, ἀλλὰ κλειστά, μὲ τὸ ἐξωτερικὸ μέρος. Καί, γιὰ νὰ μὴ γίνωνται ρόζοι στὰ χέρια, νὰ τὶς κάνης πάνω σὲ ἕνα μαλακὸ πατάκι.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ ΣΤ' «Περὶ προσευχῆς»
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου