ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ
Θεολόγου – Καθηγητοῦ
Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει νὰ ἐπιδείξει νέφη Μαρτύρων. Μυριάδες πιστοὶ βασανίστηκαν καὶ ἔχυσαν τὸ αἷμα τους γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, τὴν σώζουσα πίστη της Ἐκκλησία μας. Πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς χαρακτηρίζονται ὡς Μεγαλομάρτυρες, διότι βασανίστηκαν περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους καὶ ἔδειξαν μεγάλη ἀνδρεία. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ λαοφιλὴς ἅγιος Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος, ὁ ὁποῖος ἔλαβε καὶ τὴν προσωνυμία Τροπαιοφόρος, διότι κατατρόπωσε τοὺς διῶκτες του εἰδωλολάτρες καὶ θριάμβευσε ἔτσι ἡ χριστιανικὴ πίστη, στὰ μάτια τῶν ἰσχυρῶν τῆς ἐποχῆς του.
Γεννήθηκε στὴν Καππαδοκία τῆς Μ. Ἀσίας στὰ τέλη τοῦ 3ου μ. Χ. αἰῶνα, ἀπὸ εὐσεβὴς καὶ εὔπορους γονεῖς. Δὲν γνωρίζουμε δυστυχῶς τὰ ὀνόματά τους, οὔτε περισσότερα στοιχεῖα γι᾿ αὐτούς. Γνωρίζουμε ὅμως ὅτι, ὡς συνειδητοὶ χριστιανοί, μεγάλωσαν τὸν Γεώργιο μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου. Τοῦ ἐνέπνευσαν ἀκράδαντη πίστη στὸ Σωτῆρα Χριστό, ἀφοσίωση στὴν μοναδικὴ χριστιανικὴ διδασκαλία καὶ βίωση τῆς εὐαγγελικῆς ἠθικῆς. Φρόντισαν ἀκόμα νὰ λάβει σοβαρὴ μόρφωση στὰ ὀνομαστὰ σχολεῖα τῆς περιοχῆς.
Ἡ ὀμορφιὰ τῆς ψυχῆς του σὲ συσχετισμὸ μὲ τὸ κλασικὸ σωματικό του κάλλος συνέθεταν μιὰ σπάνια προσωπικότητα, φωτεινὸ παράδειγμα καὶ πρότυπο γιὰ τοὺς νέους τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τῆς Καππαδοκίας. Τέτοιοι ὑπῆρξαν ἄλλωστε οἱ καλλίμαχοι μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως ὁ Δημήτριος, ὁ Προκόπιος, οἱ Θεόδωροι κ.α., οἱ ὁποῖοι, ὡς θεοφόροι, ξεχώριζαν ἀπὸ τοὺς ἐμπαθεῖς εἰδωλολάτρες.
Ὡς ἐπάγγελμα ὁ νεαρὸς Γεώργιος διάλεξε τὴ στρατιωτικὴ σταδιοδρομία. Ἐντάχθηκε στὸν ρωμαϊκὸ στρατὸ καὶ σὲ πολὺ μικρὸ χρονικὸ διάστημα, χάρις στὰ σπάνια προσόντα του, ἀνέβηκε τὴ στρατιωτικὴ ἱεραρχία. Ἔγινε χιλίαρχος. Τόσο οἱ ἀνώτεροι, ὅσο καὶ οἱ κατώτεροί του στρατιωτικοὶ τὸν ἐκτιμοῦσαν καὶ τὸν θαύμαζαν γιὰ τὰ ψυχικά, διανοητικὰ καὶ σωματικά του χαρίσματα.
Ὁ Γεώργιος δὲν ἔκρυβε τὴν χριστιανική του πίστη. Μὲ τὸ παράδειγμά του ξεχώριζε ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες συναδέλφους του. Τὸ ἦθος του καὶ τὰ χαρίσματά του φανέρωναν τὴν πίστη του στὸ Χριστό. Ἐπίσης δὲν παρέλειπε νὰ κάνει ἱεραποστολὴ στὸ πολυπληθὲς στράτευμα μὲ ἀποτέλεσμα πλῆθος ἀνδρῶν τοῦ στρατεύματος νὰ ἀσπασθεῖ τὸν Χριστιανισμό.
Ἡ ὕφεση τῶν διωγμῶν ἀνάμεσα στὰ ἔτη 258 μέχρι 284 εἶχε ὡς συνέπεια οἱ χριστιανοὶ νὰ ἀνασάνουν γιὰ λίγο. Αὐτὸ ὅμως δὲν κράτησε γιὰ πολύ. Τὸ 284 ἀνέβηκε στὸν αὐτοκρατορικὸ θρόνο τοῦ ἀπέραντου ρωμαϊκοῦ κράτους ὁ Διοκλητιανὸς (284-305), ὁ ὁποῖος μὲ διάταγμά του ἀνανέωσε τοὺς διωγμοὺς ἐναντίον τοῦ Χριστιανισμοῦ. Πρόκειται γιὰ ἕναν ἀπὸ τοὺς πλέον θρησκομανεῖς καὶ ἐμπαθεῖς Ρωμαίους αὐτοκράτορες. Μάλιστα, ἐπειδὴ πίστεψε πὼς ἡ χριστιανικὴ πίστη ἦταν ἡ αἰτία τῆς κατάπτωσης τοῦ κράτους, κήρυξε τὸν χειρότερο διωγμὸ ποὺ γνώρισαν οἱ χριστιανοὶ ὡς τότε. Γκρεμίστηκαν οἱ ναοί, κάηκαν βιβλία καὶ μυριάδες πιστοὶ ὁδηγήθηκαν σὲ φρικτὰ μαρτύρια καί τὸν θάνατο. Εἶναι ἱστορικὰ βεβαιωμένο πὼς ἐκεῖνοι ποὺ ἐξώθησαν τὸν δεισιδαίμονα αὐτοκράτορα σὲ ἀπηνῆ διωγμὸ κατὰ τῶν Χριστιανῶν ἦταν οἱ σκοτεινοὶ καὶ ἀδίστακτοι εἰδωλολάτρες ἱερεῖς - μάντεις τῶν διαβόητων μαντείων, τοῦ Κλαρίου καὶ Διδυμαίου Ἀπόλλωνος τῆς Μ. Ἀσίας. Ἐπειδή, μὲ τὴν αὔξηση τῶν Χριστιανῶν, ἐρήμωναν τὰ κέντρα αὐτὰ τοῦ σκοταδισμοῦ, τῆς δεισιδαιμονίας καὶ τῆς ἀπάτης, καὶ οἱ ἱερεῖς ἔχαναν τεράστια ποσὰ ἀπὸ τὴν ἔλλειψη ζητητῶν χρησμῶν, διαμήνυσαν στὸν αὐτοκράτορα πὼς τὸ θέλημα τῶν «θεῶν» ἦταν ἡ ὁλοκληρωτικὴ ἐξαφάνιση τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τῶν ὀπαδῶν του. Ὅτι δῆθεν ἔτσι θὰ ἦταν εὐμενεῖς πρὸς τὸ κράτος!
Ὁ φανατικὸς εἰδωλολάτρης αὐτοκράτορας θέλησε ἐπίσης νὰ καθαρίσει τὸ στράτευμα ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς στρατιωτικούς. Ἔδωσε σαφεῖς ἐντολὲς νὰ ἐντοπισθοῦν ὅλοι οἱ χριστιανοὶ τοῦ στρατεύματος καὶ νὰ ἀναγκασθοῦν νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πίστη του, διαφορετικὰ νὰ ἐκτελοῦνται χωρὶς ἔλεος. Πλῆθος χριστιανῶν στρατιωτῶν συνελήφθησαν καὶ ὁδηγήθηκαν στὸ μαρτύριο Μεταξὺ αὐτῶν συνελήφθῃ καὶ ὁ Γεώργιος, ὁ ὁποῖος ὁδηγήθηκε μπροστὰ στὸν αὐτοκρατορικὸ ἀπεσταλμένο Μαγνέντιο γιὰ νὰ ἀπολογηθεῖ.
Ὁ ρωμαῖος ἀξιωματοῦχος θαύμασε τὸ παράστημα τοῦ Γεωργίου καὶ ἐκτίμησε τὰ σπάνια προσόντα του καὶ γι᾿ αὐτὸ μεταχειρίστηκε ὄμορφο τρόπο νὰ τὸν μεταπείσει νὰ ἀπαρνηθεῖ τὴν πίστη του καὶ νὰ ἀσπασθεῖ τὴν εἰδωλολατρία. Ὁ Γεώργιος μὲ θάρρος καὶ εὐγένεια ἀρνήθηκε νὰ ὑπακούσει στὶς προτροπὲς τοῦ Μαγνέντιου. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἐξόργισε τὸν ρωμαῖο ἀξιωματοῦχο καὶ διέταξε νὰ τὸν βασανίσουν σκληρά. Φανατικοὶ εἰδωλολάτρες στρατιῶτες ἔμπηγαν αἰχμηρὰ ἀντικείμενα στὸ κορμὶ τοῦ Γεωργίου. Ἐκεῖνος προσεύχονταν, ὄχι γιὰ τὴ σωτηρία του, ἀλλὰ γιὰ τὴν μεταστροφὴ τῶν βασανιστῶν του. Τότε ἔγινε τὸ ἀπροσδόκητο. Οἱ βαθιὲς καὶ ἐπώδυνες πληγές του ἐπουλώνονταν πάραυτα θαυματουργικά. Τότε ὁ Μαγνέντιος ἔδωσε διαταγὴ νὰ τὸν κλείσουν στὴ φυλακή.
Ὕστερα ἀπὸ λίγες ἡμέρες ἔκανε περιοδεία στὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς ὁ ἴδιος ὁ Διοκλητιανός, μαζὶ μὲ τὴ σύζυγό του, τὴν Ἑλληνίδα Ἀλεξάνδρα. Ὅταν ἐπισκέφτηκε τὸ στρατόπεδο τοῦ Γεωργίου πληροφορήθηκε τὸ γεγονὸς καὶ θέλησε νὰ τὸν μεταπείσει ὁ ἴδιος. Τὸν ὁδήγησε λοιπὸν σὲ παραπλήσιο ναὸ τὸ Ἀπόλλωνα καὶ τὸν παρότρυνε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα. Ἐκεῖνος ὅμως καὶ πάλι ἀρνήθηκε νὰ ἀσπασθεῖ τὴν πλάνη τῆς εἰδωλολατρίας. Μάλιστα ἀναφέρεται πὼς τὴν ὥρα ποὺ βρισκόταν μπροστὰ στὸ ἄγαλμα τοῦ ψευτοθεοῦ, ρώτησε ὁ Γεώργιος τὸ ἄγαλμα «θέλεις ἐσὺ ἄψυχο εἴδωλο νὰ λάβεις ὡς Θεὸς ἀπὸ μένα θυσία;». Τὸ δαιμόνιο ποὺ κατοικοῦσε μέσα σὲ αὐτὸ ἀναγκάστηκε νὰ ὁμολογήσει ὅτι «δὲν εἶμαι ἐγὼ ὁ Θεός, οὔτε κάποιος. ἄλλος ἀπὸ μᾶς. Μόνο αὐτὸς ποὺ κηρύττεις εἶναι ἀληθινὸς Θεός. Ἐμεῖς ἤμασταν κάποτε ἄγγελοι καὶ ἐξαιτίας τῆς ὑπερηφάνειας μας γίναμε διάβολοι. Ἀπὸ τότε φθονοῦμε τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς κοροϊδεύουμε ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε οἱ θεοὶ γιὰ νὰ μᾶς προσκυνοῦν». Ἀμέσως ἀκούστηκε μέγας κλαυθμὸς μέσα ἀπὸ τὰ ἀγάλματα καὶ μὲ μεγάλη βοὴ σωριάστηκαν μόνα τους στὴ γῆ καὶ ἔγιναν κομμάτια. Τότε ἡ αὐτοκράτειρα συγκλονίστηκε ἀπὸ τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ γεγονὸς καὶ ὁμολόγησε πίστη στὸ Χριστό, ἀντίθετα ὁ θηριώδης αὐτοκράτορας, ὄχι μόνο δὲν ἐπηρεάστηκε ἀπὸ τὸ θαῦμα, ἀλλὰ τὸ θεώρησε μαγικὸ τέχνασμα τοῦ Γεωργίου. Οἱ φανατικοὶ εἰδωλολάτρες ἱερεῖς ἄρχισαν νὰ κτυποῦν ἀνελέητα τὸν ἅγιο, ὥσπου τὸν ἄφησαν λιπόθυμο. Τελικὰ ἔδωσε ὁ αὐτοκράτορας διαταγὴ νὰ τὸν ἀποκεφαλίσουν καὶ ἐπίσης νὰ ρίξουν στὴ φυλακὴ τὴν Ἀλεξάνδρα.
Τὸ πράσινο ἀνοιξιάτικο χορτάρι ποτίστηκε μὲ τὸ τίμιο αἷμα τοῦ μάρτυρα καὶ ἡ ἁγία του ψυχὴ ἀνέβηκε στὸ θρόνο τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ λάβει τὸν πολύτιμο καὶ ἀμάραντο στέφανο τοῦ μαρτυρίου. Ἐπίσης καὶ ἡ Ἀλεξάνδρα πέθανε λίγο ἀργότερα ἀπὸ τίς κακουχίες τῆς φυλακῆς, παίρνοντας καὶ αὐτὴ τὸ δικό της μαρτυρικὸ στέφανο.
Οἱ χριστιανοὶ τῆς περιοχῆς παρέλαβαν μὲ εὐλάβεια καὶ ἔθαψαν τὸ σῶμα τοῦ μάρτυρα μὲ τιμές. Ὁ τάφος του εἶχε γίνει κέντρο συνάθροισης τῶν πιστῶν ὅλης τῆς περιοχῆς, γιὰ νὰ χαιρετήσουν καὶ νὰ τιμήσουν τὸν καλλιμάρτυρα τοῦ Χριστοῦ. Πλῆθος θαυμάτων γινόταν ἐκεῖ. Τυφλοὶ ἔβλεπαν τὸ φῶς τους, παράλυτοι σύσφιγγαν τὰ μέλη τους, βαριὰ ἀσθενεῖς ἔβρισκαν τὴν ὑγεία τους, πένητες διασώζονταν, αἰχμάλωτοι ἐπέστρεφαν στὰ σπίτια τους, χάρη στὴν δύναμη τοῦ Γεωργίου. Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση τὸ σῶμα τοῦ Μάρτυρα μεταφέρθηκε ἀργότερα στὴν Παλαιστίνη καὶ θάφτηκε ἐκεῖ. Ὁ τάφος του σώζεται μέχρι σήμερα καὶ ἐπιτελοῦνται ἐκεῖ θαύματα ἰάσεως σὲ πονεμένους χριστιανοὺς καὶ ἀλλοθρήσκους.
Ὁ Μεγαλομάρτυς Γεώργιος δὲν ἄργησε νὰ ἁγιοποιηθῆ στὴ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας. Εὐθὺς μετὰ τὸ μαρτύριό του ἄρχισε νὰ τιμᾷται ἀπὸ ὅλους τοὺς χριστιανούς. Μέχρι σήμερα βρίσκεται στὴν πρωτοπορία τῆς χορείας τῶν ἁγίων. Πάμπολλοι ναοὶ εἶναι ἀφιερωμένοι στὴ χάρη του, πλῆθος χριστιανῶν φέρουν μὲ καμάρι τὸ ἡρωικὸ καὶ σεπτὸ ὄνομά του, ἐπίσης τοπωνύμια, περιοχές, ἀκόμα καὶ πόλεις φέρουν τὸ ὄνομά του! Στὶς μουσουλμανικὲς χῶρες καὶ ἰδιαίτερα στὴν Αἴγυπτο καὶ στὴν Παλαιστίνη ὁ ἅγιος Γεώργιος τιμᾷται καὶ ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους γιὰ τὰ ἄπειρα θαύματα ποὺ ἐπιτελεῖ καὶ σὲ αὐτούς!
Ἡ μνήμη τοῦ μαρτυρίου του ἑορτάζεται στὶς 23 Ἀπριλίου. Ὅμως ἐπειδὴ ἁρμόζει σὲ ἐκεῖνον νὰ ἑορτάζεται λαμπρὰ ἡ μνήμη του καὶ ἐπειδὴ συχνὰ συμπίπτει αὐτὴ μὲ τὴν Μ. Τεσσαρακοστή, μετατίθεται, στὴν περίπτωση αὐτή, τὴν Δευτέρα τοῦ Πάσχα.
Ὡς συνειδητοὶ πιστοὶ αἰσθανόμαστε μεγάλη εὐλογία νὰ τὸν ἔχουμε προστάτη καὶ βοηθό μας. Αὐτὸς θὰ πρέπει νὰ εἶναι τὸ ἰδεῶδες, τοῦ ὁποίου ὀφείλουμε νὰ μιμούμαστε ἂν θέλουμε νὰ εἴμαστε ἀρεστοὶ στὸ Θεό. Τὸ ἡρωικό του παράδειγμα θὰ πρέπει νὰ εἶναι γιὰ μᾶς κανόνας πίστεως καὶ ἰδιαίτερα γιὰ τοὺς νέους μας, οἱ ὁποῖοι παραπαίουν στοὺς σύγχρονους δύσκολους καιροὺς τοῦ πνευματικοῦ ἀποπροσανατολισμοῦ καὶ τῆς σύγχυσης.
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου