Τὸ σπουδαιότερο σήμερα εἶναι νὰ μήν προσαρμοσθῆ κανεὶς μὲ αὐτὸ τὸ κοσμικό πνεῦμα. Εἶναι μία μαρτυρία.
Ὅσο μποροῦμε, νὰ μήν παρασυρθοῦμε ἀπὸ αὐτὸ τὸ ρεῦμα καὶ μᾶς πάρη σβάρνα αὐτὸ τὸ κανάλι.
Τὰ ἔξυπνα ψάρια δὲν πιάνονται στὸ ἀγκίστρι.
Βλέπουν τὸ δόλωμα, καταλαβαίνουν ὅτι εἶναι δόλωμα καὶ φεύγουν ἀπὸ ᾿κεῖ καὶ γλυτώνουν.
Ἐνῶ τὰ ἄλλα βλέπουν τὸ δόλωμα, τρέχουν ἐκεῖ νὰ φᾶνε καὶ, τάκ, πιάνονται!
Ἕλκονται οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τὸ κοσμικό πνεῦμα καὶ πιάνονται μετά ἀπὸ αὐτό.
Τὸ κοσμικό φρόνημα εἶναι ἀρρώστια.
Τὸ κοσμικό φρόνημα εἶναι ἀρρώστια.
Ὅπως μία ἀρρώστια τὴν ἀποφεύγει κανείς, ἔτσι καὶ τὸ κοσμικό φρόνημα πρέπει νὰ τὸ ἀποφεύγη, ὅπου καὶ ἄν εἶναι.
Νὰ ἀποξενωθῆ ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς κοσμικῆς ἐξελίξεως, γιὰ νὰ ἐξελίσσεται πνευματικά, νὰ ὑγιαίνη πνευματικά καὶ νὰ χαίρεται ἀγγελικά.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Α' «Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο»
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου