ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΣΛΑΝΙΔΗΣ: ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

(H ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ)

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

Τὸ πνευματικὸ κέντρο τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἡ Ἱερὰ Μονὴ τῆς Παναγίας Σουμελᾶ

Γράφει: ὁ Ἰωάννης Μ. Ἀσλανίδης

- Ἡ 19η Μαΐου εἶναι ἡμέρα ἐπετειακῆς μνήμης τῆς Γενοκτονίας τοῦ ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἐσφαγιάσθη καὶ ἐξεδιώχθη βιαίως ἀπὸ τὶς πατρογονικές του Ἑστίες.

- Ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων μὲ καθυστέρηση 70 ἐτῶν, ἀναγνώρισε τὴν γενοκτονία καὶ τὶς σφαγὲς τῶν ποντίων. Ἡ ἀναγνώριση τῆς Γενοκτονίας τῶν Ποντίων ἔγινε μὲ ὁμόφωνη ἀπόφαση τῆς Βουλῆς τὴν 24η Φεβρουαρίου 1994 διὰ τοῦ Νόμου 2193/1994 (ΦΕΚ Ἅ'32).

- Τὸ πόνημα αὐτὸ ἀναφερόμενο πολὺ συνοπτικὰ στὴν Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Πόντου ποὺ χάνεται στὰ βάθη τῆς Ἑλληνικῆς Μυθολογίας, ἔχει ὡς σκοπὸ νὰ καταδείξει τὸ ξερίζωμα, τὶς σφαγὲς καὶ τὸν ἐξανδραποδισμὸ τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου μὲ τὰ φρικαλέα καὶ πρωτοφανῆ ἐγκλήματα, τῆς Τουρκικῆς ἐξουσίας εἰς βάρος τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου. 

Ἡ Γενοκτονία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ποντιακοῦ στοιχείου, σὲ μέγεθος, φρίκη καὶ ἀγριότητα συμβαδίζουν μὲ τὸν ἐξανδραποδισμὸ καὶ τὴν γενοκτονία τῶν Ἀρμενίων.

-Ὁ Ξενοφῶν εἶναι ὁ πρῶτος συγγραφέας ποὺ περιέρχεται τὴν περιοχὴ κατὰ τὴν κάθοδο τῶν Μυρίων καὶ γνωρίζει ἀπὸ κοντὰ καὶ καταγράφει συστηματικά, γιὰ τοὺς λαοὺς τοῦ Πόντου, ὀνόματα βουνῶν, ποταμῶν, πόλεων κ.λπ..

-Ὁ Ἰάσων ἔμεινε στὴν συνείδηση τῶν Ἑλλήνων ὡς ὁ πρῶτος τολμηρὸς θαλασσοπόρος ὁ ὁποῖος μὲ τὸ θάρρος καὶ τὴν ὁρμὴ τῆς νιότης του παρέσυρε σὲ παράτολμες περιπέτειες ἥρωες πολὺ μεγαλύτερους τοῦ κατὰ ἡλικία οἱ ὁποῖοι, μηδὲ τοῦ Ἡρακλῆ ἐξαιρουμένου, τὸν ἀναγνωρίσαν ὡς ἀρχηγό των. Ὁ θρυλικὸς Θεσσαλός ἥρως, εἶναι αὐτὸς ποὺ ἄνοιξε τοὺς δρόμους πρὸς τὶς κυριότερες πηγὲς πλούτου τοῦ Πόντου, καὶ θεμελίωσε τὴν παράδοση τῶν Ἑλλήνων στὴν Ναυτιλία.

-Ὁ ὅρος γενοκτονία σημαίνει τὴν μεθοδικὴ ἐξολόθρευση, ὁλικὴ ἢ μερικὴ μιᾶς ἐθνικῆς, φυλετικῆς ἢ θρησκευτικῆς ὁμάδος, ὄχι γιὰ κάτι ποὺ ἔκαμε, ἀλλὰ γι᾿ αὐτὸ ποὺ εἶναι. Ἡ λέξη γενοκτονία προέρχεται ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ λέξη γένος καὶ τὴν λατινικὴ λέξη caedere = φονεύω.

-Ἡ γενοκτονία τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, ποὺ εἶναι ἕνα γεγονὸς ἱστορικὰ τεκμηριωμένο, ἐντάσσετο σὲ ὀργανωμένο σχέδιο ἐξόντωσης ὅλων τῶν μειονοτήτων ποὺ διαβιοῦσαν στὸ χῶρο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Τὸ σχέδιο αὐτὸ ὁλοκληρώθηκε ἀπὸ τοὺς Νεότουρκους τοῦ Κεμάλ μὲ τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ τοῦ 1922 καὶ σὲ συνδυασμὸ ὅμως μὲ τὴν πυρπόληση καὶ τὴν σφαγὴ τῆς Σμύρνης. Ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου εἶναι: ἠθικοὶ αὐτουργοὶ ὁ Κεμάλ Ατατούρκ, ὁ Ἰσμέτ Ἰνονού, ὁ Ὑπουργὸς Στρατιωτικῶν τῶν Νεότουρκων Στρατηγὸς Ἐμβέρ Πασᾶς καὶ ὁ ἀπάνθρωπος ἐκτελεστὴς Τοπάλ Οσμάν.

Κεμάλ Ἀτατούρκ                           Τοπάλ Ὀσμάν

- Οἱ Διαδοχικὲς γενοκτονίες τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ ἔγιναν ἀπὸ τὶς στρατιωτικὲς καὶ παραστρατιωτικές δυνάμεις τοῦ Τουρκικοῦ Κράτους, μεταξὺ τοῦ 1909-1915, τοῦ 1915-1918 καὶ ὁλοκληρώθηκαν μεταξὺ 1918-1922.

Μὲ τὴν συνθήκη τῆς Λοζάνης τὸ 1923 καὶ τὴν ἀνταλλαγὴ τῶν πληθυσμῶν, ὁλοκληρώθηκε ὁ ξεριζωμὸς καὶ οἱ ἐπιζήσαντες τῶν διωγμῶν Πόντιοι, κατέφυγαν εἰς τὴν Μητέρα Ἑλλάδα, διατηρῶντας μέχρι καὶ σήμερα ἀκοίμητο τὸ ἐθνικὸ φρόνημα καὶ ἀλησμόνητη τὴν ἀνάμνηση τῶν ἱστορικῶν ἑστιῶν τῆς Πατρίδος των.

-Ἡ ἀναφορὰ στὰ θύματα τῆς Τουρκικῆς ἀγριότητας πρέπει νὰ εἶναι διαχρονικὴ καὶ ἡ ὑπόμνηση συνεχής.

-Ἡ εἰκόνα ἀλλοφροσύνης καὶ φρίκης ποὺ χαράχτηκε στὰ πρόσωπα ὅσων ἐπέζησαν τῆς τουρκικῆς θηριωδίας δύσκολα θὰ λησμονηθεῖ, παρὰ τὴν καλή μας θέληση, μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου.

-Γιὰ ὅσους ἀμφισβητοῦν τὴν Γενοκτονία τῶν Ποντίων καὶ ὄχι μόνον, τοὺς παραπέμπω, στὰ τοῦ σοφοῦ Ἄγγλου πολιτικοῦ Γλάδστων, ὁ ὁποῖος εἶπε: «Οἱ Μωαμεθανοὶ Τοῦρκοι, δὲν εἶναι οἱ πρᾶοι Μωαμεθανοὶ τῶν Ἰνδιῶν, οὔτε οἱ ἱπποτικοὶ Σαλαδίνοι τῆς Συρίας, οὔτε οἱ πολιτισμένοι Μαυριτανοί τῆς Ἱσπανίας, οἱ Τοῦρκοι σχεδὸν στὸ σύνολο τους ἀπὸ τῆς ἐμφανίσεώς τους στὴν Μ. Ἀσία καὶ στὴν Εὐρώπη εἶναι τὸ μοναδικὸ δεῖγμα τῆς ἀνθρωπότητος, ποὺ ἔδειξε τὴν μεγαλύτερη ἔλλειψη ἀνθρωπισμοῦ. 

Ἀπὸ ὅπου πέρασαν, μιὰ πλατιὰ κηλῖδα αἵματος, ἔδειχνε τὰ ἴχνη τῆς διαβάσεώς τους καὶ σ᾿ ὅλη τὴν ἔκταση τῆς Κυριαρχίας τους, ὁ Πολιτισμὸς ἐξαφανίζετο. Πέρασαν διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου τοὺς Βαλκανικοὺς λαοὺς καὶ τὸν 16ον αἰῶνα ἔφθασαν πρὸ τῶν πυλῶν τῆς Βιέννης, ὅπου ἡττήθηκαν ἀπὸ τὸν Συμμαχικὸ Στρατὸ τῆς Εὐρώπης. Ἐὰν εἶχαν τότε νικήσει, οἱ Τοῦρκοι, ἡ Εὐρώπη σήμερα θὰ ἦταν χειρότερη ἀπὸ τὶς ὑπανάπτυκτες χῶρες τῆς Ἀσίας καὶ Ἀφρικῆς.

Ὁ Ἀδούλωτος Ποντιακὸς Ἑλληνισμός, παρὰ τὸν ξεριζωμὸ ἀπὸ τὶς πατρογονικές του Πατρίδες καὶ τὴν γενοκτονία ποὺ ὑπέστη ἀπὸ τὴν ἀπάνθρωπη τουρκικὴ βαρβαρότητα, ὄχι μόνο δὲν χάθηκε, ἀλλὰ κράτησε τὶς παραδόσεις του, τὶς ρίζες του καὶ μὲ πυξίδα καὶ φάρο τὶς χιλιάδες ψυχὲς τῆς γενοκτονίας, θεριεύει καὶ διδάσκει ὄχι μόνο στὴν Ἑλλάδα τὴν πατρίδα των, ἀλλὰ καὶ σ᾿ ὅλη τὴν Εὐρώπη, ἀρχές, ἀξίες καὶ παραδόσεις ποὺ πρέπει νὰ διατηρήσουμε ἂν θέλουμε νὰ ἔχουμε σὰν ἔθνος, μέλλον. 

Ζωντανὸ παράδειγμα ἡ ὀνειρεμένη εἰκόνα στὸ 27ο Πανευρωπαϊκὸ Φεστιβὰλ Ποντιακῶν Χορῶν τῆς νεολαίας ποὺ πραγματοποιήθηκε πρὸ ἐτῶν, στὸ Uni Hall τοῦ Βούπενταλ τῆς Βόρειας Γερμανίας, μὲ μέριμνα τῆς Ὁμοσπονδίας Συλλόγων Ἑλλήνων Ποντίων τῆς Εὐρώπης. Μᾶς ἀφηγεῖται ἕνας θεατής: «...Τὰ φῶτα χαμηλώνουν, οἱ πέντε εἴσοδοι τοῦ σταδίου ἀνοίγουν. 

Πρῶτα μπαίνουν οἱ νέοι μὲ τὰ ποντιακὰ λάβαρα καὶ ἀκολουθοῦν τὰ ἀμέτρητα νέα παιδιὰ τρίτης καὶ τέταρτης γενιᾶς Ποντίων, ντυμένα μὲ τὶς παραδοσιακὲς φορεσιές, τὶς ζίπκες καὶ τὶς ζουμπούνες τους νὰ εἰσέρχονται ἐντυπωσιακὰ στὸν χῶρο. Τὰ μάτια τους ἀστράφτουν ἀπὸ χαρὰ καὶ ὑπερηφάνεια γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ ποντιακὴ καταγωγή τους. 

Μέσα σὲ λίγα λεπτά, 1.500 περίπου παιδιὰ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, τὴν Γερμανία, τὴν Σουηδία, τὴν Ἑλβετία, τὸ Βέλγιο καὶ ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες ἔχουν κατακλύσει τὸ στάδιο, πιασμένα χέρι-χέρι χορεύουν κυκλικὰ στοὺς ρυθμοὺς τῆς χαρακτηριστικῆς ποντιακῆς μουσικῆς, μὲ τὸν κόσμο ποὺ ἔχει κατακλύσει τὶς ἐξέδρες νὰ τὰ ἀποθεώνει ἐκστασιασμένος....Αὐτὴ ἡ φυλὴ τῶν Ἑλλήνων οἱ Ἕλληνες ξεριζωμένοι Πόντιοι εἶναι ἕνα μεγάλο κομμάτι τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας, τοῦ Πολιτισμοῦ καὶ τῆς Παράδοσης μας. Τὸ λαμπρὸ ἱστορικὸ παρελθὸν καὶ τὸ θριαμβευτικὸ καὶ οὐσιαστικὸ παρόν, εἶναι ἡ ἐγγύηση ὅτι τὸ Ἑλληνικὸ ἔθνος, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ἱστορικὸ παρελθὸν θὰ ἔχει καὶ μέλλον.

Ὁ Ποντιακὸς Πολιτισμὸς καὶ γενικὰ ὁ Μικρασιατικὸς Ἑλληνικὸς Πολιτισμός, ἀναδεικνύεται μιὰ πραγματικὴ ἀκριτικὴ κιβωτός, ποὺ μέσα της διασώθηκε, ἡ Ἑλληνικὴ παράδοση ἀνόθευτη, μὲ ἐλάχιστες ἀνατολίτικες. Μία κιβωτὸς τῆς Βυζαντινῆς καὶ ἀκόμη τῆς ἀρχαιοελληνικῆς κληρονομιᾶς, λόγιας καὶ λαϊκῆς, μὲ τὴν λεβεντιά της, τὸ ἦθος της καὶ τὴν ἀδιάσπαστη ἱστορικὴ συνέχεια.

Ὅσον ἀφορᾶ μερικοὺς ἄσχετους καὶ ἐνθουσιώδεις θιασῶτες τῆς Ἑλληνοτουρκικῆς προσέγγισης, τοὺς συνιστοῦμε νὰ μὴν βιάζονται καὶ νὰ εἶναι προσεκτικοί, διότι οἱ Τοῦρκοι δὲν ἔχουν μπέσα. Τὸ ἔχουμε ξαναπεῖ αὐτό. Οἱ Τοῦρκοι ἀπὸ τῆς ἐμφανίσεώς των, ἐπεδίωκαν νὰ ξεριζώσουν ἀπὸ τὴν πανάρχαια κοιτίδα τὸν Πόντο καὶ ὄχι μόνον τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὸ πέτυχαν τὸ 1922. Αὐτὴ ἦταν ἡ πρώτη φάση τοῦ Τουρκικοῦ Σωβινισμοῦ καὶ κατὰ τὴν δεύτερη φάση ἔχουμε τὴν ἐπέκταση στὸ Αἰγαῖο καὶ τὴν Θράκη.

-Τὸ Ἄγαλμα τοῦ Κεμάλ στὴν Σμύρνη δείχνει μὲ τὸ δεξὶ χέρι του, τὴν κατεύθυνση πρὸς τὴν Ἑλλάδα. Ἐπίσης! χρειάζεται νὰ διαβάσετε τὸ βιβλίο τοῦ Κ. Σολταρίδη «Τί διδάσκουν οἱ Τοῦρκοι στὰ Σχολεῖα τους» καὶ θὰ δεῖτε πὼς φανατίζουν τοὺς νέους τους, ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος. 

Ἄς ἀφήσουν λοιπὸν γιὰ ἀργότερα τὶς περιπτύξεις, τοὺς ἐναγκαλισμούς, τοὺς ἀσπασμοὺς τῆς ὑποτέλειας καὶ τὰ ὁμαδικὰ τοῦρκο-τσιφτετέλια καὶ τὰ κουμπαριὰ καὶ νὰ μὴν ξεχνοῦν οἱ ἰθύνοντες, κατευθύνοντες καὶ ὁδηγοῦντες τὸν ἱερὸ αὐτὸ τόπο, τὴν ἐθνική μας ὑπερηφάνεια καὶ τὸ γόητρο τοῦ λαοῦ μας.

-Συμπερασματικὰ καὶ σήμερα ἀκόμη μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι οἱ χριστιανικὲς μειονότητες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, καίτοι ξεριζωμένες ἀπὸ τὰ πάτρια ἐδάφη των, συντελοῦν στὸν ἐκδημοκρατισμὸ τοῦ πολιτικοῦ συστήματος τῆς Τουρκίας ποὺ ἔχει δυστυχῶς πολὺ δρόμο ἀκόμη, καὶ ὅτι, ὁ ἀριθμὸς τῶν Τούρκων διανοούμενων ὑπερμάχων τῆς ἀλήθειας δὲν εἶναι καὶ τόσο εὐκαταφρόνητος ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας.

-Ἡ Σημερινὴ Τουρκία, ἂν θέλει νὰ λέγεται εὐρωπαϊκὴ χώρα, ὀφείλει ν᾿ ἀκολουθήσει τὸ παράδειγμα τῆς Γερμανίας. Νὰ παραδεχθεῖ τὶς πολυάριθμες γενοκτονίες ποὺ διέπραξε. Νὰ ζητήσει συγγνώμη γι᾿ αὐτὲς καὶ νὰ δώσει ἐγγυήσεις στὴν ἀνθρωπότητα καὶ τὸν ἑαυτό της ὅτι δὲν θὰ τὶς ἐπαναλάβει. Μόνον ἔτσι θὰ ἀπελευθερώσει συνειδησιακὰ τὴν ψυχὴ τῶν νέων Τουρκικῶν γενεῶν, ἀπὸ τὰ ἐρυνικά συμπλέγματα τῆς ἐνοχῆς, ποὺ τὴν κατατρέχουν καὶ τὴν ἐμποδίζουν ν᾿ ἀφομοιώσει οὐσιαστικὰ τὶς μεγάλες ἀξίες τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ.

-Τέλος! ἂς ἀντιληφθεῖ κάποτε ἡ Πολιτικὴ καὶ Στρατιωτικὴ ἡγεσία τῆς Τουρκίας, ὅτι! Τὸ αἴτημα τῶν Ποντίων γιὰ τὴν ἀναγνώριση τῆς γενοκτονίας ἐμπεριέχει μιὰ δυναμική, ἕνα μήνυμα, μιὰ ἐλπίδα λύτρωσης πρὸς τὴν ἴδια τὴν τουρκικὴ κοινωνία.

Ἰωάννης Μ. Ἀσλανίδης
Ἀντγος ἐ.ἀ.
Ἐπίτιμος Δκτης τῆς Σ.Σ.Ε. 

«Πᾶνος»