Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος: Πνευματική ζωή μέσα στόν ὑλικό κόσμο

Τὸ νὰ κρατηθεῖς μακριὰ ἀπὸ τὸν κόσμο εἶναι, βέβαια, ἀδύνατο. Ἀρνήσου, ὅμως, ὅσο εἶναι δυνατό, νὰ μπεῖς στὸν κυκεώνα τῆς κοσμικῆς ζωῆς. Καὶ ὅταν, παρὰ τὴ θέλησή σου, σὲ κάποια περίπτωση ἀναγκαστεῖς νὰ μπεῖς, φέρσου σὰν νὰ μὴ βρίσκεσαι ἐκεῖ: Βλέπε δίχως νὰ βλέπεις καὶ ἄκου δίχως ν’ ἀκοῦς. Τὰ μάτια σου, δηλαδή, ἂς ἀδιαφοροῦν γιὰ ὅ,τι βλέπουν, καὶ τ’ αὐτιά σου ἂς μὴ δίνουν σημασία σ’ ὅ,τι ἀκοῦνε. Φαινομενικὰ, νὰ συμπεριφέρεσαι ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι. Νὰ εἶσαι τίμια καὶ εἰλικρινής. Φύλαξε, ὅμως, τὴν καρδιά σου ἀπὸ συμπάθειες καὶ θέλγητρα. Προσοχὴ προπάντων σὲ τοῦτο: Φύλαξε τὴν καρδιά σου! Ἔτσι θὰ βρίσκεσαι στὸν κόσμο μόνο σωματικά, ὄχι καὶ ψυχικά, ἐκπληρώνοντας τὴν ἀποστολικὴ παραγγελία: «…καὶ ὅσοι ἀσχολοῦνται μὲ τὰ ἐγκόσμια, ἂς ζοῦν σὰν νὰ μὴν ἀσχολοῦνται καθόλου μ’ αὐτά» (Α’ Κορ. 7:31). Θὰ βρίσκεσαι, δηλαδή, σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν κόσμο καί, ὅποτε εἶναι ἀνάγκη, θὰ συμμετέχεις σὲ ἐκδηλώσεις τῆς κοσμικῆς ζωῆς. Ἐφόσον, ὅμως, κρατᾶς τὴν καρδιά σου σὲ ἀπόσταση, δὲν θὰ κάνεις κακὴ χρήση αὐτῆς τῆς ζωῆς. Μ’ ἄλλα λόγια, δὲν θὰ συμμετέχεις στὴν κοσμικὴ ζωὴ ἐπειδὴ τὸ ἐπιθυμεῖς, ἀλλὰ μόνο ἐπειδὴ θὰ σὲ ὑποχρεώνουν κάποιες ἀναπόφευκτες περιστάσεις.

Σοφία Μπεκρῆ: Οἱ Καταβασίες τῶν Φώτων

 Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

Κατὰ τὸν Ὄρθρο τῶν Φώτων ψάλλονται δύο Κανόνες, ὁ ῥυθμοτονικὸς τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Μελωδοῦ («Βυθοῦ ἀνεκάλυψε πυθμένα…»), καὶ ὁ ἰαμβικὸς τοῦ Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ («Στίβει θαλάσσης κυματούμενον σάλον…»).

Ὁ ἰαμβικὸς κανόνας ἔχει τὴν ἀκόλουθη ἀκροστιχίδα διὰ ἡρῳελεγείων στίχων: «Σήμερον ἀχράντοιο βαλὼν θεοφεγγέϊ πυρσῷ Πνεύματος ἐνθάπτει νάμασιν ἀμπλακίην φλέξας Παμμεδέοντος ἐῢς Πάϊς﮲ ἠπιόων δὲ ὑμνηταῖς μελέων τῶνδε δίδωσιν χάριν», δηλαδή: Σήμερα μὲ τὸν θεοφεγγῆ πυρσὸ τοῦ ἀχράντου Πνεύματος, ἀφοῦ κτύπησε καὶ ἔκαψε τὴν ἁμαρτία («βαλὼν … φλέξας ἀμπλακίην») ὁ ἀγαθὸς υἱὸς τοῦ Παμβασιλέως («Παμμεδέοντος ἐῢς Παϊς»)  τὴν θάβει μέσα στὰ νάματα (τοῦ Ἰορδάνου). Καὶ δείχνοντας τὴν εὐνοϊκή του διάθεση («ἠπιόων») δίδει χάρη σὲ μᾶς ποὺ τὸν ὑμνοῦμε μ’ αὐτὰ ἐδῶ τὰ ἄσματα («ὑμνηταῖς μελέων τῶνδε»).

ΕΙΣ ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ: Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΓΙΑΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΒΑΠΤΙΣΘΗ;» [6-1-1991] (Γ 126)

ΕΙΣ ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«ΓΙΑΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΒΑΠΤΙΣΘΗ;»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 6-1-1991]

(Γ 126)

«Ποιός εἶναι ὁ Θεός;», ἔλεγε ὁ ἀρχαῖος κόσμος. «Τί εἶναι ὁ Θεός;», ξαναρωτοῦσε ὁ ἀρχαῖος κόσμος. Καὶ οἱ ἀπαντήσεις πολλές. Γιατί δὲν ὑπῆρχε ἀπάντησις. Ὅμως ἡ ἀγάπη καὶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ ὄντως ἀληθινοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔμενε κρυμμένος ἀπὸ τὸν ἁμαρτωλὸ ἄνθρωπο ἢ καλύτερα, ἡ ἁμαρτία ἐτύφλωσε τὸν ἄνθρωπο καὶ δὲν μποροῦσε νὰ δεῖ, ἦλθε καὶ ἔγινε φανερός. Λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴ σημερινὴ ἀποστολική του περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε, πρὸς Τίτον: «Ἡ χρηστότης καὶ ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ». «Ἐπεφάνη». Ἔγινε φανερή. Αὐτὸ θὰ πεῖ «ἐπιφάνεια». Θὰ πεῖ «φανέρωσις». Ἡ Θεοφάνεια. Θὰ πεῖ: «Φάνηκε ὁ Θεός».

Τό Εὐαγγέλιο καί ὁ Ἀπόστολος τῆς Παρασκευῆς (Τά Ἅγια Θεοφάνεια τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ) 6 Ἰανουαρίου 2023

Εὐαγγέλιον

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Γ´ 13 - 17

¹³ Τότε παραγίνεται ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐπὶ τὸν Ἰορδάνην πρὸς τὸν Ἰωάννην τοῦ βαπτισθῆναι ὑπ’ αὐτοῦ. ¹⁴ ὁ δὲ Ἰωάννης διεκώλυεν αὐτὸν λέγων· Ἐγὼ χρείαν ἔχω ὑπὸ σοῦ βαπτισθῆναι, καὶ σὺ ἔρχῃ πρός με; ¹⁵ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτόν· Ἄφες ἄρτι· οὕτω γὰρ πρέπον ἐστὶν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην. τότε ἀφίησιν αὐτόν· ¹⁶ καὶ βαπτισθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἀνέβη εὐθὺς ἀπὸ τοῦ ὕδατος· καὶ ἰδοὺ ἀνεῴχθησαν αὐτῷ οἱ οὐρανοί, καὶ εἶδεν τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καταβαῖνον ὡσεὶ περιστερὰν καὶ ἐρχόμενον ἐπ’ αὐτόν· ¹⁷ καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα· Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα. 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2023

Τὰ Ἅγια Θεοφάνεια τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Τους ουρανούς βάπτισμα του Χριστού σχίσαν,

Τους αυτό μη χραίνοντας ένδον εισάγει.

Βάπτισεν εν ποταμώ Χριστόν Πρόδρομος κατά έκτην.

Ἀφοῦ ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐνδύθηκε τὸν παλαιὸ Ἀδάμ, δηλαδὴ ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ἀφοῦ ἐκτέλεσε ὅλα τὰ ἐπιβαλλόμενα ἀπὸ τὸν ἰουδαϊκὸ Νόμο, πῆγε στον Ἰωάννη, για να βαπτισθεί. Ὄχι γιατὶ ὁ Ἴδιος τὸ εἶχε ἀνάγκη, ἀλλὰ για να ξεπλύνει τὴν ἀνθρωπίνη φύσῃ ἀπὸ τὴν ντροπὴ τῆς ἁμαρτίας τοῦ Ἀδὰμ καὶ να ἐνδύσει τὴν γυμνότητά της μὲ τὴν πρώτη στολή που ἀστραποβολᾶ τὴν Θεϊκὴ λάμψη.

Ὁ Ἰωάννης ἐκήρυττε τὸ βάπτισμα τῆς μετανοίας καὶ ἔτρεχε πρὸς αὐτὸν ὁλόκληρη ἡ Ἰουδαία. Ὁ Κύριος κηρύττει τὸ βάπτισμα τῆς υἱοθεσίας καὶ ποιὸς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἐλπίσει σὲ Αὐτὸν δεν θὰ ὑπακούσει; Τὸ βάπτισμα ἐκεῖνο (τοῦ Ἰωάννου) ἦταν ἡ εἰσαγωγή, τὸ βάπτισμα αὐτὸ (τοῦ Κυρίου) εἶναι τὸ τελειωτικό. 

Λάμπρος Σκόντζος: Ἐν Ἰορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε

(Θεολογικὸ σχόλιο στὴ μεγάλη ἑορτὴ τῶν Θεοφανείων)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

Τὰ Ἅγια Θεοφάνεια εἶναι μιὰ ἀπὸ τίς μεγαλύτερες ἑορτὲς τῆς Χριστιανοσύνης. Κατ᾿ αὐτὴν ἑορτάζεται τὸ μεγάλο γεγονὸς τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου στὰ ἰορδάνεια νάματα καὶ ἡ θαυμαστὴ καὶ σπάνια φανέρωση τῆς Τριαδικῆς Θεότητος στὸν κόσμο.
 

Ἡ σπουδαιότητα τῆς μεγάλης ἑορτῆς φαίνεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι αὐτή, μετὰ τὸ Πάσχα, εἶναι ἡ ἀρχαιότερη χριστιανικὴ ἑορτή. Ἱστορικὲς μαρτυρίες ἀναφέρουν ὅτι καθιερώθηκε νωρίτερα ἀπὸ τὸ 140 μ.Χ. ἀπὸ τὴν ὁμάδα τοῦ αἱρετικοῦ Γνωστικοῦ Βασιλείδη στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου. Οἱ Γνωστικοὶ ἑόρταζαν τὴ Βάπτιση τοῦ Χριστοῦ καὶ ταυτόχρονα τὴν Γέννησή του στὶς 6 Ἰανουαρίου, διότι πίστευαν πὼς κατὰ τὴ βάπτιση ἑνώθηκε τὸ ὅν «Αἰῶνας Χριστὸς» μὲ τὸν «ἄνθρωπο Ἰησοῦ», κακοδοξία, τὴν ὁποία υἱοθέτησαν ἀργότερα καὶ οἱ αἱρετικοὶ Νεστοριανοί. Ἡ καθιέρωσή της δὲν εἶναι ἐπίσης ἄμοιρη μὲ τὴν ὀργιαστικὴ εἰδωλολατρικὴ ἑορτὴ τοῦ χειμερινοῦ ἡλιοστασίου τῶν Αἰγυπτίων καὶ τῶν Ἀράβων, ἡ ὁποία συνέπιπτε τὴν ἴδια ἡμερομηνία.

ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ :Ματθ. 3,13-17] Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΠΤΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ [:Ματθ. 3,13-17]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΠΤΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

«Τότε παραγίνεται ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας εἰς τὸν Ἰορδάνην πρὸς τὸν Ἰωάννην, τοῦ βαπτισθῆναι ὑπ᾿ αὐτοῦ (:Τότε ἦλθε ὁ Ἰησοῦς ἀπ᾿ τὴ Γαλιλαία στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ πρὸς τὸν Ἰωάννη γιὰ νὰ βαπτιστεῖ ἀπ᾿ αὐτόν)» [Ματθ. 3,13].

Μαζὶ μὲ τοὺς δούλους ὁ Δεσπότης, μαζὶ μὲ τοὺς ὑπόδικους ὁ Κριτὴς ἔρχεται γιὰ νὰ βαπτισθεῖ. Ἀλλὰ μὴ θορυβηθεῖς· μεταξὺ τῶν ταπεινῶν αὐτῶν περισσότερο λάμπει τὸ ὑψηλὸ μεγαλεῖο Του. Πραγματικά, Αὐτὸς ὁ ὁποῖος καταδέχθηκε νὰ κυοφορηθεῖ γιὰ τόσο χρόνο σὲ μήτρα παρθενικὴ καὶ νὰ γεννηθεῖ ἀπὸ ἐκεῖ, σύμφωνα μὲ τοὺς νόμους τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, καὶ ἐπιπλέον νὰ ραπισθεῖ, νὰ σταυρωθεῖ καὶ νὰ πάθει τὰ ἄλλα παθήματα, τὰ ὁποῖα ὑπέστῃ, γιατί παραξενεύεσαι, ἐὰν καταδέχθηκε νὰ βαπτισθεῖ καὶ νὰ ἔλθει μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους πρὸς τὸν δοῦλο Του; Διότι ἐκεῖνο ἦταν ποὺ προκαλοῦσε μεγάλη κατάπληξη, τὸ ὅτι δηλαδή, ἐνῶ ἦταν Θεός, θέλησε νὰ γίνει ἄνθρωπος· τὰ ἄλλα λοιπὸν κατὰ λογικὴ ἀκολουθία ἕπονται ὅλα γενικῶς. Γι᾿ αὐτὸ τὸν λόγο καὶ ὁ Ἰωάννης πρόφθασε καὶ ἔλεγε, ἐκεῖνα ἀκριβῶς ποὺ εἶπε, ὅτι δηλαδή, δὲν εἶναι ἄξιος νὰ λύσει τὰ λουριὰ τῶν ὑποδημάτων τοῦ Ἰησοῦ καὶ ὅλα τὰ ἄλλα· γιὰ παράδειγμα εἶπε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι κριτὴς καὶ θὰ ἀποδώσει δικαιοσύνη σύμφωνα μὲ τὴν ἀξία τοῦ καθενὸς καὶ ὅτι θὰ χορηγήσει σὲ ὅλους ἀνεξαιρέτως τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ ἀφθονία, ὥστε ὅταν Τὸν δεῖς νὰ ἔρχεται πρὸς τὸ βάπτισμα νὰ μὴν ὑποψιαστεῖς τίποτε τὸ ταπεινό.

Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Φῶτα - Ὁλόφωτα (1894)

 

Ἐκινδύνευε νὰ βυθισθῇ εἰς τὸ κῦμα ἡ μικρὴ βάρκα τοῦ Κωνσταντῆ τοῦ Πλαντάρη, πλέουσα ἀνάμεσα εἰς βουνὰ κυμάτων, ἕκαστον τῶν ὁποίων ἤρκει διὰ νὰ ἀνατρέψῃ πολλὰ καὶ δυνατὰ σκάφη καὶ νὰ μὴ ἀποκάμῃ, καὶ εἰς ἀβύσσους, ἑκάστη τῶν ὁποίων θὰ ἦτο ἱκανὴ νὰ καταπίῃ ἑκατὸν καράβια καὶ νὰ μὴ χορτάσῃ. Ὀλίγον ἀκόμη καὶ θὰ κατεποντίζετο. Ἄγριος ἐφύσα βορρᾶς, ὀργώνων βαθέως τὰ κύματα, καὶ ἡ μικρὰ φελούκα, διὰ νὰ μὴν ἀρμενίζῃ κατεπάν᾽ τὸν ἀέρα, εἶχε μαϊνάρει* τὸ πανί της, καὶ εἶχε μείνει ξυλάρμενη* καὶ ὠρτσάριζε* κ᾽ ἐδοκίμαζε νὰ κάμῃ βόλτες*. Τοῦ κάκου. Μετ᾽ ὀλίγον ἡ θάλασσα ἐπῆρε τὸν ἐλεεινὸν φελλὸν εἰς τὴν ἐξουσίαν της, καὶ ὁ ἄνεμος τὸν ἔσυρεν ἐδῶ κ᾽ ἐκεῖ, καὶ ὁ Κωνσταντὴς ὁ Πλαντάρης ἐξέμαθεν εἰς τὴν στιγμὴν ὅσας βλασφημίας ἤξευρε καὶ ἠσχολεῖτο νὰ κάμῃ τὴν προσευχήν του, ἐνῷ ὁ μικρὸς σύντροφός του, ὁ ναύτης Τσότσος, νέος δεκαεπτὰ χρόνων, ἐγδύνετο καὶ ἡτοιμάζετο νὰ πέσῃ εἰς τὴν θάλασσαν, ἐλπίζων νὰ σωθῇ κολυμβῶν, καὶ ὁ μόνος ἐπιβάτης των, ὁ ζῳέμπορος Πραματής, ἔκλαιε καὶ εὕρισκεν ὅτι δὲν ἤξιζε τὸν κόπον ν᾽ ἀρμενίσῃ τις τόσην θάλασσαν διὰ νὰ πνιγῇ, ἀφοῦ ἡ γῆ ἦτο ἱκανὴ νὰ σκεπάσῃ μὲ τὸ χῶμά της τόσους καὶ τόσους.

Τούρκος δημοσιογράφος: Ξύπνησε κύμα από χιλιάδες Κρυπτοχριστιανούς στην Τουρκία που γυρνούν στην ορθόδοξη θρησκεία

 

Η παρουσία Ελλήνων και Αρμενίων Κρυπτοχριστιανών και οι τρομερές φοβίες της Άγκυρας-Όλα αλλάζουν στην Μικρά Ασία

 

Ο Ορχάν Κεμάλ Τζενγκίζ είναι Τούρκος δικηγόρος, δημοσιογράφος και ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αποφοίτησε από τη Νομική από το Πανεπιστήμιο της Άγκυρας το 1993. Από το 1997 έως το 1998 εργάστηκε στο Λονδίνο. Είναι πρόεδρος και ιδρυτικό μέλος του Human Rights Agenda Association.

 

Ο ίδιος αναφέρει σε βαρυσήμαντο άρθρο του ότι “υπάρχουν πολλά περιστατικά, που μας αποκάλυψαν την παρουσία Κρυπτοχριστιανών, οι οποίοι βγαίνουν ανοιχτά πλέον στην Τουρκία, και διεκδικούν την ταυτότητά τους, υπολογίζοντας την πραγματικότητά, και αυτό φαίνεται ότι λειτουργεί ως καταλύτης για να κάνουν και άλλοι το ίδιο. 

TA AΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ [:Τίτ. 2,11-14 καί 3,4-7] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

TA AΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ [:Τίτ. 2,11-14 καὶ 3,4-7]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Τίτ. 2,11-15 καὶ Τίτ.3,1-7]

«Ἐπεφάνη γὰρ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις, παιδεύουσα ἡμᾶς ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὃς ἔδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνομίας καὶ καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαὸν περιούσιον, ζηλωτὴν καλῶν ἔργων (:Διότι μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ φανερώθηκε ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία σώζει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ μᾶς παιδαγωγεῖ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ὥστε, ἀφοῦ ἀρνηθοῦμε τὴν ἀσέβεια καὶ τίς ἐπιθυμίες τοῦ μάταιου καὶ ἁμαρτωλοῦ αὐτοῦ κόσμου, νὰ ζήσουμε στὴ ζωὴ αὐτὴ μὲ ἐγκράτεια στὸν ἑαυτό μας, μὲ δικαιοσύνη πρός τους γύρω μας ἀνθρώπους καὶ μὲ εὐσέβεια πρὸς τὸν Θεό. Καὶ νὰ ἐνισχυόμαστε στὴν ἐνάρετη ζωή, περιμένοντας μὲ χαρὰ τὴ μακαριότητα ποὺ ἐλπίζουμε καὶ τὴ φανέρωση τῆς δόξας τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος μας, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἔδωσε τὸν ἑαυτό Του σὲ θάνατο γιὰ χάρη μας, γιὰ νὰ μᾶς ἐξαγοράσει ἀπὸ κάθε παράβαση τοῦ νόμου, νὰ μᾶς καθαρίσει καὶ νὰ μᾶς κάνει ἔτσι δικό Του ἐκλεκτὸ λαό, λαὸ γεμᾶτο ζῆλο γιὰ καλὰ ἔργα)» [Τίτ. 2, 11-14].

Ελευθέριος Ανδρώνης: Φροντιστήριο εκμαυλισμού παιδιών – Μια φασιστική επιβολή της «διαφορετικότητας» με τις πλάτες του διεφθαρμένου κράτους

 

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

Με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις, λέει η σοφή λαϊκή παροιμία. Κάποιοι «δάσκαλοι» της διεστραμμένης εποχής μας, δεν μαθαίνουν μόνο κακά γράμματα σε παιδιά, άλλα τους μαθαίνουν πώς να εξαθλιώνουν το σώμα τους και να καταστρέφουν την ψυχή τους.

Θα μπορούσε να διανοηθεί κανείς πριν κάμποσα χρόνια, να ορίζεται ως «δάσκαλος» και «πρότυπο» παιδιών, ένας πρωταγωνιστής πορνογραφικών ταινιών ή μια γυναίκα που εργάζεται σε κάποιο ανήθικο πόστο της βιομηχανίας του σεξ; Ασφαλώς και όχι. Κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο να το φανταστεί όποιος άνθρωπος έχει σώας τας φρένας και δεν είναι πλήρως αποκτηνωμένος.

Κι όμως, η εκστρατεία εκμαυλισμού των παιδιών που προωθείται από ΛΟΑΤΚΙ κοινότητες, ορίζει ως «πρότυπα», κάποια άτομα που ζουν, αναπνέουν και μεταδίδουν την ηθική εξαχρείωση. Και αυτόν τον εκμαυλισμό που έχει ως στόχο να αποδομήσει πλήρως στις νέες γενιές την έννοια του βιολογικού φύλου, τον αγκαλιάζουν υπουργοί της κυβέρνησης, κόμματα της Βουλής και μεγάλο κομμάτι του δημοσιογραφικού συρφετού. Οι δε παιδοψυχολόγοι «λάμπουν» δια της οικτρής απουσίας τους, όπως ακριβώς υπήρξαν άφαντοι και για τις καταστροφικές συνέπειες που είχαν τα απολυταρχικά μέτρα που εφαρμόστηκαν στα σχολεία κατά την περίοδο της πανδημίας και έστειλαν χιλιάδες παιδιά σε παιδοψυχιατρικές κλινικές.

1913: Πώς η Αλβανία «άρπαξε» τη Βόρειο Ήπειρο

 

 

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος 

 

Η Βόρειος Ήπειρος είναι μια περιοχή στην οποία έχει χυθεί ατελείωτο ελληνικό αίμα και δάκρυ! 

Ιστορικά και εθνικά έχει υποστεί τα πάνδεινα. 

Από προδοσίες μέχρι πολεμικές τραγωδίες αλλά και θριάμβους…  

 

Υπήρξε αναπόσπαστο κύτταρο του ελληνικού έθνους μέχρι το 1913, όταν κατ απαίτηση των Μεγάλων Δυνάμεων παραχωρήθηκε στο νεοσύστατο κράτος της Αλβανίας, με αντάλλαγμα τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.  

 

Από τότε μέχρι σήμερα οι Έλληνες βορειοηπειρώτες ζουν ως «ελεύθεροι πολιορκημένοι» στα ίδια τους τα χώματα, χωρίς ωστόσο να έχει καμφθει το φρόνημα τους.
Είναι πραγματικοί ήρωες που όμως λιγοστεύουν…  

Σοφία Μπεκρῆ: Οἱ Εὐχές τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

 

Ἡ τελετὴ τοῦ Ἁγιασμοῦ εἶναι μία ἱεροπρεπὴς Ἀκολουθία τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ συμπεριλαμβάνει εὐχὲς καὶ ἀναγνώσματα, ὥστε τὸ ἁπλὸ ὕδωρ νὰ ἐμπλουτιστῇ ἀπὸ τὴν  κατερχόμενη χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ νὰ ἀποκτήσῃ ἰαματικὲς ἰδιότητες, ἀφ᾿ ἑνὸς πρὸς εὐλογία τοῦ πιστοῦ καὶ ἐνίσχυση κάθε ἀγαθῆς ἐνέργειας, ἀφ᾿ ἑτέρου πρὸς ἀποτροπὴ κάθε ἐναντίας δυνάμεως.

Ὁ Ἁγιασμὸς δὲν εἶναι μυστήριο ἀλλὰ μυστηριοειδὴς τελετή, διότι, ἐνῶ στὰ μυστήρια, ὅπως στὸ Βάπτισμα ἢ στὴν Θεία Εὐχαριστία, ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατέρχεται πρωτογενῶς διὰ ὑλικῶν μέσων, στὸν Ἁγιασμὸ ἡ χάρη αὐτὴ εἶναι προσθετικὴ τῆς ἤδη ὑπαρχούσης στὸν πιστὸ θείας χάριτος.

Ὑπάρχουν δύο τελετὲς ἁγιασμοῦ, τοῦ Μικροῦ καὶ τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ. Ὁ Μικρὸς Ἁγιασμὸς τελεῖται πολλὲς φορὲς κατ᾿ ἔτος, ἰδιαιτέρως στὴν πρώτη κάθε μηνός, στὴν ἀρχὴ τοῦ σχολικοῦ ἔτους καὶ ἄλλων ἐργασιῶν, καί, γενικῶς, ὅποτε οἱ πιστοὶ ἔχουν ἀνάγκη εὐλογίας.

Φώτης Κόντογλου: Οἱ ἑλληνικές γιορτές καί τά ἁγνά ἔθιμά μας

Τα Χριστούγεννα, τα Φώτα, η Πρωτοχρονιά, κι άλλες γιορτές, για πολλούς ανθρώπους δεν είναι καθόλου γιορτές και χαρούμενες μέρες, αλλά μέρες που φέρνουνε θλίψη και δοκιμασία. Δοκιμάζονται οι ψυχές εκείνων που δεν είναι σε θέση να χαρούνε, σε καιρό που οι άλλοι χαίρουνται. 

Παρεκτός από τους ανθρώπους που είναι πικραμένοι από τις συμφορές της ζωής, τους χαροκαμένους, τους αρρώστους, οι περισσότερο, πικραμένοι, είναι εκείνοι που τους στενεύει η ανάγκη να γίνουνε τούτες τις χαρμόσυνες μέρες ζητιάνοι, διακονιαρέοι. 

Πολλοί απ’ αυτούς μπορεί να μη δίνουνε σημασία στη δική τους ευτυχία, μα γίνουνται ζητιάνοι για να δώσουνε τη χαρά στα παιδιά τους και στ’ άλλα πρόσωπα που κρέμουνται απ’ αυτούς. 

Δημήτρης Νατσιός: «Ζεὺς καὶ αἰσχύνη»

«Ἀνάθεμα τὴν ὥρα ποιός ὁρίζει ἐδῶ
τὸ ἀνάποδο βαφτίζει καὶ τὸ λέει σωστό»
Ἐλύτης

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός 

 

Ἀφοῦ τό... διακαές τους πάθος εἶναι τὰ παιδιὰ καὶ ὁ διακαέστατος πόθος τους νὰ μποῦν στὰ σχολεῖα τὰ «οὐράνια τόξα» καὶ ἡ γήινη λόξα, προτείνω τὴν ἑπόμενη φορὰ νὰ διαβαστεῖ σὲ μαθητές, ὄχι κάποιο χριστουγεννιάτικο ἢ πασχαλινὸ παραμύθι ἀπὸ κάποιο ἐξωτικὸ «ντρὰγκ κουίν», ἀλλὰ ἕνα παραμύθι τοῦ Αἰσώπου. Νὰ σταθεῖ ὁ καθηγητὴς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν του καὶ νὰ ἀναγνώσει εὐκρινῶς καὶ εὐθαρσῶς τὴν γνώμη τοῦ ἀθάνατου, ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πνεύματος γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ παρανοϊκὰ καὶ κρανιοκενῆ ποὺ σαβανώνουν τὴν ὡραία μας ἑλληνικὴ ἀτιμόσφαιρα.

 

Παραθέτω, ἐν πρώτοις, τὸ κείμενο στὸν ἀειφεγγὴ προγονικὸ λόγο καὶ κατόπιν τὴν ἀπόδοσή του στὴν νεοελληνική. (Ζητῶ συγνώμη γιὰ τὴν ἐπιλογή, ἴσως δὲν εἶναι καὶ ἡ εὐπρεπέστερη, ἀλλὰ ἀφοῦ μᾶς ἀρέσουν τὰ παραμύθια, ἂς ἀκουστεῖ καὶ κάτι διαφορετικὸ τῆς «διαφορετικότητας»). Οἱ μῦθοι, ὅπως διαβάζω στὴν εἰσαγωγὴ τῆς ἔκδοσης ποὺ χρησιμοποιῶ, «ἐκθειάζουν τίς ἀξίες τῆς ἐποχῆς τους καὶ ἐξυμνοῦν τίς ἀρετὲς τῆς λαϊκῆς σοφίας». («Αἴσωπος, μῦθοι», ἐκδ. «ΕΞΑΝΤΑΣ», σελ. 27).

Λάμπρος Σκόντζος: Ἁγία Συγκλητική - Τό πρότυπο τῆς ἀρετῆς καί τῆς ὑπομονῆς

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ μοναχὲς γυναῖκες τῆς Ἐκκλησίας μας ἀποτελοῦν ἀξιοθαύμαστα παραδείγματα εὐσέβειας γιὰ τοὺς πιστούς. Πρόκοψαν στὴν ἀρετὴ καὶ στὴν ἁγιότητα, ὅπως καὶ οἱ ἄνδρες μοναχοί. Ἕνα τέτοιο λαμπρὸ παράδειγμα ἀρετῆς καὶ ἁγιότητας ὑπῆρξε ἡ ἁγία Συγκλητική.
 

Γεννήθηκε περὶ τὸ 270 στὴ Μακεδονία ἀπὸ γονεῖς πλουσίους καὶ εὐγενεῖς καὶ ταυτόχρονα πιστοὺς Χριστιανούς. Ἐπειδὴ στὴν πατρίδα τους ἡ χριστιανική τους πίστη τοὺς δημιουργοῦσε μεγάλα προβλήματα ἐξαιτίας τῶν διωγμῶν καὶ τῶν ἀφόρητων πιέσεων ἀπὸ τὰ εἰδωλολατρικὰ ἱερατεῖα, ἀποφάσισαν νὰ μεταναστεύσουν στὴν Ἀλεξάνδρεια, ὅπου τὰ πράματα ἦταν ἐλαφρῶς καλύτερα. Ἐπὶ πλέον εἶχαν μάθει ὅτι στὴν δεύτερη μεγαλύτερη πόλη τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους οἱ Χριστιανοὶ ἦταν πολυπληθεῖς καὶ ἀποζητοῦσαν νὰ ἑνωθοῦν μαζί τους.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 5 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2023

Παραμονή των Φώτων

Παραμονή των Φώτων (Νηστεία εκ πάντων).

Ἀπολυτίκιον

Ήχος δ'. Κατεπλάγη Ιωσήφ.

Απεστρέφετο ποτέ, ο Ιορδάνης ποταμός, τη μηλωτή Ελισσαιέ, αναληφθέντος Ήλιου, και διηρείτο τα ύδατα ένθεν και ένθεν και γέγονεν αύτω ξηρά οδός ή υγρά, εις τύπον αληθώς του Βαπτίσματος, δι' ου ημείς την ρέουσαν του βίου διαπερώμεν διάβασιν. Χριστός εφάνη εν Ιορδάνη αγιάσαι τα ύδατα.

Κοντάκιον

Ήχος δ' . Επεφάνης σήμερον

Εν τοις ρείθροις σήμερον, του Ιορδάνου, γεγονώς ο Κύριος, τω Ιωάννη εκβοά· Μη δειλιάσης βαπτίσαι με· σώσαι γαρ ήκω Αδάμ τον Πρωτόπλαστον.

Ἀπόστολος Σαραντίδης: Ζωντανή ἐλπίδα

«Τὸ ἐπ' ἐμοί, ἐνόσῳ ζῶ καὶ ἀναπνέω καὶ  σοφρονώ,
δὲν θὰ παύσω πάντοτε, νὰ ὑμνῶ μετὰ λατρείας τον
Χριστόν μου, νὰ περιγράφω μετ' ἔρωτος τὴν φύσιν,
καὶ νὰ ζωγραφὼ μετὰ στοργῆς τὰ γνήσια Ἑλληνικὰ ἤθη.»
Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης

 

τοῦ Ἀπόστολου Σαραντίδη

 

Τὸ πολιτικὸν καὶ κοινωνικὸν κλίμα εἰς ὅλην σχεδὸν τὴν ἑλληνικὴν ἐπικράτειαν βαρύ, ρευστὸν καὶ μὴ προσδιορίσιμον λίαν. Κατὰ μερικοὺς ἀνέλπιδον καὶ μὴ ἀναστρέψιμον. Τὰ πικρὰ λόγια ἴσως ἀργότερα θὰ κληθοῦν νὰ περιγράψουν ἢ καὶ νὰ ἁπαλύνουν ὅσον αὐτὸ θὰ ἦτο δυνατὸν καὶ ἐφικτὸν μίαν τραγωδίαν ἴσως ἐκ τῶν χειροτέρων ἥτις θὰ βιώσει ὁ μακάριος ἀκόμη ἕλλην πολίτης. Εὐχόμεθα διὰ τὸ καλύτερον καὶ διὰ τὴν ὁμαλοτέραν πορείαν ἂν καὶ σχεδὸν ὅλα καταδεικνύουσι τὸ ἀντίθετον. Σὲ κάθε περίπτωσιν ἡ ἐλπὶς πάντοτε ἀποθνήσκει τελευταῖα ἐκτὸς ἐὰν ἐπιχειρεῖς νὰ ταριχεύσεις ἕνα πρὸ πολλοῦ συντελεσμένον πτῶμα σκυλευόμενον ἤδη ἐξ᾿ ἀγρίων ἁρπακτικῶν. Διὰ τὸν ἀληθινὸν μέτοχον ὅμως τοῦ ἑλληνικοῦ λόγου τὸ βαθύτερον σκότος εἶναι ὀλίγον πρὶν ἀπὸ τὴν αὐγὴν καὶ τὴν ἐπί-ἀνά-ἰστατικὴν πλήρως ἀναθεωρητικὴν μεταστροφικὴν μετά-νόηση παρελθόντων ἁμαρτημάτων, ἀστοχιῶν οὕτως εἰπεῖν κατὰ τὴν κυριολεκτικὴν ἀπόδοσιν, εἴτε ἐξ᾿ ἀμελείας εἴτε ἐκ πρὸ μελέτης μὲ ἐνδεχόμενον δόλον καὶ μάλιστα κατὰ συρροήν. Τὸ ἀνωτέρω οὐδόλως ἀπαλλάσσει τοὺς φυσικοὺς καὶ ἠθικοὺς αὐτουργοὺς τῆς ἀνομίας οἱ ὁποῖοι τὸ πιθανότερον θὰ ἦτο νὰ νίπτουν τὰς χεῖρας των, ἐκβαλλόμενοι τὴν εὐθύνην εἰς ἀλλήλους μὴν ἔχοντας τόπον νὰ σταθοῦν ἀπὸ τὴν κοινωνικὴν κατακραυγὴν καὶ τυφλὴν βίαν καὶ ὀργήν. Ἐδῶ θὰ ταίριαζε ἐπακριβῶς μεταφορικῶς τὸ γνωστὸ τοῖς πᾶσι, «Μετὰ τὴν ἀπομάκρυνσιν ἐκ τοῦ ταμείου οὐδέν λάθος ἀναγνωρίζεται».

Τρανς ναυάγια (TRANS WRECK - Trailer)

 

 

(Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=EJonaxw7q4I)

Από Frank X. Panico

TRANS WRECK (Σύνοψη της ταινίας από τους Frank X. Panico και Michael Ross)

Το ντοκιμαντέρ TRANS WRECK (Τρανς ναυάγια), ενσωματώνει ένα ευρύ φάσμα ηθικών και επιστημονικών απόψεων και διατυπώνει ξεκάθαρα με ένα συμπονετικό αλλά και ειλικρινή τρόπο τη συχνά ανεπανόρθωτη ζημία που προκαλείται από το κίνημα των διαφυλικών. Η ταινία είναι τολμηρή και θαρραλέα και δε διστάζει να προσεγγίσει ένα θέμα που οι περισσότεροι ιατροί αλλά και θρησκευόμενοι άνθρωποι διστάζουν να αγγίξουν. Πρόκειται για μία υποδειγματική, υψηλών προδιαγραφών ταινία-ντοκιμαντέρ που επιβεβαιώνει τις τρομακτικές συνέπειες που έχει η επιρροή των γονέων, των σχολείων και των επαγγελματιών υγείας όταν προωθούν την «διαφυλικότητα» στις κοινότητές τους και στους πιο ευάλωτους στη κοινωνία μας, στα παιδιά μας.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Νικηφόρος ὁ λεπρός - Τὸ θαυμάσιο ὑπόδειγμα τῆς ὑπομονῆς

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ ἁγιότητα εἶναι ὕψιστη δωρεὰ τοῦ Θεοῦ πρὸς ἀνθρώπινα πρόσωπα, τὰ ὁποῖα εἶναι δεκτικὰ τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν Του. Ἀπαιτεῖται δὲ μεγάλος ἀγῶνας καὶ αὐταπάρνηση γιὰ νὰ καταστεῖ κάποιος ἅγιος, νὰ νικήσει τὸν ἑαυτό του, νὰ ξεπεράσει τὴ βιολογική του ὕπαρξη. Ἕνας τέτοιος ἁγιασμένος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ὑπερέβῃ τὸν ἑαυτό του καὶ τὴν σωματική του κακοπάθεια, ὑπῆρξε ὁ νεοφανὴς ἅγιος Νικηφόρος ὁ Λεπρός. Ἕνα λαμπρὸ παράδειγμα ἰώβειας ὑπομονῆς καὶ ἀβραμιαίας πίστης στὸ Θεό.
 

Γεννήθηκε τὸ ἔτος 1890 σὲ ἕνα ὀρεινὸ χωριὸ τῶν Χανίων Κρήτης, τὸ Σηρικάρι ἀπὸ φτωχούς, ἀλλὰ εὐλαβεῖς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι στάλαξαν ἀπὸ νήπιο ἀκόμη τὴν εὐσέβεια καὶ τὴν σώζουσα πίστη στὸ Θεό. Τὸ βαπτιστικό του ὄνομα ἦταν Νικόλαος καὶ τὸ ἐπώνυμό του Τζανακάκης. Δυστυχῶς, ἐνῶ ἦταν ἀκόμη παιδί, ἔχασε τοὺς γονεῖς τους καὶ ἀπόμεινε νὰ ζεῖ μὲ τὸν ὑπέργηρο καὶ ἀνήμπορο παπποῦ του. Ἐκεῖνος μὴ μπορῶντας νὰ τὸν συντηρήσει, τὸν ἔστειλε, στὴν τρυφερὴ ἀκόμα ἡλικία τῶν 13 ἐτῶν, στὰ Χανιά, σὲ κάποιο κουρεῖο νὰ ἐργαστεῖ καὶ νὰ μάθει τὴν τέχνη τοῦ κουρέα.

Τουρκία: Ενοχλούνται από τις πινακίδες «Δεν Ξεχνώ» σε ελληνικές πόλεις... διότι για τους Τούρκους είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό να κατέχουν δια της βίας τις Ελληνικές πόλεις της Κύπρου μας...

 

Ενοχλούν τα τουρκικά ΜΜΕ πινακίδες, τοποθετημένες σε διάφορα σημεία της Ελλάδας, που υπενθυμίζουν την τουρκική κατοχή του βόρειο τμήματος της Κύπρου. Δημοσιεύματα στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, κάνουν λόγο για «βρώμικη προπαγάνδα» εκ μέρους της χώρας μας, κατηγορώντας την για «αλαζονεία» μη αναγνωρίζοντας την λεγόμενη «ΤΔΒΚ» στο κατεχόμενο τμήμα του νησιού. 

 

Πρόκειται για πινακίδες που τοποθετήθηκαν παλαιότερα, κυρίως με πρωτοβουλίες -κατά τόπων- Συλλόγων Κυπρίων. «Η Ελλάδα, που επιδιώκει λύση ενιαίου κράτους αγνοώντας την «ΤΔΒΚ» στην Κύπρο, συνεχίζει την αλαζονική της στάση. Οι Έλληνες, που δεν αποδέχτηκαν την ειρηνευτική επιχείρηση του 1974 στην Κύπρο με την οποία οι Τ/Κ σώθηκαν από τη σφαγή, συνεχίζουν να παρουσιάζουν το έδαφος της «ΤΔΒΚ» ως κομμάτι πνιγμένο στο αίμα» σχολιάζει το δίκτυο Haber7.com, αποκαλώντας προκλητικά την τουρκική εισβολή ως «ειρηνευτική επιχείρηση».

Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός: Η θεραπεία είναι η θεία Κοινωνία, και να πίνετε θυμάρι, είναι το βότανο που σκοτώνει τους ιούς...

Ο Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός εμφανίστηκε σε έναν πιστό στην Βουλγαρία πριν λίγες μέρες και τον διαβεβαίωσε ότι θα σώσει τη Βουλγαρία από τον κοροναϊό. Επί τρεις συνεχείς νύχτες, έβλεπε τον θαυματουργό άγιο. Μόλις έμαθε για την εμφάνιση του στην Ελλάδα και για το θάρρος που έδωσε και είπε να προσεύχονται σε αυτόν, απευθύνθηκε στον Άγγελο Μπόντσεφ που έγραψε ένα βιβλίο για τον Άγιο Νικηφόρο τον Λεπρό στα βουλγαρικά. Κι άρχισε να προσεύχεται με πίστη θερμή, όλη την νύχτα έμεινε προσευχομενος κλαίγοντας για τους τόσους θανάτους από την πανδημία. Μόλις έπεσε να κοιμηθεί κατά τις 4 π.μ. βλέπει τον άγιο Νικηφόρο.

Ο άγιος ήταν με το μαύρο ράσο του, και κρατούσε ένα χρυσό Σταυρό στο δεξί του χέρι. Του λέγει: “Πες σε όλους τους Χριστιανούς να προσεύχονται σε μένα, συνέχεια. Να διαβάζουν την παράκληση επίσης και τον 90ο Ψαλμό.. Υπάρχει μια θεραπεία και αυτή είναι η θεία Κοινωνία. Υπάρχει επίσης ένα βότανο για να πίνετε, είναι το θυμάρι, που σκοτώνει τους ιούς. Και σε κάθε περίπτωση, να πηγαίνετε στο ναό του Θεού σε αυτή τη δύσκολη εποχή, επειδή εκεί δεν υπάρχει καμία μόλυνση και κανείς δεν μπορεί να μολυνθεί».

Ελένη Παπαδοπούλου: Η κοινωνία είναι στο έλεος εγκληματικών στοιχείων

 Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου

Επί της ουσίας την χώρα την έχει καταλάβει η γυφτίλα, ανεξαρτήτως τάξεως και οικονομικής κατάστασης, η οποία βρίσκεται ολούθε σε διάφορες μορφές. Η τωρινή κυβέρνηση αφενός δεν περιόρισε τίποτα από τις επικίνδυνες παλαβομάρες των Ζαίων, αφετέρου έδειξε απεριόριστη στήριξη σε ό,τι σούργελο κυκλοφορεί, σε ό,τι παραβατικό, σε ό,τι γύφτικο και σε ό,τι κρατά αυτόν τον λαό στο πάτωμα.

Πιο συγκεκριμένα. Κυνήγησε τους αλήτες της τραπ που έχουν γίνει πρότυπα, είναι μέσα στα σχολεία, στους δρόμους, στο διαδίκτυο, παντού; Οχι. Ούτε καν το πειθαρχικό πλαισιο του σχολείου δεν αλλαξε να μπορούμε να τους σουτάρουμε από τα σχολεία τους αλήτες που χτυπάνε παιδιά, πουλάνε πρέζα και που είναι αληταριά.

Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός: Το πρόσωπό του έλαμπε υπέρ τον ήλιο...

«Παιδιά μου, προσεύχεσθε; και πώς προσεύχεσθε; …με την ευχή του Ιησού να προσεύχεσθε, με το ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. Έτσι να προσεύχεσθε. Έτσι είναι καλά» (Όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός).

 

Ο πατήρ Ευμένιος έλεγε ότι, κάποιο βράδυ, αφού ετοίμασε τον πατέρα Νικηφόρο και τον έβαλε να κοιμηθή, πήγε κι αυτός στο κελλάκι του να αναπαυθή. Δεν τον έπαιρνε, όμως, ο ύπνος. Είχε μια έντονη ανησυχία, μήπως κάτι δεν έκανε καλά, μήπως δεν έκλεισε καλά τη σόμπα. Αυτά και άλλα πολλά περνούσαν άπ’ τον λογισμό του. Σηκώνεται, λοιπόν, και πηγαίνει στο κελλάκι του Παππούλη.

Για να μη τον ενοχλήση, αν τον είχε πάρει ο ύπνος, θεώρησε καλό να μη κτυπήση την πόρτα, ούτε να πή το “Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός, ελέησον ημάς” και να περιμένη την απάντηση από μέσα του “Αμήν”, όπως γίνεται μεταξύ μοναχών. Ανοίγει σιγά-σιγά την πόρτα και, τι να δή; Βλέπει τον πατέρα Νικηφόρο να αιωρήται ως ένα μέτρο από το έδαφος με τα χέρια υψωμένα και να προσεύχεται.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2023

Σύναξις τῶν Ἁγίων Ἑβδομήκοντα Ἀποστόλων

Τοὺς Ἑβδομήκοντ᾽ εὐκλεεῖς Ἀποστόλους,

Καὶ ὧδ᾽ ὁμοῦ σύμπαντας εὐφημεῖν θέμις.

Ἀμφὶ τετάρτην ἄνδρας ἀγακλεέας κυδαίνω.

Για τους Αποστόλους αυτούς μας πληροφορεί το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο στο δέκατο κεφάλαιο. Τους εξέλεξε ο Χριστός ύστερα από τους Δώδεκα για να βοηθούν το έργο Του, πηγαίνοντας αυτοί πρωτύτερα σε κάθε πόλη και τόπο, όπου θα πήγαινε κατόπιν ο Ίδιος. Στον αγώνα αυτό, έπρεπε να καταβάλουν όλη τους τη δραστηριότητα, χωρίς να χάνουν ούτε στιγμή.