«Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Τιμ. 3, 12).
Με την υπομονή και την ευχαριστία στις θλίψεις της ζωής, φανερώνουμε υπακοή στο θεϊκό Του θέλημα.
«Μακάριος ανήρ, ος υπομένει πειρασμόν· ότι δόκιμος γενόμενος λήψεται τον στέφανον της ζωής» (Ιακ. 1, 12).
«Παιδεύει ο Κύριος επί το συμφέρον, εις το μεταλαβείν της αγιότητος Αυτού» (Εβρ. 12, 10).
Κατά τον καιρόν της παιδείας Κυρίου δεν συμφέρει να αγανακτούμε, αλλά το ψυχικό μας συμφέρον είναι η τέλεια υπακοή μας στον Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων μας Ιησού Χριστό, ο Οποίος στον καιρό των ποικίλων θλιβερών εγχειρίζει του καθενός την αφανή ψυχική πληγή με τον άγιο σκοπό, να του χαρίση την υγεία, δηλαδή την καρδιακή κάθαρσι από τα άτιμα πάθη.
Με τις πρόσκαιρες θλίψεις, τις οποίες υπομένουμε, εξαγοράζουμε την μελλοντική, την αιώνιο χαρά και ανάπαυση.
«Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε· αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. 16, 33).
«Μακάριος ανήρ ος ελπίζει επ’ αυτόν» (Ψαλμ. 33, 8).
Όταν υπάρχει η πνευματική γνώση, οι θλίψεις εμβολιάζονται σε αυτόν που υπομένει προς αγιασμό.
«Θλίψεις και ανάγκαι εύροσάν με, αι εντολαί Σου μελέτη μου» (Ψαλμ. 118, 143).
Οι θλίψεις έρχονται με τον σκοπό...
...να μας φέρουν πλησιέστερα προς τον Θεό.
Με τις θλίψεις σώζεται ο άνθρωπος· χωρίς θλίψεις δεν σώθηκε κανείς. Χωρίς θλίψεις και βάσανα ας μη περιμένη κανείς ανάπαυη στην πέρα του τάφου ζωή.
Μέσα στις θλίψεις υπάρχει ο Χριστός, και μέσα στην ανάπαυση το πνεύμα του διαβόλου, που είναι η αιτία όλων των κακών.
Οι θλίψεις με την ποικιλομορφία τους μας εξαγνίζουν και αγιάζουν, είναι θείες επισκέψεις, που αποβλέπουν στην σωτηρία μας.
Όλοι όσοι έχουν αγιάσει και στην συνέχεια με την σειρά τους όλοι όσοι σώθηκαν, όλοι πέρασαν το καμίνι των θλίψεων, άλλος ασθένεια, άλλος αγώνα κατά των παθών και λοιπά, δηλαδή όλον τον κατάλογον των κατά Θεό λυπηρών, ώστε όλοι να έχουν το δικαίωμα της αιωνίου αναπαύσεως.
Παιδευόμεθα για να γίνουμε άξιοι των ουρανών. Μας παιδεύει ο ουράνιος Πατήρ με πολλούς τρόπους, για να μορφωθή μέσα μας πνευματικός χαρακτήρας· πρέπει να φέρουμε χαρακτηριστικά, που να φανερώνουν την γνησιότητά μας προς τον Θεό.
Ο δρόμος της σωτηρίας μας είναι σπαρμένος με αγκάθια και πονάμε και ματώνουμε· αλλά υπομονή και θα έλθη η ευλογημένη ώρα, που οι πόνοι και τα αίματα θα γράψουν τα ονόματά μας στο βιβλίο της ζωής! Τότε θα ευλογούμε τον Θεό, που με την άπειρη σοφία Του βρήκε τον πόνο και τις θλίψεις ως μέσα μεγάλης σωτηρίας.
Οι πειρασμοί πάντα ωφελούν, όταν τους υπομένουμε. Υπομονή μέχρις αίματος. Έτσι αγωνίστηκαν και οι πατέρες μας και αγίασαν.
Η αγιωτάτη ταπείνωσις είναι το σωτηριωδέστατο φάρμακο των θλίψεων. Ταπεινώσου σε όλα και χωρίς ελάχιστη αμφιβολία θα τύχης οπωσδήποτε της ικανοποιητικής ελευθερίας των παθών.
Είναι μακάριος εκείνος που τα θλιβερά της πρόσκαιρης ζωής τα περνά με υπομονή και ευχαριστία προς τον Θεό. Με αυτά τα λυπηρά ο Θεός προπαρασευάζει την αθάνατη ψυχή, για να την καταστήση άξια των αιωνίων αγαθών της βασιλείας Του.
Η παιδαγωγία του Κυρίου έχει σκοπό να μας χαρίση την πολυτιμότατη υγεία της ψυχής μας.
«Ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν», που μας αναμένει.
Σε κάθε ψυχή χριστιανική ο Θεός δίδει και ένα σταυρό καθώς γνωρίζει η σοφία Του.
Οι ασθένειες είναι η εγερτήρια σάλπιγγα της ψυχής…, και την ωθούν να την θέσουν εντός του ορθού βίου.
Όλα τα έργα μας, τα λόγια μας και οι ενθυμήσεις μας, είναι γνωστά στον Θεό· και οι θλίψεις μας είναι σε γνώσι Του, και επιδιώκουν κάποιο σωτήριο σκοπό!
Διά μέσου των δοκιμασιών μας ο Θεός κατεργάζεται την πολύτιμη σωτηρία μας.
Με την υπομονή και την ευχαριστία στις θλίψεις της ζωής, φανερώνουμε υπακοή στο θεϊκό Του θέλημα.
«Μακάριος ανήρ, ος υπομένει πειρασμόν· ότι δόκιμος γενόμενος λήψεται τον στέφανον της ζωής» (Ιακ. 1, 12).
«Παιδεύει ο Κύριος επί το συμφέρον, εις το μεταλαβείν της αγιότητος Αυτού» (Εβρ. 12, 10).
Κατά τον καιρόν της παιδείας Κυρίου δεν συμφέρει να αγανακτούμε, αλλά το ψυχικό μας συμφέρον είναι η τέλεια υπακοή μας στον Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων μας Ιησού Χριστό, ο Οποίος στον καιρό των ποικίλων θλιβερών εγχειρίζει του καθενός την αφανή ψυχική πληγή με τον άγιο σκοπό, να του χαρίση την υγεία, δηλαδή την καρδιακή κάθαρσι από τα άτιμα πάθη.
Με τις πρόσκαιρες θλίψεις, τις οποίες υπομένουμε, εξαγοράζουμε την μελλοντική, την αιώνιο χαρά και ανάπαυση.
«Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε· αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. 16, 33).
«Μακάριος ανήρ ος ελπίζει επ’ αυτόν» (Ψαλμ. 33, 8).
Όταν υπάρχει η πνευματική γνώση, οι θλίψεις εμβολιάζονται σε αυτόν που υπομένει προς αγιασμό.
«Θλίψεις και ανάγκαι εύροσάν με, αι εντολαί Σου μελέτη μου» (Ψαλμ. 118, 143).
Οι θλίψεις έρχονται με τον σκοπό...
...να μας φέρουν πλησιέστερα προς τον Θεό.
Με τις θλίψεις σώζεται ο άνθρωπος· χωρίς θλίψεις δεν σώθηκε κανείς. Χωρίς θλίψεις και βάσανα ας μη περιμένη κανείς ανάπαυη στην πέρα του τάφου ζωή.
Μέσα στις θλίψεις υπάρχει ο Χριστός, και μέσα στην ανάπαυση το πνεύμα του διαβόλου, που είναι η αιτία όλων των κακών.
Οι θλίψεις με την ποικιλομορφία τους μας εξαγνίζουν και αγιάζουν, είναι θείες επισκέψεις, που αποβλέπουν στην σωτηρία μας.
Όλοι όσοι έχουν αγιάσει και στην συνέχεια με την σειρά τους όλοι όσοι σώθηκαν, όλοι πέρασαν το καμίνι των θλίψεων, άλλος ασθένεια, άλλος αγώνα κατά των παθών και λοιπά, δηλαδή όλον τον κατάλογον των κατά Θεό λυπηρών, ώστε όλοι να έχουν το δικαίωμα της αιωνίου αναπαύσεως.
Παιδευόμεθα για να γίνουμε άξιοι των ουρανών. Μας παιδεύει ο ουράνιος Πατήρ με πολλούς τρόπους, για να μορφωθή μέσα μας πνευματικός χαρακτήρας· πρέπει να φέρουμε χαρακτηριστικά, που να φανερώνουν την γνησιότητά μας προς τον Θεό.
Ο δρόμος της σωτηρίας μας είναι σπαρμένος με αγκάθια και πονάμε και ματώνουμε· αλλά υπομονή και θα έλθη η ευλογημένη ώρα, που οι πόνοι και τα αίματα θα γράψουν τα ονόματά μας στο βιβλίο της ζωής! Τότε θα ευλογούμε τον Θεό, που με την άπειρη σοφία Του βρήκε τον πόνο και τις θλίψεις ως μέσα μεγάλης σωτηρίας.
Οι πειρασμοί πάντα ωφελούν, όταν τους υπομένουμε. Υπομονή μέχρις αίματος. Έτσι αγωνίστηκαν και οι πατέρες μας και αγίασαν.
Η αγιωτάτη ταπείνωσις είναι το σωτηριωδέστατο φάρμακο των θλίψεων. Ταπεινώσου σε όλα και χωρίς ελάχιστη αμφιβολία θα τύχης οπωσδήποτε της ικανοποιητικής ελευθερίας των παθών.
Είναι μακάριος εκείνος που τα θλιβερά της πρόσκαιρης ζωής τα περνά με υπομονή και ευχαριστία προς τον Θεό. Με αυτά τα λυπηρά ο Θεός προπαρασευάζει την αθάνατη ψυχή, για να την καταστήση άξια των αιωνίων αγαθών της βασιλείας Του.
Η παιδαγωγία του Κυρίου έχει σκοπό να μας χαρίση την πολυτιμότατη υγεία της ψυχής μας.
«Ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν», που μας αναμένει.
Σε κάθε ψυχή χριστιανική ο Θεός δίδει και ένα σταυρό καθώς γνωρίζει η σοφία Του.
Οι ασθένειες είναι η εγερτήρια σάλπιγγα της ψυχής…, και την ωθούν να την θέσουν εντός του ορθού βίου.
Όλα τα έργα μας, τα λόγια μας και οι ενθυμήσεις μας, είναι γνωστά στον Θεό· και οι θλίψεις μας είναι σε γνώσι Του, και επιδιώκουν κάποιο σωτήριο σκοπό!
Διά μέσου των δοκιμασιών μας ο Θεός κατεργάζεται την πολύτιμη σωτηρία μας.
Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου: «Ελπιδοφόρες διδαχές με πατρικές οδηγίες» των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη.
simeiakairwn.wordpress.com
https://www.exomologistetokirio.gr/
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου