ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ
Θεολόγου – Καθηγητοῦ
Οἱ πρωτοχριστιανικοὶ διωγμοὶ εἶναι ἡ ἡρωικότερη ἱστορικὴ περίοδος ὄχι μόνο γιὰ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα. Οἱ Χριστιανοὶ μάρτυρες καὶ ὁμολογητὲς ὑπέδειξαν πρωτοφανῆ ἡρωικὸ φρόνημα, ἀψηφῶντας τίς διώξεις, τίς ταλαιπωρίες, τὰ φρικτὰ βασανιστήρια καὶ αὐτὸν τὸν θάνατο, ποὺ τοὺς ὑπέβαλλε ὁ πτωτικὸς κόσμος, στὰ πρόσωπα τῶν ἐκπροσώπων τῆς θνήσκουσας εἰδωλολατρίας.
Δύο ἀπὸ τίς μυριάδες τῶν Μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι ἔχυσαν τὸ τίμιο αἷμα τους γιὰ τὸ Χριστό, εἶναι καὶ τὸ νεαρὸ συζυγικὸ ζευγάρι τῶν ἁγίων Τιμοθέου καὶ Μαύρας. Ἔζησαν στὰ τέλη τοῦ 3ου καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰῶνα. Κατάγονταν ἀπὸ τὰ μέρη τῆς Αἰγύπτου στὴν περιοχὴ τῆς Θηβαΐδος καὶ ζοῦσαν σὲ μιὰ μικρὴ πόλη, ποὺ ὀνομάζονταν «Κωμόπολις τῶν Παναπέων».
Εἶχαν λάβει χριστιανικὴ ἀνατροφὴ καὶ μεγάλωσαν μὲ πνευματικὸ ἐφόδιο τὴν εὐσέβεια καὶ τὴν ἀκράδαντη πίστη ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός, ὁ Ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ σωθεῖ δι᾿ Αὐτοῦ τὸ ἀνθρώπινο γένος. Ζῶντας ἀνάμεσα σὲ φανατικοὺς εἰδωλολάτρες, διαπίστωσαν εὔκολα τὸ πυκνὸ σκοτάδι τῆς πλάνης τῆς λατρείας τῶν ἀνύπαρκτων, γελοίων καὶ ἀνήθικων παγανιστικῶν «θεῶν». Ἔβλεπαν μὲ λύπη τίς ἀπίστευτες δεισιδαίμονες τελετουργίες τῶν ἀδίστακτων καὶ σκοταδιστῶν εἰδωλολατρῶν ἱερέων, τίς ἀμέτρητες ζωοθυσίες γιὰ τὸν ἐξευμενισμὸ τῶν κακούργων καὶ μισάνθρωπων «θεῶν». Ἄκουγαν συχνὰ γιὰ ἀνθρωποθυσίες, οἱ ὁποῖες, σύμφωνα μὲ τίς σαφεῖς πληροφορίες τοῦ νεοπλατωνικοῦ φιλοσόφου Πορφυρίου καὶ τοῦ σοφιστῆ Λιβάνιου, γινόταν καὶ ὡς αὐτὸν τὸν 4ο μ. Χ. αἰῶνα! Ἔβλεπαν ἐπίσης ἀγύρτες μάντεις καὶ ὀρφεοτελεστὲς νὰ περιφέρονται ἀπὸ τόπο σὲ τόπο καὶ νὰ ἐκμεταλλεύονται τοὺς ἀφελεῖς εἰδωλολάτρες. Ἔβλεπαν ἐπίσης ἄτυχα νεαρὰ κορίτσια, ἀλλὰ καὶ παντρεμένες γυναῖκες νὰ τίς μεταβάλουν οἱ ἱερεῖς - προαγωγοὶ τῆς Ἀφροδίτης σὲ ἱερόδουλες, νὰ τίς κλείνουν στὰ αἰσχρὰ «Ἱερὰ Πορνεῖα», ὑπηρετῶντας τὴν ἀπαίσια «θεὰ» καὶ ἀποφέροντας γιὰ ἐκείνους τεράστια κέρδη. Αὐτὴ ἦταν δυστυχῶς ἡ θρησκευτικὴ κατάσταση τὴν ἐποχὴ ἐκείνη!
Δὲν ἔφτανε ὅμως αὐτό, ἀλλὰ συνεχίζονταν στὶς μέρες τους οἱ τριακοσίων χρόνων ἀπηνεῖς διωγμοὶ κατὰ τῶν Χριστιανῶν. Μάλιστα βρισκόταν σὲ πλήρη ἐξέλιξη ὁ φοβερότερος ἀπὸ ὅλους τοὺς προηγούμενους, ὁ φοβερὸς διωγμὸς τοῦ Διοκλητιανοῦ (284-305). Τὰ ἀδίστακτα καὶ σκοταδιστικὰ εἰδωλολατρικὰ ἱερατεῖα τοῦ Κλαρίου καὶ τοῦ Διδυμαίου Ἀπόλλωνος τῆς Μ. Ἀσίας εἶχαν πείσει τὸν δεισιδαίμονα αὐτοκράτορα ὅτι τοὺς εἶχαν δῆθεν διαμηνύσει οἱ «θεοὶ» ὅτι ἔπαψαν νὰ εἶναι εὐμενεῖς πρὸς τὴν αὐτοκρατορία, λόγῳ τῆς παρουσίας τῶν Χριστιανῶν καὶ πὼς ἀπαιτοῦσαν τὴν ἐξαφάνισή τους γιὰ νὰ ξαναγίνουν εὐμενεῖς! Ὁ θρησκομανὴς αὐτοκράτορας πείστηκε καὶ ἔτσι κηρύχτηκε ὁ πιὸ σκληρὸς διωγμός, μὲ στόχο τὴν ἐξαφάνιση τῶν Χριστιανῶν.
Ἔφτασε ἡ διαταγὴ καὶ στὴν Αἴγυπτο. Ὁ φανατικὸς εἰδωλολάτρης ἔπαρχος Ἀρριανὸς ἀνάλαβε νὰ τὴν ἐφαρμόσει. Ὁ Τιμόθεος ἦταν ἀναγνώστης στὴν ἐκκλησία, δηλαδὴ εἶχε τὴ διακονία νὰ διαβάζει τὰ ἀναγνώσματα κατὰ τὴν ὥρα τῆς λατρείας. Ἡ διαταγὴ προέβλεπε καὶ τὸ κάψιμο τῶν χριστιανικῶν βιβλίων. Ὁ Ἀρριανὸς ἀπαίτησε ἀπὸ τὸν Τιμόθεο νὰ τοῦ παραδώσει τὰ λειτουργικὰ βιβλία. Ὁ εὐσεβὴς νέος ἀρνήθηκε λέγοντας στὸν σκοταδιστὴ εἰδωλολάτρη ἔπαρχο: «Τὰ βιβλία αὐτὰ εἶναι σὰν παιδία δικά μου. Αὐτὰ μὲ στηρίζουν καὶ μὲ αὐτὰ ἐπικαλοῦμαι τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὅπως κανένας ἀληθινὸς πατέρας δὲν παραδίδει θεληματικὰ τὰ τέκνα του στὸν θάνατο, ἔτσι καὶ ἐγὼ δὲν προσφέρω γιὰ κάψιμο τὰ ἱερὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας».
Ἡ θαρραλέα καὶ ὁμολογιακὴ στάση τοῦ Τιμόθεου ἐξόργισε τὸν Ἀρριανό, ὁ ὁποῖος ἔδωσε διαταγὴ νὰ συλληφθῇ καὶ νὰ ἀρχίσουν τὰ βασανιστήρια. Πυράκτωσαν σίδερα καὶ τὰ ἔχωσαν στὰ αὐτιά του, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πεταχτοῦν οἱ κόρες των ὀφθαλμῶν του. Κατόπιν τὸν ἔδεσαν στὸν τροχό, σὲ ἕνα φριχτὸ ὄργανο βασανισμοῦ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Κατὰ τρόπο θαυματουργικὸ διαλύθηκε ὁ τροχὸς καὶ ἐλευθερώθηκε ὁ Τιμόθεος. Ὅμως οἱ βασανιστές του τὸν ἔριξαν στὴ σκοτεινὴ φυλακὴ γιὰ νὰ βροῦν ἄλλους τρόπους βασανισμοῦ.
Ἡ Μαύρα ἦταν σύζυγος τοῦ Τιμόθεου, εἶχαν παντρευτῇ εἴκοσι μέρες πρίν. Οἱ βασανιστές του σκέφτηκαν νὰ χρησιμοποιήσουν τὴ νιόπαντρη σύζυγό του γιὰ νὰ τὸν μεταπείσει νὰ ἀρνηθεῖ τὸ Χριστὸ καὶ νὰ ἀσπασθεῖ τὴν εἰδωλολατρία. Ἡ Μαῦρα καμώθηκε πὼς δέχτηκε καὶ ἔτσι τὴν ὁδήγησαν στὴ φυλακὴ νὰ μιλήσει στὸν Τιμόθεο. Ὅταν ἔφτασε κοντά του τὸν ἀγκάλιασε καὶ τοῦ ἀνακοίνωσε καὶ τὴ δική της ἀπόφαση νὰ μαρτυρήσῃ γιὰ τὸ Χριστό. Τὴν ὁμολογία της αὐτὴ τὴν ἔκανε καὶ δημόσια, ὥστε συνελήφθῃ καὶ ὑποβλήθηκε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια.
Οἱ δύο Μάρτυρες παρέμειναν ἑδραῖοι στὴν πίστη τους, παρ᾿ ὅλους τοὺς ἀβάσταχτους πόνους καὶ τοὺς ἐξευτελισμούς τους. Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ τοὺς προστάτευε καὶ τοὺς ἐνδυνάμωνε. Μάλιστα θεράπευε θαυματουργικὰ τίς πληγές τους καὶ σταματοῦσε τίς αἱμορραγίες! Βλέποντας οἱ ἀπάνθρωποι δήμιοι παγανιστὲς ὅτι ἦταν ἀδύνατον νὰ λυγίσουν μὲ τὰ μαρτύρια, ἀποφάσισαν νὰ τοὺς σταυρώσουν, γιὰ νὰ πεθάνουν μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ πέθανε ὁ ἀρχηγὸς τῆς πίστης τους, ὅπως οὔρλιαζαν ἀπὸ τὸ θυμό τους. Τοὺς γύμνωσαν καὶ τοὺς ἀνέβασαν στὸ σταυρό. Ἐκεῖ βρῆκε τὴν ἀφορμὴ ὁ διάβολος νὰ τοὺς πειράξει. Τοὺς ὑπέβαλε σὲ σκέψεις, ὅπως ἂν ἀρνηθοῦν, ἔστω εἰκονικὰ τὴν πίστη τους θὰ ἔσωζαν τὴ ζωή τους καὶ θὰ ἀπολάμβαναν ἀξιώματα. Ἀλλὰ ὁ Τιμόθεος καὶ ἡ Μαῦρα κατάλαβαν τὴν παγίδα τοῦ διαβόλου καὶ ἄρχισαν νὰ προσεύχονται μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς τους καὶ νὰ στηρίζουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον μέσα στὶς φρικτὲς ὀδύνες τους. Μιὰ ἀνεξήγητη ἱλαρότητα ζωγραφίστηκε στὰ πρόσωπά τους καὶ ἕνα οὐράνιο φῶς τύλιξε τὰ γυμνὰ τίμια σώματά τους. Ἔνοιωθαν ἀπέραντη ἀγαλλίαση καὶ τιμή, ποὺ ἀξιώθηκαν νὰ πεθάνουν μὲ τὸν τρόπο ποὺ πέθανε ὁ Λυτρωτής τους Χριστός! Ἔτσι παρέδωσαν τίς ἁγιασμένες ψυχές τους στὸν Κύριο καὶ ἀναχώρησαν γιὰ τὸν παράδεισο νὰ χαίρονται στοὺς ἀτελεύτητους αἰῶνες τὴν παρουσία καὶ τίς ἀστείρευτες εὐλογίες τοῦ Θεοῦ! Ἡ μνήμη τους ἑορτάζεται στὶς 3 Μαΐου.
Αὐτοὶ ἦταν οἱ ἅγιοι καλλίνικοι Μάρτυρες Τιμόθεος καὶ Μαῦρα, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν πίστη τους στὸ Χριστὸ νίκησαν τίς ἀντίθεες δυνάμεις τοῦ κόσμου. Τὸ τίμιο αἷμα τους κύλισε στὸν ποταμὸ τῶν αἱμάτων τῶν ἕντεκα ἑκατομμυρίων Μαρτύρων, ἀποπλένοντας καὶ καθαρίζοντας τὴν ἀνθρωπότητα ἀπὸ τὴν ἠθικὴ μπόχα τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου.
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου